ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คุโรซาวะ คุโรอิ กับ โรงเรียนสตอเบอรี่
เรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นจากความคิดบ้าๆของเรากับ++Wadoiji++เพื่อนเราเอ๊ง ทุกคนก็อย่าโกรธเราเรยน้า
ที่เอาเรื่องระทึกสยองขวัญของเขามาเขียนใหม่ ที่แต่งมาก็เพื่อความบันเทิงของเราและ วาโด๋ยคุง [++Wadoiji++]
ขอให้ทุกคนสนุกกับเรื่องนี้น้าาาาา
ป.ล. ในเรื่องนี้อาจมีวาย นิดหน่อยเท่านั้นเอ๊งงงงงง
คุโรซาวะ คุโรอิ
รถยนต์สีรุ้งลายดอกไม้ แล่นผ่านป้ายต้อนรับใหม่เอี่ยมของโรงเรียน
คุโร หันไปอ่านอย่างป้ายอย่างผ่านๆ......
ยินดีต้อนรับท่านผู้ปกครอง
และนักเรียนใหม่ทุกคน
สู่โรงเรียนเอกชนสตอเบอรี่คุโรสึกิ
คุโร ไม่สนใจต่อข้อความนั้นเท่าไรนักเพียงแค่สงสัยว่า โรงเรียนนี้ทำไมชื่อแปลกจัง
คุโร = สีดำ
สิกิ = พระจันทร์
สตอเบอรี่ = ผลไม้ชนิดหนึ่ง
\"สตอเบอรี่คุโรสึกิ............\" เขาทวนคำนั้นช้าๆ
รถแล่นมาถึงสนามหน้าโรงเรียน ที่ไร้ผู้คน แต่เต็มไปด้วยต้นสตอเบอรี่
ที่นี่ สตอเบอรี่คุโรสึกิ ที่นี่ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำ และเขาต้องอยู่ที่นี่อีก3ปี ในฐานะนักเรียน
บาทหลวงคนหนึ่งรีบเดินออกมาต้อนรับ และคุโรเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าที่นี่เป็นโรงเรียนคริสต์
เขาเงยหน้ามองตัวตึกด้านหน้าซึ่งน่าจะเป็นตึกเรียน
ตึกนี้สูง3ชั้น บนดาดฟ้ามีแท่นหินที่มีลวดลายสตอเบอรี่อยู่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของรูปหล่อพระแม่มารีอาสีชมพูสด
\" สวัสดี เธอคือคุโรซาวะ คุโรอิคุงใช่มั้ย? \"
\" ครับ \" เขาตอบสั้นๆ แล้วหันไปลาคนขับรถที่มาส่ง
\" ได้ยินว่า คุณพ่อ คุณแม่ของเธอต้องย้ายไปทำงานเกษตรที่ต่างประเทศ เลยส่ง
เธอมาอยู่ที่นี่สินะ \" หลวงพ่อพูดอย่างเห็นใจ และยิ้มอย่างเอ็นดู
คุโรก็ไม่ได้สนใจหลวงพ่อเท่าไหร่นัก แต่รู้สึกสนใจกับชุดหล่อสีขาวปักลายสตอเบอรี่เป็นทางยาวตั้งแต่ปกคอเสื้อจนถึงปลายชุดหล่อ
แถมปักลายลูกสตอเบอรี่สีแดงสดที่ปลายแขนเสื้อข้างละลูกไว้อีกด้วย....
ที่จริงเค้าเป็นคนเย็นชา ไม่ค่อยพูดและไม่ชอบการยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น แต่เมื่อได้เห็นชุดของคุณพ่อซากากิ ทำให้เขาคิดในใจว่า.....
นี้มันชุดอะไรกันว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
คุโรนั้ไว้ผมแสกข้าง ผมดำเงา ดูราวกับใส่น้ำมันอยู่ตลอดเวลา
ตาของเขาเป็นส่วนที่ไม่รับแขกมากที่สุด ตาของเขาเล็กและหางตาชี้ขึ้นเล็กน้อย
บางทีเค้าก็คิดว่าตัวเองเหมือ......................................เกษตรกร.....
\" แย่หน่อยนะ พ่อว่าเธอมาเร็วไปนิด พวกเด็กเก่าเด็กใหม่ยังไม่มีใครมาเลย แต่ก็มีพวก
ครูพักอยู่ที่นี่2-3คนนะ อ้อ....พ่อเองก็พักอยู่ที่โรงเรียนด้วยเหมือนกัน \"
\" อย่างนั้นหรือครับ....\" เขาตอบ และก้มลงหยิบกระเป๋าเดินทางลายก้นหอยใบใหญ่ขึ้นมาตั้ง
\" เอ้า! ตามมา เดี๋ยวจะพาไปดูห้องนะ\" หลวงพ่อเดินนำทางคุโรไปตึกนอนด้านหลัง
ซึ่งสูงถึง4ชั้น ตัวตึกสีขาวสะอาด ซึ่งมีต้นสตอเบอร์รี่คลอบคลุมทั้งตึก
ทว่าเมื่อครู่เขาเห็น
แต่รู้สึกว่าหลวงพ่อจะไม่เห็น
บนชั้น2ของตึกเรียนมีนักเรียนชายหญิงหลายคนเดินเรียงแถวกัน ผ่านหน้าต่างไป
เขาเห็นอย่างชัดเจณ
นักเรียนเหล่านั้นไม่มีแขน คาบตะกร้าสตอเบอรี่ไว้ในปาก และมีน้ำสตอเบอรี่สีแดงแปร้ดไหลพลั่กๆออกมาจาก
บาดแผลที่หัวไหล่ แต่พวกเขาก็ยังคงเดินต่อไปอย่างไม่แยแสต่อน้ำสตอเบอรี่
ที่ไหลรินลงพื้น.........
ซึ่งไม่ต้องถามคุณำพ่อเลยว่าทำไมรังมดที่อยู่ตามทางเดินเต็มไปหมด....
แย่หน่อยนะ พ่อว่าเธอมาเร็วไปนิด พวกเด็กเก่าเด็กใหม่ยังไม่มีใครมาเลย
......อย่างนั้นหรือครับ........ คุโระหัวเราะ หึ หึ ยิ้มด้วยมุมปาก
เขาดีใจที่มีเรื่องตื่นเต้นในโรงเรียนที่น่าเบื่อซะบ้าง
หลวงพ่อหันกลับมา และมองเห็นรอยยิ้มของคุโร
มันช่างดู อินโนเซ้น เสียเหลือเกิน....
ที่เอาเรื่องระทึกสยองขวัญของเขามาเขียนใหม่ ที่แต่งมาก็เพื่อความบันเทิงของเราและ วาโด๋ยคุง [++Wadoiji++]
ขอให้ทุกคนสนุกกับเรื่องนี้น้าาาาา
ป.ล. ในเรื่องนี้อาจมีวาย นิดหน่อยเท่านั้นเอ๊งงงงงง
คุโรซาวะ คุโรอิ
รถยนต์สีรุ้งลายดอกไม้ แล่นผ่านป้ายต้อนรับใหม่เอี่ยมของโรงเรียน
คุโร หันไปอ่านอย่างป้ายอย่างผ่านๆ......
ยินดีต้อนรับท่านผู้ปกครอง
และนักเรียนใหม่ทุกคน
สู่โรงเรียนเอกชนสตอเบอรี่คุโรสึกิ
คุโร ไม่สนใจต่อข้อความนั้นเท่าไรนักเพียงแค่สงสัยว่า โรงเรียนนี้ทำไมชื่อแปลกจัง
คุโร = สีดำ
สิกิ = พระจันทร์
สตอเบอรี่ = ผลไม้ชนิดหนึ่ง
\"สตอเบอรี่คุโรสึกิ............\" เขาทวนคำนั้นช้าๆ
รถแล่นมาถึงสนามหน้าโรงเรียน ที่ไร้ผู้คน แต่เต็มไปด้วยต้นสตอเบอรี่
ที่นี่ สตอเบอรี่คุโรสึกิ ที่นี่ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำ และเขาต้องอยู่ที่นี่อีก3ปี ในฐานะนักเรียน
บาทหลวงคนหนึ่งรีบเดินออกมาต้อนรับ และคุโรเพิ่งจะรู้เดี๋ยวนี้เองว่าที่นี่เป็นโรงเรียนคริสต์
เขาเงยหน้ามองตัวตึกด้านหน้าซึ่งน่าจะเป็นตึกเรียน
ตึกนี้สูง3ชั้น บนดาดฟ้ามีแท่นหินที่มีลวดลายสตอเบอรี่อยู่ ซึ่งเป็นที่ตั้งของรูปหล่อพระแม่มารีอาสีชมพูสด
\" สวัสดี เธอคือคุโรซาวะ คุโรอิคุงใช่มั้ย? \"
\" ครับ \" เขาตอบสั้นๆ แล้วหันไปลาคนขับรถที่มาส่ง
\" ได้ยินว่า คุณพ่อ คุณแม่ของเธอต้องย้ายไปทำงานเกษตรที่ต่างประเทศ เลยส่ง
เธอมาอยู่ที่นี่สินะ \" หลวงพ่อพูดอย่างเห็นใจ และยิ้มอย่างเอ็นดู
คุโรก็ไม่ได้สนใจหลวงพ่อเท่าไหร่นัก แต่รู้สึกสนใจกับชุดหล่อสีขาวปักลายสตอเบอรี่เป็นทางยาวตั้งแต่ปกคอเสื้อจนถึงปลายชุดหล่อ
แถมปักลายลูกสตอเบอรี่สีแดงสดที่ปลายแขนเสื้อข้างละลูกไว้อีกด้วย....
ที่จริงเค้าเป็นคนเย็นชา ไม่ค่อยพูดและไม่ชอบการยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น แต่เมื่อได้เห็นชุดของคุณพ่อซากากิ ทำให้เขาคิดในใจว่า.....
นี้มันชุดอะไรกันว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!
คุโรนั้ไว้ผมแสกข้าง ผมดำเงา ดูราวกับใส่น้ำมันอยู่ตลอดเวลา
ตาของเขาเป็นส่วนที่ไม่รับแขกมากที่สุด ตาของเขาเล็กและหางตาชี้ขึ้นเล็กน้อย
บางทีเค้าก็คิดว่าตัวเองเหมือ......................................เกษตรกร.....
\" แย่หน่อยนะ พ่อว่าเธอมาเร็วไปนิด พวกเด็กเก่าเด็กใหม่ยังไม่มีใครมาเลย แต่ก็มีพวก
ครูพักอยู่ที่นี่2-3คนนะ อ้อ....พ่อเองก็พักอยู่ที่โรงเรียนด้วยเหมือนกัน \"
\" อย่างนั้นหรือครับ....\" เขาตอบ และก้มลงหยิบกระเป๋าเดินทางลายก้นหอยใบใหญ่ขึ้นมาตั้ง
\" เอ้า! ตามมา เดี๋ยวจะพาไปดูห้องนะ\" หลวงพ่อเดินนำทางคุโรไปตึกนอนด้านหลัง
ซึ่งสูงถึง4ชั้น ตัวตึกสีขาวสะอาด ซึ่งมีต้นสตอเบอร์รี่คลอบคลุมทั้งตึก
ทว่าเมื่อครู่เขาเห็น
แต่รู้สึกว่าหลวงพ่อจะไม่เห็น
บนชั้น2ของตึกเรียนมีนักเรียนชายหญิงหลายคนเดินเรียงแถวกัน ผ่านหน้าต่างไป
เขาเห็นอย่างชัดเจณ
นักเรียนเหล่านั้นไม่มีแขน คาบตะกร้าสตอเบอรี่ไว้ในปาก และมีน้ำสตอเบอรี่สีแดงแปร้ดไหลพลั่กๆออกมาจาก
บาดแผลที่หัวไหล่ แต่พวกเขาก็ยังคงเดินต่อไปอย่างไม่แยแสต่อน้ำสตอเบอรี่
ที่ไหลรินลงพื้น.........
ซึ่งไม่ต้องถามคุณำพ่อเลยว่าทำไมรังมดที่อยู่ตามทางเดินเต็มไปหมด....
แย่หน่อยนะ พ่อว่าเธอมาเร็วไปนิด พวกเด็กเก่าเด็กใหม่ยังไม่มีใครมาเลย
......อย่างนั้นหรือครับ........ คุโระหัวเราะ หึ หึ ยิ้มด้วยมุมปาก
เขาดีใจที่มีเรื่องตื่นเต้นในโรงเรียนที่น่าเบื่อซะบ้าง
หลวงพ่อหันกลับมา และมองเห็นรอยยิ้มของคุโร
มันช่างดู อินโนเซ้น เสียเหลือเกิน....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น