นายขี้เก๊กกับยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : นายพูดจริงพูดเล่นเนี่ยยT T

''บรืนนนนนนนนนนบรืนนนนนนนนนนน''

''บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน''

''นี้นายยยยยยยยยยขับบบรถถถถถถถถถถให้มัน

ช้าาาาาาาาาาหน่อยยยยยเส่ะอ้ายยยยยยยยยยยยยT T''

''เธอว่าอะไรนะะะะะะะะฉันไม่ได้ยินนนนนนนนนนเลย

ยยยยยยยยย''

''ฉันบอกให้นายขับรถช้าๆหน่อยได้ไหมมมมมมมมมมม''

''ว่าไงนะะะะะะะให้ฉันขับรถเร็วๆหน่อยได้ไหมหรออออแหม

ชอบก็ไม่บอกกกก บรืน

นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน''หมอนี้พูดพร้อมกับ

เร่งเครื่องขึ้นอีก

''กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดนายริ

ววววววววววววววววววอีตาคนบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาา''

''เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด''

''ถึงแล้วละ''

''......''ฉันนิ่ง

''เฮ้เธอเป็นอะไรรึป่าวเฮ้ๆๆ''นายริวพูดพร้อมโบกมือไปมาข้าง

หน้าฉัน

''ฉัน..ไม่....เป็น...อะ...ไร''ฉันพูดเสียงสั่นเพราะฉันกำลังกลัว

'' - -*นี้เทอกลัวหรอเนี่ยแล้วเทอบอกให้ฉันเร่งเครื่องไมละ''

''ฉันบอกให้นายขับช้าๆๆๆๆไม่ได้บอกให้ขับเร็วๆเว้ยยยยยยยยยยยยยดีนะฉันไม่ช๊อกตายบน

หลังนายอะ''

''5555555555555+เอาเถอะๆปะๆเราไปซื้อของกันเดี๋ยวคนเยอะ''

''อื้ม''ฉันตอบรับแล้วเดินตามนายริวไปที่นี้มันเป็นเหมือนสยามบ้านเราอะแหละมของขาย

ทุกอย่างเลยของกินของใช้เสื้อผ้า

''นี้เทอมีชุดนักเรียนรึยัง''นายนั้นถาม

''ยังเลย''

''งั้นฉันจะพาเทอไปซื้อ''นายริวพูดพร้อมกับลากฉันเข้าไปที่ร้านเสื้อร้านนึง

''เชิญค่าาาาาา อุ้ยยยเอาอะไรดีจ๊ะ''แม่ค้าคนนั้นทำท่าเหมือนเจอเงิน3ล้านตกอยู่ที่พื้นเมื่อเห็น

หน้าอีตาริว

''เออ....ผมอยากได้ชุดนักเรียนXXXให้เทอน่ะคับ''

''สักครู่นะคะ''แม่ค้าคนนั้นพูดแล้วไปหยิบเสื้อมาให้ฉันลอง

''เป็นไงฉันใส่ได้ไหม''ฉันถามนายริว

''อื้มก็ดี''

''งั้นเอาแบบนี้4ชุดนะคับ''

''จ๊ะๆทั้งหมด650เยนจ๊ะ''

''....''

หลังจากซื้อชุดให้ฉันเสร็จแล้วเราก็เดินๆเลือกของไปเรื่อยๆๆๆจนเกือบเย็น

''เป็นไงละชอบไหมของขายเยอะละสิหิวรึยัง''

''หิวๆๆแล้วเราไปหาไรกินกันเถอะ''ตอนนี้ฉันหิวข้าวมากเลยยยส่งสัยจะช๊อปเหนื่อย

''ริว...''เสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้นจากด้านหลัง

''เซกะ''นายริวเรียกชื่อผู้หญิงคนนั้นเอ๊ะเค้าเป็นใครกันนะ

''แฟนใหม่หรอ''ผู้หญิงคนนั้นถามและมองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่

''.......''นายริวมองฉันด้วยสายตาแปลกๆเฮ้ยๆๆฉันไม่ใช่แฟนนายนะ

''อื้มใช่นี้แฟนใหม่ฉันชื่อฝ้าย ฝ้ายนั้นเซกะเพื่อนห้องเดียวกับฉันน่ะ''เฮ้ยนายริวนายตอบเค้าไป

แบบนั้นได้ไงน่ะะะะะ

''อะเอ่อคือคือ....''ฉันตะกุกตะกักพูดไม่ออกทำให้นายริวรีบเอามือมาโอบไหล่ฉันและส่งสาย

ตาบอกว่าอย่าพูดอะไรทั้งนั้นไม่งั้นเทอตายยยย

''อื้มงั้นเจอกันที่โรงเรียนนะ''เซกะพูดแล้วเดินจากไปแถวยังฝากสายตาอาฆาตมาให้ฉันจาก

ไกลๆ- -

''......''

''.....''

เรา2คนไม่ได้พูดอะไรกันจนมาถึงร้านอาหาร

''เอ่อ  ผู้หญิงคนนั้น ฉันหมายถึงเซกิน่ะเค้าเป็นใครหรอ''ฉันถามนายริวอย่างกล้าๆกลัวๆ

''เทอถามทำไม''

''ฉันสงสัยน่ะ''

''ถ้าฉันบอกเทอช่วยอะไรฉันอย่างได้ไหม''

''ช่วยอะไรหรอ''

''ได้ไหม''

''โอเคๆได้ไถ้าไม่เกินกำลังฉันนะ''

''เค้าเป็นแฟนเก่าฉันแต่เค้าทิ้งฉันไปแล้วละ''

''0000000000.00000000000''ฉันมีหลายตาขึ้นมาทันที

''จริงดิแล้วนายจะให้ฉันช่วยอะไรละ''

''ช่วยแสดงละครเป็นแฟนกับฉันได้ไหมถือว่าฉันจ้างเทอละกันนะค่าตอบแทนคือที่อยู่ที่กินโอเค

ไหม''

''อะไรนะะะะะะะะะะะะะนี้นายจะบ้าแล้วหรอ''

''ถ้าเทอไม่ยอมเทอก็ออกไปจากบ้านฉันสะ''

''นี้นายจะให้ฉันไปนอนตากฝนข้างสะพานลอยตายแบบวันนั้นแล้วมาสำนึกผิดที่หลังอีกแล้วหรอ''

''ฉันจะทำและไม่สำนึกผิดอีกแล้วด้วย!!!!!''เสียงของนายนี่ดูไม่เล่นเลย

''โอเคๆก็ได้ฉันทำก็ได้T T''ฉันจำเป้นต้องตอบแบบนั้นไม่งั้นฉันต้องตายที่ญี่ปุ่นแน่ๆ

ฮือออออออออออออแล้วชีวิตฉันที่เหลือจะไปร้อนไหมเนี่ยยยยยยยชีวิตฉันจาเป็นยังไงต่อไป

ปปปปปปปแม่จ๋าาช่วยนู๋ด้วยยยยยยยยยยยT T



-------------------------------------------------------------------------------------
เดี๋ยวมาอัพใหม่เน้อวานนี้เวลาจำกัด