ความทรงจำรักนี้เพื่อเธอ

ลำดับตอนที่ #2 : โดมิโน่

เธอจ้องหน้าผมอีกครั้ง เพิ่งจะสังเกตว่าเธอตาโตมากก ผมรอบไปรอบๆหน้าของเธอ เธอเป็นคนสวยจิงๆ



\"นี่!!!  ต้นไม้!! บ้านนายมีอะไรให้ทำบ้างเนี่ย!!\"  เธอพูดเสียงดังมาก - -\"  แล้วทำไมถึงเรียกผมว่า ต้นไม้ ซะนี่



\"รอเดี๋ยว\" เป็นคำที่ผมพูดกับเธอ แล้วผมก็เดินไปค้นกล่องสมบัติ(กล่องของเล่น)



และผมคิดว่าน่าจะแก้ความอยากเล่นของเธอได้บ้าง



\"เอา\" ผมยื่นของเล่นให้เธอ ดูเธอตื่นเต้นมาก



\"โดมิโน่!!\" เธอตะโกนนนน  ผมอยู่ใกล้นี่ไม่ต้องตะโกนก็ได้ ยังกะไม่เคยเห็นโดมิโน่อย่างนั้นแหละ



จากนั้นเราก็นั่งบนพื้น เรียงโดมิโน่กัน ส่วนมากผมจะเป็นคนวางตัวโดมิโน่มากกว่านะ เธอได้แต่ดูผม



ผมยื่นโดมิโน่ตัวสุดท้ายให้เธอ แต่เธอกลับส่ายหัว ผมจึงเอาโดมิโน่ไปใส่ที่มือของเธอ



และพอเธอเริ่มวางโดมิโน่ ความพยายามของผมก็พังทลายในพริบตาเดียว ตัวสุดท้ายที่เธอวาง ทำให้โดมิโน่ที่ผมอุส่าวางล้มหมด



\"ขอโทดๆๆๆ ขอโทดจิงๆ เราเล่นโดมิโน่ไม่ได้ พอเล่นก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลย T-T\"  เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังกะจะร้องไห้



\"ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยววางใหม่ก็ได้ คราวนี้เธอก็วางดีๆก็แระกัน\" ผมบอก ดูเธอสิ ยังกะจะร้องไห้อย่างนั้นแหละ



คราวนี้ผมกับเธอสลับกันวางโดมิโน่ และเธอก็ทำโดมิโน่ล้มอีกเช่นเคย ^-^\"



~~~~~~~~~~~~ เวลาผ่านไป



ครั้งนี้เป็นครั้งที่10ได้แล้วมั้ง ผมรู้สึกเหนื่อยกับเธอมาก - -\"



แต่เธอก็ยังไม่สิ้นความพยายามที่จะวางโดมิโน่ไม่ให้ล้ม



มาถึงตัวสุดท้ายตาเธอเป็นคนวาง  ผมคิดอยู่แล้วว่าจะต้องล้มอีกแน่นอน ผมทำใจแล้วล่ะ



และเธอก็ทำหน้าที่มุ่งมั่น ทำสมาธิอีกเช่นเคย เธอค่อยๆวางโดมิโน่ลง  ผมไม่อยากจะดูเลย ผมจึงหลับตา



สักแป๊บ ..... ความเงียบเกิดขึ้น ... ผมลืมตาดู โดมิโน่ไม่ล้ม เธอทำหน้าเหวอสุดๆ จนทำให้ผมหัวเราะออกมา



และมือของผมไปถูกโดมิโน่เข้า โดมิโน่จึงล้มอีกครั้ง



เธอมองหน้าผม ด้วยสายตาเศร้าสร้อย ผมรู้สึกผิดอย่างมาก



\"ขอโทด เราไม่ได้ตั้งใจ\" ผมพูด ผมกลัวเธอจะร้องไห้จังเลย ผมรู้สึกผิดมากเวลาทำให้ใครเสียใจ



แต่เธอกลับยิ้มอย่างสดใสให้ผม  ผมก็ดูรู้นะ ว่าเธอผิดหวัง ที่ผมทำโดมิโน่ล้ม



\"ไม่เป็นไร\" เธอพูดและยิ้มอีกครั้ง เธอเก็บโดมิโน่ทั้งหมดใส่กล่องเรียบร้อย แตกต่างจากผมถ้าผมเก็บผมคงจะโยนใส่กล่องไปแล้ว



\"หิวๆ มีไรกินมะ\" เธอบ่น



\"อืม รู้สึกว่าแม่จะทำกับข้าวไว้ให้แล้วนะ\" ผมบอก  แล้วเธอก็เดินตามผมมาในครัว



มีกับข้าวที่แม่ผมทำไว้ให้ ผมกับเธอนั่งกินข้าวกัน แล้วมาดูทีวีต่อ



สักพักพ่อและแม่ของผมก็กลับมาถึงบ้าน ผมสงสัยว่าทำไมวันนี้พ่อแม่กลับเร็ว



\"เด็กๆ ไปทะเลกัน เด๋วแม่พาไป\" แม่ตะโกนบอก



พอเธอได้ยิน เธอก็รีบกระโดดจากโซฟาวิ่งไปหาแม่ผมทันที ผมจึงต้องเป็นคนปิดทีวีที่ผมไม่อยากดูเอาซะเลย



\"ไปทะเล? คุณน้าจะพานู๋ไปทะเลหรอคะ\" เธอพูด



\"จ๊ะ แล้วนู๋อยากไปมั้ยล่ะ\" แม่ผมถาม



\"อยากไปค่ะๆ\"  เธอหัวเราะและกระโดดไปมา จะตื่นเต้นอะไรนักหนา ก็แค่ทะเล



คือว่าผมไปทะเลเกือบทุกอาทิด เพราะบ้านผมอยู่ใกล้ๆกับทะเล ขับรถไปก็ไม่ไกลนัก



แม่ผมไปชวนพ่อแม่ของเธอให้ไปทะเลด้วย  สักพัก 2 ครอบครัวก็นั่งรถไปทะเลกัน