คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SF] OMG! แก่กว่าแล้วไง ? (3/4)
Title : [SF] OMG! แก่กว่าแล้วไง ? 3
6 ปีผ่านไป
“เรียวอุคๆ วันนี้ท่าทางจะเลิกคอร์สดึกแน่เลยอ่ะ” เสียงแหลมๆ ของดงแฮปลุกเรียวอุคให้ตื่นจากภวังค์ทันที
“หื้ออ? มั่งไม่รู้สิง่วงนอนจัง กี่โมงแล้วเนี่ย” ร่างบางยกข้อมือขึ้นมาเหลือบดูเวลาเล็กน้อยก็ต้องตกใจ เขานัดเยซองไว้ตอน 6 โมงแต่นี่มันต้อง 2 ทุ่มแล้ว
“พี่เยซองรอตายเลยแบบนี้” พูดจบก็จัดการเก็บหนังสือใส่กระเป๋าหลุยส์ตั้งท่าจะเดินออกไปแต่ก็มีมือของดงแฮคว้าไปก่อน
“จะไปไหนเรียวอุค อาจารย์ยังสอนไม่เสร็จเลยนะ”
“ก็จะออกไปหาพี่เยซองน่ะสิ ป่านนี้ไม่รอแย่แล้วหรอไปก่อนนะดงแฮ” ส่งจูบให้เพื่อนรักไปทีหนึ่งก็วิ่งปรี่ออกมาจากคณะทันที
“พี่เยซองรอเรียวอุคนานมั้ยฮะ” ร่างบางวิ่งมาถึงพูดได้แค่ไม่กี่คำก็เอามือชันเข่าตัวเองด้วยความเหนื่อย
“วันนี้เลิกคอร์สดึกหรอครับ” ผ้าเช็ดหน้าสีขาวบริสุทธิ์ถูกหยิบขึ้นมาซับลงบนใบหน้าหวานเบาๆ
“ใช่นะสิฮะ วันนี้เรียวอุคยังไม่ได้กินอะไรเลยอ่ะพี่เยซอง” ตากลมโตสีนิลจ้องมองร่างหนาจนตาแป้วเหมือนลูกแมวที่กำลังร้องขออาหาร
“วันนี้อยากกินอะไรล่ะครับ” มือหนาลูบศีรษะทุยด้วยความเอ็นดู
“เรียวอุคอยากกินชาบู ชาบู้ ชาบูฮะ” เรียวอุคเดินอ้อมมาอีกทางก่อนจะลงนั่งที่ประจำตำแหน่งตุ๊กตาหน้ารถ
“ไม่เบื่อบ้างหรอครับเรียวอุค วันก่อนก็ไปกินกับดงแฮมาไม่ใช่หรอ”
“ถ้ามีพี่เยซองเรียวอุคไม่เบื่อหรอก” พูดจบก็เอนตัวมาซบกับต้นแขนแข็งแรงของเยซองเพื่อกลบอาการเขิน
“พี่เยซองฮะเรียวอุคอยากได้กระเป๋าในนู่นอ่ะ คอลเลคชั่นใหม่ของ
“แล้วใบเก่าล่ะครับเรียวอุค” เยซองมองไปที่คนด้านข้างอย่างหาคำตอบเพราะรู้สึกว่ากระเป๋าจะล้นห้องแล้วล่ะมั่งได้ข่าวว่าถึงขนาดต้องสร้างห้องเก็บกระเป๋า
“ก็ใบนั้นมันสวยนี่แล้วอีกอย่างเรียวอุคเบื่อแล้วด้วยนะฮะ นะๆๆ นะฮะพี่เยซอง” ใบหน้าหวานถูๆ ไถๆ กับเสื้อสูทตัวนอกจนใบหน้าแดงเถือกไปหมด
“ครับๆ แล้วไม่เจ็บหรอแดงหมดแล้วเนี่ย” มือหนาจับหน้าของเรียวอุคพลิกไปมาดูรอยแดงที่แก้มเนียนใสแล้วลูบมันเพียงเบาๆ
“คิกๆ ขอบคุณฮะ” ปลายเท้าเล็กเขย่งขึ้นจุ๊บคางสากเบาๆ ก่อนจะฉีกยิ้มหวานให้ตามเคย
“ยินดีต้อนรับค่ะ” พนักงานประจำร้านเดินออกจากเคาร์เตอร์พูดอะไรเพียงเล็กน้อยส่งยิ้มให้ร่างหนามากกว่า
“พี่เยซองไปทางนั้นเถอะ กระเป๋ามันอยู่ทางนั้น” มือบางลากข้อศอกของเยซองออกมาจากพื้นที่อันตรายของปากเหยี่ยวปากชะนี (?) แต่ก็ไม่วายส่งสายตาดุดันไปให้พนักงานคนนั้น
“พี่เยซองงง ~ ใบนี้กับใบนี้อันไหนสวยกว่ากันอ่ะ” ถึงกับเลือกไม่ถูกเมื่อเจอกระเป๋าที่ถูกใจพร้อมๆ กันถึงสองใบจนต้องหาผู้ช่วยเลือก
“พี่ว่าตรงกลางสวยสุด” เยซองชี้นิ้วไประหว่างกระเป๋าทั้งสองใบ
“พะ พี่เยซองอ๋า ~ นิสัยไม่ดีเลย!” เรียวอุคแทบจะเอากระเป๋าทั้งสองข้างที่ตัวเองถืออยู่ตบเยซองด้วยอาการเขิน ก็ตรงกลางกระเป๋ามันคือเขายังไงล่ะ
“ครับๆ พี่ว่าใบนี้นะขวามือน่ะ”
“ใบขวาหรอ ใบซ้ายก็สวยนะพี่เยซอง” ปากหยักยกยิ้มอย่างอบอุ่นลักษณะนี้เดาไม่อยาก ..อยากได้ทั้งสองใบ
“งั้นเรียวอุคซื้อสองใบได้ไหมอ่า” ตากลมสีนิลจ้องมองเยซองตาไม่กระพริบทำปริบตาหน่อยๆ เรียกคะแนนความสงสาร
“จริงๆ เลยนะเนี่ย ครับๆ” เยซองที่ถือคติมีแฟนอายุน้อยกว่าต้องตามใจมันเป็นของธรรมดาจึงตอบตกลงแบบนั้นไป แต่ในขณะที่ร่างบางกำลังจะหยิบกระเป๋าทั้งสองใบขึ้นมาก็มีมือที่สามจากไหนก็ไม่รู้ฉกไปก่อน
“นี่แกดูสิใบนี้ๆๆ ฉันอยากได้มานานแหละ” ผู้หญิงสาวสองคนที่เดินมาทีหลังยืนคุยพิจารณากระเป๋าใบที่เรียวอุคเคยถืออยู่ทางขวามือกันอย่างเมามันส์
“อ้าว! คุณจองอุนใช่ไหมค่ะ จำฉันได้ไหมที่เราเคยร่วมงานกันมาก่อน” หญิงสาวคนที่สามเดินเข้ามาถึงก็คว้าแขนข้างซ้ายของเยซองไปควงทันที
“หะ? ครับ? คุณเฮอึนใช่ไหมครับ” ร่างหนาพยายามแกะมือของเฮอึนให้ออกจากข้อแขนอย่างเบาๆ และมีมารยาทที่สุดแต่เหมือนกับว่าจะตุ๊กแกไม่ใช่เล่น
“อ้าวเฮอึน! นั่นเพื่อนเธอหรอ สวัสดีค่ะพวกเราเป็นเพื่อนของเฮอึนค่ะ” ร่างบางที่ถอยหลังไปสองสามก้าวยืนกอดอกมองพวกผู้หญิงเหล่านั้นที่พูดคุยกับเยซองอย่างใจเย็น ในใจพยายามนับคำว่า
อีกนานไหม ...อีกนานไหม จะคุยกันอีกนานไหมมมม!!
“เยซองนี่เก่งจังเลยนะค่ะ เป็นประธานบริษัทของเคคิมกรุ๊ปด้วย” หญิงสาวคนแรกที่เดินเข้ามาแย่งกระเป่าเอ่ยชมไปพลางๆ
“ขอบคุณครับ” เรียวอุคจิ๊ปากอย่างไม่พอใจกับการกระทำของเฮอึนและเยซองมันชั่งดูขัดคอเขาเหลือเกิน
“พี่ฮะผมขอกระเป๋าคืนด้วยจะไปจ่ายตัง!” เสียงหวานเอ่ยเบาๆ แต่กระแทกให้ได้ยินชัดๆ ช่วงท้ายประโยค
“อะไรกันน้อง พี่ถือกระเป๋าอยู่กำลังจะซื้อมาขอคืนอะไรกัน”
“แต่ผมเป็นคนเลือกกระเป่าใบนี้ก่อนนี่ เพราะฉะนั้นขอคือฮะ” มือบางแบออกไปทางด้านหน้าหวังจะได้กระเป๋าใบโปรดคืนแต่ผู้หญิงตรงหน้าก็ไม่ยอมให้สักที
“เยซองค่ะ คุณดูเด็กคนนี้สิไม่มีมารยาทเพื่อนของเฮอึนถือกระเป๋าก่อนแท้ๆ ยังมีหน้ามาขอคืนอีก” เฮอึนเกาะติดแขนของเยซองแน่นลากให้ร่างหนามาดูหน้าเด็กที่เธอเพิ่งกล่าวว่า
“พวกป้าเคยโดนตบด้วยหลุยส์กันมั่งมั้ยฮะ” เรียวอุคไขว่มือที่ถือกระเป่าอยู่พาดหลังทันที
“กรี๊ด! ไอ่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม แกกล้าดียังไงมาพูดจากับพวกฉันแบบนี้” ผู้หญิงที่เธอกระเป๋าอยู่หวัดร้องขึ้นมาทันทีลั่นร้าน
“ก็ป้ามาแย่งกระเป๋าผมก่อนนี่ แล้วที่บ้านป้าเลี้ยงนกหรอร้องหวี๊ดๆๆ ไม่อายคนอื่นเค้ากันบ้างหรือยังไง”
“เยซองเฮอึนรับไม่ได้ค่ะ” หญิงสาวที่ชื่อเฮอึนถือโอกาสนี้ซบใบหน้าลงกับหน้าอกแกร่งของเยซองทันที เหมือนว่าวิญญาณขาวีนของดงแฮจะเข้าสิงเรียวอุค ร่างบางเดินไปกระชากข้อมือของเฮอึนที่เกาะข้อศอกเยซองออก ก่อนจะตบด้วยกระเป๋าเบาๆ จนหน้าหัน (เบา?)
“ระ เรียวอุค” ร่างหนาที่เห็นท่าไม่ดีรีบเข้าไปรวบตัวเรียวอุคเอาไว้ก่อน เพราะรู้ดีว่าใครจะเจ็บหนักเพราะรู้จักมานานนับสิบปี
“ปล่อยสิพี่เยซอง!! บอกให้ปล่อยไง” ป้าๆ อีกสองคนถลาเข้าไปช่วยพยุงเพื่อนตัวเองทันที
“พอครับเรียวอุค” มือหนาลูบเบาๆ ที่ต้นแขนเล็กเผื่อที่จะดับอารมณ์ร้อนได้แต่ก็เปล่าอ่ะ
“กระเป่าน่ะอยากได้นักใช่ไหม!! เอาไปเลยเอาไปทั้งสองใบนั้นแหละ! เอาไปสิ่” เรียวอุคที่โกรธจนตัวสั่นหน้าแดงลามไปยันหูและคอขาวปากระเป๋าที่เหลืออยู่ในสุดท้ายไปตรงหน้าของป้าคนที่สองพอดีแป๊ะๆ
“เอากระเป๋าไปเลยแต่คนนี้ไม่ให้!! ยัยป้าเฮอึนผู้ชายคนนี้ของผม!” พูดจบก็หันตัวกลับมาบดเบียดปากเล็กลงบนปากหยักด้วยความโกรธ ลิ้นเล็กไล้ชิมไปทั่วโพรงปากของเยซองก่อนจะผละออกมา
“มะ ไม่จริงน่า” เฮอึนพูดในลำคอเบาๆ อย่างไม่เชื่อในสายตา เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอรับไม่ได้เพราะทันทีที่ปากของเด็กไร้มารยาทที่เธอพูดจูบลงไปก็เท่านั้นแหละมือไม้ของเยซองก็เริ่มเลื้อยรอบเอวคอดทันที
“เห็นรึยังป้า! จำใส่สมองไว้ด้วยล่ะ พี่เยซองกลับบ้าน!!” เรียวอุคกระตุกมือของเยซองสองสามครั้งก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาทันที
..อาย ที่จูบต่อหน้าคนเยอะแยะแบบนั้น
..อายที่ทำกริยาไม่ดีต่อหน้าพี่เยซองและคนหมู่มาก
..อายที่ปล่อยให้ลิ้นหนาเข้ามาพัวพัน
..อาย อาย อาย เรียวอุคอายมากด้วย !
“ไม่เอากระเป๋าแล้วหรอครับ” สองขาเพรียวหยุดกึกหันไปมองคนด้านหลังที่ยังคงยิ้มหน้าระรื่น
ยังมีหน้ามายิ้มอีกนะ รู้มั่งมั้ยว่าโกรธมาก!
“ยิ้มอะไรพี่เยซอง อ๋อ! หรืออยากกลับไปก็กลับไปสิ กลับไปเลย” มือบางปล่อยมือที่จับมือหนาออกทันทีแล้วหันหลังกลับไปเพื่อจะกลับบ้านและซ่อนอะไรบางอย่างที่มันมาพร้อมกับความน้อยใจ...น้ำตา
“ที่ยิ้มเพราะพี่ดีใจตั้งหากครับ” เพราะไม่รู้ว่าอีกคนที่หันหลังกำลังซ่อนน้ำตาจึงพูดออกไปโดยที่ไม่คิด อีกคน...เพราะไม่รู้ความหมายที่แน่จริงของคำว่าดีใจที่ร่างหนาเอ่ยมาจึงปล่อยน้ำตาออกมาไหลเป็นทางยาว
“ยะ อยากกลับไปก็อึก ...กะ ก็ ก ลับไปสิฮะ” เสียงเครือหวานสั่นน้อยๆ เพราะก้อนสะอึกในลำคอ ถึงจะพยายามระงับมันไว้แล้วแต่ก็ไม่ได้ผลไหล่บางยังสั่นอยู่ดี
“ว้า... เด็กน้อยของพี่ร้องไห้แจอีกแล้วเป็นอะไรครับ” เยซองเอื้อมมือไปประคองเรียวหน้าสวยเบาๆ ระบายยิ้มอ่อนๆ ให้กับคนที่ร้องไห้เหมือนเด็กๆ
“ฮืออ! ระ ...เรียวอุคไม่ชอบให้เค้ามาทำกับพี่เยซองแบบนั้น อึ้กเรียวอุคไ ม่ชะ ชอบ อึก!” ร่างบางซบใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาลงกับอกแกร่งของเยซองอย่างหาที่พึ่ง สองมือน้อยๆ กำชายเสื้อสูทสีน้ำเงินเข้มจนยันเยินไปหมดแต่ร่างสูงก็ไม่ว่ากลับยกมือขึ้นโอบกอดแผ่นหลังบางที่ยังคงสั่นด้วยแรงสะอื้น
“ไม่เอาสิครับเรียวอุคเงยหน้าแล้วฟังพี่พูดนะ เงยหน้าก่อนสิครับคนเก่ง” เรียวอุคเงยหน้าขึ้นสบตาหวานกับตาคมเหมือนรอฟังคำพูดที่กำลังออกมาจากปากหยัก
“คุณเฮอึนเค้ามาเกาะแกะกับพี่เองเรียวอุคก็เห็นนี่ครับ แล้วอีกอย่างพี่พยายามแล้วแต่เธอไม่ปล่อยเองพี่ก็เลยต้องยอมให้เธอทำอยู่อย่างนั้นเพราะกลัวเธอจะเสียหน้าอีกอย่างเธอก็เป็นลูกค้าคนสำคัญของบริษัทของพี่ด้วยเรียวอุคเข้าใจไหมครับ อย่าร้องอีกนะพี่ไม่ชอบที่จะเห็นน้ำตาของเรียวอุคเลย” มือหนาไล่เกลี่ยน้ำตาใสที่เริ่มจะหยุดไหลแล้วให้ออกไปอย่างเบามือ
“แล้วพี่เยซองดีใจอะไรล่ะ ชอบนักใช่ไหมที่มีคนมากอดมาซบน่ะ” เหมือนหญิงวัยทองหรือไม่ก็คนกำลังตั้งท้องที่อารมณ์ชั่งแปรปรวนง่ายเสียเหลือเกิน ร่างบางผละออกมาเพียงเล็กน้อยก่อนจะเชิดหน้าขึ้นอย่างหาเรื่องแถวบ้านเรียกว่างอล!
“พี่ชอบให้คนมาจูบ มาหึง มาหวงพี่ตังหากล่ะครับเรียวอุค” เสียงทุ้มๆ พูดล้อเลียนคนตรงหน้าอย่างกะล่อน นัยน์ตาคมวิบวับไปมาด้วยความเจ้าเล่ห์
“อะ อา...อะไร ระ ระเรียวอุคไม่ได้หึงหวงพี่เยซองนะ!!” จากหน้าที่เคยเชิดมองใบหน้ากลมของเยซองจู่ๆ ก็รีบก้มลงมองพื้นทางเดินของห้างทันที
“แล้วจูบหรือเปล่าล่ะครับ” เยซองโน้มหน้าเข้าไปกระซิบข้างๆ หูของเรียวอุคเบาๆ ก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นไม่เกรงใจคนอื่นเค้ามั่งเลย
“พะ พะพี่เยซอง! เรียวอุคงอลแล้วด้วยบู้~” เพราะอายเกินกว่าจะต่อล้อต่อเถียงด้วยในเมื่อเป็นฝ่ายไปรุกก่อนจึงต้องแสร้งงอลแล้วเดินก้มหน้านำไปไม่รอร่างหนาที่ยืนหัวเราะจนท้องแข็ง
“อ่า ...วันนี้เรียวอุคน้อยน่ารักอีกแล้ว” ร่างหนาพูดกับตัวเองเบาๆ สองขายาวสิ่งพาตัวเองไปตามคนรักกอบกุมมือนิ่มนั้นไว้แล้วเดินไปพร้อมกันถึงแม้ตอนแรกๆ ร่างบางจะพยายามสลัดมือของเยซองออกแต่ก็ต้องแพ้ใจตัวเองอยู่ดี
“คุณแม่หรอฮะ ฮะวันนี้เรียวอุคจะไปค้างห้องพี่เยซองนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เรียวอุคจะกลับไปให้คุณแม่กอดจนหนำใจเลยนะฮะ ...ฮะ ขอบคุณฮะคุณแม่จุ๊บ~!” เสียงหวานส่งจูบในปลายสายด้วยท่าทางน่ารักจนคนข้างๆ อยากจะเข้ามาร่วมวงด้วย
ฟอดด! ฟอดด!
“พี่เยซองฉวยโอกาสอีกแล้ว!” มือบางยกขึ้นปิดแก้มทั้งสองข้างของตัวเองไว้ทันทีที่เยซองก้มจมูกของตัวเองมาสูดดมความหอมจากแก้มทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว ร่างบางเด้งตัวขึ้นมานั่งพิงโซฟาแบบเดียวกับเยซองที่ยิ้มปากจะถึงรูหูอยู่แล้ว
“พี่เปล่านะ พี่ดูทีวีอยู่” ผู้ร้ายปากแข็งไม่อาจจะยอมรับข้อหาที่โดนร่างบางใส่ความได้ เจ้าตัวก็ได้แต่ล้วงมือเข้าไปในกล่องป็อปคอร์นขนาดใหญ่ที่เอามากินกันสองคนภายในห้อง
“น่าเกลียดที่สุดเลย! ชิร์” ปากบางอิ่มขยับบ่นงึมงัมๆ กับอาการที่ทำแล้วไม่รับผิดของเยซองแต่ก็ได้แค่บ่น
“เดี๋ยวพี่ไปเอาน้ำก่อนนะครับ” ร่างหนาอาสาลุกเข้าไปหยิบน้ำภายในห้องครัวเพราะกลัวว่ากินป็อปคอร์นอย่างเดียวจะคอแห้งได้
“พี่เยซองงงง ~” เยซองหันหน้าไปตามเสียงเรียกก็พบกับเรียวอุคที่นับวันยิ่งทำตัวเหมือนลูกแมว แขนเรียวทั้งสองข้างกอดเอวของเยซองไว้แน่นจากด้านหลังแล้วก็ซบหน้าลงกับแผ่นหลังของเยซองตามแบบฉบับที่เจ้าตัวชอบ
“เบื่อหนังที่ดูแล้วหรอครับเรียวอุค” ไม่รู้ว่าที่เรียวอุคมาออดอ้อนออเซาะขนาดนี้ต้องการจะอ้อนขออะไรเยซองจึงต้องถามลองเชิง
“อื้อ! เราเปลี่ยนมาทำอะไรกันดีมั้ยพี่เยซอง” พอพูดถึงตรงนี้เสียงหวานก็เริ่มเบาลงไปเรื่อยๆ ฝ่ามือที่สัมผัสกับหน้าท้องของเยซองก็รู้สึกจะเริ่มเกรง
“ทำอะไรครับ”
“ทะ ทำ...ทำแบบที่คนอื่นเค้าทำกันมั้ยพี่เยซอง” ปากบางเม้มหากันจนเป็นเส้นตรงเมื่อพูดจบประโยค
“หื้อ? เรียวอุคหมายถึงเรื่องนั้นหรอ” เยซองถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ เขาเองก็ตกใจไม่น้อยที่อยู่ดีๆ เด็กน้อยของเขาที่แสนขี้อายคนนี้จะมาพูดถึงเรื่องนั้น
“อื้อ” มือหนาวางถาดที่ใส่แก้วทั้งสองใบลงกับตัวเคาท์เตอร์ทันที พลิกตัวเข้าหาเรียวอุคที่ได้แต่ยืนก้มหน้าหนี เยซองยื่นมือไปจับปลายคางมนของเรียวอุคเพียงเล็กน้อยนัยน์ตาคมจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตสีนิลทั้งสองข้าง
“พี่เยซองบ้า! บ้าที่สุดเลยใครใช้ให้เรียกชื่อเรียวอุคกันนะ” ร่างบางที่นอนอยู่ด้านนอกถึงกับเกิดอาการเขินกับเสียงที่ได้ยิน
เรียวอุคนอนหลับไม่ได้แน่ๆ เลย
Tbc. End in the special part ; แต่งงานกันเด้อออออ ~
ความคิดเห็น