กลอน..คำซึ้ง...ข้อความโดนๆ...

ลำดับตอนที่ #24 : ..ลืมยาก..ยากที่จะลืม..

เพราะไม่ได้รัก  เลยไม่รู้สึกเจ็บ...

เพราะไม่ต้องการ  จึงไม่ร้องไห้ให้กับความสูญเสีย

เพราะไม่ถลำลึก  จึงไม่รู้สึกอะไร

การเป็นคนที่ถูกเลือก กับเป็นผู้เลือก  อะไรมันน่าสนุกกว่ากัน?  แต่สำหรับใครบางคน

เขาอาจยอมเป็นแค่ตัวเลือกของคนที่เขารัก  ทั้งๆที่สามารถที่จะเป็นผู้เลือกก็ได้  แต่เขาก็ไม่ทำอย่างนั้น

เขายินดี  กับ คำว่า  คนที่ถูกเลือกอย่างเต็มใจ    บางครั้งเวลาก็สอนให้เรารู้อะไรหลายๆอย่าง

การที่เราจะรักใครสักคน  บางครั้งมันก็ไม่จำเป็นต้องยกหัวใจให้เค้า  เพราะเมื่อวันที่เค้าจากไป

เค้าได้นำหัวใจเราไปด้วย  แล้วเราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร   รักเค้าแค่ครึ่งเดียว มันก็มากพอแล้ว

วันที่เค้าจากไปเราจะได้เหลือหัวใจอีกครึ่งนึง  ไว้ดูแลตัวเองบ้าง  ไว้ปลอบโยน  ในวันที่ไม่มีใคร

แค่คำว่า  " ฉันคือคนของเธอ"  มันก็สามารถแยกได้ถึงสองประโยคด้วยกัน   ฉัน  กับ  คนของเธอ

ยังไงล่ะ   ฉัน  คนที่ได้แต่มองข้างหลังของเธอ  และคนของเธอ ที่เธอรักเขาหมดหัวใจ..แค่นี้มันก็มากเกินพอ

ถ้ามีคนๆนึง  ที่คอยแอบห่วงใยเราตลอด  เป็นที่ปรึกษาในวันที่เราไม่เหลือใคร  ทำให้เรายิ้มได้ทั้งน้ำตา

และที่สำคัญเขายืนเคียงข้างเราเสมอ  กับ  อีกคน  คือคนที่เธอรัก  ไม่ว่าเขาจะเป็นยังไง

ไม่ว่าเขาจะทำให้เราร้องให้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง  แต่ยังไง  เขาคือคนที่เธอรักมาโดยตลอด

ถ้าวันนึง  คนใดคนหนึ่งต้องจากเธอไป  แล้วเธอสามารถช่วยใครคนใดคนหนึ่งให้รอดชีวิตได้

เธอจะช่วยใคร ?  เธอจะช่วยใครกัน?

การให้ความหวัง  แล้วทำลาย  คงเจ็บปวดมากกว่าการไม่ให้ความหวังอะไรเลยดีกว่า  นี่คือความคิด

ของใครบางคน  ซึ่งอาจแตกต่างจากใคร หลายๆคน  เขาไม่ชอบคบใครเผื่อเลือก 

ไม่ต้องการใช้ใครเป็นของเล่นเวลาเหงา   ไม่ต้องการใช้ใครเป็นเครื่องมือในการลืมใคร

เขาเพียงแต่ต้องการให้ระยะเวลามันค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ  อย่างที่มันควรจะเป็น....

                                                               ....บางสิ่งบางอย่างมันก็ลืมยาก   จนยากที่จะลืม....