กลอน..คำซึ้ง...ข้อความโดนๆ...

ลำดับตอนที่ #22 : ...ไม่เคยรัก..แต่ก้อไม่เคยลืม.

เธอจำฉันได้มั้ย

แต่คิดยังไงเธอก็คงจำไม่ได้

ก็ฉันมันธรรมดาจะตาย

เหมือนตัวประกอบในนิยายที่ไม่เคยมีตัวตน

ดีใจนะที่ได้เจอเธออีกครั้ง

อยากเข้าไปทักเธอจังแต่เธอคงไม่สน

ไม่รู้จะตอบยังไง ไม่ให้ดูร้อนรน

คงไม่สามารถบอกเหตุผลให้เธอนั้นเข้าใจ

แต่ก่อนฉันไม่เคยเชื่อเรื่องบังเอิญ

เพราะมันยิ่งใหญ่เกิน  เธอว่าไหม

พรหมลิขิตที่ใครเขาบอกว่ามีกันทั่วไป

ฉันคิดว่าไม่  คืออะไรช่วยบอกฉันที

ก็พึ่งรู้ว่าฉันพึ่งเข้าใจ

ความบังเอิญคืออะไรก็วันนี้

หลังจากที่ไม่ได้เจอเธอมาเกือบปี

อยู่ดีดีก็ทำให้เราได้พบกัน

ต้องบอกว่าทำให้ฉันเจอเธอมากกว่า

ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้คนธรรมดาได้เพ้อฝัน

ขอบคุณที่มอบรอยยิ้มให้ฉันอีกหนึ่งวัน

ขอบคุณที่ทำให้เธอเห็นฉันอย่างไม่ตั้งใจ

แค่ฉันได้เดินผ่านในแววตา

แค่หนึ่งช่วงเวลาก็มีค่าเกินสิ่งไหน

ถึงจะเป็นแค่คนผ่านตาแล้วเลือนลาจางหายไป

ไม่เป็นไร แค่นี้ฉันก็พอใจแล้วคนดี

แต่ภาพของเธอ ฉันจะจดจำไว้

ไม่รู้อีกนานแค่ไหน จะบังเอิญเหมือนครั้งนี้

ถ้าเป็นไปได้ครั้งหน้า  ฉันจะรวบรวมความกล้าทักเธอคนดี

แม้ว่าคำถามในใจเธอที่มีคือ "คุณเป็นใคร"

ก็จะเล่าทุกอย่างให้ฟัง

เหมือนหนังละครบทใหม่

แต่คนนึงบังเอิญผ่านมา แต่อีกคนกับตั้งใจ

เก็บทุกอย่างเอาไว้ในความทรงจำ

เธอยังน่ารักเหมือนเคย

บนความไม่รู้อะไรเลยเหมือนวันนั้น

ฉันไม่เคยรักเธอ  แต่ไม่เคยลืมเธอเหมือนกัน

หวังว่ามีสักวัน เธอจะยิ้มทักทายกัน เหมือนคนทั่วไป