กลอน..คำซึ้ง...ข้อความโดนๆ...

ลำดับตอนที่ #148 : [+ฉันคงต้องใช้เวลามากเหลือเกิน+]

[+ฉันคงต้องใช้เวลามากเหลือเกิน+]
กับการต้องก้าวเดินวันนี้
เพราะเทอคนเก่าที่เเสนดี
ไม่มีอีกเเล้วข้างๆกัน

เคยบอกตัวเองเสมอเวลาท้อ
เเค่มีเทอข้างๆกันเเค่นั้นพอ
เเต่วันนี้...ไม่มีเทออีกเเล้ว
...จะให้ฉันบอกตัวเอง

...ยังไง

ไม่มีอีกเเล้วคำปลอบโยนอุ่นๆ
มีเพียงสายลมกรุ่นพัดไหว
เป็นเเค่เพียงอากาศที่ว่างเปล่าพัดผ่านไป
ถึงให้พูดว่ารักยังไงเธอคงไม่.. คืนมา..

รุ้มั้ยฉันร้องไห้ตั้งกี่ครั้ง
เมื่อครั้งที่เราทะเลาะกัน
โทรมากี่ครั้ง
ไม่อยากรับฟังคำของเทอ
ไม่ต้องการคำขอโทดเเละห่วยใย
เเค่อยากจบๆกันไป   ..เสียที

พอมาถึงวันนี้จริงๆ
น้ำตาที่ไหลทิ้งในวันนั้น
ไม่ได้มีความสำคัญ
เท่ากับ..
...วันนี้เลย...
.................................