ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คีย์ชีวิต ลิขิตหัวใจ… The Melody of Love

    ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 4

    • อัปเดตล่าสุด 12 ธ.ค. 48


    http://www.dek-d.com/entertain/viewlongc.php?id=108730&chapter=1&title=Chapter%201 ( ตอนที่ 1 )



    http://www.dek-d.com/entertain/viewlongc.php?id=108730&chapter=2&title=CHAPTER%20%20%202 ( ตอนที่ 2 )



    http://www.dek-d.com/entertain/viewlongc.php?id=108730&chapter=3&title=CHAPTER%20%203 ( ตอนที่ 3 )

    *****************************************************************************************

                                                                                  CHAPTER  4



                    กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง



                    เฮ้อ ! ในที่สุดโรงเรียนก็เลิกซะที เวลาที่ฉันรอคอยกำลังจะมาถึงแล้ว ดนตรีจ๋า ฉันกำลังจะไปหาแล้ว ^^



                    “ ข้อสอบชีวะที่สอบวันนี้น่ะ ยากจังเลยนะ มาซาโกะ ”



                   “ ดนตรีจ๋า ดนตรี -_- ”



                     “ โถ่ ! มาซาโกะ เลิกโกรธฉันซะทีนะ เธอเองก็ไม่ชอบให้คนอื่นเค้ามองว่าเธอเป็น ‘ ผู้ชาย ’ นี่ ฉันอุตส่าห์หาทางช่วยเธอแล้วนะ -,.- รู้มั้ย ? เคยมีคนบอกฉันว่า ‘ ความรัก ’ จะทำให้ผู้หญิงสวยขึ้น ”



                    “ ขอบใจนะ นัตสึ แต่ฉันไม่ชอบวิธีแบบนี้ -_- ”



                   “ ช่างเถอะ ยังไงเธอก็ต้องไปกับฉันอยู่ดี ^^ ”



                   ใช่ ! ถึงแม้ฉันจะตามใจเธอ ยอมไปกับเธอ แต่เธอคงไม่รู้แผนฉันหรอก อันดับแรกพอไปถึง ฉันก็เล็งนักเรียนชายซักคน ดูคนที่มันซื่อบื้อ ๆ แล้วก็บอกนัตสึกิว่า



                   ‘ ฉันกับนาย ( ซื่อบื้อ ) นี่ จะไปต่อกันที่อื่น ’



                   แล้วพอออกมาพ้นสายตาคนอื่นแล้ว ฉันก็จะบอกกับนาย ( ซื่อบื้อ ) นี่ว่า



                    ‘ ขอโทษนะ เผอิญฉันติดธุระด่วนมาก นายไปเที่ยวคนเดียวแล้วกันนะ ’



                    แล้วหลังจากนั้น ฉันก็จะรีบบึ่งไปที่ห้องซ้อมดนตรีทันที ^^



                   “ … ซาโกะ , … ซาโกะ , มาซาโกะ ”



                   “ อะไรอีกล่ะ ! นัตสึ เรียกซะดังเชียว -_-^ ”



                    ฉันมัวแต่คิดหาทางหลบหนีนัดบอด เลยไม่ได้ยินว่านัตสึกิกำลังเรียกอยู่



                   “ นั่นไง ๆ เด็กนักเรียนชายโทโมเอดะ ^^ ”



                   เฮ้อ ! เมื่อไหรยัยนัตสึกิจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนซะทีนะ -_- จะได้เลิกใช้เวลาว่างมานั่งหาแฟนให้ฉัน เพราะต้องใช้เวลานั้นไปดูแลแฟนตัวเอง



                   “ อ๊ายยยยยย หล่อจริง ๆ หล่อลากกระชากใจ ^o^ ”



                     “ พอได้แล้ว นัตสึ ! เดี๋ยวเขาก็รู้ธาตุแท้เธอหมดหรอก ”



                       สงสัย ? เพราะไอ้นิสัยแบบนี้ ก็เลยหาแฟนไม่ได้ซักที มั้ง ^^ หรืออาจจะเป็นเพราะเราชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน คนเลยคิดว่ายัยนัตสึกิมีแฟนแล้ว ( เพราะฉันเหมือนผู้ชายมาก ) เฮ้อ … ทำไมสวรรค์ชอบกลั่นแกล้งคนดีอยู่เรื่อยนะ T_T



                     “ นี่ ! มาซาโกะ ฉันจะเข้าไปแนะนำตัวก่อน แล้วฉันค่อยแนะนำเธอให้พวกนั้นรู้จักทีหลังนะ ^^ ”

      

                       “ อือ แล้วแต่เธอเถอะ -_- ”



                    ฉันพยักหน้าอย่างเฉยเมย แบบไม่สนใจเพราะไม่มีอะไรสำคัญ



                     “ อวยพรให้ฉันด้วยซิ >_< ”



                    “ โชคดีนะ ”



                    ฉันพูดตอบไป พร้อมกับโบยมือไล่ให้นัตสึกิเดินไปไว ๆ



                    “ ขอบใจจ้ะ ^_^ ”



                    ฉันเดินอย่างช้า ๆ ถึงช้าที่สุดไปตามทางเดิน เพื่อที่นัตสึกิจะได้ทำความรู้จักกับเด็กกลุ่มนั้นซะ ก่อนที่ฉันฉันจะเดินเข้าไปร่วมวงสนทนาด้วย บ้าจัง ! ตอนนี้ฉันอยากให้เวลาหยุดอยู่กับที่ที่สุด T_T



                    ขณะที่ฉันเดินเข้าไปหาวงสนทนานั้น ก็ได้ยินเสียงนัตสึกืดังออกมาปนกับเสียงของเด็กผู้หญิงโรงเรียนฉันที่มายืนดูเด็กนักเรียนชายของโทโมเอดะ

                    

                     นัตสึกิ : “ อืม… หรอ ฉันมากับเพื่อนอีกคนนึงน่ะ ^^ ”



                     เด็กผู้หญิงที่มามุงดู : “ นี่ ๆ เธอ ดูผู้ชายพวกนั้นสิ หน้าตาดีจัง เครื่องแบบโรงเรียนโทโมเอดะนี่ ฉันว่าต้องเป็นกลุ่ม ‘ เงา ’ ของโทโมเอดะแน่เลย ^_^ ”



                     เด็กผู้หญิงที่มามุงดู : “ จริงหรอ ! แต่ฉันว่าไม่ใช่หรอก เพราะกลุ่ม ‘ เงา ’ น่ะ ต้องมีกัน 4 คนต่างหากแต่ว่าพี่สาวฉันบอกว่า เด็กนักเรียนโทโมเอดะน่ะ เป็นคุณหนูทุกคนเลย แหม ! ทั้งหล่อ ทั้งสวย แถมยังรวยอีกต่างหาก น่าอิจฉาจัง ^+^ ”



                      นัตสึกิ : “ นี่ ๆ เพื่อนฉันเดินมาแล้วล่ะ ^^ ”



                     เด็กผู้หญิงที่มามุงดู : “ นี่ ! ดูสองคนนั้นสิ ที่ผมยาวกับผมดำนั่นนะ สูงหยั่งกะนายแบบเลย ”



                     เด็กผู้หญิงที่มามุงดู : “ ใช่ ๆ เหมือนจริงด้วย เอ๊ะ ! นั่นรุ่นพี่คิโนะโมโตะนี้ เมื่อคืนฉันไปดูวงพี่เค้าแสดงด้วย เท่มากเลย ^_^ ”



                    เด็กผู้หญิงที่มามุงดู : “ ไหน ๆ อ๊ะ ! จริงด้วย ตอนพี่เค้าเล่นกีต้าร์เนี่ย เท่ที่สุดเลย ^_^ ”



                     โอ้… พวกเด็กผู้หญิงที่มามุงดูอยู่นั้น เริ่มเบนจุดสนใจมาที่ฉันแล้ว พระเจ้า ! โปรดช่วยหยุดเวลาเอาไว้ตอนนี้ด้วยเถิด TT

                    

                     ในที่สุด ฉันก็เดินเข้าไปยืนร่วมวงสนทนากับนัตสึกิจนได้



                      “ ทุกคน นี่เพื่อนฉันเอง ^^ ชื่อ คิโนะโมโตะ มาซาโกะ จ้ะ ^^ ”



                       “ หวัดดี -_- ”



                       “ ยะ…ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^_^; ”



                       เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เตี้ยกว่าฉัน เอ่ยทักทายกับฉันก่อน แต่ฉันก็ไม่ยอมพูดอะไรอีก แค่พยักหน้าให้เฉย ๆ



                        “ เอาล่ะ ! คนนี้ ( นัตสึกิผายมือไปที่นายเตี้ย ) ชื่อ อาเบะ จ้ะ ส่วนนี้ ( ทางขวา ) ชื่อ เคียวเฮ และนี้ ( ทางซ้าย ) ชื่อ ทาเคชิ จ้ะ ^^ ”



                      อื้อ… นายสองคนหลังที่เป็นเพื่อนกับนายเตี้ยนี่ หน้าตาดีจริง ๆ



                     “ สวัสดี ! ”



                     ฉันเอ่ยทักก่อนตามมารยาท



                     “ สวัสดีครับ ^^ ”



                     นายคนผมดำพูดตอบกลับมา ฉันเลยยิ้มตอบกลับไปน้อย ๆ



                     “ หวัดดี ! ”



                     นายคนผมยาวพูดแล้วมองฉันแบบแปลก ๆ ส่วนฉันเองก็ได้แต่นึกในใจว่า



                    ‘ ผู้ชายอะไร มารยาททรามชิบ… เลย ’



                      “ นี่ ฮิรางิซาวะซัง เธอบอกว่ามากับเพื่อนผู้หญิงอีกคนไม่ใช่หรอ แล้วพา ‘ หมอนี่ ’ มาทำไม ? ”



                       ‘ หมอนี่ ’ คำนี้มันหมายความว่า ฉันเป็น ‘ ผู้ชาย ’ นี่  ทายซิ ใครเป็นคนพูดคำนี้ ? ใช่ ! นายผมยาววววว เดี๋ยวนะ ! เมื่อคืนก็มีผู้ชายคนนึงที่คลับมาเรียนฉันว่า ‘ น้องชาย ’ คน ๆ นั้นหน้า ‘ สวย ’ คล้ายกับหมอนี่มาก ใช่แล้ว ! นายคนผมยาวเมื่อวานก็คือนายหน้าหวานคนนี้นั่นเอง -_-^^ ฮึ่ม ! สองครั้งแล้วที่นายบังอาจมองเห็นฉันเป็นผู้ชาย



                      “ นี่ ! นายเรียกฉันว่า ‘ หมอนี่ ’ น่ะ มันหมายความว่าไง ห๊ะ ? -_-^ ”



                       “ นายพูดกับใคร -_-^ ”



                      หนอย ! ทำเป็นอารมณ์เสีย คนที่ควรจะโกรธน่ะ มันคือฉันต่างหาก นายหน้า ‘ เค้ก ’ ผู้ชายอะไร ยิ่งมองใกล้ ๆ แล้วยิ่งสวย สวยกว่าฉันซะอีก ( ที่มันมีอยู่เพียงน้อยนิด เพราะความหล่อมันมาบดบังหมด ) แถมหน้าก็ว้านหวาน ดีแล้วที่เรียกว่านายหน้า ‘ เค้ก ’



                       “ นายนั่นแหละ ไอ้หน้าเค้ก -_-^ ”



                      “ เฮ้ย ! พูดงี้หมายความว่าอยากจะสวยนักใช่มั้ย ห๊ะ -_-^ ”



                       โอ้ ! นายหน้าเค้กก้าวเท้ามาทางฉัน แต่ก็ถูกนายผมดำดึงแขนไว้ซะก่อน เฮ้อ…จะห้ามมันทำไม -.-;



                      “ เออ… ฉันน่ะสวยอยู่แล้ว ไม่ต้อวชม ”



                       “ บ้า ! เป็นผู้ชายประสาอะไรพูดแบบนี้ แกเป็น ‘ โฮโม ’ รึไง ? ”



                      ดู… ดูมัน มันหาว่าฉันเป็น ‘โฮโม ’ ที่แรกมองว่าฉันเป็นผู้ชาย ทีนี้บอกว่าเป็นโฮโม ยอมไม่ได้แล้ววววววว -_-^^^



                     “ โฮโม กับผีแกน่ะสิ -_-* แกไม่เห็นรึไงว่าฉันนุ่งกระโปรง ไอ้หน้าเค้ก -_-^^ ”



                     “ อะ… อะไรนะ แกเป็นผู้หญิงหรอ -.-; ”



                     นายหน้าเค้กพูดพร้อมกับก้มลงมองกระโปรงฉัน

    ***************************************TO  BE  CONTINUED*********************************

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×