ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 3
http://www.dek-d.com/entertain/viewlongc.php?id=108730&chapter=1&title=Chapter%201 ( ตอนที่ 1 )
http://www.dek-d.com/entertain/viewlongc.php?id=108730&chapter=2&title=CHAPTER%20%20%202 ( ตอนที่ 2 )
************************ ลิงค์ให้ฟรี เพื่อคนดีที่เข้ามาชม ****************************************
CHAPTER 3
“ ทำไมละ ชิอน T_T ”
“ ก็ฉันไม่ผิด -_-^^ ”
“ แต่ว่า… ”
“ พอเถอะ ! อายาเนะ -_- ”
ฉันพูดตัดบทของทั้งสองคน เพราะเริ่มรำคาญขึ้นมาหน่อย ๆ แล้ว แต่ชิอนนี่มันก็ใช่ย่อยแฮะ ^^ เฮ้อ ! ในที่สุด ฉันก็ต้องแก้ปัญหาเหล่านี้เองจนได้
“ ฉันขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยก็แล้วกันนะ >_< ”
ฉันพูดพร้อมกับก้มหัวลงขอโทษด้วย
“ ไม่เป็นไรหรอก ^^ ‘ น้องชาย ’ ”
‘ แปะ แปะ ’
นายคนผมยาวที่ดูท่าทางจะเป็นคู่หูของนายคนหัวทองที่ต่อยชิอน เอื้อมมือมาตบไหล่ฉันอย่างสนิทสมน หนอย -_-^ คิดว่าตัวเองหน้าตาดีหน่อย แล้วฉันจะยอมให้นายมาแตะตัวง่าย ๆ รึไง ? แถมมาเรียกฉันว่า ‘ น้องชาย ’ อีก ฮึ่ม -_-^^ ควันออกหูแล้ว -_-^^^
“ ทาเคชิ ไปถูกตัวเขาแบบนั้นได้ไง ? ”
ว้าว ! ดูนายหัวทองนั่นก็เป็นคนดีเหมือนกันนี่ นึกว่าจะปากเสียเหมือนนายผมยาว
“ ผมก็ต้องขอโทษด้วยเหมือนกันนะครับ ที่ชกดพื่อนคุณไปเหมือนกัน ”
นายหัวทองก้มลงขอโทษฉันเช่นกัน
“ ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนฉันไม่ดีเอง แต่หัดสอนคนของนายด้วยนะ ว่าอย่ามาถูกตัวคนอื่นโดยที่ไม่ได้เป็นคนรู้จักกัน –(- ”
ฉันพูดพร้อมกับมองหน้านายผมยาวแบบดูถูก
“ เฮ้ย ! ถูกตัวแค่นี้ทำโกรธ ผิดกฎหมายรึไงวะ -_-^ ”
“ เปล่าหรอก แต่มันรู้สึกไม่ค่อยดี เวลาที่มีคนแบบนายมาถูกตัวเท่านั้นเอง _ _ * ”
“ อ๋อ…พูดงี้หมายความว่าอยากมีเรื่องกันใช่มั้ย ห๊ะ -_-^ ”
นายผมยาวก้าวเท้าออกมายืนอยู่ด้านหน้าแทนนายหัวทอง
“ ฉันน่ะไม่ แต่ถ้านายต้องการ ฉันก็พร้อมเสมอ -_-^^ ”
ฉันเถียงกับนายผมยาวอย่างไม่ยอมแพ้ สถานการณ์ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า เรื่องของนายหัวทองกับชิอนจบไปแล้ว แต่ฉันกับนายผมยาวนี่กลับทะเลาะกันซะเอง ^_^ :
“ มาซาโกะ มีอะไรกันรึเปล่า ? ”
พี่เคนโงะกับพวกพนักงานในร้านอีก 2-3 คน เดินมาหยุดอยู่ข้างเราพอดี
“ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย ^^ ”
วาตารุบอกพี่เคนโงะ พร้อมกับขยิบตาให้ฉัน
“ ใช่ ‘ นิดหน่อย ’ เอง _ _ * ”
ฉันเน้นคำว่า ‘ นิดหน่อย ’ แล้วหันไปมองหน้านายผมยาวด้วย แต่นายนั่นก็จ้องฉันอย่างไม่ยอมแพ้เหนือนกัน
“ งั้นก็ดี ^^ เอ้า ! กลับไปนั่งกับที่โต๊ะได้แล้ว อย่ามัวมายืนขวางทางอยู่ ”
พี่เคนโงะพูดเสียงดัง ทำให่กลุ่มของฉันและนายผมยาวแยกย้ายกันไป
เมื่อกลับไปนั่งที่โต๊ะแล้ว ฉันก็ลุยเครื่องดื่มที่เหลืออยู่อีกตั้งครึ่งค่อนจากที่สั่งมาซะเต็มที่ แต่พอรู้สึกว่าเริ่มมึนฉันก็หยุดดื่ม แล้วก็จำได้ว่าชิอนกับอายาเนะนั้นมีคนมารับกลับไปตั้งแต่ตอนจะ 4 ทุ่มแล้ว
“ มาซาโกะ อายาเนะเช็คบิลให้แล้วนะ ^^ ”
วาตารุลุกขึ้นยืยแล้วยิ้มให้ฉัน
“ อืม ? เธอจะกลับแล้วหรอ^^ ”
ฉันก็ยิ้มตอบกลับไปเช่นกัน
“ อือ ! ดึกแล้วนะ ตอนกลับเธอก็ระวัง ๆ ด้วยแล้วกัน ไปล่ะ ^_^ ”
“ ขับรถดี ๆ นะ วาตารุ ^^ ”
ฉันพูดพร้อมกับโบกมือให้กับวาตารุ ที่เดินข้ามโถงกว้างไปแล้ว
ความจริง ฉันก็นั่งมาตั้งนานแล้วนะ เอ๊ะ ! แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย พอฉันเหลือบดูนาฬิกาก็ปรากฏว่า เข็มสั้นกำลังจะชี้เลข 12 ส่วนเข็มยาวอยู่ที่เลข 9
เฮ้ย ! นี่มันจะเที่ยงคืนแล้ว >_<
“ ทัคจัง กลับบ้านกันเถอะ ^^ ”
“ ฮืมมมม นี่กี่โมงแล้วอ่ะ ? มาซาโกะ ”
“ จะเที่ยงคืนแล้ว ทัคจัง ^^ ”
‘ ทัคจัง ’ คือชื่อที่ฉันใช้เรียกทาคุโตะเวลาที่เราอยู่กันแค่สองคน ฉันยิ้มกับตัวเองที่ได้เห็นสภาพแย่ ๆ ของ ‘ คาสโนว่า แห่งเซย์โจ ’
“ ฮะ ! เที่ยงคืนหรอ -.-; ตายแน่เลย ยัยแม่ยักษ์บอกห้ามฉันไม่ให้กลับบ้านเกิน 4 ทุ่ม ทำไงดี ๆ แล้ววาตารุไปอยู่ไหนล่ะเนี่ย ? ”
ทาคุโตะตาสว่างทันที ที่รู้ว่าเลยเวลาที่คุณป้า ( ฉันเรียกแม่ของวาตารุว่า คุณป้า ) สั่งให้เข้าบ้าน
“ วาตารุ กลับไปแล้ว ^_^ ”
“ คนเดียวเนี่ยนะ ? ”
“ ใช่ ! นายไม่ต้องห่วงวาตารุหรอก ตอนนนี้นายเอาตัวเองให้รอกก่อนเหอะ ^_^ ”
“ อือ… คืนนี้ฉันนอนค้างบ้านเธอดีกว่า ^^ ”
ทาคุโตะว่าพลางลุกขึ้นยืน แล้วใช้มือปัดผมตัวเองให้เข้าทรง
“ เฮ้ย ! ไหงั้นละ บ้านนายก็มีนี้ >_< ”
ฉันเองก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน และฉันกับทาคุโตะก็เดินไปที่ประตูทางออกของร้าน
“ ไม่… ขืนฉันเข้าบ้านตอนนี้ มีหวังได้ตายแน่ -_- ชุดนอนฉันยังอยู่ที่บ้านเธอใช่มั้ย ? ”
แน่ละ ! คุณป้านะ เฮี้ยบซะยิ่งกว่าเฮี้ยบอีก เห็นน้าเคยเล่าให้ฉันฟังว่า คุณพ่อของทาคุโตะสมัยหนุ่ม ๆ น่ะ เจ้าชู้มาก แต่พอแต่งงานกับคุณป้าแล้ว ก็กลายเป็นคนกลัวเมียไปเลย
“ อือ… แต่นายห้ามเข้าไปยุ่งในห้องฉันกับน้าเด็ดขาดนะ ”
“ OK. ^^ ”
เฮ้อ ! และแล้วฉันกํบทาคุโตะก็เดินทางไปถึงบ้านฉันโดยสวัสดิภาพ แต่พอฉันถึงที่นอนปุ๊บก็หลับทันที ส่วนทาคุโตะก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอน แล้วก็หลับอยู่ที่โซฟาที่ห้องรับแขก
แล้วแสงแดดแห่งวันใหม่ก็มาถึง ทาคุโตะสามารถแอบเข้าบ้านได้สำเร็จในตอนเช้า และใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวเพียง 10 นาทีเท่านั้น หลังจากนั้นฉันกับทาคุโตะก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน ฉันก็ทบทวนบทเรียนที่จะสอบในวันนี้ไปด้วยขณะเดิน
“ อะมีบา เป็นสัตว์เซลล์เดียว มีวิทีการกินอาหารแบบ… ”
“ นี่ ! มาซาโกะ เงียบก่อนได้มั้ย ฉันกำลังวางแผนการเดทครั้งต่อไปอยู่นะ -_- ”
“ แผนการเดทของนายที่เริ่มจากดูหนัง ต่อด้วยดินเนอร์แล้วลงเอยที่เลิฟโฮเต็ลนะ ไม่ยากหรอก ส่วนตอนนี้ฟังฉันก่อน ^^ ”
“ แต่คราวนี้… ”
“ ไม่มีแต่ ^_^ อะแฮ่ม ! อะมีบา เป็นสัตว์เซลล์เดียว มีวิทีการกินอาหารแบบฟาโกไซโทซิส คือ เริ่มต้นโดย… ”
เมื่อฉันทบทวนบทเรียนจนจบ ก็ปรากฏว่าเราทั้งสองคนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูโรงเรียนพอดี นัดเรียนบางคนที่รู้จักฉันกับทาคุโตะก็เดินเข้ามาทักทายบ้าง
“ อรุณสวัสดิ์ ^^ ”
“ อรุณสวัสดิ์ ทาคุโตะคุง ^^ ”
“ อรุณสวัสดิ์ มาซาโกะซัง เพลงที่ร้องเมื่อวานน่ะ เยี่ยมมากเลย ^_^ ”
“ ขอบคุณมาก ^o^ ”
ตลอดทางเดิน ที่ฉันกับทาคุโตะเดินไปห้องเรียน มีคนทักทายและชื่นชม เราสองคนอย่างไม่ขาดสาย แม้กระทั่งเมื่อมาถึงห้องเรียนแล้ว เพื่อน ๆ ในห้องก็ยังชมกันไม่หยุด
“ เฮ้ ! ทาคุโตะ แกนี้เจ๋งจริง ๆ ว่ะ ^^ ”
พวกนักเรียนผู้ชายทำมือยกนิ้วให้กับทาคุโตะ
“ ขอบใจเว้ย ^o^ ”
“ อ๊าย…. นี่ ! มาซาโกะ เมื่อวานเธอเท่มากเลย รู้มั้ยจ๊ะ ^^ ”
นักเรียนหญิงบางคนก็ส่งคิสให้กับฉัน
“ ขอบใจนะ ^_^ ”
“ กรี๊ด… เธอดูสิ ยิ้มซะบาดใจ ^^ ”
ใช่แล้ว ฉันลืมบอกไปว่าที่โรงเรียนของฉันมีการจัดตั้ง ‘ คิโนะโมโตะ มาซาโกะ Fanclub ’ ขึ้นด้วย อาจจะเป็นเพราะพรสวรรค์ของฉัน หรืออาจจะเป็นเพราะหน้าตาอันหล่อเหลาของฉันก็ได้ ทำให้ฉันมีแฟน- คลับที่เป็นผู้หญิงอยู่มากเหลือเกิน ทั้งรุ่นพี่ – รุ่นน้อง หรือแม้แต่เพื่อนรุ่นเดียวกัน เฮ้อ ! ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี
“ อรุณสวัสดิ์ มาซาโกะ ^^ ”
“ อรุณสวัาดิ์ นัตสึ -_- ”
“ขอโทษนะ ที่เมื่อคืนไม่ได้ไปดูแสดงน่ะ >_< ”
“ เหตุผลล่ะ ? ”
“ โธ่… เธอก็รู้ว่าพ่อฉันเป็นยังไง แต่ฉันสัญญาว่าจะไม่ผิดนัดอีก นะ ^_^ ”
ฮิรางิซาวะ นัตสึกิ คือเพื่อนซี้ของฉันอีกคนหนึ่งรองจากทาคุโตะ ที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยฉันอยู่ประถม 5 เพราะบ้านของนัตสึกิเป็นโรงฝึดเคนโด้ แล้วฉันก็ไปเรียนเคนโด้ที่นั่น เลยมีโอกาสได้รู้จักกับนัตสึกิ
“ สัญญาแล้วนะ ”
“แน่อยู่แล้ว แต่เย็นนี้ฉันมีนัดบอดกับพวกนักเรียนชายโรงเรียนโทโมเอดะ เธอไปกับฉันนะ ^_^ ”
“ อะไรนะ >.,< ”
“ OK. ตกลงเธอไป ^^ ”
นัตสึกิรวบหัวฉันเอาดื้อ ๆ แบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
“ นี่ ! ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ แล้ว… ”
ปึง ! ปึง ! ปึง !
“ คิโนะโมโตะ , ฮิรางิซาวะ ครูเห็นเธอสองคนยืนคุยกันนานแล้วนะ -_- อยากไปคุยกันต่อหน้าชั้นเรียนมั้ย ? ”
เฮ้ย ! อาจารย์เข้ามาในห้องเรียนตั้งแต่เมื่อไหรเนี่ย เพราะยัยเพื่อนตัวดีนี้เลย ทำให้ฉันถูกอาจารย์ดุ แต่ฉันกับนัตสึกิก็สั่นหัวไปมาพร้อม ๆ กัน
“ ดี ! งั้นก็นั่งที่ซะได้แล้ว เอาล่ะ คาบโฮมรูมวันนี้เราจะพูดถึงเรื่อง… ”
**************************************TO BE CONTINUED************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น