ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CHAPTER 1
CHAPTER 1
‘ รักเป็นสิ่งไม่จริง แต่ฉันก็รักเธอ ต่อไปก็ขอให้เธอโชคดี ต่อไปขอให้เธอโชคดี ’
“ ขอบคุณครับ ขอบคุณทุก ๆ คนเลย ^^ พวกเราหวังว่าคงจะมีโอกาสมามอบบทเพลงแห่งความสุขให้กับเพื่อน ๆ ทุกคนอีกนะครับ บ๊าย … บาย ^^ ”
“ กรี๊ด… กรี๊ดดดดด… ด ^-^ ”
สิ้นเสียงกล่าวของทาคุโตะแล้ว แฟน ๆ ดนตรีโดยเฉพาะพวกผู้หญิง ก็ส่งเสียงกรี๊ดกราดดังสนั่น อย่างไม่ขาดสาย o.,๐ เพราะเสียงแห่งความสุขพวกนี้แหละ ที่ทำให้ฉันหมั่นขยันฝึกซ้อมดนตรีเกือบแทบจะทุกวัน >o< แต่… เดี๋ยวนะ มันยังไง ๆ อยู่
“ นี่ ! วาตารุ ฉันอยากรู้จังว่าคนที่มาดูแสดงของพวกเราเนี่ย ชอบดนตรีของวงเรา หรือว่ามากรี๊ดนักดนตรีกันแน่ ห๊ะ ? ”
ฉันหันไปถามมือกลองของวงฉัน
“ ต้องดนตรีสิ ^-^ ”
“ ใช่ที่ไหนล่ะ ^^ คนที่สาว ๆ ชอบมากที่สุดน่ะ อ๊ะ ! ไม่สิต้องเรียกว่า ‘ หล่อ ’ น่ะ ฉันว่าก็คือเธอน่ะ มาซาโกะ ”
ชิอนซึ่งเป็นสมาชิกอีกคนของวงพูดขึ้น พร้อมกับปรายตามาทางฉัน
“ เฮ้ย ! พูดงี้หมายความว่าไงว่ะ -_-^ ”
ฉันเริ่มรู้สึกว่าอุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้นนิด ๆ เพราะคำพูดพล่อย ๆ ของชิอน
“ หมายความตามที่พูดนั่นแหละ ผู้หญิงอะไร หน้าตาดีกว่าผู้ชายบางคนอีก ^+^ ”
ไอ้เพื่อนตัวแสบย้อนกลับมา แต่ยังไม่วายพูดกระแนนกระแหนใส่ฉัน
ใช่สิ >_< ฉันน่ะ ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป หน้าตาคมเข้ม สูงก็ตั้ง 177 cm แน่ะ นิสัยก็ไม่ค่อยน่ารักแต่ออกห้าว ๆ แถมเสื้อผ้าก็มีแต่แบบของผู้ชายแล้วไหนจะผมสั้น ๆ ของฉันอีก TT^TT
“ แก ! ไอ้เบื้อก ”
ตอนนี้อุณหภูมิในตัวฉันสูงเกิน 100 อาศาแล้วนะ -_-^; ฉันพุ่งใส่ชิอนเต็มที่ พร้อมกับฉวยไม้กลองในมือวาตารุมากระหน่ำใส่หัวของชิอน
“ ไม้ของฉ้านนนนน T-T ”
วาตารุโอดครวญเพราะแฟนของเขาเป็นคนซื้อให้เนื่องในโอกาสครบรอบคบกันได้ 100 วัน ( แต่ก็เลิกกันในวันที่ 101 พอดี ฮิ ๆ >.,< )
ทุกครั้งที่ชิอนพูดหาเรื่องฉัน แล้วฉันก็จะลงไม้ลงมือกับชิอน >_< แต่หมอนี่ไม่เคยสู้ฉันสักที แถมยังร้องไห้ยังกับเด็กอีกต่างหาก ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนในวงชอบนั่งดูฉันสั่งสอน ^-^ ชิอนจนหนำใจ
“ หุบปากซะ ! วาตารุ แล้วฉันจะซื้อไม้อันใหม่ให้ -_- ”
ทาคุโตะกันไม่ให้วาตารุเข้ามาแย่งไม้กลองในมือฉัน เพราะทาคุโตะกำลังสนุกกับการเห็นชิอนถูกรังแก
“ TT^TT ไม่… พอ… โอ๊ย ! พอแล้ว ๆ ฉันยอมแพ้แล้ว โอ๊ย ! มาซาโกะ T_T ”
“ _ _* ชิอน ไอ้เพื่อนเฮงซวง วันนี้ล่ะ แกได้ลงหลุมแน่ -.,-^ ”
ฉันกำลังจะใช้ไม้ตายชุดสุดท้ายของฉัน ฮึ่ม ! หัวสวย ๆ ของแกต้องมีไม้กลองในมือฉันปักไว้ คอยดู ย้ากกกกก
“ หยุดนะ ! ( ฉันกับชิอนชะงักทันที ) พวกเธอไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ เมื่อไหร่จะพัฒนาซะที -_-^ ”
อายาเนะดุฉันกับชิอน
“ ทาคุโตะก็ด้วย ทำไมไม่ห้ามมาซาโกะกับชิอน -_-^ ”
“ ก็มันสนุกไง ถึงไม่ห้าม ^^ ”
ทาคุโตะพูดอุบอิบกับตัวเอง
“ แต่อายาเนะ คนที่เริ่มก่อนคือมาซาโกะนะ TT.,TT ”
ชิอนแก้ตัวกับอายาเนะ และยังทำบีบน้ำตาคลอเบ้าน้อย ๆ สงสัยตานี่คงจะหลงคิดว่าอายาเนะจะเข้าข้าง
“ แล้วชิอนไปพูดอะไรแหย่มาซาโกะจังอีกล่ะ >_< ทุกครั้งมีสาเหตุมาจากเธอนะ ชิอน -_- ”
“ ใช่ ! ถ้าแกไม่พูดว่าฉันก่อน มันก็คงไม่เป็นอย่างงี้หรอก แถมแกก็ต้องไม่เจ็บตัวด้วย -c- ”
ฉันพูดสมทบกับคำกล่าวของอายาเนะ แล้วก็แก้ต่างให้ตัวเองด้วย เรื่องอะไรจะยอมรับผิดอยู่คนเดียว -,.-
“ พอเถอะ มาซาโกะจัง เฮ้อ ! ฉันมีข่าวดีจะมาบอกทุกคนว่า เมื่อกี๊ฉันไปรับเงินค่าแสดงมา แล้ว >_< ”
ขณะที่อายาเนะกำลังจะพูดต่อไปนั้น วาตารุก็พูดขัดขึ้นมา แล้วก็ผุดลุกขึ้นมายืนอยู่ข้าง ๆ ฉัน -_-
“ เท่าไหร ๆ พอจะซื้อไม้กลองให้ฉันมั้ย ? ^^ ”
วาตารุแสดงอาการตื่นเต้น ดีใจ จนออกนอกหน้า แล้วยังทำท่ากระโดดหยึง ๆ แบบกระต่ายอีก -,.- แหวะ
“ อือ ^-^ พอซิ ซื้อกลองใหม่ทั้งชุดให้วาตารุยังได้เลย ”
อายาเนะเองก็คงจะนึกขำในท่าทางของวาตารุ แต่ก็ตอบคำถามกลับไปดี ๆ
เฮ้อ… อายาเนะนี่ดีจัง เป็นผู้หญิงที่ตรงข้ามกับฉันทุกอย่างเลย หน้าตาน่ารัก แต่งตัวก็หวาน ๆ ผมยาวสลวย แถมเวลายิ้มก็ดูเจิดจ้ายังกับดวงอาทิตย์ นี่แหละ ! ผู้หญิงในอุดมคติของชายหลาย ๆ คน ชักรู้สึกอิจฉาอายาเนะนิด ๆ แฮะ ^-^;
“ งั้นอย่างงี้ ฉันก็อาจได้เบสตัวใหม่ด้วยสิ ใช่มั้ย ? ”
ทาคุโตะเองก็ถามถึงเรื่องข่าวดีกับอายาเนะ อายาเนะก็เลยพยักหน้าตอบ ทาคุโตะเลยหัยไปกอดอายาเนะซะเต็มรัก โถ… น่าสงสารอายาเนะ -_- ต้องแปดเปื้อนเพราะตานี่
“ เฮ้ย ! ทาคุโตะ แกทำอะไรน่ะ ห๊ะ ! หลีกไป ๆ _ _ * ทำตัวดี ๆ หน่อยสิวะ ไอ้บ้าเอ้ย -_-^ ”
ชิอนเข้าไปแยกทาคุโตะออกจากอายาเนะ แล้วก็ดึงอายาเนะเข้าไปกอดเสียเอง ทำเอาอายาเนะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปเลย -_- ; ฮิๆ
“ แหม … เถียงไม่ชนะมาซาโกะ เลยมาพาลกับคนอื่นนี้หว่า อีกอย่างนะ อายาเนะจังเหมาะสมกับฉันมากกว่าแกอีกนะ ไอ้เปี๊ยก ^^ ”
ทาคุโตะทำท่าเก๊กใส่ชิอน และพูดเยาะเย้ยใส่ชิอนอีกด้วย แต่ความจริงแล้วทาคุโตะแค่เคยจีบอายาเนะ แต่อายาเนะไม่เล่นด้วยเท่านั้นเอง
“ ไม่จริง ฉันต่างหากที่เหมาะสมกับอายาเนะ ”
ชิอนเริ่มตั้งเวทีน้ำลายกับทาคุโตะ หลังจากแพ้น็อคจากฉันไป ภายในยกแรก ^o^
“ แกแน่ใจเหรอ ห๊ะ ! ฉันนะดูดีกว่าแกนะ ชิอน o_o ”
ทาคุโตะฮุคซ้าย แล้วต่อยขวา ( สมมุติว่าเป็นเวทีมวย ) ด้วยคำพูดทิ่มแทงใส่ชิอน
แต่ถ้าดูกันตามตรงแล้ว ทาคุโตะจะป๊อปมากกว่าชิอน เพราะทาคุโตะนั้น สูง เท่ แบบนายแบบ แถมยังได้ฉายาอีกว่า ‘ คาสโนว่า แห่งโรงเรียนมัธยมปลายเซย์โจ ’ แต่ชิอนสูงแค่ 170 cm นิสัยก็ยังกับเด็กประถมอีก ถึงแม้จะมีหน้าตาดีก็เถอะ แต่โดยภาพรวมแล้วทาคุโตะก็ยังมีคุณสมบัติที่พวกผู้หญิงชื่นชอบมากกว่า ชิอนอยู่ดี
“ หนะ … แน่สิ ใช่มั้ย ? อายาเนะ ”
ชิอนก้มถามอายาเนะที่เขากอดไว้ยังกับตุ๊กตา แถมยังทำน้ำตาคลอเบ้าอีกแล้ว TT^TT
“ /// -,- /// ”
อ๊าย… อายาเนะหน้าแดงใหญ่แล้ว แต่เพราะชิอนไม่ได้สังเกตหน้าของอายาเนะ ก็เลยยิ่งโวยวายเข้าไปใหญ่ เพราะเข้าใจผิดว่าการที่อายาเนะไม่ตอบนั้น แสดงว่าอายาเนะเข้าข้างทาคุโตะ
“ อายาเนะ บะ…บอกทาคุโตะสิ ว่าเธอเหมาะสมกับฉันมากกว่า บอกซิ TT_TT ”
เฮ้ย ! ชิอนเริ่มร้องไห้แบบเด็กอนุบาลอีกแล้ว คนอะไรโตแต่ตัว แต่เพราะชิอนร้องไห้นี่แหละ ทำให้อายาเนะต้องรีบห้ามทัพของทั้งสองคนด้วยตัวเอง
“ รู้แล้ว ๆ ฉันเหมาะสมกับชิอนมากกว่าทาตุโตะอีก ทีนี้พอใจรึยัง ห๊ะ ! นี่ ! ชิอน ^^ ”
อายาเนะรีบพูดปลอบเโกขี้แยที่ชื่อ ‘ ชิอน ’ เฮ้อ ! น่าสงสารอายาเนะจังที่มีแฟนบ๊อง ๆ แบบชิอน
“ นี่! ไปเลี้ยงฉลองกันดีกว่า เมื่อกี้โทรถามพี่เคนโงะแล้ว พี่เค้าบอกว่าคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร หรือว่ายังไง ? ”
“ เจ๋งมาก วาตารุ >_< ”
ฉันกับทาคุโตะ พูดขึ้นพร้อมกัน ขณะช่วยกันเก็บอุปกรณ์เครื่องดนตรีใส่กระเป๋า ชิอนก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่ ขณะที่เก็บกีต้าร์ของตัวเองใส่กระเป๋า
หลังจากที่พวกเราทุกคนช่วยกันขนของใส่รถเรียบร้อยแล้ว ก็รีบบึ่งไปที่ ‘ Sakura club ’ ร้านประจำที่พวกเรามักจะไปเลี้ยงฉลองกันเนื่องในโอกาสพิเศษ ๆ ด้วยกันเสมอ
TO BE CONTINUED
*****************************************************************************************
‘ รักเป็นสิ่งไม่จริง แต่ฉันก็รักเธอ ต่อไปก็ขอให้เธอโชคดี ต่อไปขอให้เธอโชคดี ’
“ ขอบคุณครับ ขอบคุณทุก ๆ คนเลย ^^ พวกเราหวังว่าคงจะมีโอกาสมามอบบทเพลงแห่งความสุขให้กับเพื่อน ๆ ทุกคนอีกนะครับ บ๊าย … บาย ^^ ”
“ กรี๊ด… กรี๊ดดดดด… ด ^-^ ”
สิ้นเสียงกล่าวของทาคุโตะแล้ว แฟน ๆ ดนตรีโดยเฉพาะพวกผู้หญิง ก็ส่งเสียงกรี๊ดกราดดังสนั่น อย่างไม่ขาดสาย o.,๐ เพราะเสียงแห่งความสุขพวกนี้แหละ ที่ทำให้ฉันหมั่นขยันฝึกซ้อมดนตรีเกือบแทบจะทุกวัน >o< แต่… เดี๋ยวนะ มันยังไง ๆ อยู่
“ นี่ ! วาตารุ ฉันอยากรู้จังว่าคนที่มาดูแสดงของพวกเราเนี่ย ชอบดนตรีของวงเรา หรือว่ามากรี๊ดนักดนตรีกันแน่ ห๊ะ ? ”
ฉันหันไปถามมือกลองของวงฉัน
“ ต้องดนตรีสิ ^-^ ”
“ ใช่ที่ไหนล่ะ ^^ คนที่สาว ๆ ชอบมากที่สุดน่ะ อ๊ะ ! ไม่สิต้องเรียกว่า ‘ หล่อ ’ น่ะ ฉันว่าก็คือเธอน่ะ มาซาโกะ ”
ชิอนซึ่งเป็นสมาชิกอีกคนของวงพูดขึ้น พร้อมกับปรายตามาทางฉัน
“ เฮ้ย ! พูดงี้หมายความว่าไงว่ะ -_-^ ”
ฉันเริ่มรู้สึกว่าอุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้นนิด ๆ เพราะคำพูดพล่อย ๆ ของชิอน
“ หมายความตามที่พูดนั่นแหละ ผู้หญิงอะไร หน้าตาดีกว่าผู้ชายบางคนอีก ^+^ ”
ไอ้เพื่อนตัวแสบย้อนกลับมา แต่ยังไม่วายพูดกระแนนกระแหนใส่ฉัน
ใช่สิ >_< ฉันน่ะ ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป หน้าตาคมเข้ม สูงก็ตั้ง 177 cm แน่ะ นิสัยก็ไม่ค่อยน่ารักแต่ออกห้าว ๆ แถมเสื้อผ้าก็มีแต่แบบของผู้ชายแล้วไหนจะผมสั้น ๆ ของฉันอีก TT^TT
“ แก ! ไอ้เบื้อก ”
ตอนนี้อุณหภูมิในตัวฉันสูงเกิน 100 อาศาแล้วนะ -_-^; ฉันพุ่งใส่ชิอนเต็มที่ พร้อมกับฉวยไม้กลองในมือวาตารุมากระหน่ำใส่หัวของชิอน
“ ไม้ของฉ้านนนนน T-T ”
วาตารุโอดครวญเพราะแฟนของเขาเป็นคนซื้อให้เนื่องในโอกาสครบรอบคบกันได้ 100 วัน ( แต่ก็เลิกกันในวันที่ 101 พอดี ฮิ ๆ >.,< )
ทุกครั้งที่ชิอนพูดหาเรื่องฉัน แล้วฉันก็จะลงไม้ลงมือกับชิอน >_< แต่หมอนี่ไม่เคยสู้ฉันสักที แถมยังร้องไห้ยังกับเด็กอีกต่างหาก ทำให้เพื่อน ๆ ทุกคนในวงชอบนั่งดูฉันสั่งสอน ^-^ ชิอนจนหนำใจ
“ หุบปากซะ ! วาตารุ แล้วฉันจะซื้อไม้อันใหม่ให้ -_- ”
ทาคุโตะกันไม่ให้วาตารุเข้ามาแย่งไม้กลองในมือฉัน เพราะทาคุโตะกำลังสนุกกับการเห็นชิอนถูกรังแก
“ TT^TT ไม่… พอ… โอ๊ย ! พอแล้ว ๆ ฉันยอมแพ้แล้ว โอ๊ย ! มาซาโกะ T_T ”
“ _ _* ชิอน ไอ้เพื่อนเฮงซวง วันนี้ล่ะ แกได้ลงหลุมแน่ -.,-^ ”
ฉันกำลังจะใช้ไม้ตายชุดสุดท้ายของฉัน ฮึ่ม ! หัวสวย ๆ ของแกต้องมีไม้กลองในมือฉันปักไว้ คอยดู ย้ากกกกก
“ หยุดนะ ! ( ฉันกับชิอนชะงักทันที ) พวกเธอไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ เมื่อไหร่จะพัฒนาซะที -_-^ ”
อายาเนะดุฉันกับชิอน
“ ทาคุโตะก็ด้วย ทำไมไม่ห้ามมาซาโกะกับชิอน -_-^ ”
“ ก็มันสนุกไง ถึงไม่ห้าม ^^ ”
ทาคุโตะพูดอุบอิบกับตัวเอง
“ แต่อายาเนะ คนที่เริ่มก่อนคือมาซาโกะนะ TT.,TT ”
ชิอนแก้ตัวกับอายาเนะ และยังทำบีบน้ำตาคลอเบ้าน้อย ๆ สงสัยตานี่คงจะหลงคิดว่าอายาเนะจะเข้าข้าง
“ แล้วชิอนไปพูดอะไรแหย่มาซาโกะจังอีกล่ะ >_< ทุกครั้งมีสาเหตุมาจากเธอนะ ชิอน -_- ”
“ ใช่ ! ถ้าแกไม่พูดว่าฉันก่อน มันก็คงไม่เป็นอย่างงี้หรอก แถมแกก็ต้องไม่เจ็บตัวด้วย -c- ”
ฉันพูดสมทบกับคำกล่าวของอายาเนะ แล้วก็แก้ต่างให้ตัวเองด้วย เรื่องอะไรจะยอมรับผิดอยู่คนเดียว -,.-
“ พอเถอะ มาซาโกะจัง เฮ้อ ! ฉันมีข่าวดีจะมาบอกทุกคนว่า เมื่อกี๊ฉันไปรับเงินค่าแสดงมา แล้ว >_< ”
ขณะที่อายาเนะกำลังจะพูดต่อไปนั้น วาตารุก็พูดขัดขึ้นมา แล้วก็ผุดลุกขึ้นมายืนอยู่ข้าง ๆ ฉัน -_-
“ เท่าไหร ๆ พอจะซื้อไม้กลองให้ฉันมั้ย ? ^^ ”
วาตารุแสดงอาการตื่นเต้น ดีใจ จนออกนอกหน้า แล้วยังทำท่ากระโดดหยึง ๆ แบบกระต่ายอีก -,.- แหวะ
“ อือ ^-^ พอซิ ซื้อกลองใหม่ทั้งชุดให้วาตารุยังได้เลย ”
อายาเนะเองก็คงจะนึกขำในท่าทางของวาตารุ แต่ก็ตอบคำถามกลับไปดี ๆ
เฮ้อ… อายาเนะนี่ดีจัง เป็นผู้หญิงที่ตรงข้ามกับฉันทุกอย่างเลย หน้าตาน่ารัก แต่งตัวก็หวาน ๆ ผมยาวสลวย แถมเวลายิ้มก็ดูเจิดจ้ายังกับดวงอาทิตย์ นี่แหละ ! ผู้หญิงในอุดมคติของชายหลาย ๆ คน ชักรู้สึกอิจฉาอายาเนะนิด ๆ แฮะ ^-^;
“ งั้นอย่างงี้ ฉันก็อาจได้เบสตัวใหม่ด้วยสิ ใช่มั้ย ? ”
ทาคุโตะเองก็ถามถึงเรื่องข่าวดีกับอายาเนะ อายาเนะก็เลยพยักหน้าตอบ ทาคุโตะเลยหัยไปกอดอายาเนะซะเต็มรัก โถ… น่าสงสารอายาเนะ -_- ต้องแปดเปื้อนเพราะตานี่
“ เฮ้ย ! ทาคุโตะ แกทำอะไรน่ะ ห๊ะ ! หลีกไป ๆ _ _ * ทำตัวดี ๆ หน่อยสิวะ ไอ้บ้าเอ้ย -_-^ ”
ชิอนเข้าไปแยกทาคุโตะออกจากอายาเนะ แล้วก็ดึงอายาเนะเข้าไปกอดเสียเอง ทำเอาอายาเนะหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปเลย -_- ; ฮิๆ
“ แหม … เถียงไม่ชนะมาซาโกะ เลยมาพาลกับคนอื่นนี้หว่า อีกอย่างนะ อายาเนะจังเหมาะสมกับฉันมากกว่าแกอีกนะ ไอ้เปี๊ยก ^^ ”
ทาคุโตะทำท่าเก๊กใส่ชิอน และพูดเยาะเย้ยใส่ชิอนอีกด้วย แต่ความจริงแล้วทาคุโตะแค่เคยจีบอายาเนะ แต่อายาเนะไม่เล่นด้วยเท่านั้นเอง
“ ไม่จริง ฉันต่างหากที่เหมาะสมกับอายาเนะ ”
ชิอนเริ่มตั้งเวทีน้ำลายกับทาคุโตะ หลังจากแพ้น็อคจากฉันไป ภายในยกแรก ^o^
“ แกแน่ใจเหรอ ห๊ะ ! ฉันนะดูดีกว่าแกนะ ชิอน o_o ”
ทาคุโตะฮุคซ้าย แล้วต่อยขวา ( สมมุติว่าเป็นเวทีมวย ) ด้วยคำพูดทิ่มแทงใส่ชิอน
แต่ถ้าดูกันตามตรงแล้ว ทาคุโตะจะป๊อปมากกว่าชิอน เพราะทาคุโตะนั้น สูง เท่ แบบนายแบบ แถมยังได้ฉายาอีกว่า ‘ คาสโนว่า แห่งโรงเรียนมัธยมปลายเซย์โจ ’ แต่ชิอนสูงแค่ 170 cm นิสัยก็ยังกับเด็กประถมอีก ถึงแม้จะมีหน้าตาดีก็เถอะ แต่โดยภาพรวมแล้วทาคุโตะก็ยังมีคุณสมบัติที่พวกผู้หญิงชื่นชอบมากกว่า ชิอนอยู่ดี
“ หนะ … แน่สิ ใช่มั้ย ? อายาเนะ ”
ชิอนก้มถามอายาเนะที่เขากอดไว้ยังกับตุ๊กตา แถมยังทำน้ำตาคลอเบ้าอีกแล้ว TT^TT
“ /// -,- /// ”
อ๊าย… อายาเนะหน้าแดงใหญ่แล้ว แต่เพราะชิอนไม่ได้สังเกตหน้าของอายาเนะ ก็เลยยิ่งโวยวายเข้าไปใหญ่ เพราะเข้าใจผิดว่าการที่อายาเนะไม่ตอบนั้น แสดงว่าอายาเนะเข้าข้างทาคุโตะ
“ อายาเนะ บะ…บอกทาคุโตะสิ ว่าเธอเหมาะสมกับฉันมากกว่า บอกซิ TT_TT ”
เฮ้ย ! ชิอนเริ่มร้องไห้แบบเด็กอนุบาลอีกแล้ว คนอะไรโตแต่ตัว แต่เพราะชิอนร้องไห้นี่แหละ ทำให้อายาเนะต้องรีบห้ามทัพของทั้งสองคนด้วยตัวเอง
“ รู้แล้ว ๆ ฉันเหมาะสมกับชิอนมากกว่าทาตุโตะอีก ทีนี้พอใจรึยัง ห๊ะ ! นี่ ! ชิอน ^^ ”
อายาเนะรีบพูดปลอบเโกขี้แยที่ชื่อ ‘ ชิอน ’ เฮ้อ ! น่าสงสารอายาเนะจังที่มีแฟนบ๊อง ๆ แบบชิอน
“ นี่! ไปเลี้ยงฉลองกันดีกว่า เมื่อกี้โทรถามพี่เคนโงะแล้ว พี่เค้าบอกว่าคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร หรือว่ายังไง ? ”
“ เจ๋งมาก วาตารุ >_< ”
ฉันกับทาคุโตะ พูดขึ้นพร้อมกัน ขณะช่วยกันเก็บอุปกรณ์เครื่องดนตรีใส่กระเป๋า ชิอนก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่ ขณะที่เก็บกีต้าร์ของตัวเองใส่กระเป๋า
หลังจากที่พวกเราทุกคนช่วยกันขนของใส่รถเรียบร้อยแล้ว ก็รีบบึ่งไปที่ ‘ Sakura club ’ ร้านประจำที่พวกเรามักจะไปเลี้ยงฉลองกันเนื่องในโอกาสพิเศษ ๆ ด้วยกันเสมอ
TO BE CONTINUED
*****************************************************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น