The Lavender กลิ่นไอรัก

ลำดับตอนที่ #5 : The Lavender กลิ่นไอรัก: 5

The Lavender กลิ่นไอรัก: 5



"เซเคียว หวัดดีครับ~"



ฉันเดินลงไปพร้อมกับความประหลาดใจ เพราะว่าเพื่อนๆของเฮโซทั้งสี่ยิ้มแย้ม แถมยังทักฉันเป็นเสียงเดียวกันอีกด้วย

แปลกๆแฮะ~ =__= มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือเปล่า



"หวัดดีจ้ะ ^O^"



"นี่ เซเคียว วันนี้พวกเราจะพาเธอไปเดินให้ทั่วบ้านนะ"



"เอาสิๆ"



เทโซซึ่งเป็นคนถามฉันก็ยิ้มแก้มปริ น่ารักจังเลย~ >_< ฉันยิ้มให้คนอื่นๆ แล้วก็หยุดสายตาไปที่จีซก เขายิ้มให้ฉันแล้วพยักหน้าเล็กน้อย ขอบอกตามตรงนะ ฉันไม่กล้าสบตากับเขานานเท่าไร เหมือนว่าหัวใจฉันจะหลุดออกมางั้นแหละ >///<



"ยัยลิง เร็วๆ หิว!"



ให้มันได้อย่างนี้สิ! เฮโซนะเฮโซ จำไว้เลย ฉันจะแอบใส่ยาพิษลงในอาหารของนาย



"ยะ!"



ฉันแลบลิ้นให้ตาบ้านี้ ก่อนจะหันหลังเข้าไปในครัว…ทำอาหารหรอ =_= ฉันไม่มีความสามารถด้านนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

ที่ทำได้แล้วกินได้มีเพียงไข่ดาวเท่านั้นละ TT^TT มันน่าเศร้ามากเลย เพราะทุกทีเคเฮียว กับ มินซุงจะเป็นแม่ครัวกับพ่อครัว

แต่ฉันได้แต่เป็นลูกมือเท่านั้น



"จีซก…"



"อะไรหรอ เซเคียว?"



"คือ…ฉันทำอาหารไม่เป็นน่ะ"



"O_O จริงหรอ พอทำอะไรได้บ้างละ"



"ก็…ไข่ดาว =_="



จีซกยิ้มนิดๆเหมือนจะหัวเราะ -___-" ฉันว่ามันไม่ตลกเลยนะ เพราะว่าฉันทำอาหารไม่เป็นเนี่ย

ดูเหมือนเขาจะกระซิบอะไรกับ เบยอง ฮองยอง และก็เทโซ ทุกคนพยักหน้าก่อนจะยิ้มให้ฉัน



"มา! พวกเราช่วย"



"ขอบใจนะ ดีแล้วละ ไม่งั้นพวกนายทุกคนได้ท้องเสียแน่ๆเลย"



"ฮ่ะๆ เฮโซเอาเธอตายแน่เลยละ เซเคียว"



"หยา~ ฉันละอยากใส่ยาพิษลงไปให้หมอนั้นต่างหาก"



"รุนแรงจังเลยนะ ^_^"



ฮองยอง และเบยอง พูดเล่นกับฉันอย่างกับคนรู้จักกันมานาน

ฉันรู้สึกดีมากเพราะว่า ฉันไม่อยากได้ความเย็นชาจากบ้านที่ฉันไม่เคยอยู่มาก่อน



"นี่ พวกนาย ทำไมไปอยู่ในครัวเล่า ปล่อยให้ยัยลิงทำไปสิ"



เสียงจากนรกมาแล้ว! ตายละ สงสัยหมอนี่อยากตายเพราะ ฝีมือทำอาหารของฉันแน่ๆเลย



"พวกเราอยากช่วยเซเคียว"



เทโซขยิบตาให้ฉันเล็กน้อย เกือบละลายไปแล้ว >///< โอ้ย! ทำไมพวกเขาหน้าตาดีกันแบบนี้นะ ฉันละอยากจะเป็นลม

ไม่ได้นะ! >O< เซเคียว สงบสติไว้ๆ



"ไม่ต้องช่วยยัยนี่หรอก"



"หรือนายอยากจะท้องเสียละ =_="



"อะไรนะ เธอจะใส่ยาพิษให้ฉันหรอ O_O"



"ใครบอกเล่า! ฉัน…ทำอาหารไม่เป็นต่างหากเล่า"



"พูดอะไรพึมพำๆ ไม่ได้ยินเลย"



"ฉันทำอาหารไม่เป็น"



"เธอทำอาหารไม่เป็น O_O ทำไมไม่บอกเล่า!!!!"



ท่าทางอีตาเฮโซจะตกใจอย่างมาก ก่อนจะแย่งอุปกรณ์การทำอาหารออกไปจากมือฉันทันที ฉันรู้นะว่าฉันทำอาหารไม่เก่ง

แต่ว่าไม่เห็นต้องกลัวขนาดนั้นเลย -_-



"เห็นที เบยอง กับฮองยองได้แสดงฝีมือแล้ว"



จีซกพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มให้ฉัน ฉันยิ้มให้เขาเช่นกันก่อนจะอาสาเข้าไปดูการทำอาหาร



"นี่ๆ ฉันขอดูได้ไหม"



"ดูสิๆ เธอจะได้ทำเป็น"



เทโซเอ่ยอย่างกระตือรื้นร้น ฉันก็เลยวิ่งเข้าไปใกล้ๆเบยอง กับฮองยอง ก่อนจะดูวิธีการอย่างขะมักเขม้น

ฉันว่าเวลาดูมันเหมือนง่าย แต่เวลาทำ ทำไมมันยากนักละ Y_Y ฉันนี่มันไร้พรสวรรค์จริงๆ



"ดูไปก็เท่านั้น ทำไปก็ไม่ได้เรื่องอยู่ดี"



"เงียบไปเลย อย่างกับนายทำอร่อยดีนัก"



"ดูถูกฉันหรอ -*-"



"นายก็ดูถูกฉันเหมือนกันแหละ -*-"



"เดี๋ยวเธอจะรู้"



"รู้ว่านายมันไม่ได้เรื่องใช่ไหม"



"ยัยลิงปากมาก! ไปทำสวน!"



"ไม่! ฉันจะกินข้าวก่อน"



"เธอไปทำสวนแล้วมากินข้าว"



"ฉันทำไม่ได้ถ้าไม่มีอะไรถึงท้อง"



เฮโซกำลังจะอ้าปากเถียงอีกครั้ง แต่ต้องขอบคุณจีซกที่เข้ามาห้ามทัพ แต่รู้สึกว่าวันนี้ทำไมฉันเถียงชนะทุกทีเลย



"พอแล้วๆ เซเคียว เฮโซ กินข้าวแล้วค่อยพูดกัน"



ฉันเดินไปข้างหลังจีซก ก่อนจะแลบลิ้นใส่เฮโซ หมอนั้นทำหน้าบูดบึ้งใส่ฉันอีก =_= สงสัยท้องเสียแฮะ



เบยองกับ ฮองยองทำอาหารเช้าแบบง่ายๆ แต่ว่าสำหรับฉันมันดูดีมากๆเลยละ ฉันคิดถึงเคเฮียว และมินซุงขึ้นมาทันที ฉันกินข้าวท่ามกลางการสนทนาของหนุ่มๆทั้งห้า ฉันเหลือบมองไปที่เฮโซ หมอนั้นหัวเราะกับมุขของเทโซ หมอนี้หัวเราะแล้วน่ารักจังเลย~



"อะไร ยัยลิง"



"เอ่อ…ถ้าฉันจะออกไปข้างนอก ฉันไปได้ไหม"



"ได้…แต่เธอต้องกลับมาทำงานบ้านให้เสร็จ"



"จริงหรอ! ขอบใจนะ"



ฉันรีบกินอาหารของตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยที่หลายคนมองฉันเป็นตาเดียว…ฉันไม่ได้กินมูมมามนะ แค่รีบยะ

-_-*



"ทำไมรีบกินแบบนั้นละ"



จีซกถามฉันก่อนจะยิ้มให้ แหม~ อยู่กับจีซกแล้วสบายใจจัง



"ฉันรีบไปโทรศัพท์หน่อยนะ"



"ยัยลิงตะกละ"



"ไปก่อนนะ"



ฉันรีบลุกออกไปโดยที่ได้ยินเสียงตะโกนจากตาปิศาจนั้นอีกครั้ง



"อย่าลืมล้างจาน!"



"รู้แล้วน่า!"



ฉันรีบไปหยิบโทรศัพท์ทันที…แล้วฉันก็นึกถึงเรื่องเมื่อคืน…เฮโซ ไม่นะ!! ตอนนี้ต้องโทรนัดกับมินซุง แล้วก็เคเฮียว ฉันรีบกดเบอร์ของเคเฮียวทันที



"เซเคียว เป็นไง"



"เย็นนี้เจอกันที่สวนนะ"



"ทำไมหรอ"



"น่า~ เจอกันตอนสี่โมงนะ"



"จ้ะๆ เจอกัน"



"บายๆ"



ฉันวางสายของเคเฮียวก่อนจะโทรหามินซุง…มินซุงจะมีปฏิกิริยาอย่างไรนะ



"เซเคียว!!"



"ไม่ต้องตะโกนก็ได้"



"เป็นอะไรหรอ"



"เปล่าๆ สี่โมงเจอกันที่สวนเดิมนะ"



"ทำไมหรอ"



"ถามเหมือนเคเฮียวเลย แค่อยากเจอ"



"อืมๆ สี่โมงนะ"



"จ้ะ เจอกันนะ"



"อืม บาย"



ฉันวางโทรศัพท์ลงก่อนจะวิ่งลงไปข้างล่างด้วยความสุข ตอนนี้พึ่งสิบโมงกว่าๆ ฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะล้างจานไปเรื่อยๆ



"เดี๋ยวเซเคียวเสร็จเมื่อไรบอกนะ พวกเราะพาเดินชมบ้าน"



"จ้ะ อีกแปปเดียว"



"ให้ช่วยไหม"



"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเฮโซก็โกรธหรอก"



"มีอะไรให้ช่วยบอกนะ"



"ขอบใจนะ"



ว้าว~ อย่างกับเทวดา จีซกน่ารักชะมัดเลย >///< ผิดกับอีตาซาตาน =_="



"เสร็จแล้วจ้า~"



"มาเลยๆ เซเคียว"



ชายหนุ่มทั้งห้า กับฉันเดินไปด้วยกัน ฉันมองนู้นนี่ตลอดเวลา มีสระว่ายน้ำที่ใหญ่สุดๆเลยละ แถมยังมีสวนเป็นย่อมๆ และที่สำคัญ…



"ลาเวนเดอร์!!"



"ใช่แล้ว เธอชอบหรอ"



"ใช่! มากๆเลย"



"เฮโซก็ชอบลาเวนเดอร์มาก"



"ว้าก~ พิลึก"



"หึๆ"



เทโซกับ เบยองหัวเราะนิดๆ ก่อนจะขยิบตาให้กัน ซึ่งฉันไม่รู้ว่ามันมีความหมายอะไรแอบแฝงอยู่ -_-^

ฉันเดินไปรอบๆพร้อมกับก้มลงมองดูลาเวนเดอร์



"เฮโซ นายปลูกเองหรอ"



"…ใช่"



"นายก็ขยันดีนะ มาช่วยฉันทำสวนไหม"



"เธอเป็นคนใช้ริอาจมาขอร้องเจ้านายได้หรอ"



"นี่นาย! นี่มันศตวรรษใหม่แล้วยะ คนใช้กับเจ้านายเขาก็คุยกันได้"



"แต่ฉันไม่อยากคุย"



"ตามใจ หัวโบราณ"



"ว่าอะไรนะ ยัยลิง!!"



"ไม่อยากคุยไม่ใช่หรอ"



"อยากแล้ว แล้วนี้อยากฆ่าคนด้วย"



"ว้าย~ จีซกช่วยด้วย"



ฉันกับเฮโซวิ่งไล่กัน ฉันรู้สึกว่าฉันกลายเป็นนักวิ่งร้อยกิโลเมตรไปแล้ว ฉันรีบวิ่งหลบไปข้างหลังของจีซก ซึ่งทุกคนก็หัวเราะกัน ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างไรก็ไม่รู้สิ



"นี่! ยัยลิง! ออกมานี่เลย"



"เรื่องอะไรเล่า!"



"จีซก นายถอย!!"



"เอาละๆ เซเคียวเธอต้องงานบ้านนะ"



"จริงด้วย O_O กี่โมงแล้วละ!"



"สิบเอ็ดโมงกว่าๆแล้วละ"



"วันนี้ฉันต้องทำอะไร"



"ทำสวน! ซักผ้า! แล้วก็ถูบ้าน!"



"ไปแล้วนะ!"



ฉันรีบวิ่งไปเพราะว่ากลัวจะไม่มีเวลา ฉันรีบไปเอาอุปกรณ์ทำสวนทันที แต่ว่าวัชพืชก็ไม่เยอะเท่าไร เอาละ!! ลุย!



"ยัยลิง เดี๋ยวก่อน"



"อะไรยะ"



"เธอจะออกไปกี่โมง"



"สามโมงครึ่ง ทำไมหรอ"



"เปล่า กลับกี่โมง"



"ไม่รู้สิ ทำมาถามมากจัง"



"สงสัยกลัวลิงหลงป่า"



"นาย!!!"



เขาหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน ฉันเริ่มทำการถอนวัชพืช ย้ากส์!!! ถอน ถอน ถอนให้หมด

ฉันสงสัยจังเลยเวลาที่คนหัวล้านเขาเห็นเวลาคนตัดผม แล้วจะรู้สึกแย่ขนาดไหน



ฉันมองลาเวนเดอร์อยู่นาน น่ารักจริงๆนั้นแหละ ฉันควรเอาไปประดับบ้านดีไหมนะ…แต่อย่าเลย ปล่อยให้มันโตต่อไปดีกว่า มันอาจจะไม่อยากอยู่ในแจกันก็ได้ ^O^ ฉันทำสวนต่อไปก่อนจะสะดุ้งเฮือก



"เซเคียว!"



"จีซก! ตกใจหมดเลย"



"เป็นอย่างไรบ้าง"



"ก็สนุกดีนะ"



"งั้นหรอ ให้ฉันช่วยไหมละ"



"ไม่หรอก แต่ถ้าอยากช่วยก็เอาสิ ^O^"



"^_^ ตกลง"



มีจีซกเหมือนมีเพื่อนที่ดีอีกคน เพราะว่าเขาจะคอยถามฉันอยู่เสมอ นี่เป็นเพียงวันที่สองที่ฉันอยู่ที่นี้ เหลืออีกตั้ง ยี่สิบแปดวันกว่าจะสิ้นเดือน แล้วยังมีอีกสอวเดือนให้นับถอยหลังอีก เฮ้อ~ คิดแล้วก็ถอนหายใจ



"ถอนหายใจทำไมหรอ"



"ฉันกำลังคิดว่าเหลืออีก ยี่สิบแปดวัน กว่าจะหมดเดือน แล้วยังมีอีกสองเดือนให้นับถอยหลัง"



"บางทีเธออาจจะเปลี่ยนใจทีหลังก็ได้"



"เปลี่ยนใจเรื่องอะไรหรอ"



"เธออาจจะไม่อยากจากที่นี่ไป"



"ฮะๆ งั้นมั้ง"



คำพูดของจีซกจี้ใจดำฉันเลย นั้นสิ…ถ้าฉันเกิดผูกพันกับที่นี้ขึ้นมา…ฉันอาจจะไม่อยากจากไปก็ได้

ระหว่างที่ฉันคิดอยู่ ฉันเหลือบไปเห็นเฮโซกำลังมองมาทางฉัน ก่อนจะเบือนสายตาไป…เฮโซนี่เป็นคนอย่างไรกันแน่นะ =_= บางทีฉันว่าเขาจะดี ก็ดี จะไม่ดี ก็ไม่ดีไปเลย



ฉันกับจีซกคุยกันเรื่องโรงเรียน และเรื่องทั่วๆไป พวกเราทำสวนเสร็จภายในหนึ่งชั่วโมง ต้องขอบคุณจีซกเป็นอย่างมากเพราะว่า ถ้าไม่ได้เขา สงสัยฉันต้องใช้เวลานานกว่านี้แน่ๆ



"ขอบใจนะ จีซก"



"ไม่เป็นไร ช่วยเหลือกันเฉยๆ"



"^O^"



"^_^ ไปกินข้าวกัน"



"ตกลง!!"



เรื่องกินเป็นเรื่องคอขาดบาดตายสำหรับฉันอยู่แล้ว เพราะว่าฉันกินเก่งเสมอ! ^O^ นั้นแหละ! ที่เคเฮียวพูดกับฉันเสมอ แต่น้ำหนักฉันไม่ขึ้นเลยละ ^_^



"ว้าว~ อร่อยมากๆ ใครเป็นคนทำน่ะ"



"ทายสิ~"



เทโซยิ้มให้ฉัน ก่อนจะขยิบตาให้ ซึ่งฉันไม่เข้าใจความหมายของเขา



"เทโซหรอ"



"ไม่ช่าย~"



"เบยอง ฮองยอง"



"ไม่ถูก~"



"จีซก?"



"ปิ๊บ ปิ๊บ!"



"เฮโซหรอ O_O!!!!!!!!"



"ทำไม ยัยลิง เคยกินแต่กล้วยหรอไง"



"ไม่น่าเชื่อเลย"



เฮโซทำปากขมุบขมิบว่า 'ยัยลิงอยากตายหรอ' ฉันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อไป มันอร่อยมากๆเลยละ แต่ไม่น่าเชื่อว่า อีตาเฮโซเป็นคนทำ



"กินเสร็จ พวกเรามีเซอร์ไพร์ให้"



"หืม~ เซอร์ไพร์หรอ"



"ใช่ รีบๆกินละกัน"



เบยองพูดขึ้นอย่างร่าเริง ฉันละอยากจะรู้จริงๆเลยว่ามันคืออะไร หลังจากที่พวกเรากินข้าวกันเสร็จ และฉันเป็นคนล้างจานก็ล้างเสร็จแล้ว จู่ๆเฮโซก็ส่งผ้ามาให้ฉัน



"เอามาให้ทำไม"

  

"ก็ปิดตา"

"ต้องปิดตาด้วยหรอ"



เฮโซไม่ตอบอะไร เขาผ้ามาปิดตาของฉัน ก่อนจะผูกแน่น แล้วเขาจับมือของฉัน…>///< ขอบอกตามตรงว่า ใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยละ เหมือนหัวใจหลุดออกมาเลย >O<



ฉันได้ยินเสียงเปียโน... เป็นเสียงที่ฟังแล้วสบายหูจังเลย และฉันก็ได้ยินเสียงคนร้องเพลง



ไกล…ไกลออกไปในที่ๆไม่มีใครเห็น

ฉันอยู่ในความมืดมิด รอคอยเพียงใครสักคน

ที่จะพาฉันออกไปจากความหนาวเหน็บ



คือเธอใช่ไหม…ที่ฉันให้ฉันเห็นแสงสว่างอีกครั้ง

คือเธอใช่ไหม…ที่แปรเปลี่ยนหัวใจของฉัน

คือเธอใช่ไหม…ที่ฉันให้ฉันยิ้มได้อีกครั้ง



จะขอรักเธอด้วยหัวใจ

จะไม่ทำให้เธอเสียใจ

จะไม่ทำให้เธอร้องไห้



ฉันสัญญา…



นี่มันเพลงที่ฉันได้ยินในรถของเฮโซนี่นา O_O ฉันรู้สึกเหมือนมีคนร้องเพลงอยู่ข้างหน้าฉัน ผ้าที่ปิดตาของฉันก่อนเปิดออก เฮโซซึ่งเป็นคนดึงผ้าออกให้ฉัน กำลังร้องเพลงท่อนหนึ่ง



ขอสัญญาด้วยหัวใจ ขอสัญญาด้วยชีวิต

ฉันจะขอกอดเธอตลอดไป

ฉันจะขอเป็นคนเช็ดน้ำตาของเธอ

ขอให้เธอเชื่อใจ



ฉันสัญญา…



ฉันมองหนุ่มๆทั้งห้าที่กำลังร้องประสานเสียง…เทโซ เป็นคนเล่นเปียโน ว้าว~ เพราะมากจริงๆ ฉันนั่งฟังไปเรื่อยๆ ทำไมพวกเขาไม่ไปเป็นนักร้องนะ สงสัยจัง =_=



เสียงคีย์สุดท้ายของเปียโนได้จบลง ฉันตบมือให้พวกเขาจากใจจริง มันเพราะมากๆ~ ^O^



"เพราะมากๆเลยละ"



"ฉันเล่นเปียโนดีไหม"



"ดีมากๆเลยละ เทโซ"



"แล้วฉันร้องเป็นอย่างไรบ้าง"



"เพราะมากๆ ทุกคนน่าจะไปเป็นนักร้องนะ"



ฉันยิ้มให้พวกเขา ก่อนจะเหลือบไปเห็นเฮโซที่กำลังยิ้ม…ยิ้มให้ฉัน ฉันมองอยู่นาน เขาดูเหมือนจะรู้เลยเปลี่ยนเป็นตาหน้าบูดเหมือนเดิม เหมือนเด็กชะมัดเลย -*-



"ยัยลิง ไปถูบ้าน ซักผ้า"



"รู้แล้วน่า~"



"เซเคียว พวกเราช่วยไหม"



"แล้วแต่สิ ระวังอีตาบ้านั้นจะโกรธละกัน"



"นี่! ยัยลิง!"



"เอาน่าๆ เฮโซ พวกเราอยากช่วยเซเคียว"



"นายก็เข้าข้างยัยนี่กัน เทโซ เบยอง ฮองยอง จีซก"



"น่า~"



"เออ ตามใจ"



ฉันแลบลิ้นให้เฮโซก่อนจะวิ่งไป นี่มันก็เที่ยงกว่าแล้ว ต้องรีบเร่งมือก่อนจะไปเจอเพื่อนทั้งสองไม่ทัน =_=

ย้ากส์!!! สู้ๆ สู้ตาย! >O<



*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~



ตอนนี้เป็นตอนที่ 5 แล้วละ ^O^ ช่วยเม้นกันหน่อยนะ ช่วยนี้เน็ตมีปัญหา อัพไม่ค่อยได้



ขอบคุณพูดอ่านทุกท่านคะ



อัศวินตัวน้อย



*..*..*..Lavender*-*-*-