ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The Lavender กลิ่นไอรัก: 4
The Lavender กลิ่นไอรัก: 4
ถอนคำพูด!! ฉันขอถอนคำพูด คำว่า 'อยู่ที่นี่อาจจะดี' ไม่จริงเลยสักนิด อีตาเฮโซเป็นปิศาจชัดๆ >O<
เมื่อคืนนี้หลังจากที่เพื่อนๆของอีตาปิศาจแยกย้ายกันไป เฮโซพาฉันไปดูห้องของฉัน ซึ่งมันก็ไม่ได้เลวร้าย ทั้งๆที่ฉันคิดว่ามันจะเป็นห้องเล็กอย่างกับรูหนู แต่ว่ามันใหญ่พอสมควร แต่นั้นเป็นกลลวง!!! ของๆฉันอยู่ที่นี้จริงๆ แถมยังไม่ได้จัดเลย อีตาเฮโซจอมมารก็ใช้ฉันอย่างกับทาส
"นี่เธอ ไปล้างห้องน้ำเดี๋ยวนี้"
"นายจะให้ฉันจัดของ พักผ่อนไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้! ล้างอ่างด้วย ฉันจะใช้"
"แต่ว่า…"
"อยากไปโรงพักหรอ"
"…"
ฉันละอยากจะฆ่าหมอนี่จริงๆโดยเฉพาะ เวลาที่หมอนี่ทำหน้าเหมือนผู้ถือชัย ให้ตายสิ!!! ฉันได้แต่ส่งสายตาแบบว่า 'นายบ้า' ก่อนจะเดินไป แถมฉันยังเห็นหมอนี่ขำอีก
ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ว้าว~ หรูชะมัดเลย แถมยังสวยด้วย ฉันเหลือบไปเห็นตาบ้านั้นยืนอยู่ตรงประตูห้องน้ำ
"อะไร"
"ก็ทำความสะอาดไปสิ ฉันแค่มาตรวจ"
ฉันไม่สนใจก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์ก่อนจะลงมือ ขัด ถู!! ย้าก!! ฉันละอยากจะเอาน้ำสาดตาบ้านี่จริงๆเลย…
เดี๋ยวก่อนนะ…สาดน้ำ ^O^ แต่ว่าฉันยิ่งแย่ไปใหญ่เพราะว่าหมอนี่เอาฉันตายแน่!! =_=
ฉันทำความสะอาดจนเหลือแต่สาดน้ำ ตาบ้านี่ก็มองๆดูผลงานของฉัน
"ยัยลิง…เห็นไหมว่าตรงนี้ยังไม่สะอาด"
เขาชี้ไปที่อ่าง ฉันคิ้วขมวดก่อนจะมอง…ก็สะอาดดีนี่นา หมอนี่เป็นนักกำจัดเชื้อโรคหรอไงนะ =_=
"ไหนละ"
"นี่ไงไม่เห็นหรอ"
ฉันเพ่งมองเข้าไปอีก…เป็นคราบสีน้ำตาลที่เล็กยิ่งกว่าเล็ก ขนาดว่าฉันต้องเบิกตามองประมาณ ห้านาที
ฉันทำความสะอาดอีกที หมอนี่ยิ้มเกริ่นก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจ
"ดีมาก ยัยลิง"
"ฉันไปได้หรือยัง"
"ตามสบาย อ้อ พรุ่งนี้ทำความสะอาดห้องครัว แล้วทำสวนด้วยนะ"
"O_O ทำสวน ทำอย่างกับสวนนายเล็กมากงั้นแหละ"
"ไม่ยักรู้นะ งั้นพยายามเข้าละกัน ^_^"
นายซาตาน นายปีศาจ!! ฉันถือถังน้ำก่อนจะราดใส่อีคาเฮโซ หมอนั้นเปียกก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตาอาฆาต ฉันรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชนกับใครบางคนเข้าให้
"ว้าก!"
"เซเคียว?"
"จีซก! ช่วยด้วย TT^TT"
"เกิดอะไรขึ้น…"
"จีซก ลากยัยลิงจอมกวนมานี่!!"
อ้าก! ยักษ์มาแล้ว ช่วยด้วยจ้า~ >O<
"จีซก ทำไมนายเปียกขนาดนี้!"
"ถามลิงข้างหลังนายสิ!"
จีซกหันมามองฉัน ก่อนจะหัวเราะนิดๆ
"พวกนายนี่จริงๆเลยนะ เล่นกันเป็นเด็กไปได้"
"เด็ก? ยัยนั้นทำฉันเปียก!"
"ก็นายใช้ฉันตั้งเยอะ เดี๋ยวนายก็อาบน้ำแล้ว บ่นอยู่ได้"
"ยัยลิง!!!!"
"พอเลยทั้งคู่! เซเคียวเธอมากับฉัน เฮโซนายอาบน้ำไปเถอะ"
"ยัยลิง! พรุ่งนี้ซักเสื้อผ้าด้วย!"
"TTOTT ตาบ้า! นายมันปิศาจ!"
"ยัยลิงปากมาก!"
"ซาตานส่งมาเกิด!"
"ไปได้แล้ว เซคียว!"
จีซกจับแขนฉันไป ฉันละเกลียดหมอนี่ที่สุด เฮโซหรอ~ เปลี่ยนเป็นพาโบ* ดีกว่าไหม ฉันส่งสายตาไม่ยอมแพ้ให้เฮโซก่อนจะเดินตามจีซกไป
จีซกยังจับแขนของฉันอยู่จนฉันอาย เลยต้องสะกิดเขา >///<
"จีซก คือแขน…"
"อ้อ ฉันขอโทษนะ"
เขารีบปล่อยแขนของฉัน เขาเกาหัวก่อนจะยิ้มน้อย ฉันรู้สึกถูกชะตากับผู้ชายคนนี้จังเลย ^_^
"คือ เฮโซ จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ถ้าเธอมองเขานานๆ เธอจะรู้ว่าเฮโซไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย"
"แต่ว่า…หมอนั้น…เอ่อ หมายถึง เฮโซ ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉันด้วยละ"
"ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าเชื่อฉันเถอะ เขาเป็นคนที่ดี ^_^"
"จะพยายามคะ"
"^_^ ผมก็คิดว่าเซเคียวจะพูดแบบนี้ หึหึ เธอนี่ตลกดีนะ"
"ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ว่าขอบคุณมากนะที่ช่วยฉันจากตาปิศาจนั้น"
"หึหึ แถมยังเป็นคนตรงอีกนะ"
"เอ่อ…>///< ฉันต้องไปจัดของแล้วละ แล้วเจอกันนะ"
"ครับ ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์คะ"
ฉันยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง ก่อนจะปิดประตูแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอน…ใจของฉันยังสั่นอยู่เลย เหมือนว่าเวลาที่จีซกคุยกับฉันนั้นทำให้ฉันหวั่นไหวมาก >///< ไม่ได้นะ เซเคียว! เธอต้องเข้มแข็ง
ฉันถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะมองไปยังของที่ย้ายมาจากหอ…ยัยเคเฮียวจะเป็นอย่างไรบ้างนะ ฉันหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์ของเคเฮียว
"เซเคียว!!"
"เคเฮียว เธอเป็นอย่างไรบ้าง"
"เธอนั้นแหละเป็นอย่างไร ของเธอหายหมดเลย ฉันต้องอยู่คนเดียว"
"เคเฮียว…คือว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ"
ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันเร็วเหมือนสายฟ้าแลบ ทุกอย่างทำเอาฉันเหนื่อยใจไปหมด
"อะไรนะ สามเดือน!"
"ใช่…ฉันคงต้องอยู่ที่นี่ แต่ฉันไม่ทิ้งเธอนะ ฉันไปหาเธอ"
"เซเคียว เข้มแข็งนะ อย่าร้องไห้นะ"
"จ้ะ…ขอบใจนะ ฉันไม่ร้องไห้แล้วละ"
"แล้วอย่างไรมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะ"
"จ้ะ ขอบใจนะ แล้วคุยกัน"
"บะบาย"
"บายๆ"
ฉันรักเคเฮียวก็ตรงนี้ละ เพราะเธอเข้าใจฉันดียิ่งกว่าใคร เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน…แต่ว่าฉันยังไม่ได้คุยกับมินซุงเลย ฉันตัดสินใจไปอาบน้ำ เดี๋ยวก่อน…อาบน้ำ แล้วฉันต้องใช้ห้องน้ำไหนละ O_O แย่แล้ว ลืมถามตาบ้านั้นไปเลย แล้วฉันจะอย่างไรดีเนี่ย!! >O<
ฉันเดินลงไปข้างล่างด้วยความกลัว ฉันมองจากช่องบันได…เฮโซกำลังหยิบน้ำออกมาจากตู้เย็น…หยา~ ฉันจะทำอย่างไรดีเนี่ย!! ถึงนายจะดูดีมาก ขนาดว่าใส่ชุดนอน หัวก็เปียก นี่ถ้าเป็นเคเฮียวคงเลือดกำเดาพุ่งแล้ว เอาละ เซเคียวสู้ตาย! >O<
"นี่นาย!"
"-_- อะไรยัยลิงปากมาก"
"คือ…ฉันจะถามนายว่า ฉันใช้ห้องน้ำไหนได้"
"อย่างเธอไม่ต้องอาบน้ำหรอก"
"นายอย่ามากวนนะ ฉันถามนายดีๆนะ"
"หรอ"
"นี่นายจะเอาอย่างไร"
"นี่คือการถามดีๆหรอ"
"แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร"
"พูดให้น่าฟังหน่อยสิ ฉันไม่ได้ชื่อนาย แล้วฉันเป็นเจ้านายเธอ เธอว่าเธอควรแบบไหนละ"
"เฮโซ…จะให้ฉันใช้ห้องน้ำที่ไหนได้"
"เธอน่าจะไปฝึกมารยาทนะ"
"ฉันมีมารยาทพอที่จะมาถามเจ้าของบ้านว่าฉันควรใช้ห้องน้ำไหน! แต่ในเมื่อนายหาว่าฉันไม่มีมารยาท ฉันคงต้องใช้ห้องน้ำตามใจของฉันละกัน"
ฉันหมดความอดทนแล้วนะ จะมาให้ฉันขอร้องละก็ฝันไปเถอะ! เฮโซทำหน้าตกใจเล็กน้อย ฉันไม่สนแล้ว ฉันเดินขึ้นไปก่อนจะปิดประตูห้องน้ำที่ฉันทำความสะอาดเมื่อกี้
"ยัยลิง! นั้นมันห้องน้ำของฉัน!"
"ของนายหรอ ไม่มีชื่อบอกสักหน่อย"
"ยัยลิง!!! ออกมานะ อยากตายมากหรอไง!"
"ฉันไม่ได้ชื่อยัยลิง แล้วกรุณาอย่ามารบกวนเวลาอาบน้ำของฉัน"
"เฮ้ย! ยัยเบอะ!"
"นายบ้า ติ้งต้อง!"
ฉันได้ยินเสียงโวยวายอยู่พักใหญ่ ฉันไม่สนใจ ฉันใช้ห้องน้ำให้มันคุ้มกับที่ฉันทำความสะอาด! >_<
ฉันรู้สึกสบายตัวจังเลย~ สงสัยตาบ้านั้นคงหายไปแล้ว ฉันเปิดประตูออกไปเล็กน้อย เพื่อเช็คดูว่าเขายังอยู่หรือเปล่า แต่ว่าไม่อยู่จริงๆ ฉันฮัมเพลงด้วยความสุข ก่อนจะเดินเข้าห้องไปและ ช็อคสุดขีด! ตาบ้าอยู่ในห้องฉัน
"ว้าก! นายมาทำอะไร"
"เธอคิดว่านี่เป็นห้องเธอหรอไง"
"นายมีอะไร!"
"ในเมื่อเธอละเมิดใช้ห้องน้ำ โทรศัพท์มือถือเธอคงต้องอยู่กับฉัน"
"นาย!!!!! นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
ถ้าไม่มีโทรศัพท์มือถือฉันจะทำอย่างไรละ ไหนจะเคเฮียว ไหนจะมินซุงอีก ฉันจำเป็นต้องติดต่อพวกเขานะ ฉันวิ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์จากมือของเขา แต่ท่าทางหมอนี่จะรู้ทัน เขาเก็บมันไว้ในกระเป๋า…ได้เลยฉันเลยกระโดดเข้าไปเลย ย้าก!!
"เฮ้ย อะไรของเธอเนี่ย จะปล้ำฉันหรอ!"
"เอาโทรศัพท์ฉันมานะ!!"
"เรื่องอะไร!"
"เอามานะ ฉันต้องใช้มัน!"
"ช่วยไม่ได้ ออกไปจากฉันนะ!"
"เอาโทรศัพท์ฉันมาก่อนสิ!"
"ว้าย~/ เฮ้ย!"
ตอนนี้กลายเป็นว่าฉันกับเขาล้มลงกับพื้น อูย~ เจ็บชะมัดเลย ฉันลืมตามองปรากฏว่าฉันกำลังถูกทับอยู่ หน้าของเราอยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบ >///< เขาหล่อมากจริงๆนั้นแหละ แต่ว่า!
"ออกไปนะ"
"เธอนั้นแหละ!"
"เอาโทรศัพท์ฉันมา!"
หมอนั้นคล้ำใหญ่ แต่ทว่าโทรศัพท์ของฉันมันตกอยู่ใกล้ๆนี่เอง ฉันรีบคว้ามันไว้ในมือก่อนที่เฮโซจะคว้าได้ ตอนนี้เขาจับแขนของฉันไว้ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วย ฉันหมอความอดทนแล้วนะ!!
"นายจะเอาอะไรอีกเล่า แกล้งฉันมันสนุกนักหรอไง!"
"สนุก? เธอคิดว่าฉันสนุกมาละสิ ที่โดนเธอทำไว้"
"นายคิดว่านายดีเลิศหรอไง คนอื่นถึงทำอะไรไม่ได้!"
"แล้วเธอเล่า! อย่ามาย้อนแบบนี้กับฉัน ดูตัวเองก่อนสิ!"
"นายมันบ้า! TTOTT ฉันเกลียดนาย เกลียดนายๆ"
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง ทั้งๆที่สัญญากับเคเฮียวไว้ว่าจะไปร้องไห้ แต่ว่า…ฉันไม่เข้าว่าทำไมชีวิตของฉันต้องมาเป็นแบบนี้ ตั้งแต่พ่อแม่เสีย ฉันก็ไม่มีใคร มีเพียงญาติที่เลี้ยงฉันไปวันๆ ฉันมีเพื่อนสองคนที่ฉันรักมาก แต่ตอนนี้ฉันต้องมาเจออะไรงี่เง่าแบบนี้อีก… ฉันทุบเขาเพื่อระบาย แต่ท่าทางเขาไม่ตอบโต้เลย
"ร้องไห้ทำไม?"
"นายมันบ้า!"
"ฉันถามว่าร้องไห้ทำไม!"
"…ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย…"
ฉันเงยหน้ามองเขาก่อนจะพบแววตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน สายตาของเขากำลังบ่งบอกถึงความรู้สึกผิด…ฉันรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะสูดหายใจลึกๆ
"นาย…จะเอามือถือฉันไปก็…ได้ แต่ขอให้ฉัน…โทรหาเพื่อนก่อน…ได้ไหม"
"เวลาเธออยากร้องไห้…ให้มองฟ้า เวลาที่รู้สึกเศร้า พยายามสูดหายใจลึกๆแล้ว…บอกตัวเองว่าจะไม่เป็นไร"
"…เฮโซ?"
"มือถือเก็บไปก่อน ฉันจะลงโทษเธอทีหลัง"
ฉันไม่เข้าใจเขาเหมือนกันว่าทำไมจู่ๆเขาถึงพูดแบบนั้น เฮโซเดินออกไปอย่างเงียบๆ ฉันมองแผ่นหลังของเขาโดยไม่ได้พูดอะไร
"คือ เฮโซ จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ถ้าเธอมองเขานานๆ เธอจะรู้ว่าเฮโซไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย"
จู่ๆฉันนึกถึงคำพูดของจีซกขึ้นมา…หรือเขาอาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
"ยัยลิง!!!!!!"
"ว้าก!"
ฉันลืมตาตื่นขึ้นทันที ฉันรู้สึกมึนหัวเป็นอย่างมากเพราะ เนื่องจากเมื่อคืนฉันโทรไปหามินซุง แล้วท่าทางเขาโกรธเฮโซเอาเรื่องเลยละ แต่เมื่อฉันไม่อยากให้เกิดเรื่อง…ฉันเลยบิกไปว่าฉันสมัครใจมาเอง TT^TT ซึ่งมันไม่ใช่ความจริงเลยแม้แต่น้อย
"เธอเป็นคนใช้ภาษาอะไรหะ! ให้เจ้านายมาปลุก!"
"ฉันยังนอนไม่พอเลย กี่โมงแล้ว"
"แปดโมงครึ่งแล้ว ยัยขี้เซา!"
"งืมๆ ขออีกห้านาที"
"ไม่ได้!!!!!!"
ฉันเอาผ้าห่มคลุมหัวทันทีแล้วนอนต่อ แต่แล้วโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น ฉันมองดูคนที่โทรมานั้นคือ 'มินซุง'
ฉันมองหน้าเฮโซอย่างเซ็งๆ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์
"หวัดดีจ้ะ"
"นี่ เซเคียว หมอนั้นมันทำอะไรหรือเปล่า"
"เปล่านี่ ไม่ต้องกังวัลหรอก ฉันสบายดี"
"ฟังนะ ถ้าหมอนั้นมันทำอะไรเธอ หรือว่าเธอเกิดอยากหนีละก็ โทรมาหาฉัน"
"จ้ะๆ ขอบใจมากๆเลยนะ"
"โอเค แล้วจะติดต่อไปใหม่นะ"
"จ้ะ บายๆ"
"บายๆ"
ฉันกดวางสายก่อนจะมองไปยังคนข้างๆเตียง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
"นายจะอยู่อีกนานไหม"
"จนกว่าเธอจะเสด็จออกจากเตียง"
"ไม่อาว~"
"หรือเธอจะให้ฉันใช้ท่าไม้ตาย"
"ท่าไม้ตายอะไร…ว้าย!!"
ฉันตกใจสุดขึ้น เพราะว่าจู่ๆหมอนี่อุ้มฉันขึ้นมา ฉันดิ้นๆ หัวใจฉันจะหลุดออกมาอยู่แล้วนะ!! >O< >///<
"ปล่อยนะ! นาย!!"
"เธอจะตื่นได้หรือยังเล่า!"
เขาทำเหมือนจะปล่อยฉันลง แต่ว่าเขากลับแกล้งทำฉันเกือบตก นั้นทำให้ฉันตกใจมากกว่าเดิมจนเกาะเขาแน่น
"นายทำอะไรน่ะ!"
"โห ไม่ต้องกอดฉันแน่นขนาดนี้ก็ได้"
"วางฉันลง แล้ววางลงดีๆด้วย"
"โอเค แล้วต้องตื่นละ ^_^"
เกลียดจริงๆ ยิ้มแบบนี้ ทำไมน่ะหรอ เพราะว่า >///< หัวใจฉันมันเต้นแรงขึ้นเป็นสองเท่านะสิ หมอนั้นเดินออกไปทิ้งให้ฉันเกือบหัวใจวาย
"ตาบ้าเอ้ย!"
"ได้ยินนะ ยัยลิง!"
">O<"
"ให้เวลาสิบนาที แล้วไปจัดการอาหารเช้า!"
"อะไรนะ!"
"เหลือ เก้านาทีแล้ว"
"ว้าก!"
จำไว้เลยนะ! ฮึ่ม >O< ฉันคงต้องใช้เวลามองหมอนี่เป็นปี กว่าจะมองเห็นความดีที่อยู่ข้างในละมั้ง =_=
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ถอนคำพูด!! ฉันขอถอนคำพูด คำว่า 'อยู่ที่นี่อาจจะดี' ไม่จริงเลยสักนิด อีตาเฮโซเป็นปิศาจชัดๆ >O<
เมื่อคืนนี้หลังจากที่เพื่อนๆของอีตาปิศาจแยกย้ายกันไป เฮโซพาฉันไปดูห้องของฉัน ซึ่งมันก็ไม่ได้เลวร้าย ทั้งๆที่ฉันคิดว่ามันจะเป็นห้องเล็กอย่างกับรูหนู แต่ว่ามันใหญ่พอสมควร แต่นั้นเป็นกลลวง!!! ของๆฉันอยู่ที่นี้จริงๆ แถมยังไม่ได้จัดเลย อีตาเฮโซจอมมารก็ใช้ฉันอย่างกับทาส
"นี่เธอ ไปล้างห้องน้ำเดี๋ยวนี้"
"นายจะให้ฉันจัดของ พักผ่อนไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้! ล้างอ่างด้วย ฉันจะใช้"
"แต่ว่า…"
"อยากไปโรงพักหรอ"
"…"
ฉันละอยากจะฆ่าหมอนี่จริงๆโดยเฉพาะ เวลาที่หมอนี่ทำหน้าเหมือนผู้ถือชัย ให้ตายสิ!!! ฉันได้แต่ส่งสายตาแบบว่า 'นายบ้า' ก่อนจะเดินไป แถมฉันยังเห็นหมอนี่ขำอีก
ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ว้าว~ หรูชะมัดเลย แถมยังสวยด้วย ฉันเหลือบไปเห็นตาบ้านั้นยืนอยู่ตรงประตูห้องน้ำ
"อะไร"
"ก็ทำความสะอาดไปสิ ฉันแค่มาตรวจ"
ฉันไม่สนใจก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์ก่อนจะลงมือ ขัด ถู!! ย้าก!! ฉันละอยากจะเอาน้ำสาดตาบ้านี่จริงๆเลย…
เดี๋ยวก่อนนะ…สาดน้ำ ^O^ แต่ว่าฉันยิ่งแย่ไปใหญ่เพราะว่าหมอนี่เอาฉันตายแน่!! =_=
ฉันทำความสะอาดจนเหลือแต่สาดน้ำ ตาบ้านี่ก็มองๆดูผลงานของฉัน
"ยัยลิง…เห็นไหมว่าตรงนี้ยังไม่สะอาด"
เขาชี้ไปที่อ่าง ฉันคิ้วขมวดก่อนจะมอง…ก็สะอาดดีนี่นา หมอนี่เป็นนักกำจัดเชื้อโรคหรอไงนะ =_=
"ไหนละ"
"นี่ไงไม่เห็นหรอ"
ฉันเพ่งมองเข้าไปอีก…เป็นคราบสีน้ำตาลที่เล็กยิ่งกว่าเล็ก ขนาดว่าฉันต้องเบิกตามองประมาณ ห้านาที
ฉันทำความสะอาดอีกที หมอนี่ยิ้มเกริ่นก่อนจะพยักหน้าอย่างพอใจ
"ดีมาก ยัยลิง"
"ฉันไปได้หรือยัง"
"ตามสบาย อ้อ พรุ่งนี้ทำความสะอาดห้องครัว แล้วทำสวนด้วยนะ"
"O_O ทำสวน ทำอย่างกับสวนนายเล็กมากงั้นแหละ"
"ไม่ยักรู้นะ งั้นพยายามเข้าละกัน ^_^"
นายซาตาน นายปีศาจ!! ฉันถือถังน้ำก่อนจะราดใส่อีคาเฮโซ หมอนั้นเปียกก่อนจะหันมามองฉันด้วยสายตาอาฆาต ฉันรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชนกับใครบางคนเข้าให้
"ว้าก!"
"เซเคียว?"
"จีซก! ช่วยด้วย TT^TT"
"เกิดอะไรขึ้น…"
"จีซก ลากยัยลิงจอมกวนมานี่!!"
อ้าก! ยักษ์มาแล้ว ช่วยด้วยจ้า~ >O<
"จีซก ทำไมนายเปียกขนาดนี้!"
"ถามลิงข้างหลังนายสิ!"
จีซกหันมามองฉัน ก่อนจะหัวเราะนิดๆ
"พวกนายนี่จริงๆเลยนะ เล่นกันเป็นเด็กไปได้"
"เด็ก? ยัยนั้นทำฉันเปียก!"
"ก็นายใช้ฉันตั้งเยอะ เดี๋ยวนายก็อาบน้ำแล้ว บ่นอยู่ได้"
"ยัยลิง!!!!"
"พอเลยทั้งคู่! เซเคียวเธอมากับฉัน เฮโซนายอาบน้ำไปเถอะ"
"ยัยลิง! พรุ่งนี้ซักเสื้อผ้าด้วย!"
"TTOTT ตาบ้า! นายมันปิศาจ!"
"ยัยลิงปากมาก!"
"ซาตานส่งมาเกิด!"
"ไปได้แล้ว เซคียว!"
จีซกจับแขนฉันไป ฉันละเกลียดหมอนี่ที่สุด เฮโซหรอ~ เปลี่ยนเป็นพาโบ* ดีกว่าไหม ฉันส่งสายตาไม่ยอมแพ้ให้เฮโซก่อนจะเดินตามจีซกไป
จีซกยังจับแขนของฉันอยู่จนฉันอาย เลยต้องสะกิดเขา >///<
"จีซก คือแขน…"
"อ้อ ฉันขอโทษนะ"
เขารีบปล่อยแขนของฉัน เขาเกาหัวก่อนจะยิ้มน้อย ฉันรู้สึกถูกชะตากับผู้ชายคนนี้จังเลย ^_^
"คือ เฮโซ จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ถ้าเธอมองเขานานๆ เธอจะรู้ว่าเฮโซไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย"
"แต่ว่า…หมอนั้น…เอ่อ หมายถึง เฮโซ ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉันด้วยละ"
"ฉันเองก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าเชื่อฉันเถอะ เขาเป็นคนที่ดี ^_^"
"จะพยายามคะ"
"^_^ ผมก็คิดว่าเซเคียวจะพูดแบบนี้ หึหึ เธอนี่ตลกดีนะ"
"ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ว่าขอบคุณมากนะที่ช่วยฉันจากตาปิศาจนั้น"
"หึหึ แถมยังเป็นคนตรงอีกนะ"
"เอ่อ…>///< ฉันต้องไปจัดของแล้วละ แล้วเจอกันนะ"
"ครับ ราตรีสวัสดิ์"
"ราตรีสวัสดิ์คะ"
ฉันยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปห้องตัวเอง ก่อนจะปิดประตูแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอน…ใจของฉันยังสั่นอยู่เลย เหมือนว่าเวลาที่จีซกคุยกับฉันนั้นทำให้ฉันหวั่นไหวมาก >///< ไม่ได้นะ เซเคียว! เธอต้องเข้มแข็ง
ฉันถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะมองไปยังของที่ย้ายมาจากหอ…ยัยเคเฮียวจะเป็นอย่างไรบ้างนะ ฉันหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์ของเคเฮียว
"เซเคียว!!"
"เคเฮียว เธอเป็นอย่างไรบ้าง"
"เธอนั้นแหละเป็นอย่างไร ของเธอหายหมดเลย ฉันต้องอยู่คนเดียว"
"เคเฮียว…คือว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ"
ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันเร็วเหมือนสายฟ้าแลบ ทุกอย่างทำเอาฉันเหนื่อยใจไปหมด
"อะไรนะ สามเดือน!"
"ใช่…ฉันคงต้องอยู่ที่นี่ แต่ฉันไม่ทิ้งเธอนะ ฉันไปหาเธอ"
"เซเคียว เข้มแข็งนะ อย่าร้องไห้นะ"
"จ้ะ…ขอบใจนะ ฉันไม่ร้องไห้แล้วละ"
"แล้วอย่างไรมีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะ"
"จ้ะ ขอบใจนะ แล้วคุยกัน"
"บะบาย"
"บายๆ"
ฉันรักเคเฮียวก็ตรงนี้ละ เพราะเธอเข้าใจฉันดียิ่งกว่าใคร เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน…แต่ว่าฉันยังไม่ได้คุยกับมินซุงเลย ฉันตัดสินใจไปอาบน้ำ เดี๋ยวก่อน…อาบน้ำ แล้วฉันต้องใช้ห้องน้ำไหนละ O_O แย่แล้ว ลืมถามตาบ้านั้นไปเลย แล้วฉันจะอย่างไรดีเนี่ย!! >O<
ฉันเดินลงไปข้างล่างด้วยความกลัว ฉันมองจากช่องบันได…เฮโซกำลังหยิบน้ำออกมาจากตู้เย็น…หยา~ ฉันจะทำอย่างไรดีเนี่ย!! ถึงนายจะดูดีมาก ขนาดว่าใส่ชุดนอน หัวก็เปียก นี่ถ้าเป็นเคเฮียวคงเลือดกำเดาพุ่งแล้ว เอาละ เซเคียวสู้ตาย! >O<
"นี่นาย!"
"-_- อะไรยัยลิงปากมาก"
"คือ…ฉันจะถามนายว่า ฉันใช้ห้องน้ำไหนได้"
"อย่างเธอไม่ต้องอาบน้ำหรอก"
"นายอย่ามากวนนะ ฉันถามนายดีๆนะ"
"หรอ"
"นี่นายจะเอาอย่างไร"
"นี่คือการถามดีๆหรอ"
"แล้วจะให้ฉันทำอย่างไร"
"พูดให้น่าฟังหน่อยสิ ฉันไม่ได้ชื่อนาย แล้วฉันเป็นเจ้านายเธอ เธอว่าเธอควรแบบไหนละ"
"เฮโซ…จะให้ฉันใช้ห้องน้ำที่ไหนได้"
"เธอน่าจะไปฝึกมารยาทนะ"
"ฉันมีมารยาทพอที่จะมาถามเจ้าของบ้านว่าฉันควรใช้ห้องน้ำไหน! แต่ในเมื่อนายหาว่าฉันไม่มีมารยาท ฉันคงต้องใช้ห้องน้ำตามใจของฉันละกัน"
ฉันหมดความอดทนแล้วนะ จะมาให้ฉันขอร้องละก็ฝันไปเถอะ! เฮโซทำหน้าตกใจเล็กน้อย ฉันไม่สนแล้ว ฉันเดินขึ้นไปก่อนจะปิดประตูห้องน้ำที่ฉันทำความสะอาดเมื่อกี้
"ยัยลิง! นั้นมันห้องน้ำของฉัน!"
"ของนายหรอ ไม่มีชื่อบอกสักหน่อย"
"ยัยลิง!!! ออกมานะ อยากตายมากหรอไง!"
"ฉันไม่ได้ชื่อยัยลิง แล้วกรุณาอย่ามารบกวนเวลาอาบน้ำของฉัน"
"เฮ้ย! ยัยเบอะ!"
"นายบ้า ติ้งต้อง!"
ฉันได้ยินเสียงโวยวายอยู่พักใหญ่ ฉันไม่สนใจ ฉันใช้ห้องน้ำให้มันคุ้มกับที่ฉันทำความสะอาด! >_<
ฉันรู้สึกสบายตัวจังเลย~ สงสัยตาบ้านั้นคงหายไปแล้ว ฉันเปิดประตูออกไปเล็กน้อย เพื่อเช็คดูว่าเขายังอยู่หรือเปล่า แต่ว่าไม่อยู่จริงๆ ฉันฮัมเพลงด้วยความสุข ก่อนจะเดินเข้าห้องไปและ ช็อคสุดขีด! ตาบ้าอยู่ในห้องฉัน
"ว้าก! นายมาทำอะไร"
"เธอคิดว่านี่เป็นห้องเธอหรอไง"
"นายมีอะไร!"
"ในเมื่อเธอละเมิดใช้ห้องน้ำ โทรศัพท์มือถือเธอคงต้องอยู่กับฉัน"
"นาย!!!!! นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ"
ถ้าไม่มีโทรศัพท์มือถือฉันจะทำอย่างไรละ ไหนจะเคเฮียว ไหนจะมินซุงอีก ฉันจำเป็นต้องติดต่อพวกเขานะ ฉันวิ่งเข้าไปแย่งโทรศัพท์จากมือของเขา แต่ท่าทางหมอนี่จะรู้ทัน เขาเก็บมันไว้ในกระเป๋า…ได้เลยฉันเลยกระโดดเข้าไปเลย ย้าก!!
"เฮ้ย อะไรของเธอเนี่ย จะปล้ำฉันหรอ!"
"เอาโทรศัพท์ฉันมานะ!!"
"เรื่องอะไร!"
"เอามานะ ฉันต้องใช้มัน!"
"ช่วยไม่ได้ ออกไปจากฉันนะ!"
"เอาโทรศัพท์ฉันมาก่อนสิ!"
"ว้าย~/ เฮ้ย!"
ตอนนี้กลายเป็นว่าฉันกับเขาล้มลงกับพื้น อูย~ เจ็บชะมัดเลย ฉันลืมตามองปรากฏว่าฉันกำลังถูกทับอยู่ หน้าของเราอยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบ >///< เขาหล่อมากจริงๆนั้นแหละ แต่ว่า!
"ออกไปนะ"
"เธอนั้นแหละ!"
"เอาโทรศัพท์ฉันมา!"
หมอนั้นคล้ำใหญ่ แต่ทว่าโทรศัพท์ของฉันมันตกอยู่ใกล้ๆนี่เอง ฉันรีบคว้ามันไว้ในมือก่อนที่เฮโซจะคว้าได้ ตอนนี้เขาจับแขนของฉันไว้ ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วย ฉันหมอความอดทนแล้วนะ!!
"นายจะเอาอะไรอีกเล่า แกล้งฉันมันสนุกนักหรอไง!"
"สนุก? เธอคิดว่าฉันสนุกมาละสิ ที่โดนเธอทำไว้"
"นายคิดว่านายดีเลิศหรอไง คนอื่นถึงทำอะไรไม่ได้!"
"แล้วเธอเล่า! อย่ามาย้อนแบบนี้กับฉัน ดูตัวเองก่อนสิ!"
"นายมันบ้า! TTOTT ฉันเกลียดนาย เกลียดนายๆ"
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะร้องไห้ แต่น้ำตามันไหลออกมาเอง ทั้งๆที่สัญญากับเคเฮียวไว้ว่าจะไปร้องไห้ แต่ว่า…ฉันไม่เข้าว่าทำไมชีวิตของฉันต้องมาเป็นแบบนี้ ตั้งแต่พ่อแม่เสีย ฉันก็ไม่มีใคร มีเพียงญาติที่เลี้ยงฉันไปวันๆ ฉันมีเพื่อนสองคนที่ฉันรักมาก แต่ตอนนี้ฉันต้องมาเจออะไรงี่เง่าแบบนี้อีก… ฉันทุบเขาเพื่อระบาย แต่ท่าทางเขาไม่ตอบโต้เลย
"ร้องไห้ทำไม?"
"นายมันบ้า!"
"ฉันถามว่าร้องไห้ทำไม!"
"…ทำไมนายต้องทำแบบนี้ด้วย…"
ฉันเงยหน้ามองเขาก่อนจะพบแววตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน สายตาของเขากำลังบ่งบอกถึงความรู้สึกผิด…ฉันรีบเช็ดน้ำตาก่อนจะสูดหายใจลึกๆ
"นาย…จะเอามือถือฉันไปก็…ได้ แต่ขอให้ฉัน…โทรหาเพื่อนก่อน…ได้ไหม"
"เวลาเธออยากร้องไห้…ให้มองฟ้า เวลาที่รู้สึกเศร้า พยายามสูดหายใจลึกๆแล้ว…บอกตัวเองว่าจะไม่เป็นไร"
"…เฮโซ?"
"มือถือเก็บไปก่อน ฉันจะลงโทษเธอทีหลัง"
ฉันไม่เข้าใจเขาเหมือนกันว่าทำไมจู่ๆเขาถึงพูดแบบนั้น เฮโซเดินออกไปอย่างเงียบๆ ฉันมองแผ่นหลังของเขาโดยไม่ได้พูดอะไร
"คือ เฮโซ จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่ง ถ้าเธอมองเขานานๆ เธอจะรู้ว่าเฮโซไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย"
จู่ๆฉันนึกถึงคำพูดของจีซกขึ้นมา…หรือเขาอาจจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
"ยัยลิง!!!!!!"
"ว้าก!"
ฉันลืมตาตื่นขึ้นทันที ฉันรู้สึกมึนหัวเป็นอย่างมากเพราะ เนื่องจากเมื่อคืนฉันโทรไปหามินซุง แล้วท่าทางเขาโกรธเฮโซเอาเรื่องเลยละ แต่เมื่อฉันไม่อยากให้เกิดเรื่อง…ฉันเลยบิกไปว่าฉันสมัครใจมาเอง TT^TT ซึ่งมันไม่ใช่ความจริงเลยแม้แต่น้อย
"เธอเป็นคนใช้ภาษาอะไรหะ! ให้เจ้านายมาปลุก!"
"ฉันยังนอนไม่พอเลย กี่โมงแล้ว"
"แปดโมงครึ่งแล้ว ยัยขี้เซา!"
"งืมๆ ขออีกห้านาที"
"ไม่ได้!!!!!!"
ฉันเอาผ้าห่มคลุมหัวทันทีแล้วนอนต่อ แต่แล้วโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น ฉันมองดูคนที่โทรมานั้นคือ 'มินซุง'
ฉันมองหน้าเฮโซอย่างเซ็งๆ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์
"หวัดดีจ้ะ"
"นี่ เซเคียว หมอนั้นมันทำอะไรหรือเปล่า"
"เปล่านี่ ไม่ต้องกังวัลหรอก ฉันสบายดี"
"ฟังนะ ถ้าหมอนั้นมันทำอะไรเธอ หรือว่าเธอเกิดอยากหนีละก็ โทรมาหาฉัน"
"จ้ะๆ ขอบใจมากๆเลยนะ"
"โอเค แล้วจะติดต่อไปใหม่นะ"
"จ้ะ บายๆ"
"บายๆ"
ฉันกดวางสายก่อนจะมองไปยังคนข้างๆเตียง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
"นายจะอยู่อีกนานไหม"
"จนกว่าเธอจะเสด็จออกจากเตียง"
"ไม่อาว~"
"หรือเธอจะให้ฉันใช้ท่าไม้ตาย"
"ท่าไม้ตายอะไร…ว้าย!!"
ฉันตกใจสุดขึ้น เพราะว่าจู่ๆหมอนี่อุ้มฉันขึ้นมา ฉันดิ้นๆ หัวใจฉันจะหลุดออกมาอยู่แล้วนะ!! >O< >///<
"ปล่อยนะ! นาย!!"
"เธอจะตื่นได้หรือยังเล่า!"
เขาทำเหมือนจะปล่อยฉันลง แต่ว่าเขากลับแกล้งทำฉันเกือบตก นั้นทำให้ฉันตกใจมากกว่าเดิมจนเกาะเขาแน่น
"นายทำอะไรน่ะ!"
"โห ไม่ต้องกอดฉันแน่นขนาดนี้ก็ได้"
"วางฉันลง แล้ววางลงดีๆด้วย"
"โอเค แล้วต้องตื่นละ ^_^"
เกลียดจริงๆ ยิ้มแบบนี้ ทำไมน่ะหรอ เพราะว่า >///< หัวใจฉันมันเต้นแรงขึ้นเป็นสองเท่านะสิ หมอนั้นเดินออกไปทิ้งให้ฉันเกือบหัวใจวาย
"ตาบ้าเอ้ย!"
"ได้ยินนะ ยัยลิง!"
">O<"
"ให้เวลาสิบนาที แล้วไปจัดการอาหารเช้า!"
"อะไรนะ!"
"เหลือ เก้านาทีแล้ว"
"ว้าก!"
จำไว้เลยนะ! ฮึ่ม >O< ฉันคงต้องใช้เวลามองหมอนี่เป็นปี กว่าจะมองเห็นความดีที่อยู่ข้างในละมั้ง =_=
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น