The Lavender กลิ่นไอรัก

ลำดับตอนที่ #3 : The Lavender กลิ่นไอรัก: 3

The Lavender กลิ่นไอรัก: 3



ฉันกำลังนั่งอยู่ในรถ…รถแบบที่เขาเรียกกันว่า หรู เท่ เหมือนคนขับ เสียแต่จะนิสัยแย่ก็แค่นั้น =___=

ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ!!!! >O<



"นี่! นายจะพาฉันไปไหน"



"เธอนี่พูดมากชะมัด เดี๋ยวจับส่งตำรวจดีไหม -___-^"



อย่าให้ฉันถือไพ่เหนือกว่านะ! ฉันเอานายตายแน่…สักวันหนึ่ง คอยดู! ยัยเพื่อนสุดเลิฟของฉันก็ดีมากเหลือเกิน ตอนฉันโดนหมอนี่ลากมาก็ยืนดูเฉยๆ แถมยังส่งสายตาแสนหวานให้กับตาบ้านี่อีก!!



เพลงในรถนี้ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนนะ…แต่มันเพราะมากๆเลยละ



"ถามหน่อยได้ไหม"



"อะไร"



"เพลงของวงอะไรหรอ"



"ไม่รู้สิ เธอว่ามันเป็นอย่างไรหรอ"



"เพราะมากๆเลยละ ^_^"



"^____^ จริงหรอ!"



"อืม"



ทำไมหมอนี่อารมณ์แปรปรวนง่ายจัง เขายิ้ม…>///< ฉันนึกว่าใจจะหลุดออกมาจากอกของฉันซะแล้ว แล้วจู่ๆเขาก็กลายมาเป็นนายซาตานอีกแล้ว =_=



"นี่! อย่านึกว่าทำเป็นพูดดีกับฉัน แล้วฉันจะให้อภัยนะ -___-^"



อะไรของนายนี่เนี่ย! ฉันทำอะไรที่มันแย่มากเลยหรอไง -_____-



">O<"



"-____-^ อะไร"



"ปะ…เปล่า"





ไกล…ไกลออกไปในที่ๆไม่มีใครเห็น

ฉันอยู่ในความมืดมิด รอคอยเพียงใครสักคน

ที่จะพาฉันออกไปจากความหนาวเหน็บ



คือเธอใช่ไหม…ที่ฉันให้ฉันเห็นแสงสว่างอีกครั้ง

คือเธอใช่ไหม…ที่แปรเปลี่ยนหัวใจของฉัน

คือเธอใช่ไหม…ที่ฉันให้ฉันยิ้มได้อีกครั้ง



จะขอรักเธอด้วยหัวใจ

จะไม่ทำให้เธอเสียใจ

จะไม่ทำให้เธอร้องไห้



ฉันสัญญา…



ฉันฟังเพลงนี้แล้วทำเอาฉันเกือบร้องไห้ เพราะว่ามันซึ้งเหลือเกิน (ฉันเป็นคนที่อินกับเพลงมากเลย) ^O^ ฉันฟังไปแล้วรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะหลับ…ไม่ๆได้นะ!! >O< หมอนี่จะพาฉันไปไหนก็ไม่รู้… แต่ว่า…ไม่ไหวแล้วอ่า =___=



"สิ้นฤทธิ์แล้วหรอ"



"Zzzz"



"นี่เธอ!"



งืม…ฉันอยู่ไหนเนี่ย…นั้นพ่อแม่ฉันนี่!



"พ่อคะ แม่คะ!! เดี๋ยวรอด้วย!"



ฉันวิ่งไปพร้อมด้วยความกลัวจับใจ แม้ว่าฉันพยายามวิ่งเท่าไรเหมือนว่าภาพนั้นไกลออกไปเรื่อยๆ ฉันรู้สึกเหมือนโลกมืดมิดไปทั้งใบ น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้



"อย่าทิ้งหนู!!!"



ฉันตะโกนสุดสิ้น ก่อนจะล้มลงร้องไห้อย่างนัก ตอนนี้ใจของฉันมันเจ็บไปหมดแล้ว น้ำตาของฉันไหลออกมาอย่างหยุดไม่อยู่



"นี่เธอ!!"



"O_O"



"ร้องเรียก อย่าไปๆ อยู่นั้นแหละ หลงรักฉันหรอไง -_-^"

"TT^TT"



"เฮ้ย! ร้องไห้ทำไม"



"ฮือ…ฮือๆๆ ฉันกลัวอ่า TTOTT"



ฉันก้มลงร้องไห้อย่างไม่อาย ใช่แล้ว…พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตเพราะ อุบัติเหตุ ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบมันถล่มลงมา



"เฮ้ย…O_O"



ฉันเห็นเหมือนว่ามีมือกำลังจะจับแขนของฉัน…ฉันเงยหน้ามอง…เป็นเขาที่กำลังคิดจะฆ่าฉัน แต่ว่าเขามองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ฉันสะอื้นไห้ ก่อนจะมองหน้าตาของเขา ผิวขาวเนียน ตาสีดำสนิท ผมที่ดูยุ่งเหยิงแต่ดูดี จมูกเป็นสัน ปากได้รูป เรียกได้ว่าเขาหล่อมากๆเลย



"นายทำอะไร"



เขาชักมือกลับทันที ก่อนจะเกาหัวเล็กน้อย



"ฉันก็แค่กลัวว่าคนใช้บ้านนี้จะทำงานไม่ได้"



"O_O คนใช้?!"



"ใช่…อ้อ นี่บ้านฉัน"



นี่มันบ้าน หรือว่าราชวังเนี่ย!!!! โห บ้านสีขาวที่ดูหรูหราและ ดูมีชีวิตชีวา สวนสนามที่กว้างใหญ่และดูดีเป็นอย่างมาก มีลานจอดรถที่ใหญ่มากๆเลยละ ฉันว่าสักสามคันยังได้ ฉันรู้สึกเหมือนเจ้าหญิงเลยอ่ะ แต่เดี๋ยวก่อน!!!!



"นี่!! ทำไมฉันต้องมาเป็นคนใช้ละ!"



"ก็เพราะเธอบอกว่ายอมทำอะไรก็ได้"



"แต่ว่า!!"



"ไม่มีแต่ เธอต้องทำงานอยู่ที่จนกว่าจะครบสามเดือน"



"สามเดือน!! O_O"



"ก็ตอนนี้มหาลัยยังไม่เปิดนี่"



"แล้วเพื่อนฉันละ!! >O<"



"ก็ให้เขาอยู่ของเขาไปสิ"



"นายจะบ้าหรอไง ทำไมนายนิสัยแย่แบบนี้!"



"เธอว่าใครนิสัยแย่! เธอขโมยแชมพูโปรดของฉัน"



"นายนั้นแหล เลิกทำตัวเป็นเด็กได้ไหม! แค่แชมพูเอง"



"แค่แชมพู? เธอรู้ไหมเป็นของเฉพาะ เพราะฉันใช้ได้แค่แชมพูนี้เท่านั้น"



"ถ้าผมนายมีปัญหามากนักก็โกนสิ"



"O_O เธอจะฆ่าฉันทางอ้อมหรอไง"



"แล้วค่าแชมพูเท่าไรละ"



"ขอโทษ เธอคิดว่าเธอเอาไปแค่ขวดเดียวแล้ว เธอไม่คิดบ้างหรอว่าฉันจองซื้อเป็นเดือน"



"นายจองหรอ!!"



"ใช่! แล้วฉันต้องรออีกนานกว่ามันจะผลิตออกมาใหม่!"



"แล้วทำไมฉันต้องไปเป็นคนใช้บ้านนายเล่า!"



"เพราะท่าทางเธอเหมือน"



"ไม่มีทาง!!"



"งั้นฉันคงจะต้องพาเธอไปพับ"



"O_O ไม่มีทาง!"



"หรือว่าฉันจะจับเธอส่งตำรวจ -__________-"



"ไม่เอา!"



"งั้นอยู่ที่นี่!"



"ไม่ๆๆๆๆๆๆ!!"



"งั้นลำบากเธอแล้ว เพราะของๆเธออยู่นี่หมดแล้ว"



"O_O อะไรนะ!"



"ฉันขนของๆเธอมาที่นี่หมดแล้ว เพราะสืบว่าเธออยู่ไหน ไม่ยากเลย"



ยังจะมียิ้มแบบมีชัยอีก! >O< ฉันกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บใจ ทำไมชีวิตของฉันมันต้องแบบนี้ด้วยนะ!!!!!!



"เธอจะเลือกทางไหน"



"…."



จะทำอย่างไรดี! นี่มันบ้าอะไรกัน ทำไมฉันถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้!



"หรือว่าเธอกลัว?"



"ใครว่าฉันกลัว ฉันจะบอกให้ ฉันจะอยู่ที่นี่!"



อย่ามาท้าฉันซะให้ยากเลย! คอยดูละกันฉันจะอยู่ที่นี่ >O<



"ดีมาก และฉันจะขอแนะนำเพื่อนๆของฉัน"



"นายไม่ได้อยู่คนเดียวหรอ"



"เปล่า เพื่อนฉันชอบมาค้าง"



"หมายความว่า…"



"หมายความเธอตามฉันมา"



หมอนี่เดินเข้าไปในบ้าน ก่อนจะส่งสายตาที่กวนประสาทมา 'ตามมาสิ ยัยเบอะ' ฉันเดินตามเขาไปด้วยความรู้สึกเจ็บใจ เมื่อฉันผ่านประตูเข้าไปก็พบว่า บ้านนี้มันสวยมากๆ O_O เฟอร์นิเจอร์ล้วนดูมีราคา การตกแต่งถือว่าสวยมาก ฉันเดินมองจนชนกับหมอนี่โดยไม่ได้ตั้งใจ



"ขะ…ขอโทษ"



"อยากตายมากหรอไง"



"-___-"



ฉันมองไปด้านหลังของเขา พบว่ามันคือกระถางดอกลาเวนเดอร์ ว้าว~ น่ารักมากๆเลยละ ฉันมองมันอยู่นานก่อนจะเดินไปดู



"นี่เธอ! ห้ามจับ"

"เอ่อ โทษที"



ฉันหันไปหาเขาซึ่งมาฉันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ฉันสงสัยตากลับไม่โดยที่พยายามข่มความรู้สึกหงุดหงิดในใจ



"เฮโซ~"



เสียงเรียกของใครก็ไม่รู้ดังมา ฉันเดามา 'เฮโซ' เป็นชื่อของหมอนี่ แล้วคนที่เรียกก็คือเพื่อนๆของเขา



"ว่าไง!"



"พาใครมาด้วยวะ"



แล้วฉันก็เห็นหนุ่มๆทั้งสี่เดินเข้ามา โอ้ พระเจ้า!! O_O พวกเขา…>///< หล่อมากๆ น่ารัก กรี้ด!!! จะเป็นลมแล้ว แต่ว่าถ้าเป็นเคเฮียวคงสลบไปแล้ว เอาละๆ ตั้งสติ!



"ว้าว~ น่ารักซะด้วย"



คนผมสีน้ำตาลทองเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน ก่อนจะยิ้มอย่างเป็นมิตร ให้ตายสิ! ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันกลายเป็นเจ้าหญิงที่ล้อมรอบด้วยอัศวินงั้นแหละ >///<



"เฮ้ย เฮโซ~ สะใภ้บ้านนี้หรอ"



"O_O เฮ้ย! พวกแกพูดบ้าอะไร ประสาท ยัยนี่แหละที่แสบสุดๆ"



"อ้อ~"



นี่มันอะไรกันเนี่ย! ฉันก็ไม่ได้อยากมาเหยียบที่นี้นะหรอกนะยะ แล้วที่ว่าฉันแสบสุดๆหมายความว่าไงเนี่ย

ฉันมองอีตาบ้านี่ด้วยความมั่นใจก่อนจะแลบลิ้นใส่ตอนที่เขาไม่เห็น



"แล้วเธอชื่ออะไรหรอ"



ผู้ชายผมสีดำ หน้าตาที่ดูเหมือนคนจีนนิดๆ แต่มีเสน่ห์สุดๆเข้ามาถามฉัน ตายแล้ว~ น่ารักมากๆ



"เซเคียว"



"เซเคียว ชื่อเพราะดีนะ ผมจีซก แล้วสองคนที่หน้าคล้ายๆกัน ซึ่งพวกเขาเป็นพี่น้องกัน ฮองยองกับ เบยอง"



จีซกแนะนำตัว พร้อมกับชี้ไปที่ผู้ชายสองคน…ถึงจะบอกว่าหน้าคล้ายๆกัน แต่ทำไมผมคนหนี่งเป็นสีน้ำตาลอ่อน อีกคนมีผมสีโค้ก สงสัยคนผมสีน้ำตาลอ่อนจะเป็นฮองยอง แล้วส่วนคนผมสีโค้กคงจะเป็นเบยอง



"หวัดดีจ้า เซเคียว~ ^O^"



"หวัดดีคะ ^O^"



พวกเขายิ้มให้ฉันอย่างน่ารักมากๆเลยละ >///< แหม~ ดีกว่าตาบ้าที่เอาแต่หน้าบูดเป็นของเสีย



"แล้วนั้นเทโซ และคนสุดท้ายที่เธอรู้จักแล้ว…เฮโซ"



เทโซเป็นคนที่ทักฉันคนแรก ดูแล้วเขาเป็นคนขี้เล่นมากๆ แต่ใจจริงฉันไม่อยากให้จีซกแนะนำหมอนี่เลย

เฮโซหรอ -____-^ ฉันอยากจะอ้วก



"อะไร ยัยลิง"



"เปล่า -___-"



"ขอต้อนรับนะ"



แล้วจีซกก็ยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่นราวกับว่าเขาจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน ฉันยิ้มให้เขาเช่นกัน ฉันเองก็หวังว่าฉันจะมีชีวิตรอดไปจากที่นี้ ใช้เวลาสามเดือนเลยละ TT^TT แต่ว่า…มันอาจจะดีก็ได้ ^O^



*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*