ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The Lavender กลิ่นไอรัก: 1
The Lavender กลิ่นไอรัก: 1
ลาเวนเดอร์ ที่เขาบอกว่าเป็นดอกไม้สีม่วง ดูน่าถนุถนอม กลิ่นของมันแล้วแต่คนจะชอบ และมีลักษณะเฉพาะตัว
แต่น่าแปลกที่พึ่งมีคนมาสนใจดอกไม้ชนิดนี้ บางคนเด็ดมาดมแล้วโยนทิ้งไป หรือว่าบางคนจะถนุถนอมมันราวกับสิ่งสำคัญ
"นี่! เซเคียวฟังอยู่หรือเปล่า?"
"หืม อะไรหรอ"
ฉันเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าตัวเองนั่งมองจอคอมพิวเตอร์มานานพอสมควรแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่าฉันคิดอะไรเพลินๆเลยไม่สนใจเวลา
"นี่มันเกือบสองทุ่มแล้วนะ แล้วทำไมเธอไม่ซื้ออาหารมากินเล่า"
ฉันสะดุ้งโหยง แน่สิ! วันนี้เป็นเวรของฉันที่ต้องซื้ออาหารนี่ ฉันรีบปิดคอมพิวเตอร์ก่อนจะรีบใส่เสื้อหนาว
"ขอบใจนะ เคเฮียว!"
เพื่อนสนิทของฉัน เคเฮียว เป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่ประถม จนตอนนี้จะเข้ามหาลัยอยู่แล้ว พวกเราก็อยู่หอเดียวกัน แรกๆ เคเฮียวกับฉันอาจจะได้อยู่คนละหอ แต่ว่าสุดท้ายเราสองคนไปขอร้องอาจารย์ที่คุมหอ เขาเลยอนุญาต
แน่ละ! จะไม่อนุญาตได้อย่างไร ในเมื่อพวกเราเล่นขู่จุดอ่อนอาจารย์เขา จุดอ่อนที่ว่าคือ อาจารย์คิม เป็นเกย์
ตอนนั้นฉันกับเคเฮียวหัวเราะกันจนท้องแข็งไปหมด ^______^
ตอนนี้มันมืดแล้วละ แล้วฉันต้องไปซื้อของที่ร้านมินิมาร์ค สงสัยวันนี้ได้กินอะไรง่ายๆอีกแล้วละมั้ง ฉันนี้แย่จริงๆเลย =_____=
ระหว่างทางไปร้านมินิมาร์ค ฉันเห็นร้านขายของใช้ที่ท่าทางจะมีราคา ปรกติฉันไม่ใช่คนชอบใช้ของแพง แต่ว่าฉันไปสะดุดกับสิ่งหนึ่ง…แชมพู ใช่แล้ว! แชมพูฉันจะหมดแล้วนี่
รอนิดหนึ่งนะ เคเฮียว ^O^
ฉันรีบเดินเข้าไปในร้าน และที่สะดุดตาไปที่แชมพูกลิ่นลาเวนเดอร์ ฉันชอบลาเวนเดอร์ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แรกๆฉันว่ามันไม่มีเสน่ห์ แต่พอดูไปดูมาฉันกลับเห็นว่ามันน่ารัก และดูแปลกมากๆ ฉันรีบเดินเข้าไปเพื่อจะรีบไปเอา เพราะมันเหลือเพียงขวดเดียว และทันทีที่ฉันคว้ามันได้ ฉันก็รู้สึกถึงมืออีกมือหนึ่งที่มาจับขวดเหมือนกัน
ฉันจ้องบุคคลที่ริอาจจะแย่งแชมพูของฉัน ฉันกะจะส่งสายตา 'ใครไวใครได้' ไปให้ แต่ก็ต้องฉะงัก…เพราะเขาเป็นชายหนุ่ม เขาหันมาอย่างช้าๆ ฉันแทบจะแข็งทื่อ เพราะว่าเขาดูดีมาก หน้าใสอย่างกับเด็ก ตาสีดำสนิท ผมสีดำที่ดูยาวแต่จัดทรงให้ดูยุ่งเหยิง ความสูงก็สูงกว่าฉันซึ่งสูงแค่ ร้อยหกสิบสามเซนติเมตร ท่าทางเขาน่าจะสูง ร้อยแปดสิบกว่าๆได้
ฉันตั้งสติใหม่ เพราะสายตาที่เขาส่งมาดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย เขามองฉันอย่างรำคาญนิดๆ
"ขอโทษนะคุณ ผมจะเอาของชิ้นนี้"
"ขอโทษคะ ฉันก็จะเอาของชิ้นนี้เหมือนกัน"
ฉันกับ เขาไม่มีใครยอมใคร ฉันส่งสายไปมา 'จะเอาอย่างไร' เขาจับขวดแน่ขึ้นอีก ก่อนจะหันมาสบตากับฉันตรงๆ นี่ถ้าเป็นเคเฮียวคงสลบไปแล้ว แต่ขอโทษนะ! ฉันก็อยากได้ขวดนี้เหมือนกัน!
"นี่คุณ ผมเจอก่อน"
"ฉันก็เจอเหมือนกัน"
"ผมจะใช้ คุณก็รอวันหลังก็ได้"
"อ้อ ฉันก็เสียเที่ยวเหมือนกัน นี่! คุณมีความเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า ทำไมแค่นี้เสียสละให้ผู้หญิงไมได้"
"-___-^" >> หน้าของฉัน
"-_________-" >>หน้าของเขา
ฉันเริ่มใช้ไม้นี่ละ เพราะอย่างไรฉันใช้ไม้นี้ที่ไร ส่วนใหญ่ผู้ชายที่เขาเป็นสุภาพบุรุษพอเขาต้องให้คืนละยะ!
ฉันเริ่มใช้แววตาที่เหนือกว่า แต่เขากลับมาอย่างผู้เหนือกว่า
"แล้วถ้าผมจะบอกว่า ผมมีความเป็นสุภาพบุรุษแต่ผมไม่อยากใช้กับคุณละ"
อะไรนะ! นี่เขาเป็นผู้ชายที่มารยาทแย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะเนี่ย!!
"นี่คุณ! ฉันจะใช้ คุณนั้นแหละ ปล่อย!"
"คุณนั้นแหละ ปล่อย!!"
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วย โดยเฉพาะกับผู้ชายที่ใช้ไม่ได้อย่างหมอนี่!
ฉันเริ่มออกแรงดึง หมอนี่เป็นผู้ชายเสียด้วย
"อย่างไรคุณก็สู้แรงผมไม่ได้หรอก ปล่อย!"
"คุณนั้นแหละ!"
ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ตาบ้า!! อย่างไรก็ตามครั้งนี้ฉันไม่เสียเที่ยวแน่ๆ
"ช่วยด้วยคะ!!!! มีขโมยคะ!"
ฉันตะโกนลั่นสุดเสียง ก่อนจะออกแรงดึงมากขึ้น หมอนั้นท่าทางจะงง แต่ก็ยังไม่ลดแรงลงเลย!
"เธอทำอะไรน่ะ!"
"เพราะนายไม่ยอมเอง ช่วยไม่ได้!!"
"เธอ!!"
"ช่วยด้วยคะ!!!"
ฉันร้องอีกครั้ง ก่อนจะใช้โอกาสที่เขาเผลอเหยียบเท้าเขาเต็มแรงจนหมอนั้นร้องเสียงดัง แล้วรีบคว้าแชมพูทันที!!
"โอ้ย!"
ฉันรีบวิ่งไปที่เคาร์เตอร์จ่ายเงินอย่างเร็วที่สุด ก่อนจะนึกอะไรได้
"ฉันมากับเขานะคะ เดี๋ยวให้เขาจ่ายนะคะ"
แล้วฉันรีบวิ่งออกจากร้านไปทันที เท่าที่ฉันเห็นพนักงานหยุดเขาไว้เพื่อให้จ่ายเงิน ฉันรีบหลบตาเขาก่อนจะวิ่งเข้าไปในร้านมินิมาร์คใกล้ๆ พร้อมกับถอนหายใจ ฉันรีบหยิบของที่จำเป็นก่อนจะจ่ายเงินและมองซ้ายมองขวา รีบวิ่งไปหอทันที แต่ว่าฉันเห็นหมอนั้นกำลังขึ้นรถอย่างหัวเสีย ฉันรีบหลบอยู่ซอยข้างๆ
โห…รถแพงซะด้วยนะ ถึงจะหล่อรวย ฉันก็จะไม่มีวันเอานายเป็นแฟนหรอก ต่อให้โลกนี้มีผู้ชายเป็นนายคนสุดท้ายก็เหอะ ฉันแลบลิ้นไล่ส่งรถของเขาที่ไกลออกไป ก่อนจะรีบวิ่งเข้าหอไปอย่างเร็วรวด
~*~*~*~*~*~*~*~*
"เซเคียว! เธอไปหาซื้อที่ป่าช้าหรือไง ทำไมนานแบบนี้!"
นั้นไงเอาแล้ว เคเฮียวเริ่มเดือดเพราะ ความหิว ฉันรู้สึกถึงรังสีอำมหิตของเธอได้ทันที TT^TT
"โทษที ฉันเจอเรื่องแย่ๆ"
"-___-* อะไรยะ แก้ตัวหรอ"
ยัยนี่! ฉันไม่ใช่นักเรียนที่กำลังแก้ตัวกับอาจารย์นะยะ!
"ฉันไปเจอตาบ้าที่นิสัยแย่มากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ"
ฉันพูดไปก็น่าโมโหจริงๆ ฉันแกะถุงพลาสติกออกจากอาหารก่อนจะเทอาหารสำเร็จรูปลงในจาน
"ท่าทางคงจะแย่มาก ไม่งั้นเธอคงไม่บูดขนาดนี้หรอก"
นี่แหละ เพื่อนสุดเลิฟของฉัน ฉันเทส่วนจองฉันลงบนจานก่อนจะอุ่นไมโครเวฟพร้อมกับจานข้าวของเคเฮียว
ฉันนั่งลงข้างๆเธอ โดยที่รู้ว่าอย่างไรก็ตามเธออยากฟังเรื่องที่เกิดขึ้นใจจะขาด แล้วฉันก็เล่าอย่างหงุดหงิด
"โห เขาหล่อด้วยหรอ"
"เขาหล่อ แต่นิสัยแย่สุดๆ"
"แต่เขาหล่อแบบไหนละ"
"ก็ไม่รู้! เธอจะถามทำไมเนี่ย เธอเข้าข้างเขาหรอ!"
"เปล่านะ!"
อย่าให้รู้นะว่าเห็นคนหล่อดีกว่าฉัน! ฮึ่ม! ยิ่งนึกถึงหน้าหมอนั้นยิ่งหงุดหงิดใจ ฉันมองไปที่แชมพูที่ฉันแย่งกับหมอนี่เกือบตาย ฉันจะใช้มันอย่างคุ้มค่า คอยดู!!! >O<
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
ลาเวนเดอร์ ที่เขาบอกว่าเป็นดอกไม้สีม่วง ดูน่าถนุถนอม กลิ่นของมันแล้วแต่คนจะชอบ และมีลักษณะเฉพาะตัว
แต่น่าแปลกที่พึ่งมีคนมาสนใจดอกไม้ชนิดนี้ บางคนเด็ดมาดมแล้วโยนทิ้งไป หรือว่าบางคนจะถนุถนอมมันราวกับสิ่งสำคัญ
"นี่! เซเคียวฟังอยู่หรือเปล่า?"
"หืม อะไรหรอ"
ฉันเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าตัวเองนั่งมองจอคอมพิวเตอร์มานานพอสมควรแล้ว อาจจะเป็นเพราะว่าฉันคิดอะไรเพลินๆเลยไม่สนใจเวลา
"นี่มันเกือบสองทุ่มแล้วนะ แล้วทำไมเธอไม่ซื้ออาหารมากินเล่า"
ฉันสะดุ้งโหยง แน่สิ! วันนี้เป็นเวรของฉันที่ต้องซื้ออาหารนี่ ฉันรีบปิดคอมพิวเตอร์ก่อนจะรีบใส่เสื้อหนาว
"ขอบใจนะ เคเฮียว!"
เพื่อนสนิทของฉัน เคเฮียว เป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่ประถม จนตอนนี้จะเข้ามหาลัยอยู่แล้ว พวกเราก็อยู่หอเดียวกัน แรกๆ เคเฮียวกับฉันอาจจะได้อยู่คนละหอ แต่ว่าสุดท้ายเราสองคนไปขอร้องอาจารย์ที่คุมหอ เขาเลยอนุญาต
แน่ละ! จะไม่อนุญาตได้อย่างไร ในเมื่อพวกเราเล่นขู่จุดอ่อนอาจารย์เขา จุดอ่อนที่ว่าคือ อาจารย์คิม เป็นเกย์
ตอนนั้นฉันกับเคเฮียวหัวเราะกันจนท้องแข็งไปหมด ^______^
ตอนนี้มันมืดแล้วละ แล้วฉันต้องไปซื้อของที่ร้านมินิมาร์ค สงสัยวันนี้ได้กินอะไรง่ายๆอีกแล้วละมั้ง ฉันนี้แย่จริงๆเลย =_____=
ระหว่างทางไปร้านมินิมาร์ค ฉันเห็นร้านขายของใช้ที่ท่าทางจะมีราคา ปรกติฉันไม่ใช่คนชอบใช้ของแพง แต่ว่าฉันไปสะดุดกับสิ่งหนึ่ง…แชมพู ใช่แล้ว! แชมพูฉันจะหมดแล้วนี่
รอนิดหนึ่งนะ เคเฮียว ^O^
ฉันรีบเดินเข้าไปในร้าน และที่สะดุดตาไปที่แชมพูกลิ่นลาเวนเดอร์ ฉันชอบลาเวนเดอร์ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แรกๆฉันว่ามันไม่มีเสน่ห์ แต่พอดูไปดูมาฉันกลับเห็นว่ามันน่ารัก และดูแปลกมากๆ ฉันรีบเดินเข้าไปเพื่อจะรีบไปเอา เพราะมันเหลือเพียงขวดเดียว และทันทีที่ฉันคว้ามันได้ ฉันก็รู้สึกถึงมืออีกมือหนึ่งที่มาจับขวดเหมือนกัน
ฉันจ้องบุคคลที่ริอาจจะแย่งแชมพูของฉัน ฉันกะจะส่งสายตา 'ใครไวใครได้' ไปให้ แต่ก็ต้องฉะงัก…เพราะเขาเป็นชายหนุ่ม เขาหันมาอย่างช้าๆ ฉันแทบจะแข็งทื่อ เพราะว่าเขาดูดีมาก หน้าใสอย่างกับเด็ก ตาสีดำสนิท ผมสีดำที่ดูยาวแต่จัดทรงให้ดูยุ่งเหยิง ความสูงก็สูงกว่าฉันซึ่งสูงแค่ ร้อยหกสิบสามเซนติเมตร ท่าทางเขาน่าจะสูง ร้อยแปดสิบกว่าๆได้
ฉันตั้งสติใหม่ เพราะสายตาที่เขาส่งมาดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย เขามองฉันอย่างรำคาญนิดๆ
"ขอโทษนะคุณ ผมจะเอาของชิ้นนี้"
"ขอโทษคะ ฉันก็จะเอาของชิ้นนี้เหมือนกัน"
ฉันกับ เขาไม่มีใครยอมใคร ฉันส่งสายไปมา 'จะเอาอย่างไร' เขาจับขวดแน่ขึ้นอีก ก่อนจะหันมาสบตากับฉันตรงๆ นี่ถ้าเป็นเคเฮียวคงสลบไปแล้ว แต่ขอโทษนะ! ฉันก็อยากได้ขวดนี้เหมือนกัน!
"นี่คุณ ผมเจอก่อน"
"ฉันก็เจอเหมือนกัน"
"ผมจะใช้ คุณก็รอวันหลังก็ได้"
"อ้อ ฉันก็เสียเที่ยวเหมือนกัน นี่! คุณมีความเป็นสุภาพบุรุษหรือเปล่า ทำไมแค่นี้เสียสละให้ผู้หญิงไมได้"
"-___-^" >> หน้าของฉัน
"-_________-" >>หน้าของเขา
ฉันเริ่มใช้ไม้นี่ละ เพราะอย่างไรฉันใช้ไม้นี้ที่ไร ส่วนใหญ่ผู้ชายที่เขาเป็นสุภาพบุรุษพอเขาต้องให้คืนละยะ!
ฉันเริ่มใช้แววตาที่เหนือกว่า แต่เขากลับมาอย่างผู้เหนือกว่า
"แล้วถ้าผมจะบอกว่า ผมมีความเป็นสุภาพบุรุษแต่ผมไม่อยากใช้กับคุณละ"
อะไรนะ! นี่เขาเป็นผู้ชายที่มารยาทแย่ที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะเนี่ย!!
"นี่คุณ! ฉันจะใช้ คุณนั้นแหละ ปล่อย!"
"คุณนั้นแหละ ปล่อย!!"
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าต้องมาเจอเรื่องบ้าๆ แบบนี้ด้วย โดยเฉพาะกับผู้ชายที่ใช้ไม่ได้อย่างหมอนี่!
ฉันเริ่มออกแรงดึง หมอนี่เป็นผู้ชายเสียด้วย
"อย่างไรคุณก็สู้แรงผมไม่ได้หรอก ปล่อย!"
"คุณนั้นแหละ!"
ฉันไม่ยอมแพ้หรอก ตาบ้า!! อย่างไรก็ตามครั้งนี้ฉันไม่เสียเที่ยวแน่ๆ
"ช่วยด้วยคะ!!!! มีขโมยคะ!"
ฉันตะโกนลั่นสุดเสียง ก่อนจะออกแรงดึงมากขึ้น หมอนั้นท่าทางจะงง แต่ก็ยังไม่ลดแรงลงเลย!
"เธอทำอะไรน่ะ!"
"เพราะนายไม่ยอมเอง ช่วยไม่ได้!!"
"เธอ!!"
"ช่วยด้วยคะ!!!"
ฉันร้องอีกครั้ง ก่อนจะใช้โอกาสที่เขาเผลอเหยียบเท้าเขาเต็มแรงจนหมอนั้นร้องเสียงดัง แล้วรีบคว้าแชมพูทันที!!
"โอ้ย!"
ฉันรีบวิ่งไปที่เคาร์เตอร์จ่ายเงินอย่างเร็วที่สุด ก่อนจะนึกอะไรได้
"ฉันมากับเขานะคะ เดี๋ยวให้เขาจ่ายนะคะ"
แล้วฉันรีบวิ่งออกจากร้านไปทันที เท่าที่ฉันเห็นพนักงานหยุดเขาไว้เพื่อให้จ่ายเงิน ฉันรีบหลบตาเขาก่อนจะวิ่งเข้าไปในร้านมินิมาร์คใกล้ๆ พร้อมกับถอนหายใจ ฉันรีบหยิบของที่จำเป็นก่อนจะจ่ายเงินและมองซ้ายมองขวา รีบวิ่งไปหอทันที แต่ว่าฉันเห็นหมอนั้นกำลังขึ้นรถอย่างหัวเสีย ฉันรีบหลบอยู่ซอยข้างๆ
โห…รถแพงซะด้วยนะ ถึงจะหล่อรวย ฉันก็จะไม่มีวันเอานายเป็นแฟนหรอก ต่อให้โลกนี้มีผู้ชายเป็นนายคนสุดท้ายก็เหอะ ฉันแลบลิ้นไล่ส่งรถของเขาที่ไกลออกไป ก่อนจะรีบวิ่งเข้าหอไปอย่างเร็วรวด
~*~*~*~*~*~*~*~*
"เซเคียว! เธอไปหาซื้อที่ป่าช้าหรือไง ทำไมนานแบบนี้!"
นั้นไงเอาแล้ว เคเฮียวเริ่มเดือดเพราะ ความหิว ฉันรู้สึกถึงรังสีอำมหิตของเธอได้ทันที TT^TT
"โทษที ฉันเจอเรื่องแย่ๆ"
"-___-* อะไรยะ แก้ตัวหรอ"
ยัยนี่! ฉันไม่ใช่นักเรียนที่กำลังแก้ตัวกับอาจารย์นะยะ!
"ฉันไปเจอตาบ้าที่นิสัยแย่มากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ"
ฉันพูดไปก็น่าโมโหจริงๆ ฉันแกะถุงพลาสติกออกจากอาหารก่อนจะเทอาหารสำเร็จรูปลงในจาน
"ท่าทางคงจะแย่มาก ไม่งั้นเธอคงไม่บูดขนาดนี้หรอก"
นี่แหละ เพื่อนสุดเลิฟของฉัน ฉันเทส่วนจองฉันลงบนจานก่อนจะอุ่นไมโครเวฟพร้อมกับจานข้าวของเคเฮียว
ฉันนั่งลงข้างๆเธอ โดยที่รู้ว่าอย่างไรก็ตามเธออยากฟังเรื่องที่เกิดขึ้นใจจะขาด แล้วฉันก็เล่าอย่างหงุดหงิด
"โห เขาหล่อด้วยหรอ"
"เขาหล่อ แต่นิสัยแย่สุดๆ"
"แต่เขาหล่อแบบไหนละ"
"ก็ไม่รู้! เธอจะถามทำไมเนี่ย เธอเข้าข้างเขาหรอ!"
"เปล่านะ!"
อย่าให้รู้นะว่าเห็นคนหล่อดีกว่าฉัน! ฮึ่ม! ยิ่งนึกถึงหน้าหมอนั้นยิ่งหงุดหงิดใจ ฉันมองไปที่แชมพูที่ฉันแย่งกับหมอนี่เกือบตาย ฉันจะใช้มันอย่างคุ้มค่า คอยดู!!! >O<
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น