คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : part ::::::::::7::::::::::
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : 7
“เฮ้ยไอ้แจวันนี้ที่รักไม่มาส่งหรือไง”
ร่างบางเจ้าของชื่อส่ายหน้าเบาเป็นคำตอบ
“แปลกจังทำไมพักนี้ชั้นไม่เห็นพี่ฮันมารับมาส่งนายเหมือนเมื่อก่อนเลยล่ะ”
เมื่อเพื่อนอีกคนตั้งคำถามนี้ขึ้นมาอีกคนก็เลยถามต่อด้วยความสงสัยที่อัดอั้นมานาน
“ฮันว่าช่วงนี้งานที่บริษัทมันยุ่งๆหนะ”
แจจุงเอยตอบพร้อมทั้งเผยรอยยิ้มบางๆเมื่อพูดถึงคนรัก
“ถ้างานยุ่งแล้วทำไมยังไ.ป..อุ๊บ..”
ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะได้พูดอะไรออกมามากกว่านั้นก็ถูกคนรักของตนที่นั่งอยู่ข้างรีบปิดปากอิ่มชั่งพูดนั้นด้วยมือ
หนาของตนแล้วรีบลากออกไปจากวงสนทนาทันที แจจุงมองตามทั้งสองคนไปอย่างงงๆปนสงสัย
“สองคนนั้นมีอะไรปิดบังชั้นอยู่รึเปล่านะ”
ร่างบางเอ่ยกับตัวเองเบาๆ
..
..
..
“นี่ปล่อยเค้านะ จะลากกันไปไหนเล่า”
คนตัวเล็กร้องโวยวายทันทีที่เป็นอิสระ
“ไหนเราสัญญากันแล้วไงจุนซูว่าจะไม่เล่าเรื่องวันนั้นให้แจจุงฟัง”
ร่างเล็กค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองคนรักของตน
“แล้วจะให้เค้าทำยังไงล่ะยูซอนยังไงสักวันแจจุงก็ต้องรู้ แล้ว.....แล้วยิ่งเป็นน้องของตัวเอง เอง..”
“นั่นแหละที่ชั้นกลัวล่ะ จุนซูถ้าสักวันแจมันจะรู้ก็ให้มันรู้ให้มันเห็นเองเถอะนะ ยังไงเราก็ทำอะไรมากไม่ได้
หรอก”
..
..
..
ย้อนกลับไป1อาทิตย์ก่อนหน้านี้
ภายในคอฟฟี่ชอปแห่งหนึ่งร่างเล็กที่กำลังนั่งรอคนรักอยู่ภายในร้าน เหม่อมองออกไปที่ถนนด้านนอกฝังตรงข้าม
กับร้านที่ตนนั่งอยู่ พลันดวงตาเรียวก็ต้องเบิกกว้างเมื่อรถสปอร์ทสีดำสนิทที่คุ้นตานั้นจอดเทียบฟุตบาทอย่างเร็ว แต่
นั่นไม่ได้ทำให้จุนซูตกใจมากเท่าไหร่ แต่กลับเป็นร่างโปร่งบางที่ก้าวลงมาจากที่นั่งด้านข้างคนขับนั่นต่างหากที่ทำ
ให้จุนซูตกใจและแปลกใจไม่น้อยก็ในเมื่อแจจุงเคยเล่าให้ตนฟังว่าคนรักของตนไม่ค่อยลงรอยกับน้องชายของตน
เองเท่าไหร่นักแล้วทำไมถึงมาด้วยกันได้ จุนซูยังคงมองดูต่อไปเรื่อยๆจนอีกคนเดินลงมาจากรถและกำลังตรงไปยัง
ร่างโปร่งบางที่กำลังคุยกับใครสักคนอยู่ก่อนจะลากเอาร่างโปร่งบางนั้นกลับมายัดเข้าไปในรถแล้วรีบขับออกไป
อย่างรวดเร็ว จุนซูมองจนรถคันนั้นหายลับสายตาไปจึงหันกลับมาภายในร้านและพบว่าคนรักของเขากำลังนั่งจ้อง
หน้าเขาอยู่
“ข้างนอกมีอะไรหน้าสนใจเหรอครับ ผมเห็นที่รักมองอยู่นานแล้ว”
“.........”
จุนซูนิ่งคิดสักครู่ก่อนจะตัดสินใจเล่าสิ่งที่ตนเห็นให้กับคนรักฟัง
..
..
..
..
“นายจะออกไปไหนดึกป่านนี้แล้ว”
ร่างสูงเอาถามขึ้นเมื่อเห็นร่างบางที่เดินเข้าครัวไปเมื่อครู่กำลังจะเดินออกไปข้างนอกร่างบางไม่ตอบคำถามอะไรของ
ร่างสูงทำแค่ปรายตามองเล็กน้อยเท่านั้น ร่างสูงถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นบ้าง
มือหน้าค่อยๆหมุนลูกบิดประตูห้องของตัวเองช้า ดวงตาคมค่อยๆมองลอดช่องประตูที่ตนเปิดอ้าออกเพียงเล็กน้อย
เพื่อมองดูคนที่อยู่ภายในนั้นเมื่อเห็นว่าคนรักหลับไปแล้วร่างสูงค่อยๆปิดประตูลงดังเดินก่อนจะค่อยๆก้าวออกมา
จากตรงนั้น
..
..
..
..
เสียงรถแล่นออกไปไม่ดังมากนัก ร่างบางภายในห้องนอนที่รู้สึกตัวตั้งแต่ที่ร่างสูงกำลังจะปิดประตูค่อยๆลุกขึ้นช้าๆ
ในความมืด
“ออกไปไหนของเค้านะ”
..
..
..
..
“อื้อ..อ.”
เสียงครางเครือดังคลอเบาๆกับการกระทำของคนสองคนภายในรถคันหรู เบาะด้านข้างคนขับถูกปรับให้เอนลงช้าๆ
แม้กระนั้นริมฝีปากที่กำลังแลกจุมพิตร้อนแรงให้แก่กันและกันก็ไม่ละออกจากกันแม้แต่น้อย ร่างสูงค่อยๆดันให้
นอนราบลงกับเบาะที่ถูกปรับนั้น
“อา..”
เสียงหวานครางเบาๆเมื่อริมฝีปากบางที่เมื่อครู่มอบจุมพิตร้อนแรงให้กับเค้ากำลังหยอกล้ออยู่กับยอดอกบางของตน
แผ่นหลังบางเหยียดเกร็งแอ่นขึ้นรับสัมผัสจากริมฝีปากและเรียวลิ้นของร่างสูงสองแขนเรียวเอื้อมโอบรั้งรอบคอร่าง
สูงอย่างหาที่ยึดเหนี่ยว ฝ่ามือแกร่งค่อยๆปลดล็อคเบาะที่มีร่างบางนอนมองเค้าอยู่ด้วยสายตายั่วยวนแล้วออกแรงดัน
ไปด้านหลังเพื่อที่จะให้มีที่ว่างด้านหน้าเพียงพบสำหรับตน
เมื่อจัดที่ทางให้กับตนเองเรียบร้อยแล้วร่างสูงค่อยๆปลดเปลื้องอาภรณ์บนร่างกายของตนและร่างบางช้าๆ เพียงไม่
นานทั้งสองร่างก็เปลือยเปล่า ร่างบางค่อยๆยันตัวเองขึ้นอย่างอยากลำบากเพราะแรงอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล้านอยู่ใน
ขณะนี้
“ ฮัน.”
ริมฝีปากอิ่มเอ่ยชื่อคนที่กำลังหยอกล้อเล่นอยู่กับส่วนอ่อนไหวของตนอย่างยากลำบาก ร่างสูงเงยหน้าขึ้นตามเสียง
เรียกดวงตาคมมองสบสายตากับดวงตากลมที่ตอนนี้กำลังหรี่ปรือจากอารมณ์หวาม ริมฝีปากอิ่มเผยออย่างเย้ายวนจน
อดไม่ได้ที่จะสัมผัสมัน ปลายนิ้วค่อยๆลูบไล้เบาบนริมฝีอิ่มละเรื่อยไปแก้มนิ้มก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าสวยลงมาหา
ตน จากสัมผัสอ่อนหวานนุ่มนวลเปลี่ยนเป็นเร้าร้อนในพริบตา
“ อือ.อ.อืม..อ...อ..า”
ร่างสวยครางอืออึงในลำคอเมื่อถูกร่างสูงปรนเปรอให้อย่างเร้าร้อนทั้งริมฝีปากที่บดเบียดกันไม่ห่างทั้งยังสัมผัสด้าน
ล่างจากฝ่ามือหนาที่ทำเอาร่างสวยดิ้นเร่าๆ เพียงไม่นานร่างบางก็ปลดปล่อยความต้องการของตนออกมาเปรอะ
เปลื้อนเต็มฝ่ามือหนา ร่างสูงค่อยๆละจากริมฝีปากอิ่มอย่างแสนเสียดาย พรางคิดในใจไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใคร
หลายๆคนถึงต้องการเจ้าร่างสวยนี่นักหนา แม้แต่ตนเองทั้งๆที่พยายามหลายต่อหลายครั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่ตอบสนอง
ต่อความต้องการของเจ้าคนสวยนี่แต่กลับทำไม่ได้เลยสักครั้งเดียว
ร่างสูงค่อยๆปรับเบาะให้กลับคืนสะภาพเดิมก่อนจะค่อยดันให้ร่างสวยข้างใต้เปลี่ยนตำแหน่งขึ้นมาอยู่ด้านบน ร่าง
สวยนั่งซ้อนอยู่บนตักของร่างสูงขาเรียวยกแยกออกค้อมร่างสูงไว้ทั้งตัว ฮันคยองใช้มือข้างที่เปรอะไปด้วยคราบความ
ต้องการของร่างสวยลูบไล้ที่ช่องทางด้านหลัง ก่อนจะค่อยๆดึงให้สะโพกมนกดลงเพื่อกลืนกินแก่นกายของตนช้า
“อ้า..”
ร่างสวยครางหวานเมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้ตนเองกำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับคนที่ตัวเองรัก แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าที่
ร่างสูงทำไม่ใช่เพราะความรัก ก็แค่ยอมทำตามที่ตนต้องการแลกกับการที่ตนไม่ไปก่อเรื่องให้แจจุงพี่ชายของเค้าคน
ที่ร่างสูงรักต้องลำบากใจ
ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มบางๆราวกับจะยิ้มเยาะและสมเพชการกระทำของตัวเอง ถึงแม้จะไม่ได้ความรักจากคนที่รัก แค่ของ
ให้ได้สัมผัสได้ครอบครอง แม้เพียงร่างกายก็ยังดี
“อืม..”
ร่างสูงครางเสียงต่ำในลำคอ เมื่อภายในร่างกายของคนด้านบนกำลังตอดรัดเขาเสียจนแทบขยับไม่ได้ ริมฝีปากบาง
ค่อยๆบรรจงไล้เลียไปตามแผงอกบางและสร้างรอยแห่งความปรารถนาเอาไว้มากมาย
“ อื. อ อะ .อย่า รัดแน่นนักสิ”
“ อ้า.มะ ..ไม่ไหวแล้ว..อ้า..”
“งั้นอย่าว่าชั้นที่หลังแล้วกัน”
ร่างสวยครางเสียงสั่น อยากระบายความต้องการที่เกิดจากร่างสูง อยากสร้างรอยที่แสดงออกถึงความเป็นเจ้าของเฉก
เช่นที่ร่างสูงทำกับตน แต่ก็มิอาจทำได้เพราะตนเองไม่ใช่......
“อ้า..อ า า า า”
เสียงหวานครางลั่นเมื่อร่างสูงออกแรงกดสะโพกมนให้แนบชิดกับร่างกายของตนในคราเดียว ยังผลให้ร่างบางที่
กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยเกร็งกระตุกอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งๆที่ตั้งใจไว้แล้วว่าใจไม่ให้เกิดริ้วรอยจากแรงปรารถนาของ
ตนบนร่างสูง แต่ก็มิอาจทำได้เมื่อเล็บคมครูดผ่านแผ่นหลังแกร่งของร่างสูงเป็นทางยาว เพราะไม่อาจทานทนกับเกม
รักที่เร้าร้อนและรุนแรงของร่างสูงได้
เพียงไม่นานร่างบางก็ปลดปล่อยความต้องการของตนออกมาอีกครั้ง และไม่นานหลังจากนั้นร่างบางก็เกร็งกระตุก
อีกครั้งเมื่อรับรู้ถึงความต้องการของร่างสูงที่ปลดปล่อยภายในร่างกายของคน
“ฮะ ฮ้า..ฮัน..”
“อื..ม..ม”
ฮันคยองรอจนร่างสวยด้านบนหายใจเป็นปรกติ แล้วจึงค่อยๆยกเอาร่างสวยนั้นให้ค่อยๆถอดออกจากการลุกล้ำของ
ตนแล้วจึงว่างร่างสวยไว้ด้านข้างและย้ายตัวเองกลับที่นั่งฝังคนขับอีกครั้ง
“แต่งตัวซะจะได้รีบกลับ”
ร่างบางมองร่างสูงที่กำลังแต่งตัวลวกๆด้วยแววตาที่ร่างสูงไม่อาจรู้ได้เลยว่าตนเองกำลังคิดอะไรอยู่
..
..
..
..
2 b con
เฮ่อรู้สึกหมดกำลังใจยังไงก็ไม่รู้ คนเข้าก็น้อย เม้นก็น้อยมันไม่สนุกเหรอบอกันได้นะ ไรท์เตอร์จะได้เอาไปแก้ไขปรับปรุง
รักทุกคนที่หลงเข้ามาแม้จะไม่ได้อ่านก็รัก
ความคิดเห็น