คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : part ::::::::::6::::::::::
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : 6
ขณะที่ฮีซอลกำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน บานประตูก็ถูกระชากเปิดออกจากด้านในพร้อมกับฝ่ามือแกร่งจากข้างในคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบางแล้วกระชากเอาร่างบางเข้ามาภายในบ้านทันทีจนคนที่ถูกฉุดกระชากไม่มีโอกาสได้ตั้งตัว
“โอ๊ย ผมเจ็บนะคุณ คุณทำอะไรของคุณน่ะ”
ฮีซอลพยายามแกะมือของฮันคยองออกจากข้อมือบางของตน
“แค่นี้ทำเป็นสำออย เจ็บมากใช่ไหม”
เมื่อพูดจบก็เพิ่มแรงบีบที่ข้อมือบางขึ้นอีก ฮีซอลนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด เจ็บไปทั้งร่างกายและจิตใจ
“แล้วที่ชั้นสั่งทำไมนายไม่ทำตามฮะ ลืมไปแล้วรึไง”
“ผมไปขัดคำสั่งของคุณตอนไหนกันฮะ ปล่อยนะผมเจ็บ”
ฮีซอลพูดขึ้นพร้อมกับพยายามดึงแขนของตนเองออกจากการเกาะกุมของคนตรงหน้า
“ไม่ได้ขัดคำสั่งแล้วเมื่อกี้นี้อะไรห่ะ”
ฮันคยองตะโกนใส่ร่างบางเสียงดังลั่น พลางกระชากร่างบางเข้ามาใกล้ๆตน ฝ่ามือแกร่งย้ายจากข้อมือบางมาเป็น
ไหล่มนทั้งสองข้างพร้อมกับออกแรงบีบอย่างแรงจนไหล่มนขึ้นรอยเขียวช้ำ
“ก็แค่มาส่งมันจะไรนักหนากัน”
ร่างบางเอ่ยบอกอย่างไม่ใคร่จะจนใจท่าทางของร่างสูงมากนัก แต่กลับยิ่งไปยั่วอารมณ์ของร่างสูงขึ้นไปอีก ฮันคยอง
พยายามข่มอารมณ์ฉุนเฉียวของตนเองที่เกิดขึ้นเพราะท่าทางไม่สะทกสะท้านกันสิ่งที่ทำไปของร่างบาง ฮันคยอง
ปล่อยมือที่เกาะกุมไหล่บางไว้ออกช้าๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ไหนว่าจะให้ซีวอนมาส่ง”
ร่างบางไหวไหล่เบาๆแล้วพูดขึ้น
“แล้วไงล่ะ ใครมาส่งก็เหมือนกันนั่นแหละ ถึงบ้านเหมือนกันจะต่างกันก็แต่ช้าหรือเร็ว”
“อย่ามายอกย้อนนะฮีซอล ชั้นถามว่าทำไมไม่ให้ซีวอนมาส่ง”
“ซีวอนไม่ว่าง” ( มันจะรีบไปจัดห้องหอรอเมียมัน // ฮีซอลแอบคิดต่อในใจ )
“ก็กลับเองสิรถไฟน่ะขึ้นไม่เป็นรึไง”
“เหอะ รถไฟตอนเย็นๆแน่นจะตายกลับไม่ถึงบ้านกันพอดี”
“คิม ฮีซอล”
“อะไรอีกล่ะ คุณอย่ามาบังคับผมให้ยากเลย ในเมื่อคุณไม่ทำตามที่ผมต้องการ ผมเองก็ไม่จะเป็นต้องทำตามที่คุณ
ต้องการเช่นกัน....อ๊ะๆ....อย่านะคุณอย่าคิดว่าแค่นอนกับผมแค่ครั้งเดียวคุณจะหยุดผมได้ ในเมื่อคุณทำตามคำ
สัญญาไม่ได้ผมเองก็ไม่จำเป็นต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคุณเช่นกัน”
ฮันคยองกำมือแน่นมองร่างบางที่กำลังยิ้มยั่วยวนเพราะถือไพ่เหนือกว่าเขาอยู่ริมฝีปากบางเม้มแน่นก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ก็ได้ๆฮีซอลชั้นยอมแพ้แล้วนายจะเอายังไงก็ว่ามา”
“คุณต้องทำตามที่ผมต้องการทุกอย่าง”
ร่างบางเอ่ยขึ้นพลางเดินเข้ามาใกล้ๆร่างสูงที่มองตนเองด้วยสายตาไม่ไว้ใจตัวเองเป็นที่สุด
“ทำไมต้องมองผมแบบนั้นด้วยล่ะผมไม่บังคับให้คุณเลิกกับแจหรอกน่า”
..
..
..
..
มหา’ลัยนานาชาติโซล
“ชั้นเห็นนะฮีซอลว่าเมื่อเช้าใครมาส่ง”
ซีวอนเอ่ยถามขึ้นทันทีที่ร่างบางของเพื่อนรัก นั่งลงตรงม้านั่งฝั่งตรงข้ามกับตน ฮีซอลไม่ตอบคำถามของเพื่อนร่าง
สูงนอกจากจะส่งรอยยิ้มหวานหยดมาให้แทนก่อนจะเลี่ยงคำถามของร่างสูงโดยการถามถึงอีกคนที่ยังไม่มา
“ชางมินไปไหนล่ะ”
“ไปหาอะไรกินหนะเดี๋ยวก็มา”
ร่างบางนั่งลงตรงข้ามกับซีวอนพร้อมกับหยิบหนังสืออ่านเล่นขึ้นมาอ่านฆ่าเวลา
“นายจะทำแบบนี้อีกนานแค่ไหนฮะฮีซอล”
ร่างบางเงยหน้าขึ้นจากหนังสือมองหน้าเพื่อนร่างสูง
“ก็...จนกว่าจะถูกจับได้มั้ง”
ร่างบางตอบพลวงปดหนังสือในมือ
“แต่ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งนานไปนายจะยิ่งเจ็บนะฮีซอล”
ร่างสูงมองเพื่อนรักด้วยสายตาที่แสดงออกถึงความห่วงใยอย่างชัดเจน
“ขอบใจนายมากนะซีวอนแต่ชั้นคงถอนตัวตอนนี้ไม่ได้แล้วล่ะ…..”
ร่างบางเงียบไปสักครู่ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
“ชั้นตัดสินใจไปแล้วและไม่ว่าความผิดอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นจากการกระทำของชั้นหลังจากนี้ชั้นจะขอรับมันเอาไว้
เอง”
“แต่....”
เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนร่างสูงฮีซอลก็รู้แล้วว่าเพื่อนรักกำลังจะพูดอะไรออกมาจึงรีบชิงผูดขึ้นก่อน
“ขอบใจมากนะซีวอน ชั้นรู้ว่านายเป็นห่วงชั้น ชั้นสัญญาว่าถ้าเวลานั้นมาถึงชั้นจะพยายามทนรับมันให้ได้มากที่สุด
“อืม ชั้นเชื่อว่านายทำได้ฮีซอล แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่นายรับมันไม่ไหน ชั้นกันชางมินจะคอยยืนอยู่ข้างๆเป็นเพื่อนนายเส
มอนะฮีซอล”
..
...
2b con
ลืมกันไปหมดรึยังเอ่ย
ความคิดเห็น