[Fic sj] Curse of love คำสาปแห่งรัก hanchul,wonjea

ลำดับตอนที่ #6 : Curse of love †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† part Six

 กลับมาแล้วจ้าหลังจากที่ไรท์เตอร์งมกู้fileอยู่นานผลปรากกว่าfileมันไม่ถูกลบแต่มันหายไปเฉยๆเลยอ่ะแต่เอาเถอะถึงยังไงก็กู้มาได้แล้วล่ะ
แต่คืนนั้นทั้งคืนเลยเอาไรท์เตอร์เอ๋อกินเลยที่เดียว

Curse of love     คำสาปแห่งรัก

Author : ~Heechul~@~Ly~

Rate : PC ~ NC….

Hangeng@Heechul

Part : Six

.

.

.

.

“ว้าว"

ร่างบางมองภาพตรงหน้าด้วยความตื่นเต้นเพราะนานมากแล้วที่ไม่เคยเห็นภาพแบบนี้

"อ๊ะ"

"ระวังหน่อยสิ อะไรกันทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้"

ร่างสูงดุร่างบางที่มัวแต่มองรอบข้างไม่มองทางจนเดินชนกับคนที่เดินผ่านไปผ่านมา

"ก็ไม่เคยจริงๆนี่น่าทำไมต้องดุด้วยล่ะ"

ฮีซอลบ่นเบาๆพร้อมกับทำแก้มป่องใส่ร่างสูงข้างๆ

"จะไม่ดุได้ยังกันดูสิเนี่ยถ้าชั้นคว้าไว้ไม่ทันเนี่ยหัวทิ่มลงไปแล้ว"

ร่างสูงยังคงบ่นไม่เลิก

"...."

ฮีซอลมองหน้าร่างสูงนิ่งๆ

"งั้นชั้นไปรอที่รถนะ"

เอ่ยบอกพร้อมกับทำท่าจะเดินกับไปทางเก่าอย่างรวดเร็วจนฮันคยองแทบคว้าแขนเรียวของคน(?)ขี้งอนไว้แทบไม่ทัน

"จะไปไหนล่ะ"

ร่างสูงแกล้งถามทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่าร่างบางตรงหน้ากำลังงอนเค้า

"ก็ไปรอนายที่รถไงนายจะได้เลือกซื้อของได้สบายๆไม่ต้องคอยมาดูว่าชั้นจะไปเดินชนใครเค้าอีก"

"ซื้อของ"

ร่างสูงทวนคำ

"อือ"

ร่างบางพยักหน้า

"ซื้อไม่ได้หรอกถ้าไม่มีนายน่ะ"

"??"

ฮีซอลมองหน้าร่างสูงด้วยความสงสัยแต่ฮันคยองก็ไม่ปล่อยให้ร่างบางได้ถามอะไรอีกรีบจูงมือให้เดินไปตามทางที่ตัวเองต้องการทันที

"ฮันพาชั้นมาที่นี่ทำไมอ่ะ"

ฮีซอลเอ่ยถามขึ้นเมื่อมองเห็นว่าตรงหน้าที่ร่างสูงพามาหยุดนั้นมีเสื้อผ้าหน้าตาแปลกๆเต็มไปหมด

"ซื้อเสื้อใหม่ให้นายไง"

ฮันคยองเอ่ยตอบพร้อมกับจูงมือร่างบางให้เดินตามตนเข้าไป

"ซื้อทำไมฮันไม่เอาหรอกมันมีแต่แปลกๆทั้งนั้นเลย"

ร่างบางบ่นพร้อมกับมองร่างสูงที่กำลังเลือกเสื้อผ้าที่แขวนอยู่มากมายนั้นอย่างตั้งใจ

"ไม่แปลกหรอกฮีซอลสมัยนี้ใครๆเค้าก็ใส่แบบนี้กันทั้งนั้นแหละไม่มีใครเค้าแต่งตัวแบบที่นายแต่งตอนที่เราเจอกับครั้งแรกๆหรอก นี่นายเคยเข้ามาในเมืองบ้างรึเปล่าเนี่ย"

ร่างสูงบ่นอย่างไม่ใส่ใจนักพลางหยิบเอาเสื้อผ้าที่ต้องการมาถือไว้ในมือโดยไม่ได้หันไปสนใจคนข้างๆสักนิด

ใบหน้าสวยสลดลงเล็กน้อยเพราะคำพูดของร่างสูงพร้อมกับบ่นในใจคนเดียว

'ข้าจะไปไหนได้ล่ะก็ท่านขังข้าไว้ในนั้นนี่นา'

“เอ้านี่”

ฮันคยองยื่นเสื้อที่ตนเองเลือกแล้วให้ร่างบางตัวฮีซอลเองก็รับมาอย่างงง

"เอาไปลองซะ นู่นห้องลองอยู่นู่น"

ฮีซอลหันไปมองตามทางที่ฮันคยองชี้ไปสุดสายตาก็พบห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆขนาดพอทีคนๆเดียวจะเข้าไปเรียงกันอยู่สี่ห้องใบหน้าสวยซีดลงทันทีรู้ว่าตัวเองต้องเข้าไปอยู่ในนั้น

"ทำไมไม่ไปลองล่ะ"

ร่างสูงเอ่ยอีกครั้งเมื่อเห็นว่าฮีซอลไม่มีท่าทีว่าจะไปลองชุดซักนิด

"ไม่เข้าไปในนั้นได้ไหมฮัน"

"ไม่ได้นะฮีซอลถ้าไม่ลองก่อนนายจะรู้ได้ยังไงว่าใส่ได้หรือไม่ได้น่ะถ้านายไม่ลองก่อนซื้อไปใส่ไม่ได้จะเสียของเปล่าๆนะ"

ว่าพลางจูงมือร่างบางให้เดินตามตัวเองมาจนถึงที่หมายร่างสูงเปิดประตูห้องริมสุดด้านในออกก่อนจะดันร่างบางให้เข้าไปข้างในด้านฮีซอลเองก็พยายามดึงดันที่จะไม่เข้าไปภายในนั้นแต่ก็สู้แรงคนตัวโตกว่าไม่ได้อยู่ดี

ร่าบางยืนนิ่งอยู่กลางห้องแคบๆภาพเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวเองต้องจบชีวิตลงในอดีตกำลังหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสายดวงตากลมสวยเบิกกว้างเมื่อภาพร่างสูงด้านนอกกำลังปิดประตูถูกซ้อนทับด้วยภาพที่ร่างสูงกำลังเลื่อนฝ่าโลงเพื่อขังตัวเองไว้ภายใน

"ปัง"

"อ๊าคคคคค"

"เฮ่ยฮีซอลนายเป็นอะไรน่ะ"

ร่างสูงตกใจเสียงร้องของฮีซอลรีบเปิดประตูเข้าไปทันทีด้านฮีซอลพอเห็นร่างสูงก็รีบโผเข้าไปหาร่างสูงทันที

"ไม่เอานะข้าไม่อยู่ในนี้นะอย่าทิ้งข้าไว้"

"ใจเย็นๆสิฮีซอลชั้นไม่ได้จะทิ้งนายไว้นะแค่ให้เข้ามาลองชุดเฉยๆใจเย็นๆนะๆ"

ฮันคยองกอดปลอบร่างบางอยู่นานกว่าร่างบางจะยอมคลายอ้อมกอดที่กอดรัดร่างสูงไว้แต่ก็ยังคงมีสะอื้นบ้างเล็กน้อย

ร่างสูงค่อยๆเช็ดคราบน้ำตาบนสองแก้มของฮีซอลออก

"เอาละเลิกร้องไห้ได้แล้ว"

ฮันคยองก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่ร่างบางทิ้งลงกับพื้นเมื่อครู่ขึ้นมายื่นให้อีกครั้ง

"เอ้ารีบๆลองซะชั้นจะออกไปคอยข้างนอก"

"เฮ่อ จะเอายังไงดีล่ะเนี่ย"

ร่างสูงถอนหายใจเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมรับเสื้อไปจากตนแถมยังส่ายหน้ายิก

"ข้.ชะ..ชั้นกลัวฮันไม่ออกไปได้ไหม ชั้นไม่อยากอยู่ในนี้คนเดียว"

"ฮะ ได้ๆเอ้านี่"

ร่างสูงร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำขอของร่างบางแต่เพราะความต้องการให้ร่างบางลองเสื้อเลยตอบตกลงทันทีโดยที่ไม่ทันได้คิดอะไร

ฮีซอลรับเสื้อจากฮันคยองมาก่อนจะเอาไปแขวนไว้ร่างบางรีบถอดเสื้อผ้าที่ตัวเองใส่อยู่ออกโดยไม่ทันได้คิดอะไรอื่นนอกจากอยากออกไปจากห้องแคบๆนี้เร็วต่างจากอีกคนที่ตอนนี้แทบจะเอาหัวโขกผนังห้องตายไปแล้วพลางคิดในใจไม่น่าตกปากรับคำยอมอยู่ในนี้เป็นเพื่อนเลยตอนนี้กลับกลายเป็นว่าตัวเองต้องมาทนทรมานกับภาพที่แสนจะยั่วยวนตรงหน้า

ฮันคยองกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แม้คนตรงหน้าจะไม่ใช่ผู้หญิงแต่รูปร่างบอบบางเอวเล็กคอดกับผิวนวลเนียนแบบนั้นกำลังทำให้เค้าแทบคลั่ง

"ปึก"

ร่างบางที่กำลังจะใส่เสื้อที่จะลองสะดุ้งตกใจเมื่อได้ยินเสียงดังข้างๆตัวหันกลับไปดูกลับพบร่างสูงที่ควรจะยืนอยู่ตรงประตูแต่ตอนนี้กลับยืนซ้อนอยู่ด้านหลังของอยู่

"อ๊ะฮันคยอง"

ร่างบางตกใจถอยหลังจนแผ่นหลังบางแนบไปกับผนังห้องมือบางที่ถือเสื้อไว้รีบยกขึ้นมาบังร่างกายของตน

"เพราะนายนั้นแหละทำให้ชั้นเป็นแบบนี้"

ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับมือหนายกขึ้นลูบใล้ใบหน้านวล

"ชะชั้นเหรอ"

ร่างบางเอ่ยเสียงสั่นแต่ไม่ใช่เพราะความหวาดกลัวอย่างเมื่อครู่หากแต่เป็นเพราะกำลังหวั่นไหวกับการกระทำของร่างสูง

ฮันคยองไม่เอ่ยตอบอะไรแต่กับค่อยๆก้มหน้าลงมาหาร่างบางตรงหน้าดวงตากลมสวยค่อยๆปิดลงใบหน้าสวยแหงนขึ้นตามแรง
ดันของร่างสูงริมฝีปากบางค่อยๆกดลงบนริมฝีปากอิ่มช้าๆจากอ่อนโยนกลับร้อนแรงขึ้นตามลำดับ

"อืม อาาาา"

"อื่อๆๆ"

ร่างสูงผละออกจากริมฝีปากอิ่มเมื่อร่างบางเริ่มส่งเสียงประท้วงเปลี่ยนเป้าหมายเป็นลำคอระหงค์ฝ่ามือแกร่งลูบใล้ไปทั่วร่างบอบบางแม้อุณหภูมิในร่างกายคนตรงหน้าจะผิดแปลกไปจากคนปกติก็ไม่ได้เอะใจแม้แต่น้อย

ริมฝีปากบางยังคงซุกไซและทำรอยรักทิ้งไว้ไปทั่วลำคอและแผ่นอกบาง

"อื่มมม"

"อ้าาา"

มือหน้าบีบเค้นอกเล็กๆที่แข็งเป็นไตอย่างสนุกมือยิ่งร่างบางครางเสียงหวานออกมาไม่ขาดยิ่งทำให้อารมณ์ของร่าสูงเตลิดไปอย่างฉุดไมาอยู่

ฮีซอลปล่อยเสื้อในมืออย่างๆไม่คิดจะใยดีกับมันอีกแขนเรียวเอื้อมโอบรอบคอร่างสูงโน้มใบหน้าคมให้ยิ่งแนบชิดยิ่งขึ้น

"อ้าาา เกิง ข้า "

...

...

...

...

...

2BeCon