คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : part :::::::::18:::::::::::: จบแล้วนะคะ
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : 18
ฮีซอลนอนมองร่างสูงที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียงเงียบๆ
“ชั้นขอโทษ”
จู่ๆร่างสูงก็เอ่ยขึ้นมาในความเงียบทำเอาฮีซอลที่นอนมองร่างสูงอยู่เงียบๆถึงกับสะดุ้งอย่างตกใจ
ดวงตากลมเหลือบมองเจ้าของเสียงที่นั่งอยู่ข้างเตียง
“ขอโทษที่ไม่เคยรู้ว่านายคือเด็กคนนั้น ขอโทษที่ไม่พยายามเข้าใจนาย”
ฮีซอลส่ายหน้าไปมาก่อนจะค่อยๆพูดออกมาเบาๆปนสะอื้น
“ไม่..ฮะคุณไม่ผิดหรอก.ผมต่างหากที่ผิด ตอนนั้นถึงคุณจะรู้ว่าผมชอบคุณแต่คุณก็ไม่เคยเจอผม..ฮึก..ก..คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมชื่ออะไร....”
มาถึงตอนนี้ใบหน้าสวยก็นองไปด้วยน้ำตาที่ไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้ด้านร่างสูงทันทีที่เห็นฮีซอลร้องไห้ก็รีบคว้าเอาร่างบางมากอดไว้แนบออกทันที
“ไม่ร้องนะ ไม่ร้อง อย่าโทษตัวเองนะฮีซอล มันไม่ใช่ความผิดของนาย ”
ร่างสูงเอ่ยพร้อมทั้งลูบหัวลูบหลังปลอบร่างบางเบาๆ แม้จะได้ยินคำปลอบโยนของร่างสูงแต่ร่างบางที่ซุกซบอยู่กับหน้าอกของร่างสูงก็ยังคงส่ายหน้าไปมาร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะค่อยๆดันร่างบางที่ซุกอยู่กับอกตัวเองออกมาสองมือแกร่งประคองสองแก้มนิ่มไว้พร้อมกับลูบไล้ปลายนิ้วไปมาเบาๆเพื่อเช็ดคราบน้ำตา
“ถ้าจะผิดขอให้มันเป็นความผิดของเราทุกคนนะเข้าใจไหมฮีซอล ว่าไงล่ะ อย่าหลบตาชั้นสิฮีซอล มองตาชั้น”
ฮันคยองเอ่ยขึ้นเมื่อฮีซอลพยายามหลบสายตาของตน ร่างบางค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงพร้อมๆกับที่ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงมาเรื่อยๆจนริมฝีปากบางสัมผัสริมฝีปากอิ่มเบาๆ ก่อนจะผละออกมาเล็กน้อยเพื่อรอดูปฏิกิริยาของร่างบางเมื่อเห็นว่าไม่มีอาการขัดขืนใดๆจากร่างบาง ริมฝีปากบางก็กดลงมาอีกครั้ง ลิ้นหนาไล้เลียไปตามริมฝีปากอิ่มก่อนจะค่อยๆดุนดันเข้ามาภายในซึ่งร่างบางเองก็ให้ความร่วมมืออย่างดีริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้นเล็กน้อยเพื่อเปิดทางให้ร่างสูง
จากอ่อนโยนก็กลายเป็นร้อนแรงขึ้นตามลำดับเมื่อร่างบางตอบสนองร่างสูงเป็นอย่างดี ก่อนที่ร่างสูงจะผละออกมาอย่างอ้อยอิ่งเมื่อร่างบางเริ่มขาดอากาศหายใจ ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีระเรื่อ ก่อนจะก้มลงกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“ฟังชั้นนะฮีซอลถึงแม้ว่าตอนนั้นชั้นจะรู้แค่ว่ามีเด็กคนนึ่งแอบชอบชั้น และเพราะสิ่งต่างๆที่เด็กคนนั้นพยายามทำเพื่อชั้นในเวลานั้น....”
ร่างสูงหยุดพูดเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ
“มันทำให้ชั้นรู้สึกชอบ...ไม่สิ..มันทำให้รู้สึกรักคนที่ชั้นไม่เคยเห็นหน้าเลยแม้แต่ครั้งเดียว”
เอ่ยจบก็ผละออกมมองหน้าร่างบางตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะยิ้มออกมาจางๆเมื่อเห็นใบหน้าสวยยิ้มทั้งที่น้ำตาไหลอาบสองแก้ม
“ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่าร้องไห้”
50%
เมื่อร่างสูงเอ่ยจบร่างบางก็โผเข้าไปซบอกแกร่งทันที แขนเรียวโอบกอดเอวหนาไว้แน่
เมื่อหนาค่อยๆบรรจงเช็ดคราบน้ำตาออกจากแก้มนิ่มๆของฮีซอลที่ซุกหน้าอยู่แนบอกตน
ฮันคยองประคองใบหน้าหวานให้เงยหน้าขึ้นมาสบสายตากับตนเองก่อนจะค่อยๆโน้มลงไปหาอีกคนที่สบตานิ่ง อย่างกำลังลุ้นว่าร่างสูงจะพูดหรือกำลังจะทำอะไร
“นี่จะเป็นสัญญาจากชั้น”
ว่าจบก็ค่อยๆบรรจงกดริมฝีปากบางของตนแนบลงไปกับริมฝีปากอิ่มของคนในอ้อมกอดแผ่วเบาก่อนจะผละออกมาจมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมหวานจากลำคอขาวนวลซึ่งร่างบางก็เอียงคอเปิดทางให้กับร่างสูงเป็นอย่างดี ฮันคยองค่อยๆดันร่างบางให้เอนนอนราบลงไปกับเตียงนอนล่ะจากลำคอระหงส์มาจูบเบาๆที่หน้าผากมน
“หลับพักผ่อนนะฮีซอล....ชั้นไม่ไป ไหนหรอกรับรองชั้นจะเฝ้านายอยู่ที่นี่แหละนายตื่นขึ้นมายังไงก็เจอชั้นแน่นอนชั้นสัญญา”
ว่าพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ร่างบางทียอมทำตามอย่างว่าง่ายฮันคยองนั่งมองดูคนที่หลับอยู่พลางย้อนคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นเค้าหน้าจะคิดได้ตั้งแต่เจอซีวอนครั้งแรกๆแล้วทั้งๆที่ตัวหมอนั่นก็แสดงออกอย่างชัดเจนขนาดนั้นว่ารู้จักกับเขาและก็ดูจะห่วงฮีซอลมาก มากซะจนแทบจะฆ่าเค้าให้ตายได้ในทุกๆที่รู้ว่าเค้าทำร้ายฮีซอล
มือหนาลูบไล้ใบหน้าสวยที่หลับอยู่แผ่วเบา
..
..
..
“สัญญาสิว่านายจะไม่ทำให้พี่ชั้นเสียใจ”
“ครับๆผมสัญญาคนสวย”
“ห้ามเจ้าชู้ด้วย”
“ครับๆ”คุณน้องเมีย
ร่างสูงแอบต่อประโยคสุดท้ายในใจ
“คุณด้วยฮันคยองอย่าทำให้น้องผมเสียใจอีกเค้าใจไหม”
“ชั้นสัญญาแจจุงมันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก”
ร่างสูงตอบพร้อมกับค่อยๆประคองร่างบางของฮีซอล ลงจากเตียงร่างบางยิ้มหวานให้กับฮันคยองก่อนจะหันไปมองทางพี่ชายของตนเองริมฝีปากอิ่มกำลังอ้าออกเพื่อจะเอือนเอื่อยคำแต่ก็ต้องอ้าค้างอยู่อย่างนั้นเมื่อเสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นจากทางหน้าประตู
“นี่พวกคุณจะสั่งเสียกันอีกนานไหมฮะ ที่มานี่มารับฮีซอลกลับบ้านกันไม่ใช่หรือไงจะสั่งเสียอะไรกันนักหนา ได้ข่าวว่าอยู่บ้านเดียวกันไม่ใช่หรือไงทำยังกับว่าจะไปอยู่คนละทวีปอย่างนั้นแหละ”
ร่างสูงของซีวอนยืนพิงประตูอยู่โวยขึ้นอย่างเหลืออดเพราะหลังจากที่ตัวเองและชางมินออกไปจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาล ค่าโน้นนี่นั้นรวมทั้งไปรับยาของฮีซอลมารวมแล้วก็กินเวลานานโขตัวคนพวกนี้นอกจากจะยังเก็บของกันไม่เสร็จแล้วยังมามัวสั่งนู่นสั่งนี่กันอยู่อีกทำอย่างกับว่าจะไม่ได้กลับไปอยู่ด้วยกัน
ฮีซอลมองหน้าเพื่อนเล็กน้อยใบหน้าหวานขึ้นสีด้วยความอายซุกหน้าลงกับอกของร่างสูงที่ประคองตัวเองอยู่ขณะที่เดินออกมาจากห้องพักโดยมีซีวอนเพื่อนรักคอยเปิดประตูให้
“นายกลายเป็นคนขี้อายตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮีซอล”
ร่างสูงเอ่ยเหน็บกับท่าทางของเพื่อนรักด้วยความหมั่นไส้แต่กลับยิ่งทำให้ฮีซอลซุกหน้าเข้ากับอกร่างสูงแน่นขึ้นไปอีก
“ไม่เอาน่าซีวอนนายอย่าไปล้อฮีซอลมันสิ”
ชางมินที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นพร้อมกับพากันเดินตามสองคนข้างหน้าไป
“หมั่นไส้มีคู่กันหมดชิส์”
ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับชายตาไปมองคู่คุณพี่ชายเพื่อนกับเจ้ามาเพียตัวแสบข้างหลังชางมินยิ้มขำกับท่าทางของร่างสูงข้างๆร่างบางเกาะแขนแกร่งไว้ก่อนจะออกแรงดึงเบาๆให้ร่างสูงเอียงมาหาตนเองก่อนจะประทับริมฝีปากของตนเองลงบนแก้มของร่างสูงเบา
“ทำอย่างกับว่าตัวเองไม่มีแนะ”
ร่างบางยิ้มขำกับท่าทางตกใจของร่างสูง
..
..
..
..
“ดีนะที่นายไม่เป็นอะไรฮีซอลไม่อย่างนั้นชั้นคงเสียใจและรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต”
ร่างสูงเอยขึ้นกับร่างในอ้อมกอดเมื่อทั้งคู้เดินมาจนถึงรถแล้วแต่ยังไม่เห็นใครตามมาซักที
ร่างบางที่ยืนพิงรถอยู่เงยหน้าขึ้นมองร่างสูง
“ผมก็ไม่เป็นอะไรแล้วไงฮะ”
ร่างบางยิ้มหวานให้ฮันคยองค่อยๆก้มหน้าลงไปหาดวงตากลมโตค่อยๆปิดลงช้าเพื่อรอรับสัมผัสจากร่างสูง
อีกด้านหนึ่งของลานจอดรถ
“ทำไมไม่เดินต่อไปล่ะมาแอบทำอะไรกันตรงนี้”
แจจุงเอยถามซีวอนชางมินที่ยืนแอบดูอะไรบางอย่างอยู่ข้างๆเสาใกล้ๆกับที่พวกเค้าจอดรถไว้
“ไม่ได้แอบทำแต่แอบดู”
ชางมินเอ่ยตอบทั้งๆที่ยังไม่ล่ะสายตาจากภาพตรงหน้าแม้แต่น้อย แจจุงเลยชะโงกหน้าไปดูทางที่ชางมินมองอยู่บ้างใบหน้าหวานไม่แพ้น้องขึ้นสีระเรื่อกับภาพที่เห็น
‘แล้วแบบนี้ใครจะกล้าเดินเข้าไปล่ะ’
ทุกคนได้แต่คิดในใจ
..
..
..
มือหน้าประคองสองแก้มของร่างบางไว้ให้เงยหน้าขึ้นมาหาตนริมฝีปากบางกดลงบนริมฝีปากอิ่มเบาก่อนจะกลายเป็นจูบอย่างดูดดื่มจนร่างบางแทบจะไม่มีแรงประครองตัวเองไว้ฮันคยองผละออกมาเมื่อรู้ว่าฮีซอลเริ่มจะขาดอากาศหายใจ
“รักนะฮีซอล”
ร่างสูงกระซิบข้างหูของฮีซอลที่ตอนซุกหน้ากับอกแกร่งของร่างสูงสองแขนกอดร่างหนาไว้แน่น
“ชั้นจะไม่ทำให้นายต้องเสียใจอีกแล้ว”
“……”
“ชั้นรักนายนะฮีซอล”
“……”
“ทำไมเงียบล่ะนายไม่รักชั้นแล้วเหรอ”
ร่างสูงเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าร่างบางในอ้อมกอดเงียบไป
“รักสิฮะ”
ร่างบางเอ่ยเบาๆร่างสูงยิ้มหน้าบานก่อนจะก้มลงชิมริมฝีปากอิ่มอีกครั้งแต่มือบางรีบยกขึ้นปิดปากของร่างสูงไว้ได้ทันร่างสูงทำหน้าสงสัยกับการกระทำของร่างบางมือหนาค่อยๆแกะมือบางออกจากหน้าของตนพร้อมกับเอ่ยถาม
“ทำไมล่ะไม่ได้เหรอ”
“พวกนั้นแอบดูอยู่”
ร่างบางเอ่ยใบหน้าสวยขึ้นสีเพราะความเขินที่ถูกเพื่อนรักแอบดู
“ก็ชั่งพวกนั้นสิ”
ว่าแล้วก็จัดการปิดปากฮีซอลที่กำลังจะโวยวายด้วยริมฝีปากของตน
The end
<EMBED src="http://winkkk.com/winkkkglitter/slideticker.swf?message=Thank%20You%0DWith%20Best%20regards%2C%0DNuntana%20Ch%2E&font=http://winkkk.com/winkkkglitter/fonts/winkkk_font16.swf&glitter=http://winkkk.com/winkkkglitter/glitters/glitter81.swf&clickURL=http://winkkk.com/?go=glitter&clickLABEL=W i N K K K.com&bevel=1&shadow=1&glow=1&fade=0&blink=0&gb=2&ga=0.6&gi=0&gc=3374204&bb=2&bc=0&sb=7&sa=0.6&si=0&sc=0&ls=5&fontsize=30&num=81" width="371" height="146"menu="false" quality="high" TYPE="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" PLUGINSPAGE="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer/" /><br /><a href='http://winkkk.com/?go=glitter'>Write your own WiNKKK</a>
ความคิดเห็น