คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : part :::::::::15::::::::::
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : 15
แอ๊ด~~ปัง
“เฮีย”
“ไอ้ยุน / ยุนโฮ / จองยุนโฮ / ไอ้มาเพียหื่น”
ทั้งสี่อุทานออกมาแทบจะเป็นเสียงเดียวกันเมื่อเห็นผู้มาใหม่
ไม่เพียงแต่คนที่อยู่ภายในห้องเท่านั้นที่ตกใจกับการมาของผู้มาใหม่ คนที่เพิ่งก้าวเข้ามาก็ตกใจเช่นเดียวกับที่นอกจากพี่ชายของตนแล้วยังเจอกับคนที่ตนเองตามหาอยู่เป็นนานอีกด้วย ชายหนุ่มก้าวผ่านพี่ขายของตนตรงไปยังคนที่เฝ้าตามหาทันที
“แจจุง”
“อย่าเข้ามานะไอ้หื่น”
คนสวยตะโกนด่าพร้อมกับรีบหลบไปอีกฟากของเตียงคนป่วยทันที
“แจจุงฟังชั้นก่อนสิ”
“ไม่!ชั้นไม่ฟัง ชั้นไม่ฟังอะไรทั้งนั้น อย่าเข้ามานะ ออกไปให้พ้น”
ทั้งที่คนสวยตะหวาดไล่ไม่ขาดปากแต่คนดึงดันก็ยังไม่ยอมหยุดนิ่งจนไม่นานก็สามารถคว้าเอาคนสวยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตนเองได้ ด้านฮันคยองที่มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อคนรักของตนเองเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของน้องชายของตนเองเรียบร้อยแล้ว
“เฮ้ยไอ้ยุน นี่มันอะไรกับห๊ะ”
“อ๊ะเฮียขอเวลาแปบนะเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง”
ว่าจบก็รีบลากเอาร่างบางออกจากห้องไปทันที เมื่อที่นั่งข้างเตียงคนป่วยว่างลงอีกครั้งร่างสูงของฮันคยองค่อยๆเดินไปหย่อนตัวลงนั่งแทนที่คนรักของตัวเองที่ถูกน้องชายตัวเองลากออกไปเมื่อครู่ นึกแปลกใจตัวเองไม่น้อยที่ไม่ยักกะสนใจหรือเป็นห่วงหรือแม้แต่อาการหึงหวงที่คนรักถูกน้องชายลากออกไปสักนิดแต่กลับเป็นห่วงคนที่ยังนอนไม่ได้สติตรงหน้านี่มากกว่า ร่างสูงนั่งมองใบหน้าหวานแต่ซีดเซียวพลางใช้ความคิดเงียบๆ
ครู่ใหญ่ๆที่ซีวอนปล่อยให้ฮันคยองนั่งจมอยู่กลับความคิดของตัวเอง ร่างสูงเดินมาหยุดลงตรงข้างๆที่ฮันคยองนั่งอยู่ก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาเบาๆ
“เมื่อกี้คุณบอกว่าหมอนั่นเป็นน้อง?”
“ใช่”
ฮันคยองเอ่ยตอบสั้นๆทั้งๆที่ยังไม่ละสายตาไปจากคนที่นอนอยู่แม้แต่น้อย
“ถ้ายุนโฮเป็นน้องก็หมายความว่าคุณก็เป็นมาเฟีย”
ชางมินที่นั่งฟังอยู่เอ่ยถามขึ้นบ้างเพราะถ้าคนตรงหน้าเป็นมาเฟียเหมือนกันทำไมตนถึงไม่รู้จัก
“ใช่”
ทันทีที่ร่างสูงเอ่ยตอบชางมินก็ถามต่อทันที
“แต่เท่าที่รู้มาพี่ชายหมอนั่นชื่อหานเกิง”
“นั่นชื่อจริงๆที่จะใช้เฉพาะกับคนในครอบครัวและคนในพรรค์เท่านั้น”
“งั้นถ้าคุณเป็นมาเฟียเหมือนกับผม ทำไมผมถึงไม่รู้จักคุณ”
“เพราะชั้นแค่คอยออกคำสั่งและไม่ค่อยได้ไปพวกงานต่างๆมากนัก”
ความเงียบเข้าครอบคลุมทันทีที่สิ้นเสียงของร่างสูง ทั้งสามปล่อยให้ความเงียบปรกคลุมอยู่พักใหญ่ก่อนที่ฮันคยองจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“พวกนายมีอะไรจะถามชั้นอีกไหม”
“ในเมื่อคุณรู้แล้วว่าฮีซอลเป็นเจ้าของสร้อยเส้นนั้นคุณจะทำยังไงต่อไป”
“ชั้น…….”
..
..
..
..
..
“ปล่อยชั้นนะไอ้บ้า บอกให้ปล่อยไง”
ร่างบางที่ถูกคนตัวโตกว่าฉุดลากออกมาร้องโวยวายไม่หยุดจนคนที่เดินผ่านไปมาหันมามองทั้งสองคนเป็นตาเดียวและยิ่งภายในโรงพยาบาลซึ่งห้ามส่งเสียงดังเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งทำให้ทั้งสองคนกลายเป็นจุดสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปห้ามปรามเพราะทุกคนตามรู้ดีว่าคู่กรณีของร่างบางคนสวยนั้นเป็นใครจึงได้แต่ยืนมองดูอยู่ห่างๆ
“…….”
ยังคงมีเพียงความเงียบเท่านั้นที่ร่างบางได้รับจากร่างสูง และถึงแม้จะพยายามยื้อยุดไว้ยังไงก็ไม่สามารถต้านทางแรงของร่างสูงได้ ขาเรียวได้แต่ก้าวตามแรงฉุดไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่หน้ารถคันหนึ่ง ร่างสูงจัดแจงยัดร่างบางลงไปยังที่นั่งด้านข้างคนขับทันทีเมื่อตนเองเข้าประจำที่คนขับแล้วร่างสูงก็ออกรถไปทันที ร่างสูงขับรถไปเรื่อยๆโดนไม่มีจุดหมายภายในรถเงียบกริบเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมปริปากใดๆทั้งคู่
ร่างสูงลอบแอบมองร่างบางที่เอาแต่มองออกไปภายนอกเป็นระยะๆ ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยทำลายความเงียบ
“แจจุง”
“……”
“แจจุง”
“…..”
“แจจุงได้โปรดหันมาคุยกับชั้นเถอะนะ ชั้นขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่าง ยกโทษให้ชั้นเถอะนะจะให้ชั้นทำอะไรก็ยอม”
ยุนโฮยังคงไม่หยุดความพยายามที่จะทำให้แจจุงหันมาคุยกับตน
“นายแน่ใจงั้นเหรอ”
เป็นคำแรกที่เอ่ยหลังจากนั่งเงียบอยู่นาน
“อือ ทุกอย่าง”
“ออกไปจากชีวิตชั้นซะ”
2b con
ความคิดเห็น