คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : part ::::::::::13::::::::::
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : 13
“อีกไม่กี่เดือนเราก็จะจบเทอมนี้แล้ว สอบเสร็จเรากลับไปเรียนที่ญี่ปุ่นกันนะ”
“อือ”
..
..
..
..
วันคืนยังคงเดินผ่านไปตามทางของมัน ไม่นานหลังจากที่ฮีซอลมาพูดกับแจจุง และยอมรับปากว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับฮันคยองอีก แจจุงจึงยอมกลับมาคืนดีกับฮันคยองอีกครั้ง และแม้นั้นอาจจะทำให้อะไรหลายๆอย่างดีขึ้น แต่สำหรับคิมฮีซอลแล้วแม้มันจะเป็นเพราะความต้องการของตัวเองที่ต้องที่จะเห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข แม้ว่าตัวเองจะได้รับความทุกข์ทรมานแสนสาหัสเพียงใดก็ยอม แต่จริงๆกลับไม่ใช่อย่างนั้น ยิ่งเห็นคนสองคนคอยคลอเคลียออดอ้อนหยอกเย้ากันไปมา แรกๆอาจจะรู้สึกดีที่เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขแต่เมื่อยิ่งนานวันเข้า ภาพต่างๆที่กลับกลายเป็นเสมือนมีดที่คอยทิ่มแทงที่หัวใจและเมื่อไม่สามารถหาทางออกให้กับตัวเองได้เพราะไม่ว่าจะหนีไปไกลแสนไกลแค่ไหนก็ไม่อาจหนีความจริงได้
ความจริงที่ว่า........
หัวใจของคิมฮีซอล
ไม่อาจลบลืม ฮันคยองได้เลยแม้สักเศษเสี้ยววินาที
และคงมีเพียงทางเดียวเท่านั้นภายในใจของฮีซอลตอนนี้ ทางเดียวที่จะทำให้ลืมฮันคยองได้
คือ.......
..
..
..
น้ำเปล่าถูกเทจากเหยือกลงในแก้วใสทรงกลมสูงที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างที่นอน มือบางเอื้อมหยิบของสองอย่างออกมาจากภายในลิ้นชักของโต๊ะนั้น สร้อยที่เค้าเฝ้าถนอมอย่างดีถูกนำไปหย่อนลงภายในแก้วโดยที่ตัวจี้ถูกหย่อนลงไปแล้วพาดสายสร้อยไว้กับปากแก้วน้ำ
ร่างบางซบหน้าลงกับโต๊ะมองดูจี้ที่จมอยู่ก้นแก้ว ก่อนที่จะหยิบเอาของอีกอย่างที่หยิบออกมาพร้อมกันขึ้นมา และเพราะความรีบร้อนเกินไปทำให้ของที่อยู่ภายในที่ตั้งใจจะเทลงข้างๆแก้วน้ำนั้นบางส่วน กระเด็นกระดอนกระจัดกระจายไปทั่วห้อง ฮีซอลมองดูกระปุกยาที่ว่าเปล่าในมือก่อนจะโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดีกับมัน
‘ยานอนหลับ’
มือเรียวค่อยๆหยิบยาเม็ดสีขาวหย่อนลงภายในแก้ว ดวงตากลมโตมองดูมันค่อยๆละลายบนกับน้ำช้าๆเม็ดแล้วเม็ดเล่าจนน้ำที่ใสสะอาดกลายเป็นสีขาวขุ่นจนแทบจะมองไม่เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน มือเรียวค่อยๆประคองแก้วน้ำสีขุ่นขึ้นจรดริมฝีปากอิ่มแต่ยังไม่ทันจะได้ดื่มเข้าไปร่างบางก็วางแก้วลงที่เดิมราวกับว่าคิดอะไรออก มือบางควานสะเปะสะปะไปบนที่นอนก่อนจะหยิบโทรศัพท์เครื่องเล็กออกมาพร้อมกับกดโทรออกไปยังหมายเลขที่คุ้นเคย
“ชั้นคงไปญี่ปุ่นกับพวกนายไม่ได้แล้วล่ะ.....ชั้น..ชั้น.ขอโทษ”
ร่างบางรีบพูดขึ้นทันทีเมื่อมีสัญญาณว่าปลายสายรับแล้วและรีบตัดสายพร้อมกับปิดเครื่องทันทีที่พูดจบ
“เฮ ฮีซอลนายพูดอะไรนะ อ๊ะ”
“บ้าชิบเลยตัดสายไปแล้ว”
ว่าแล้วซีวอนก็รีบโทรกลับทันทีเมื่อสายถูกตัด แต่เมื่อสัญญาณกลับติดต่อไม่ได้จึงตัดสินใจไปหาที่บ้านเพราะรู้สึกเป็นห่วงเพื่อนรักอย่างบอกไม่ถูก
..
..
..
..
..
เวลาเดียวกัน
“คนที่เฮียตามหานี่เป็นใครกันว่ะหาตัวยากซะจริงๆ”
คิบอมเอ่ยขึ้นเมื่อพี่ชายของตนมานั่งหมดสภาพเพราะหาคนรักไม่เจอ
“ชั้นก็จนปัญญาแล้วล่ะ เห็นทีคงต้องให้เฮียช่วยอีกแรง”
ยุนโฮพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเองแรงๆ
“ว่าแต่เฮียมีรู้ไหมล่ะ ชั้นจะได้ช่วยหาอีกแรง”
“มีดิ”
ยุนโฮพูดพร้อมกับหยิบรูปภาพใบเล็กออกมาจากกระเป๋าให้กับคิบอม
“เฮ่ย นี่มัน”
คิบอมร้องอย่างตกใจเมื่อเห็นคนในรู้ที่ยุนโฮยื่นให้ดู
“ทำไมว่ะ แกรู้จักเหรอ”
ยุนโฮรีบถามทันทีเมื่อเห็นท่าทางของคิบอม
“ก็พอจะรู้นะแต่เฮียฮันรู้จักดีกว่าชั้นอีกไว้เฮียถามกับเฮียฮันเอาแล้วกัน”
“อือ”
..
..
..
..
..
มือเรียวยกแก้วน้ำสีขุ่นขึ้นดื่มช้าๆจนหมดมือเรียววางแก้วน้ำที่ตอนนี้ปราสจากน้ำเหลือเพียงสร้อยเส้นบางที่นอนอยู่ก้นแก้วลงที่เดิม ก่อนที่จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะช้าๆ พร้อมกับสติที่กำลังจะหมดไป
“ผมรักคุณนะ.........ฮันคยอง...ลาก่อนครับ..ที่..รัก..ข.อง..ผ.ม......”
ริมฝีปากอิ่มยังคงพร่ำเอ่ยคำที่ต้องการพูดออกมาเบาๆจนสติสัมปชัญญะจางหายไป แขนเรียวที่ไร้ความรู้สึกเลื่อนไปจนชนเข้ากับแก้วน้ำจนล่วงหล่นลงมา
“เพล้ง”
..
..
..
ที่ชั้นล่าง
ซีวอนที่รีบออกมาจากบ้านทันทีที่ได้รับโทรศัพท์ของเพื่อนรักกำลังทะเลาะกับฮันคยองอยู่ตั้งแต่แรกที่มาถึง
“ฮีซอลอยู่ที่ไหน”
ร่างสูงตะโกนใส่ฮันคยองทันทีที่หลุดเข้ามาถึงภายในบ้านได้โดยที่ยังมีชางมินพยายามดึงแขนห้ามปรามไว้ตลอดเวลา
“ก็อยู่ข้างบนน่ะสิ นี่นายเป็นบ้าอะไรของนายมาตะโกนปาวๆใส่ชั้นห๊ะ”
ร่างสูงเองก็ฉุนขาดตะโกนใส่ผู้บุกรุกเช่นกัน
“คอยดูนะถ้าฮีซอลเป็นอะไรไปผมไม่เอาคุณไว้แน่ๆ”
ซีวอนยังคงตะโกนใส่คนตรงหน้าด้วยความฉุนเฉียวจนลืมไปว่าที่ตนเองมานั้นต้องรีบมาที่นี่เพราะอะไร
“ใจเย็นๆก่อนซิซีวอน”
ชางมินเรียกร่างสูงไว้
“พวกนายกำลังพูดเรื่อง......”
“เพล้ง”
ยังไม่ทันทีแจจุงที่ยืนดูอยู่จะพูดพบก็เกิดเสียงหนึ่งที่เรียกเอาความจากทุกคนได้ ทั้งหมดนิ้งค้างอยู่อย่างนั้นและก็เป็นซีวอนที่ได้สติก่อนใครร่างสูงรีบวิ่งขึ้นไปยังห้องของเพื่อนรักทันที
“ปังๆๆ”
“ฮีซอลเปิดประตูสิ ฮีซอล”
“.........”
“ฮีซอล ตอบสิฮีซอล”
เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากภายในซีวอนจึงตัดสินใจฟังประตูเข้าไปแทน
“ปัง”
เมื่อประตูห้องถูกเปิดออกทุกคนก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น เม็ดยาสีขาวกระจัดกระจายอยู่เต็มห้อง ซีวอนรีบวิ่งเข้าไปหาร่างที่ฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะข้างที่นอนทันทีโดยไม่สนใจเศษแก้วที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น พร้อมกับคนที่เหลือก็รีบวิ่งตามเข้าไปเช่นกัน
ซีวอนประคองร่างที่ไร้สติขึ้นอย่างเบามือพร้อมกับเอ่ยบอกคนรัก
“ชางมินไปสตาร์รถที”
“อือ”
เอ่ยรับคำแล้วรีบวิ่งออกไปทันที พร้อมกับซีวอนที่อุ้มร่างไร่สติวิ่งตามไปติดๆ โดยมีร่างสูงอีกคนวิ่งตามไปด้วย
เมื่อภายในห้องว่างเปล่าแจจุงมองไปรอบๆห้องก่อนที่จะก้าวตามคนอื่นออกไปดวงตากลมโตเหลือบมองไปเห็นบางสิ่งที่ปะบนอยู่ภายในกองเศษแก้ว มือเรียวค่อยๆหยิบขึ้นมาแล้วสะบัดเบาๆเพื่อให้เศษแก้วที่ติดอยู่หลุดออกไป ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่เมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมืออย่างชัดเจนยิ่งผลจากฤทธิ์ยาที่กัดจนเกิดเป็นคราบขาวเกาะอยู่ยิ่งทำให้ตัวอักษรที่ถูกสลักไว้จางๆเด่นชัดขึ้นมาแจจุงรีบเก็บเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วรีบตามทุกคนออกไปทันที
อิอิ ไม่จบอีกแล้ว
ความคิดเห็น