คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : //// 7 ////
////// HEATERD ///////
~Heechul~@~Ly~
//// 7 ////
“จริงหรือครับที่พูดน่ะ”
ซีวอนย้อนถามเสียงสูงราวกับสิ่งที่ทึกกี้พูดมามันไม่ทางเป็นไปได้
“จริงๆนะซีวอน”
ร่างบางยังคงยืนยันหนักแน่นกับคำบอกเล่าของตน
“บางทีคุณฮันคยองอาจจะรักฮีซอลบ้างแล้วก็ได้นะครับ”
“คังอินคุณแน่ใจเหรอค่ะว่าใช่.....แน่ๆ”
หญิงสาวร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าเอ่ยกับชายหนุ่ม
“แน่ใจสิจีอายิ่งทึกกี้ยอมให้ฮีซอลมากเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งมั่นใจว่าคนที่ฉันกำลังตามหาอยู่คือฮีซอลแน่ๆ”
คังอินตอบคำถามของหญิงสาวพร้อมกับคว้ามือของหญิงสาวมากุมไว้ หญิงสาวเองก็เอามือของตนอีกข้างว่าซ้อนทับมือของคังอิน พร้อมกับมอบรอยยิ้มหวานเป็นกำลังใจให้ชายหนุ่ม
“วันนี้ลมอะไรหอบพี่มาถึงนี่ได้ล่ะ”
คิบอมที่นั่งอยู่ก่อนแล้วกันทงเฮเอ่ยทักคนมาใหม่
“ไม่มีลมอะไรหอบมาทั้งนั้นแหละ ฉันอยากมาเฉยมีอะไรไหม”
ฮันคยองนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับคิบอมพร้อมกับดึงฮีซอลให้นั่งลงข้างๆตัวเอง ทั้ง4 คนพูดคุยกับอย่างสนุกสนาน คิบอมและทงเฮลอบมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเป็นระยะในใจนึกสงสารฮีซอลถ้าต้องมารู้ว่าความจริงแล้วสิ่งที่ฮันคยองทำเป็นเพียงละครที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อใช้แก้แค้นและทำให้ตนเจ็บปวด ทั้งคู่ลอบถอนหายใจเบาๆ
“ฉันล่ะกลัวจริงๆว่ามันจะไม่ใช่แค่ฮีซอลที่เจ็บ”
คิบอมหันไปกระซิบกับทงเฮเบาๆ
“อือ.บอม ฉันก็กลัวว่าสักวันพี่ฮันน่ะแหละจะตกหลุมที่ตัวเองขุด”
ทงเฮหันมากระซิบตอบคิบอม
แล้วบรรยากาศสนุกสนานของทั้ง4ก็ต้องหยุดลงเมื่อใครคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น
“หวัดดีฮันคยอง สวัสดีครับคนสวย”
ร่างสูงของผู้มาใหม่เอ่ยทันทายฮันคยองและร่างบางด้านข้างฝ่ามือแกร่งภายใต้ถุงมือหนาลูบใล้ไปบนแก้มใสของ ‘คนสวย’ของเขาเบาๆ
ฮีซอลหันหน้าหนีด้วยความตกใจ
“ทำอะไรของแกน่ะยุนโฮ”
ฮันคยองลุกขึ้นผลักยุนโฮให้ออกห่างจากฮีซอล ด้วยท่าทางและสีหน้าที่แสดงออกว่าไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“แตะนิดแตะหน่อยทำหวง”
ยุนโฮพูดขึ้นเมื่อฮันคยองลุกขึ้นมาประจันหน้ากับตน
“.....”
คำพูดที่จะพูดออกมาจำต้องถูกเก็บไปเมื่อตาคมมองเห็นร่างบางที่ยืนอยู่ด้านข้างของยุนโฮ ‘คิม แจจุม’ คนสวยอีกคนในวงการนี้ และแผนการบ้างอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในสมองของฮันคยอง
“ได้สิถ้านายกล้า”
พูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มร้ายที่มุมปาก
“ว่ามาเลยฉันรับคำท้าของนาย”
ยุนโฮตอบ
“ได้งั้นเรามาแข่งกัน ถ้านายชนะวันนี้คนของฉันเป็นของนาย ภายใน1วันนี้นายจะทำอะไรก็เชิญ แต่ตรงข้ามกันถ้าฉันชนะคนของนายเป็นของฉันเข้าใจไหม”
ฮีซอลมองหน้าฮันคยองด้วยความสับสน ตกลงแล้วเค้าเป็นอะไรกับฮันคยองกันแน่ทำไมบ่อยครั้งที่ทำเหมือนไม่สนใจไม่แคร์ความรู้สึกของเค้า ต่างจากแจจุงใบหน้าสวยเรียบเฉยไม่สะทกสะท้านกับข้อเดิมพันของร่างสูงทั้งสองเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยุนโฮเอาเค้าไปเป็นของเดิมพัน
“ได้ฮันคยองฉันยุนโฮยินดีรับคำท้าของนาย”
พูดจบก็เดินออกไปเตรียมตัวพร้อมกับแจจุง
“ทำไมทำแบบนี้ล่ะฮัน”
ฮีซอลแหวใส่ฮันคยองทันทีที่ร่างสูงนั่งลงที่เดิม
“โกรธเหรอครับ”
ฮันคยองหันไปถามฮีซอลพร้อมกับรอยยิ้ม
“ก็แหงล่ะไปพนันแบบนั้นทำไม”
ฮีซอลว่าพลางฟาดมือลงไปบนแขนแกร่งเบาๆ
“กลัวฉันแพ้เหรอ”
คำถามถูกถามขึ้นทั้งที่ไม่ต้องการคำตอบ หรือถ้าต้องการจริงฮีซอลก็คงไม่กล้าที่จะเอ่ยตอบเป็นแน่เพราะตอนนี้ริมฝีปากอิ่มของตนถูกลูบไล้เบาๆด้วยนิ้วเรียวของร่างสูง ฮีซอลพยักหน้ารับเบาๆ แล้วใบหน้าสวยก็ถูกแต่งแต้มด้วยสีระเรื่อเมื่อสัมผัสแผ่วผิวจากปลายนิ้วกลายเป็นสัมผัสอุ่นร้อนจากริมฝีปากบาง ใบหน้าสวยก้มลงเพื่อซ้อนความอายเมื่อรับรู้ถึงสายตาอีก2คู่ที่มองอยู่
“ฉันไม่แพ้หรอกน่า.........( แต่ไม่ใช่เพื่อนาย )”
แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่ความจริงก็คือสิ่งที่ร่างสูงคิดอยู่ภายในใจ และคงไม่มีใครได้รู้นอกจากตัวเอง
การแข่งขันผ่านพ้นไปพร้อมกับชัยชนะอีกครั้งของฮันคยองเช่นเมื่อคราวที่เขาแข่งกับคังอิน หากจะต่างกันก็คงเพราะครั้งนี้มันมีของเดิมพันและของเดิมพันที่เขาจะได้ไปครอบครองแม้จะเพียงแค่1วัน แต่มันก็คุ้มแสนคุ้ม
คิม แจจุง
ยุนโฮก้มลงกระซิบอะไรบางอย่างกับแจจุงหลังออกมาจากสนามแข่ง แล้วเดินจากไปทันที่ไม่แม้จะมองผู้ชนะของเกมนี้ด้วยซ้ำ
“ขอโทษนะ”
“อือ”
“ว่าไงครับคนสวยไอ้ขี้แพ้มันไปไหนแล้วล่ะ”
มือหนาสัมผัสลูบไล้ใบหน้าสวยเบาๆ โดยไม่คิดจะสนหรือใส่ใจใครที่กำลังมองอยู่ โดยเฉพาะคนที่กำลังยืนอยู่ข้างหลังเขา
แจจุงไม่ได้หลบหรือถอยหนีสัมผัสจากร่างสูง กลับปล่อยให้ทำตามที่ต้องการ แต่ดวงตาหวานกลับจับจ้องอยู่ที่ร่างบางที่ด้านหลังของฮันคยอง ใบหน้าสวยราวกับอิสตรีนั้นดูหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด ดวงตากลมโตเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆที่พร้อมจะไหลรินลงมาได้ทุกเมื่อ
“อ๊ะ”
แจจุงอุทานขึ้นมาเบาๆแต่ไม่ใช่เพราะร่างสูงที่จงใจขบเม้มให้เกิดรอยจางๆบนลำคอระหงส์ หากแต่เพราะหยาดน้ำใส่ๆเมื่อครู่มันไหลอาบสองแก้มนวลของคิม ฮีซอลแล้วต่างหากที่ทำให้แจจุงตกใจ
ฮันคยองละสัมผัสจากแจจุงเมื่อร่างบางไม่มีปฎิกิริยาตอบสนองตน ฮันคยองมองตามสายตาของแจจุงมาจนมองเห็นภาพที่คนที่เข้าต้องการให้เจ็บปวด กำลังร้องไห้แม้ไม่มีเสียงสะอื้นแต่ใบหน้าสวยก็บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่ากำลังเจ็บจนแทนขาดใจกับการกระทำของร่างสูง
ฮันคยองมองภาพตรงหน้านิ่ง ฮีซอลกำลังเจ็บปวด มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมถึงรู้สึกเจ็บลึกในอกแบบนี้ยิ่งน้ำตาที่ไหลรินอยู่ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดยิ่งรู้สึกเจ็บ ฮันคยองนิ่งค้างอยู่นานก่อนจะตัดสินใจหันกลับมาหาแจจุงอีกครั้ง
“กลับไปบอกไอ้ขี้แพ้ด้วยว่าครั้งนี้ฉันยกให้ แต่ครั้งต่อไปไม่มีแบบนี้แน่”
พูดจบก็หันหลังกลับมาโอบเอาเอวบางของคนที่กำลังร้องให้อยู่เดินจากไปทันที
แจจุง ทงเฮ และคิบอมมองตามร่างของทั้งคู่จนหายไปจากสายตา
“คิบอมฉันว่าท่าทางพี่ฮันจะตกหลุมที่ตัวเองขุดซะเองแล้วล่ะ”
ทงเฮเอ่ยสิ่งที่เค้าคิด
“ อือ”
คิบอมพยักหน้ารับเป็นเชิงเห็นพร้องต้องกัน
“สงสัยหลุมมันจะลึกมากซะด้วยสิ ฮึ..555 ๆ”
แจจุงพูดขึ้นมาเบาๆพร้อมกับหัวเราะอย่างสะใจ แล้วเดินจากไปทิ้งให้คิบอมและทงเฮงงเป็นไก่ตาแตกที่อยู่แจจุงก็หัวเราะขึ้นมา
2 b con
มาลงให้แล้วนะ เม้นกันเยอะน้า จะมาอัพไวๆ
ความคิดเห็น