คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : part ::::::::::5:::::::::::
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : 5
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ที่กำลังอ่านอยู่เมื่อได้ยินฝีเท้ากำลังกำลังใกล้เข้ามา เมื่อมองเห็นชัดเจนแล้วว่าเป็นใครใบหน้าหล่อเหลาก็ปรากฏแววยุ่งอยากใจอย่างเห็นได้ชัดร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาก่อนจะพับหนังสือพิมพ์ในมือเก็บพลางยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ
“ทำไมสายป่านนี้แล้วนายยังไม่ไปเรียนรึไง”
ฮีซอลยิ้มรับน้อยๆร่างบางหย่อนกายลงข้างๆร่างสูงใบหน้าสวยวางเกยไว้บนไหล่แกร่ง
“คุณลืมไปรึเปล่าว่าผมเพิ่งจะกลับมาจากญี่ปุ่น”
ฮีซอลพูดขึ้นเบาๆ
“แล้วนายจะเรียนต่อที่ไหน..คิดไว้รึยัง”
“ฮะ ผมว่าจะเรียนที่มหาลัยเดียวกับซีวอน”
“ซีวอนเหรอ”
ร่างสูงเอ่ยชื่อบุคคลที่สามออกมาเสียงแผ่ว
“ใช่ฮะมหา’ลัยนานาชาติโซลที่ซีวอนเรียนอยู่นั่นแหละ”
ร่างบางพูดขึ้น
“ที่นั่นออกจะไกลทำไมไม่เรียนที่เดียวกับแจจุงล่ะ”
“ไกลสิดีคุณจะได้ไปรับไปส่งผมไง”
พูดจบก็เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้กับร่างสูงที่นั่งคิ้วผูกโบว์อยู่ด้านข้าง
“ใครบอกนายว่าชั้นจะไปรับไปส่ง มีปัญญาไปเลือกได้นายก็ต้องมีปัญญาไปเรียนเองได้เหมือนกัน”
ทันทีที่ร่างสูงพูดจบร่างบางที่คลอเคลียอยู่ก็ผละออกจากลำแขนแกร่งทันที ริมฝีปากอิ่มแบะออกเล็กน้อยก่อนจะเอ่ย
ต่อ
“ที่แจใกล้แค่นี้เองคุณยังไปส่งได้”
“นั่นมันไม่เกี่ยวกัน”
“ไม่เกี่ยวกันยังไงทำไมคุณไปส่งแจได้แล้วทำไมถึงไปส่งผมไม่ได้ล่ะ…..”
“ก็แจจุงเป็นแฟนชั้น”
ร่างบางที่กำลังฉุดขาดถึงกับเถียงไม่ออกเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากร่างสูง รู้สึกเจ็บเสียดในอกขึ้นมาทันทีราวกับ
คนเป็นโรคหัวใจที่อาการกำลังกำเริบ ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ฮีซอลค่อยๆยันตัวเองลูกขึ้นจากโซฟาช้าๆ
“ขอโทษด้วยแล้วกันถ้ามันทำให้คุณลำบากมากนักล่ะก็ผมไม่บังคับคุณแล้วก็ได้ แล้วถ้าผมใจให้ซีวอนแวะมารับมาส่ง
ผมทุกวันคุณคงไม่ว่าอะไรนะฮะคุณ ‘ พี่เขย’”
พูดจบก็รีบเดินหนีไปทันที ก่อนสิ่งที่ทนเก็บกลั้นไว้เพราะคำพูดของร่างสูงจะพร่างพรูออกมาให้ได้เห็น
..
..
..
มหา’ลัยนานาชาติโซล
“คิดยังไงมาเรียนที่นี่กับชั้นล่ะฮีซอล”
ร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งฝั่งตรงข้ามยื่นหน้าเข้าไปถามอีกคนที่นั่งตรงหน้า
“ไม่มีอะไรนิ อ๊ะ หรือว่านายก็รังเกียจชั้นไม่อยากให้ชั้นอยู่ใกล้”
ว่าพลางสะบัดหน้าหนีไปอีกทางทำเอาซีวอนรีบย้ายตัวเองไปง้อข้างร่างบางทันที
“อ้าวเฮ่ยอย่างอนดิชั้นล้อเล่นนะฮีซอล”
ว่าแล้วสองมือแกร่งก็รีบเอื้อมออกไปวางประกบสองแก้มนิ้มที่กำลังฟองลมอย่างขัดใจพลางจับใบหน้าสวยนั้นให้
ส่ายไปมาโดยไม่ได้สนใจสายตาของใครต่อใครที่มองมาทางตนและเพื่อนสนิทคนสวยเลยแม้แต่น้อย ร่างบางเองก็เช่นกันเค้าไม่สนใจอยู่แล้วใครคนอื่นจะมองตัวเค้ากับซีวอนเป็นยังไงเพราะทั้งเค้าและซีวอนต่างรู้ตัวเองดี
อีกด้านหนึ่งใกล้ๆกับที่ยังสองคนนั่งอยู่
“เฮ่ย นั่นมันน้องของแจจุงนี่หว่า”
ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยขึ้นกับคนข้างๆพร้อมกับชี้มือไปที่เป้าหมายให้อีกคนเห็น
“เออใช่ว่ะ แต่ว่าแม่งเปลี่ยนคนควงอีกแล้วเหรอนั่นสุดยอดเลยว่ะแกว่าป่ะคยู”
ทงเฮเอ่ยตอบกลับมาพร้อมกับบอกกล่าวความคิดของตน
“อือ แม่งดูพวกมันทำกันดิ นี่กลางมหา’ลัยน่ะนี่”
“แต่ว่านะคยูแต่ละคนที่หมอนั่นควงน่ะ......”
ทงเฮเอ่ยพลางละท้ายประโยคไว้ในฐานะที่เข้าใจ( หล่อ+โคตรรวย )พลางเอ่ยต่อเมื่อเห็นใครอีกคนวิ่งเข้าไปยังโต๊ะ
ที่ฮีซอลและซีวอนนั่งอยู่
“เฮ่ยๆนั่นไอ้คยูมาอีกคนแล้วว่ะ”
“ไหนว่ะ เฮ่ยนั่นมันชางมินลูกชายคนเล็กของ ทาเคชิ โซริมาจิ หัวหน้าแก๊งค์ ‘อาชูร่า’ มาเฟียที่ทั้งโหดและหน้ากลัว
ที่สุดในญี่ปุ่น นี่แกเชื่อไหมไอ้ทงเฮขนาดป๊ะป๋ายังไม่อยากยุ่งกับไอ้แก๊งค์นี้เลย”
“ไหนพี่ฮันว่าแจจุงไม่ชอบพวกมาเฟียไง พี่ฮันถึงให้เราปิดเรื่องที่บ้านเป็นความลับแล้วนี่น้องกลับมาคั่วกับลูกมาเฟีย
ซะงั้น”
ทั่งคยูและทงเฮต่างก็ยืนมองคนทั่งสามนิ่งและเพราะอยู่ไกลเกินไปเลยไม่ได้ยินสิ่งที่คนทั่งสามคุยกันแต่สิ่งที่เห็น
ด้วยสายตามันทำให้คิดไปได้ต่างๆนานาและทั้งคยูและทงเฮต่างก็คิดว่า ‘พวกมันจะเล่น3Pกันรึไง’
..........
ย้อนกลับมาตอนที่ชางมินเดินมาหาซีวอนและฮีซอล
“พี่ซีวอนนั่นใครน่ะสวยจัง”
ชางมินพูดพร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้ามซีวอนและฮีซอลซีวอนหันมองชางมินเล็กน้อยทั้งๆที่มือของตัวเองก็ยังอยู่บน
ใบหน้าสวยของเพื่อนรัก
“เพื่อนรัก”
ซีวอนตอบเสียงเรียบ
“งั้นผมจีบได้ม่ะ”
ชางมินว่าพลางเท้าแขนทั้งสองข้างไปกับโต๊ะแล้วโน้มตัวไปไกล้ๆทั้งสองคนพร้อมกับใช้มือข้างหนึ่งดึงเอามือของ
ฮีซอลที่พยายามแกะมือของซีวอนออกจากจากหน้าตนมาแนบไปกับแก้มของตนเองพร้อมกับพูดออกมาเบาๆ
“ ane_san” ( พี่สาว )
“ ane_san , boku wa ane ga suki desu . ” ( พี่สาวครับ , ผมชอบพี่สาวนะครับ )
ทันทีที่ชางมินพูดจบฮีซอลก็สะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชางมินและซีวอนทันที
“ไอ้บ้าชางมินแกเรียกชั้นว่าพี่สาวงั้นเหรอแกไม่เคยตายรึไง แล้วชั้นก็เพิ่งกลับมาจากบ้านพ่อแก (ญี่ปุ่น) ได้2อาทิตย์
เองอย่ามาแหลทำเป็นไม่รู้จัก”
พอรู้ตัวว่าคนตรงหน้าเริ่มมีน้ำโหชางมินก็รีบวิ่งไปนั่งลงอีกข้างของฮีซอลที่ว่างอยู่ทันทีแขนเรียวเอื้อมกอดเอวบาง
ของพี่ชายคนสวยไว้แน่นพลางซุกหน้าไปกับไหล่บางอย่างอ้อนเพราะรู้ดีว่าเวลาที่ฮีซอลโกรธเป็นยังไงเพราะตัวเอง
โดนบ่อยๆที่ญี่ปุ่น ทำเอาอีกคนทนไม่ไหวโอบกอดทั้งฮีซอลและชางมินไว้ในอ้อมแขนของตนเองโดยที่มีฮีซอลอยู่
ตรงกลาง
“โธ่ พี่ผมล้อเล่นนะใครจะไปลืมพี่ได้ล่ะ”
‘แต่คนๆนั่นลืม’
ฮีซอลได้แต่แอบคิดในใจก่อนจะพูดต่อ
“เออรู้ตัวก็ดีแล้ว แล้วก็นะพวกแกสองคนน่ะถ้าจะกอดกันขอชั้นลุกออกไปก่อนได้ไหมอึดอัด”
พร้อมกับคิดในใจ พวกมันสองตัวนี่เห็นเค้าเป็นตุ๊กตายัดนุ่นรึไงมากอดกันกลมดิ๊กทั้งๆที่มีเค้านั่งอยู่ตรงกลาง รู้
หรอกว่าคิดถึงกันมากแต่เกรงใจเค้าหน่อยก็ได้นิมาหวานให้เห็นคนยิ่งกลุ่มๆอยู่
“แหะๆขอโทษทีลืมตัวไป”
..
..
..
“เฮียรู้ไหมว่าวันนี้ผมไปเจอใครมา”
คยูฮยอนเอ่ยขึ้นกับพี่ชายของตน
“ใครว่ะ”
ฮันคยองเอ่ยถามพลางยกกาแฟขึ้นจิบ
“ก็น้องเมียเฮียไง”
“ฮีซอล”
คยูพยักหน้ารับก่อนจะพูดต่อเพราะสีหน้าสงสัยของพี่ชาย
“นั่นแหละ แต่ท่าทางจะเสน่ห์แรงหน้าดูนะไปมหา’ลัยวันแรกก็มิคนติดตรึม ไหนจะคนดังประจำคณะนิเทศ เชว ซี
วอน แล้วยัง ชางมิน ลูกชายคนเล็กของหัวหน้าแก๊งค์ อาชูร่า มาเฟียสุดโหดแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย ทาเคชิ โซริมาจิ
ตามประกบติดไม่ห่างเลยล่ะ”
ประโยคบอกเล่าของน้องชายทำเอาคิ้วหนาขมวดเข้าหากันทันที
‘อะไรกันนี่ขาดสั่งห้ามแล้วนะยังไม่ฟัง แถมยังเล่นถึงลูกมาเฟียใหญ่ซะอีกที่ข้างๆตัวนายตรงนั้นมันว่างไม่ได้เลยรึ
ไงกันฮีซอล”
..
..
..
“ขอบคุณน่ะที่มาส่งชางมิน นายก็รีบกลับไปเหอะเดี๋ยวไอ้บ้านั่นมันจะลงแดงตายซะก่อน”
ฮีซอลเอ่ยขอบคุณคนที่มาส่งตน
“พี่ไม่ต้องห่วงหรอกยังไงซะพี่ซีวอนก็ไม่กล้าหือกับผมหรอก”
ชางมินเอ่ยตอบกลับพร้อมกับรอยยิ้มระรื้น
“ฮาๆหลงตัวเองจังนะระวังเหอะ”
“ไม่ได้หลงตัวเองนะฮะแต่มันเป็นความจริง”
“อื่อๆชั้นไม่เถียงกับนายและรีบไปซะก่อนที่ไอ้บ้านั่นมันจะโทรมาด่าชั้น”
ฮีซอลตัดบทพลางโบกมือไล่
“คร้าบบ พรุ่งนี้ผมมารับนะฮะ”
2 B con
ไม่มีอะไรจะพูดรู้ตัวว่าผิดที่หายไปนานคงจะยังไม่ลืมกันนะ
ความคิดเห็น