คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Curse of love †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† part Two
Curse of love คำสาปแห่งรัก
Author : ~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Hangeng@Heechul
Part : Two
“มีอะไรรึเปล่าฮึแจจุง”
หญิงชราที่แม้จะอายุมากแล้วแต่ความสวยก็ยังไม่สร่างซาเอ่ยกับบุตรชายคนโตที่เอาแต่จ้องมองตน
“ไม่มีอะไรหรอกฮะแม่ ว่าแต่วันนี้น้องเป็นยังไงบ้างฮะ”
แจจุงสะดุ้งตกใจเล็กน้อยแต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปรกติก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไป
ถามถึงน้องชายแทน
“ก็อย่างเดิมนั่นแหละลูก”
หญิงชราเอ่ยตอบพลางหันไปมองทางลูกชายคนเล็กที่หากมองดูเพียงผิวเผินคงมองดู
เหมือนร่างบางนั่นเพียงแค่เหม่อมองออกไปด้านนอกเท่านั้นหากแต่ให้ความเป็นจริงร่าง
บางนั้นหาได้สนใจหรือรับรู้ถึงสิ่งต่างๆภายนอกไม่
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡†
พิพิธภัณฑ์กรุงไคโร
ร่างสูงใหญ่ของคนต่างถิ่นกำลังเดินดูวัตถุโบราณต่างที่ถูกจัด เก็บไว้ภายในนอกเหนือจากส่วนที่ถูกจัดแสดงไว้ภายนอกและทั้งๆที่ภายใน ห้องกว้างที่ถูกบรรจุไปด้วยรูปปั้นเหล่าเทพและเทวีต่างๆ ภาพเขียนหรือแผ่นจารึก แม้แต่โรงศพ ทั้งๆที่
มีเพียงแค่ตนเองเท่านั้นที่มีชีวิตอยู่แต่กลับรู้สึกราวกับว่าถูกจ้องมองจากทุกๆที่ภายใน
ห้องกว้าง
ฮันคยองรีบหันหลังกลับทันทีเมื่อรับรู้ถึงความเคลื่อนไหวด้านหลังตน แต่กลับไม่พบสิ่งใด นอกจากรูปปั้นสุนัขจิ้งจอกสีดำตัวใหญ่หรือที่รู้จักกันดีในนามเทพเจ้าอะนูบิส*เทพผู้
พิทักษ์สุสานและรูปปั้น อะโปฟิส** งูเห่ายักษ์ ที่ตั้งอยู่ใกล้ๆกัน
เขาหันกลับมาสนใจรูปปั้นอิคนูมัน(พังพอนอียิปต์)ตรงหน้าอีกครั้ง ร่างสูงเอื้อมมือไปลูบสัมผัสแผ่วเบาไปมาบนหัวของรูปปั้น ความรู้สึกราวกับคุ้นเคยกับมันมาแสนนาน
เมื่อร่างสูงหันกลับไปแล้วรูปปั้นงูยักษ์ค่อยๆคลายตัวและเลื้อยเข้าใกล้ร่างสูง งูยักษ์ค่อยๆยืดตัวแผ่แม่เบี้ยสูงเหนือหัวเตรียมที่จะทำร้ายคนตรงหน้า ขณะที่กำลังจะจู่โจมจู่ๆหัวขนาดยักษ์ของพญางูอะโปซิลก็ร่วงลงกระทบกับพื้นห้องอย่างแรงเผยให้เห็นร่างสูงใหญ่ของสุนัขจิ้งจอกสีดำสนิทที่ขาข้างหนึ่งของมันเหยียบอยู่บนหัวของพญางูยักษ์
ร่างสูงรีบหันหลังกลับทันทีเมื่อได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นด้านหลัง แต่ทุกสิ่งที่เห็นกลับอยู่ใน
สภาพเดิมที่เห็นก่อนหน้านี้ จะมีก็เพียงแววตาของรูปปั้นทั้งสองเท่านั้นที่เปลี่ยนไป รวม
ไปถึงเจ้าตัวเล็กที่ร่างสูงลูบหัวมันเล่นเมื่อครู่ด้วยแต่เจ้าตัวไม่มีทางที่จะได้เห็น ร่างสูง
สะบัดหน้าไปมาแรงๆเพื่อขับไล่ความมึนงงก่อนจะสบถออกมาเบาๆ
“สงสัยชั้นคงเพลียแน่ๆถึงได้หูแว่ว”
เมื่อร่างสูงเดินออกมาภายนอกก็พบกับชายหนุ่มคนหนึ่ง
“สวัสดีครับคุณคงจะเป็นคุณ ฮันคยอง ที่มาจากเกาหลีสินะครับ”
ชายหนุ่มผู้มาใหม่เอ่ยขึ้น
“ครับ ผม ฮันคยอง แต่เรียกผมว่า ฮันเฉยก็ได้ครับ คุณ…”
“แจจุงครับแล้วก็ไม่ต้องมีพิธีรีตรองอะไรกับผมก็ได้”
ชายหนุ่มผู้มาใหม่เอ่ยแนะนำตัวเองบ้าง
“แจจุง? คุณเป็นคนเกาหลีเหรอครับ”
“ก็ไม่เชิงครับพ่อผมเป็นคนเกาหลีน่ะ”
“ถึงว่าสิคุณดูไม่เหมือนคนที่นี่เท่าไหร่”
ทั่งคู่เดินคุยกันออกมาจนถึงบริเวณที่ถูกจัดเป็นห้องสมุด ทั้ง2นั่งลงที่โต๊ะสำหรับอ่าน
หนังสือกลางห้อง แม้คนทั้งคู่จะออกมาจากห้องที่จัดเก็บวัตถุโบราณจากสุสานต้องห้าม
แล้วก็ตามแต่ความรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมากลับยังไม่หายไป
ด้านแจจุงเองแม้จะเคยชินกับสถานที่แห่งนี้มานานและรับรู้ถึงสายตาเหล่านั้นแต่มันก็ไม่
เทียบเท่ากับวันนี้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งพลางคิดในใจ
‘จะเป็นเพราะคนๆนี้รึเปล่านะ ทำไมกันทั้งๆที่เพิ่งจะเคยเจอกันแต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือน
ทั้งคุ้นเคยและหวาดกลัวผู้ชายคนนี้ยังไงก็ไม่รู้’
อีกด้านหนึ่งภายในห้องที่ทั้ง2คนเพิ่งเดินออกมา
“พระองค์กลับมาแล้ว องค์ฟาโรห์เสด็จกลับมาแล้ว”
“พวกเจ้าเห็นไหม พระองค์กลับมาแล้ว”
เสียง เซ็งแซ่ดังขึ้นภายในห้องกว้าง พร้อมๆกับรูปปั้นต่างๆเริ่มเคลื่อนไหวราวกับมีชีวิตรูปปั้นอิคนูมัน ตัวขนาดเท่าจริงค่อยๆขยับตัวก่อนจะเริ่มวิ่งกระโดดไปมารอบห้อง
“ทำเป็นดีใจไปเหอะ”
งูเห่าตัวใหญ่ส่ายหัวใหญ่โตของมันไปมา
“หุบปากที่มีลิ้นสองแฉกอันแสนหน้าเกลียดของเจ้าไปซะ อะโปฟิส”
“คิดว่าข้ากลัวเจ้ารึไงกัน”
ว่า พลางยื่นหัวอันใหญ่โตของมันเข้าหาเจ้าตัวเล็กที่ยืนอยู่ไม่ยอมหลบไปไหน เจ้าตัวเล็กกระโดดขึ้นไปเกาะบนหัวใหญ่โตที่ยื่นมาหามันทันที ฟันคมซี่เล็กๆกัดลงบนหัวอันใหญ่ยักษ์ของเจ้างูใหญ่ งูยักษ์สะบัดหัวอันใหญ่ยักษ์ของมันไปมาเพื่อสลัดเจ้าตัวเล็กออกจากหัวของมัน
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡
เสียงโครมครามที่ดังออกไปจนถึงด้านนอกทำให้ทั้ง2คนที่คุยกันอยู่ต่างก็หยุดเรื่องที่กำลังคุยกันไว้และหันมาสนใจกับเสียงที่เกิดขึ้น
“เดี๋ยวผมไปดูเอง”
แจจุงพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปยังต้นห้องกำเนิดเสียง ใบหน้าสวยเรียบนิ่งเมื่อก้าวขาเข้าไปภายในห้องต้นกำเนิดเสียง ๆที่ดังอึกทึกอยู่ก็กับเงียบลงราวกับไม่เคยมีสิ่งใดเกิดขึ้นมาก่อน ดวงตาเรียวสอดสายไปมาเพื่อมองหาแหล่งต้นกำเนิดของเสียงแต่เมื่อไม่พบสิ่งผิด ปรกติใดๆเจ้าของร่างโปร่งจึงเดินกลับไปหาคู่สนทนาของตนเช่นเดิม
“ผมว่าเรามาคุยกันต่อดีกว่าครับ”
แจจุงเอ่ยขึ้นเมื่อเดินกลับมาพบกับฮันคยองโดยไม่พูดถึงเรื่องเสียงที่เกิดขึ้นอีก
“ครับ”
เขาตอบรับคำเบาๆและพยายามไม่สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
“ที่ นั้นเป็นสุสานของฟาโรห์ฮันเกิง เป็นสุสานโบราณที่เคยมีการสำรวจมาแล้วแต่ไม่ประสบความสำเร็จในการสำรวจถึง แม้ว่าเราจะพบสมบัติต่างๆขององค์ฟาโรห์มากมายและรู้ถึงพระนามของพระองค์แต่ เราก็ไม่สามารถหาพระศพของพระองค์พบ ซ้ำร้ายไปกว่านั้นคุณคงทราบดีแล้วถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ20ปีก่อนที่เป็นชนวนเหตุให้การสำรวจต้องยุติลง”
แจจุงเอ่ยกับร่างสูงที่นั่งฟังอยู่ตรงข้ามพร้อมทั้งยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้
“ครับผมพอจะทราบเรื่องเมื่อ20ปีก่อนนั้นอยู่บ้าง”
ร่างสูงเอ่ยตอบ
“เมื่อ คุณพอจะทราบเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วก็ดีครับแต่ผมมีสิ่งหนึ่งที่จะเตือนคุณ ที่นั้นทำให้ผมต้องสูญเสียพ่อของผมไปและหลายๆคนที่หายสาบสูญไปที่นั่น….”
“….”
ร่างสูงนิ่งฟังอย่างตั้งใจ
แล้วแจจุงก็เล่าเรื่องราวต่างๆที่ตนเองได้รับฟังจากผู้เป็นมารดาของตนให้กับชายหนุ่มฟัง
“ผม ต้องการเตือนคุณเอาไว้ อย่าพยายามอยู่คนเดียวในนั้น หรือหากมีอะไรไม่ชอบมาพากลให้รีบออกไปจากที่นั่นทันที เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณเอง หวังว่าคุณคงจะเข้าใจนะครับ”
ฮันคยองพยักหน้ารับก่อนจะเอ่ยตอบ
“ครับแล้วผมจะพยายามระวังตัวเองให้มากที่สุด”
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡
2BeCon
หวังว่านี่คงจะเป็นการรีไรท์ครั้งสุดท้าย
5555
ความคิดเห็น