ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปี1ห้อง2 นักสืบจำเป็น กับ คดีฆาตกรรม (คู่รัก)นักศึกษา

    ลำดับตอนที่ #1 : โทรศัพท์กลางดึก

    • อัปเดตล่าสุด 28 มิ.ย. 51


     
              "กริ๊งงง..........งงง"เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะข้างหัวเตียงดังขึ้นทำลายความเงียบสงบภายในห้องนอน ของ ผม
              เสียงนี้อีกแล้ว  เสียงที่ผมไม่ต้องการจะได้ยิน  เพราะทุกครั้งที่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นกลางดึก  มันไม่เคยนำมาซึ่งข่าวดีเลย  ผมรอสักพักเผื่อมันจะเงียบไป  จนแล้วจนรอดมันก็ยังแหกปากไม่ยอมเงียบ  ผมเลยจำเป็นต้องเอื้อมมือไปรับด้วยความเกรงใจคนข้างๆห้อง  เนื่องจากผมยังคงเป็นนักศึกษาเรียนไปทำงานไป  ส่งตัวเองเรียนจึงทำให้ต้องเช่าหอ  ใกล้ๆมหาวิทยาลัย  กลับมาพูดถึงโทรศัพท์ที่ผมเพิ่งยกหูขึ้น

              "ฮัลโหล..."  ผมกรอกเสียงลงไปในหูโทรศัพท์ด้วยความงัวเงีย  พร้อมกันกับที่เสียงจากปลายสายดังกระแทกออกมาจากหูโทรศัพท์  เมื่อได้ยินเสียงที่ออกมาผมรีบเอื้อมมือไปกดสวิตซ์เปิดไฟที่โคมไฟบนโต๊ะข้างโทรศัพท์ทันที

              "ฮืออออออออออ"  เสียงร้องไห้จากปลายสายดังไม่หยุด  พร้อมกับความกลัวที่ผมรู้สึกได้จากเสียงที่ดังผ่านโสตประสาทที่ทำให้ผมขนลุกไปทั้งตัว

              "ปุย  เกิดอะไรขึ้น  ตอนนี้ปุยอยู่ไหน  อยู่กับใคร  ใครเป็นอะไร"  ด้วยความที่ตกใจกับเสียงร้องไห้ทำให้ผมถามคำถามต่างๆที่ข้องใจออกไปจนหมดอย่างไม่มีสติ  สับสนเสียยิ่งกว่าคนที่โทรมาเสียอีก

              "โอ๊ก...ฮืออออออออออ"  ปุยเรียกชื่อผมเหมือนจะตอบคำถามของผม  แต่แล้วก็กลับไปร้องไห้เหมือนเดิมอีกครั้ง

              "ปุย  ปุย  พูดตามโอ๊ก นะ 1 2 3.....9"  ผมเรียกปุยเพื่อดึงความสนใจของปุยให้หลุดออกจากเรื่องอะไรก็ตามที่ตอนนี้กำลังทำให้ปุยร้องไห้อย่างไม่สติ  และใช้การนับเลขเพื่อให้ความสนใจนั้นยังคงอยู่กับผมและยืดเวลาให้หยุดร้องไห้

              "1 อึก อึก 2 อึก 3"  ปุยทำตามอย่างว่าง่าย  แม้จะยังมีการสะอื้นอยู่บ้าง แต่ผมก็เข้าใจว่าการที่จะให้คนเราหยุดร้องไห้ดื้อๆนั้นมันทำกันได้ยาก  ผมจึงถือหูโทรศัพท์รออย่างอดทนจนปุยนับถึงเลข9 และหยุดสะอื้นได้ในที่สุด

              "ปุย ตอนนี้ปุยอยู่ที่ไหนหรอ แล้วอยู่กับใครเอ่ย"  ผมพยายามถามคำถามที่ไม่ทำให้กระทบกระเทือนใจปุยมากนัก  เพื่อว่า ปุย จะได้ตอบคำถามของผมก่อนที่จะร้องไห้อีกครั้ง
     
              "ตอนนี้ปุยอยู่หน้าห้อง ICU ร.พ.ราษฏร์บูรณะ อยู่คนเดียว  เดี๋ยวปุยโทรหาคนอื่นต่อนะ  โอ๊ก รีบมานะ ซัน  ซัน...ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด"  อยู่ๆสายก็ขาดไปเสียเฉยๆ  ถึงแม้จะจับใจความไม่ได้แต่อย่างน้อยก็ทำให้ผมได้รู้ที่อยู่ของเพื่อนแล้ว 

             ผมรีบผละลุกขึ้นจากเตียงหยิบเสื้อและกางเกงตัวที่ใกล้ที่สุดสวมไปด้วยวิ่งไปที่ประตูห้องด้วย  ผมรีบออกจากห้องล็อคกลอน  แต่ไม่ได้ล็อคกุญแจอีกชั้นตามปกติที่ต้องล็อค  ด้วยความรีบร้อนผมวิ่งออกไปพร้อมกับโบกรถแท๊กซี่ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม

              "ไปรพ.ราษฏร์บูรณะครับ"  ผมบอกคนขับทันทีที่ขึ้นรถ  พร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมากดเลข7ค้าง(ซึ่งเป็นหมายเลขโทรด่วน) ซึ่งเป็นเบอร์ของ บอม  

              ผมรีบโทรหาบอมเพราะคิดว่าบอมน่าจะถึงรพ.แล้ว  แต่บอมกลับไม่รับโทรศัพท์  ผมจึงลองโทรไล่หาทุกคน  จนในที่สุดก็ไล่มาจนเป็นเบอร์พี่เฟรช และไม่นานนัก พี่เฟรช ก็รับสาย

              "ฮัลโหล พี่เฟรช  เกิดอะไรขึ้นครับ  ซันเป็นอะไร"  ผมรีบถามคำถามที่ข้องใจที่สุดออกไปทันที่ที่มีการรับสายเพราะคำสุดท้ายที่ได้ยินเป็นชื่อของซัน ที่แยกจากประโยคของคนที่ปุยอยู่ด้วย

              "โอ๊ก  ตั้งสตินะ  ซันไปแล้ว  รีบมานะ"  พี่เฟรชตอบแค่นั้นแล้วก็วางสายไป

              เพืยง 3 นาที  ผมก็มาถึงหน้า รพ.ราษฏร์บูรณะ  ไม่รอช้าผมรีบวิ่งเข้าไปทางห้องไอซียู  และเมื่อถึงหน้าห้องไอซียู  ก็พบว่า  บอม  กิ๊ฟ  จิ๋ว  พี่เฟรช  นั่งอยู่รอบๆปุย  ช่วยกันพัดให้ปุยที่ตอนนี้สลบไปพร้อมกับคราบน้ำตาเต็มใบหน้า  ผมเข้าไปข้างหลังกิ๊ฟ  ชะโงกหน้าเพื่อมองหน้าปุยให้ชัดๆ ว่าไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าสลบ  ใบหน้าของปุยเรียบเฉยมาก  คงไม่เป็นอะไรมาก

              ผมรีบเดินอ้อมไปหาพี่เฟรช  ซึ่งเป็นคนที่มีสติมากสุดในเวลานี้  เพื่อถามเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น

              "พี่เฟรช  เกิดอะไรขึ้นครับ"  ผมถามพี่เฟรช  เพื่อฟังคำตอบชัดๆ  เพราะคิดว่าที่พี่เฟรชพูดในรถแท๊กซี่น่าจะพูดผิด  หรือตกหล่นไปบางคำ

              "ซันจากเราไปแล้ว"  พี่เฟรชพูดแค่นั้น แล้วก็เงียบไป

              เมื่อได้ฟังคำตอบชัดๆ  มันทำให้ผมถึงกับเข่าอ่อน  ซุดลงไปกองกับพื้น  พี่เฟรชเลยรีบมาพยุงผมไปนั่งเก้าอี้  ข้างหลังปุย

              "ทำไมกัน  อะไรกัน  ทำไมต้องเป็นแบบนี้หล่ะ"  ผมได้แต่พึมพำออกมา  แล้วผมก็หมดสติไป



    +แวะพักคุยกันนิด+

    เอารูป มาให้ดูด้วยนะงับ



    ถ้าดูไม่ได้เข้าลิงค์นะครับ
    http://my.dek-d.com/_Hamano_/show_picture.php?pid=13051727&user_id=610770


    ~~Hamano~~
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×