คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ชะตากรรมอันโหดร้าย
....แสงแดดยามเช้าในวันแรกแห่งการอาศัยบนดาวพุธส่องลอดเป็นลำเข้ามาทางหน้าต่างหัวเตียง ปลุกให้ทั้งสองตื่นจากหลับไหล สายลมหวีดหวิวพัดเอาความร้อนอบอ้าวบนดาวเข้ามา แตกต่างจากเมื่อคืนที่อากาศออกจะเย็นจัด
หลังจากทั้งคู่ได้ทำธุระส่วนตัวแล้วก็เร่งรีบจะออกเดินทางสำรวจดาวในเช้าวันใหม่ทันที โดยที่อากาศร้อนภายนอกไม่ได้เป็นอุปสรรคกับเธอทั้งคู่แม้แต่น้อย
“หาว.... เอาหล่ะ เริ่มจากตรงไหนดีล่ะแอนเฟียร์”
“เริ่มจาก การไปหาของกิน เย้!”
“..............”
“แอนเฟียร์! เจ้ากินข้าวเช้าแล้วนะ เราไปที่จุดบริการนักท่องเที่ยวดีกว่า” แล้วอะมาลเทียก็ฉุดกระชากลากดึงคนเห็นแก่กินออกจากบริเวณที่มีร้านอาหารตรงไปยังเป้าหมายทันที
“ขอโทษนะคะ ที่นี่มีแหล่งท่องเที่ยวน่าสนใจบางมั้ยคะ” อะมาลเทียเอ่ยถามพนักงานภายใน
“สักครู่นะครับ” แล้วเขาก็เดินหายไปจากด้านหลังเคาร์เตอร์
“อะมาลเทียจ๋า เธอก็พอกันเลย จะหาที่เที่ยวอู้งานเรอะ”
"เห็นชั้นเป็นคนแบบนั้นเหรอแอน เจ้าต่างหากที่จะอู้งาน ข้าหน่ะจะไปหาที่ๆมีคนเยอะๆเผื่อจะได้เบาะแสอะไรต่างหากเล่า”
“อ่า...เอ่อ...เหรอ อืม ดีจ๊ะดี” แอนเฟียร์ถึงขนาดพูดไม่ออกเพราะมันแทงใจดำเธอสุดๆ เรื่องอู้งาน หาเวลาเที่ยว
ก็เรามันชาวต่างแดน ที่ไม่เคยออกมานอกโลกซักที มนุษย์อย่างเราๆมีโอกาสออกมาข้างนอกนี่กี่คนกันเชียว ไม่ยักรู้ว่ามีอะไรแบบนี้ที่ดาวอื่นด้วย อ่านหนังสือมาก็ไม่น้อยแล้วนะ แปลกดีแฮะ แต่ก็ดีแล้วล่ะจะได้เที่ยวให้สนุกเลย 55+
ว่าแล้วเจ้าตัวดีก็แอบคิดอู้งานอย่างที่ภูตตนนั้นบอกไว้จนได้
“สถานที่ท่องเที่ยวก็มีพิพิธภัณฑ์ของดาวดวงนี้ครับ ที่ได้รับความนิยมกันมาก กับ อุทยานประวัติศาสตร์ทางทิศใต้ของเมืองนี้ แล้วก็ ปราสาททางตอนเหนือของดาวครับ”
“ค่ะๆ ของแผนที่ไปพิพิธภัณฑ์ กับ อุทยานด้วยค่ะ”
“ทำไมเลือก 2 ที่นี้ล่ะอะมาลเทีย”แอนเฟียร์พูดด้วยเสียงกระซิบ
“เอ๋า เราก็จะได้รู้อะไรๆเกี่ยวกับดาวดวงนี้ เช่นประวัติความเป็นมาไง เผื่อจะได้มีเบาะแสอะไรบ้างให้ตามหาบ้างไงล่ะ”
“อืม...ก็ดีจ๊ะ”
เหมือนเราจะไม่ได้ช่วยอะไรเลยแฮะ อืม... ไม่ดีๆ ต้องลงมือช่วยบ้างแล้ว
“นี่ครับแผนที่”
“ขอบคุณมากค่ะ..... เอาล่ะเราเดินทางกันเถอะ...... เอ่อว่าแต่ไปยังไงคะ?”
“เดินทางด้วยรถม้าประจำทางได้ครับ มีสาย 12 ไปถึงพิพิธภัณฑ์ และสาย 8 ไปถึงอุทยานครับ”
ดีล่ะ คราวนี้อะมาลเทียต้องจำสายพวกนี้ไม่ได้แน่ๆ จดไว้ดีกว่า เผื่อเราจะช่วยอะไรได้บ้าง
“ป๊ะ เราไปอุทยานก่อนดีกว่า จะได้ไม่ร้อน สาย 8ๆ”
จำได้สายได้อี๊ก
โธ่ เนี่ยนะไม่ร้อน ไม่ร้อนกะผีหน่ะสิ
“โอ๊ยร้อน.... เนี่ยนะไม่ร้อนของเธอหน่ะ ดาวพุธทำไมร้อนอย่างงี้ล่ะเนี๊ย”เสียงแอนเฟียร์บ่นขึ้นขณะที่เดินอยู่ในอุทยานที่เต็มไปด้วยสิ่งที่เธอตั้งชื่อให้ว่า อะไรก็ไม่รู้น่าเบื่อ
“อย่าบ่นนักสิแอน เดินๆไปเหอะน่า”ปากพูดไปมือก็กางแผนที่อุทยานไปด้วย “เฮ้ออ ในนี้มีแต่อะไรก็ไม่รู้ คนเยอะไปหมดเลย ไม่ค่อยช่วยในการค้นหาเลยอ่ะ เราไปพิพิธภัณฑ์กันเหอะ”
นั่นเห็นมั้ย บอกแล้วว่าน่าเบื่อ พิพิธภัณฑ์จะไม่ยิ่งเบื่อกว่าเหรอ แต่ถ้าพูดออกไปมีหวังโดนเจ้าภูตดีดออกไปนอกกาแล็กซีแหงเลย
เมื่อมาถึงพิพิธภัณฑ์แอนเฟียร์อารมณ์บูดสุดๆ เพราะที่นี่มีแต่สิ่งที่อะมาลเทียบอกว่า เป็นประโยชน์ทั้งนั้น แถมภูตนั่นยังจำสายรถม้าได้อีกต่างหาก แต่ก็ยังดีที่ว่าในนี้มีแอร์ไม่เหมือนอยู่ข้างนอกที่ร้อนยังกับเตาไฟ
“เอาล่ะๆ นี่ๆดูตรงนี้สิ ดาวพุธหน่ะมีประเพณีต่างๆมากมายเลยล่ะอย่างลอยโคมฉลองวันปีใหม่ กับ แข่งกินเรอะ ? อะไรเนี่ย”
“หือ แข่งกินเหรอไหนๆ..... อะไรอ่ะ พิธีกรรมเคารพสักการะเทพพระเจ้า ????”
“แอนเฟียร์ เห็นแก่กินเรอะ ป๊ะๆ ไปต่อเหอะ”
“ดาวพุธเคยถูกปกครองโดยชาวดาวพฤหัสบดี ที่เป็นใหญ่ในช่วงศตวรรตที่ 4 มีการจับชาวดาวพุธเก่าแก่ไปเป็นพลเมืองของดาวพฤหัสบดี มีการใช้แรงงานกันอย่างโหดร้าย จากที่ดาวพุธเป็นดาวแห่งภูตผู้เก่งกาจผลิตภูตออกไปทำหน้าที่ต่างๆมากมายทั่วกาแล็กซี่ แต่แล้วภูตที่เก่งกาจทั้งหมดถูกจับไปอยู่ดาวพฤหัสบดี และถูกกักขังให้ทำงานอยู่กับดาวที่นั่น ถ้าไม่เชื่อฟังก็จะถูกชาวดาวพฤหัสฯลงโทษ บ้างก็ถูกเนรเทศออกไปยังนอกกาแล็กซี่ ในข้อหาทรยศ แต่ผู้ที่เป็นลูกหลานแห่งภูตหนีออกมาได้บ้าง แต่ก็ไม่อาจกลับดาวบ้านเกิด จึงต้องอยู่ที่นั่นตลอดมา จนต้นศตวรรตที่ 6 ได้รับการปลดปล่อยเป็นอิสระ แต่ก็ยังคงอาศัยอยู่ที่นั่นสืบมา..........”
“อะไรกัน มีเรื่องน่าเศร้าอย่างนี้ด้วยเหรออะมาลเทีย โหดร้ายเหลือเกินนะ”
“........”
“อะมาลเทีย ?”
“มันเป็นชะตากรรมอันโหดร้ายของภูตเหล่านั้น...ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงไปได้”
“อะมาลเทีย มีอะไรรึป่าว”
“ไม่มีอะไรหรอกจ๊ะ เราไปกันต่อเถอะแอนเฟียร์”เสียงนั้นกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง
“จ๊ะ”
แอนเฟียร์สงสัยกับท่าทีแปลกประหลาดของเธอ แต่ก็รู้ว่าเธอไม่ต้องการตอบ ความอยากรู้จึงหายไป….
บ่ายวันนั้น พวกอะมาลเทียก็ได้เก็บข้อมูลต่างๆของดาวพุธ อย่างการเมืองการปกครอง ไปจนถึง ผังเมือง ซึ่งแอนเฟียร์ไม่เข้าใจซัดนิดว่าจะรู้ไปทำไมกัน? แต่อะมาลเทียดูเงียบไปมาก แต่เมื่อแอนเฟียร์ถามอะมาลเทียก็ทำท่าทางให้ดูปกติที่สุด อย่างที่ดูยังไงก็รู้ว่าแสแสร้งแกล้งทำ
ตกเย็นวันนั้น เธอทั้งสองได้ข้อมูลดาวพุธมาอย่างที่เรียกว่าเป็นไกด์พาชมดาวได้เลย แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่รู้จะเริ่มพรุ่งนี้เช้าอย่างไร ตอนนี้คิดได้เพียงอย่างเดียว หาอะไรกินแล้วนอนพักผ่อนเก็บแรงไว้พรุ่งนี้เท่านั้น
เวลาได้ผ่านไปกับความเงียบระหว่างที่แอนเฟียร์หลับเป็นตาย และภูตจอมขยันที่ใช้ข้ออ้างว่าภูตไม่ต้องนอนเยอะเท่ามนุษย์ กำลังนั่งอ่านสิ่งต่างๆที่จดมาจากพิพิธภัณฑ์อย่างเอาเป็นเอาตาย ไม่รู้จักหลับจักนอน ความจริงแล้วภูตก็ต้องได้รับการพักผ่อนเช่นเดียวกับมนุษย์ เพียงแต่ว่า เธอไม่ต้องการให้แอนกังวลใจจนนอนไม่หลับเท่านั้น แต่ถึงอะมาลเทียจะไม่พูดแอนก็คงหลับเป็นตายอยู่ดี
แต่ในขณะที่ความอ่อนหล้าทำกังครอบงำอะมาลเทียอยู่นั้น เธอกำลังจะงีบหลับไป ก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูก ตัวของแอนเฟียร์ที่นอนอยู่ข้างกายเรืองแสงขึ้นจางๆ แต่ดูสว่างมากยามค่ำคืน นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ต้องเอาเธอมาด้วย เพราะร่างกายของเธอพิเศษกว่าคนอื่น จะมีการทำปฏิกิริยาตอบสนองกับชิ้นส่วนของดาวคาร์มี ครั้งแรกที่อยู่บนโลกเป็นเวลาเที่ยงวันซึ่งแสงแดดคงลบเลือนลำแสงนั้นจนหมด
งั้นก็หมายความว่าชิ้นส่วนของดาวคาร์มีอยู่ใกล้ๆนี้แล้ว!!
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ใกล้ที่นู๋แอนเฟียร์จะได้พบกับชิ้นส่วนที่ 2 ของดาวคาร์มีบนดาวพุธแล้ว สิ่งที่อะมาลเทียอ่านในพิพิธภัณฑ์มีสาวนเกี่ยวข้องกับอดีตของเธอหรือไม่ อย่างไร แล้วชิ้นส่วนของดาวคาร์มี อยู่ที่ไหนกันแน่!!
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามมาตลอดนะคะ ขอบคุณทุกเสียงคอมเม้นด้วยค่ะ
แล้วพบกันใหม่ในตอนที่ 5 นะคะ
ความคิดเห็น