คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เดินทางสู่อวกาศ
อืม..เรื่องมันเป็นอย่างนี้สินะ ถ้าทางจะใหญ่หน้าดูเลย แต่ก็แปลกดีที่มันต้องเกิดกับคนอย่างฉัน อาจจะเป็นพรหมลิขิตที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้วก็ได้ เอาเถอะๆ ยังไงก็มาถึงนี่แล้ว ฉันจะต้องทำให้เต็มที่ เพื่อกาแล็กซีของเรา............
“นี่เราจะไม่ร่วงลงไปเหรอ ฉันเคยอ่านในหนังสือ เค้าบอกว่านอกโลกไม่มีอากาศแล้วก็ไม่มีแรงโน้มถ่วงนี่นา ?” แอนเฟียร์ถามขึ้นหลังจากเก็บงำความสงสัยไว้ได้สักพัก
“ก็.. นะ มนุษย์เป็นอย่างนี้ทุกคนเลยเหรอ ?”
“หา! อะไรนะ เธอว่าอะไรนะ ฉันไม่เข้าใจ มนุษย์ก็เป็นแบบที่เป็นอยู่นี่ไง”
“อ๋อ เอ่อ ก็...ความจริงนะ มนุษย์ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเชื่อเรื่องปาติหารหรอก ใช่ ข้างนอกนี่ไม่ควรจะมีอากาศ ไม่ควรจะมีแรงโน้มถ่วง แต่มันก็มีอยู่ โดยที่มนุษย์เหล่านั้นไม่เคยรู้ เพราะไม่เคยสัมผัสมันไงล่ะ เจ้าเองก็เคยอยากที่จะออกมาข้างนอกไม่ใช่เหรอ ?” อะมาลเทียพูดเหมือนรู้ใจแอนเฟียร์ ทำให้เธอยิ้มออกมาได้ หลังจากไม่ได้ยิ้มมาตั้งแต่พบชิ้นส่วนดาวคาร์มีนั่น
“นี่ แอนเฟียร์ ดูนี่สิ จุดเนี้ยเป็นจุดที่สามารถมองเห็นระบบสุริยะได้ชัดเจนและสวยงามที่สุดเลยละนะ” เสียงของภูตน้อยดังทำลายความเงียบ
“โห..ฉันไม่เคยเห็นอะไรสวยงามอย่างนี้มาก่อนเลย แต่ทำไม มันไม่เห็นเหมือนที่ฉันเรียนในห้องเรียนหรือโรงเรียนเลยล่ะ”
แอนเฟียร์ถามด้วยความสงสัย เพราะภาพที่เห็นอยู่เบื้องหน้านั้น ช่างสวยงาม ไหนว่าจักรวาลมีแต่ความมืดมิดและว่างเปล่ากันล่ะ? มันมีแสงสีสันต์มากมายแสนสะดุดตา ไม่ว่าจะมาจาก ณ มุมไหนของระบบสุริยะแห่งนี้ อีกการคมนาคมขนส่งนานาประเภท บางคนก็ขี่ดาวหางแบบพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นสีฟ้า ชมพู หรือเขียว บ้างก็ขี่สัตว์ที่น่าตาคล้ายนกตัวใหญ่บ้าง ปีกาซัสบ้าง อะไรต่อมิอะไรขวักไขว่ไปหมด
“พาหนะพวกนี้ถูกสั่งตรงจากดาวพุธหน่ะ เพราะท่านเทพเมอร์คิวรี่นั้น เป็นเทพแห่งการเดินทาง สัจจรไปมาไงล่ะ” อะมาลเทียถามเมื่อเห็นแอนเฟียร์ทำท่าทางสนใจพาหนะแปลกๆ
แอนเฟียร์จ้องไปยังภาพเบื้องหน้า ที่มองออกไปได้ไกลสุดลูกหูลูกตา ภาพระบบสุริยะที่แสนไกลพ้น ดวงอาทิตย์สีแดงฉาน เปี่ยมไปด้วยพลังอันแรงกล้า ยากที่จะบรรยายไหว ดาวพุธที่เรืองรองไปด้วยแสงแห่งตะวัน ดาวศุกร์ ดาวแห่งความงาม โลกของเรา ดาวที่ไม่ว่าจะมองจากมุมมองใดก็ย่อมสวยงามเสมอ ดวงอังคารสีแดงแห่งสงคราม และต่อมาก็คงเป็นแถบดาวเคราะห์น้อย ที่มีจำนวนสมาชิกอยู่นับล้านดวงต่างพากันโคจรอย่างรีบเร่งไปรอบๆวงโคจรของตนเอง ดาวพฤหัสบดี ทั้งใหญ่โต โอ่อ่า ดูมีอำนาจที่สุด ดาวเสาร์ ดาวที่ขึ้นชื่อว่างดงามที่สุดในระบบสุริยะ ยิ่งมามองจาก ณ จุดนี้แล้ว ยิ่งหาที่ติมิได้เลย ดาวยูเรนัส ดาวเนปจูน ยามที่โจรเคียงคู่กันไปอย่างเชื่องช้า เหมือนฝาแฝดพี่น้องกันก็ไม่ปาน ทั้งขนาดที่ใกล้เคียง ต่างกันเพียงสีสันเล็กๆน้อยๆ กับแนวระนาบของวงแหวนเท่านั้น
“ว่าแต่ทำไมดวงตะวันนี้ถึงไม่ร้อนอย่างที่คิดนะอะมาลเทีย”
“ชุดที่เจ้าสวมอยู่อย่างไรเล่า แอนเฟียร์”
“อือ ขอบใจนะ”
“มันเป็นหน้าที่” แม้แต่ใจจริงเธอก็อยากมอบชุดนี้ให้ด้วยความเต็มใจยิ่งนัก
“.....................”
แล้วความเงียบก็โรยตัวลงมาอย่างเชื่องช้า จนกระทั่งทั้ง 2 เดินทางมาถึงดาวดวงเล็กๆ เล็กที่สุดในระบบสุริยะนี้ ดาวพุธนั่นเอง
“เอาล่ะ แอนเฟียร์คราวนี้เจ้าต้องเอาเสื้อคลุมออกมาใส่แล้ว ดาวพุธหน่ะ มีอากาศที่แปรปรวนมากนะ ระหว่างกลางวันกลางคืน เพราะไม่มีบรรยากาศไง”
“นี่...กลางคืนสินะ” กลางคืนที่แสนเงียบ หนาวเย็น มืดมิด ปราศจากแสงจันทร์ (ดาวพุธไม่มีดวงจันทร์เป็นบริวารหรอกนะจ๊ะ)
ดาวพุธเป็นเพียงดาวดวงเล็กๆ สังคมบนดาวพุธจึงเหมือนชนบทที่อยู่ห่างไกลความเจริญรุ่งเรือง เปี่ยมไปด้วยการอยู่อาศัยที่เรียบง่าย สบายๆ ภายในเมืองเล็กๆ มีบ้านเรือนตั้งอยู่อย่างไม่หนาแน่นมากนัก มีแสงไฟดวงน้อยๆและต้นไม้ปลูกอยู่ทุกมุมเมือง ทางเดินเท้าแทบไม่เหลือผู้คนแล้ว และที่มุมหนึ่งของเมือง..
“นั่นไงๆ เหล่าชาวดาวพุธ กำลังทำอะไรอยู่นั่นหน่ะ”
“ป๊ะ เราเข้าไปดูใกล้ๆกันเถอะ” อะมาลเทียชวน “เผื่อจะได้เบาะแสอะไรเกี่ยวกับชิ้นส่วนบ้าง” พร้อมๆกับที่มือเล็กนั้นสัมผัสที่ดาวหางเพียงครั้งเดียว ตัวดาวหางก็หดเหลือขนาดที่สามารถใส่กระเป๋าได้สบาย ๆ
ว่าแล้วทั้งสองก็เดินปะปนไปกับชาวดาวพุธ เห็นผู้นำคนหนึ่ง ยืนอยู่กลางวงล้อมนั้น เหมือนกำลังจะคุยอะไรกับเหล่าชาวดาวพุธ แต่เธอไม่เข้าใจภาษาเหล่านั้น เธออดใจรอจนการชุมนุมเสร็จสิ้น อะมาลเทียจึงเดินเข้าไปหาผู้นำคนนั้น เธอพูดด้วยภาษามนุษย์ ว่าเธอมากับนักท่องเที่ยว ต้องการค้างอยู่ที่นี่ซักระยะหนึ่ง แล้วถามว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่คนๆนั้นกลับเข้าใจเธอเป็นอย่างดี และพูดกลับมาว่า
“เชิญเลยขอรับ เรามีที่พักอาศัยให้นักท่องอวกาศต่างแดนเสมอ” ทั้งสองจึงตามชายผู้นั้นไป
พอเดินไปได้สักพัก ทั้งสามก็มาถึงที่ ๆ เป็นเหมือนสถานีให้บริการ เขียนป้ายใหญ่ติดไว้หลายภาษา รวมทั้งภาษามนุษย์ว่า “ศูนย์บริการนักท่องเที่ยวต่างแดน ยินดีต้องรับนักท่องอวกาศทุกท่าน” ทั้งสามจึงได้เข้าไปติดต่อยังภายใน
หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ภายในได้ทำการช่วยเหลือในการจัดหาที่พักชานเมืองให้กับทั้งสอง อย่างรวดเร็วทันใจ ชายผู้นำทางมาจึงได้ขอลากลับออกไป
เมื่อมาถึงยังที่พักชานเมืองเล็กๆน่ารัก ทั้งสองก็เพลียเกินกว่าจะลืมตาไหว ก็ได้เอนหลังทั้งใจจะหลับให้สบายในคืนแรกนี้
แต่แอนเฟียร์ก็นึกได้ถึงบางสิ่งที่น่าสงสัย
“อะมาลเทีย ดาวดวงอื่นมีการบริการนักท่องเที่ยวแบบนี้ไหม แล้วดาวพุธมันมีที่ให้น่าเที่ยวตรงไหนเหรอ ? ร้อนก็ร้อน”
“มีสิ บรรยากาศเมืองชนบทอย่างนี้ไงเล่า เค้าเรียกว่าดาวคลายเครียดหน่ะนะ”
“..........”
“อะไรเหรอ”
“อืม..... เธอไม่ง่วงเหรอ”
“อืม เพลียๆเหมือนกัน ก็เจ้านั่นแหละชวนคุย นอนพักกันเหอะ นี่ก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องออกตามหาชิ้นส่วนแต่เช้า”
“จ้า”
“เออนี่ แอนเฟียร์”
“........”
“แอนฟะ...”
“........”
“หลับไปซะแล้วเรอะเนี่ย”
“ราตรีสวัสดิ์นะท่านแอนเฟียร์ ข้าสัญญาว่า วันหนึ่งความจริงเกี่ยวกับเรื่องของท่านและภารกิจนี้ จะต้องถูกเปิดเผยออก แต่ต้องขอโทษด้วยไม่ใช่ข้าที่เป็นผู้เปิด ซักวันท่านจะรู้เอง” อะมาลเทียกล่าวด้วยเสียงกระซิบที่ได้ยินเพียงลำพัง
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
จบไปแล้วกับตอนที่ 3 อิอิ กำหนดลงเร็วกว่าที่คิดไว้มากเลยล่ะค่ะ
ตอนที่ 4 คงได้ลงก่อนวันที่ 16 แน่ๆเลยล่ะ เขียนเสร็จแล้วด้วยสิ
ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้นะคะ อย่าลืมคอมเม้นให้ด้วย จะขอบคุณมากๆเลยล่ะค่ะ
ความคิดเห็น