ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ALL ABOUT NAMSONG

    ลำดับตอนที่ #1 : แอบรัก ครั้งแรก

    • อัปเดตล่าสุด 15 ธ.ค. 56










     


    MINO’s part

     

    พี่เขาชื่อ นัม แทฮยอน....

     

               

     

     

     

    หากเอ่ยชื่อนัมแทฮยอนแล้ว ไม่มีใครไม่รู้จักเขาหรอก รุ่นพี่แทฮยอนดังมาในหมู่สาวๆ ไม่ว่าจะเป็นสาวเล็กหรือสาวใหญ่ เต้นเก่ง ร้องเพลงเพราะ แถมยังหน้าสวยๆนั้นอีก.. ใครไม่คลั่งก็บ้าแล้ว ..... แม้กระทั่งผม

     

                “มินโฮ ! นี้แกแอบขโมยของในร้านไปอีกแล้วหรอ!!!

     

              “เปล่านะครับแม่ โอ๊ยๆ! ผมเจ็บนะ” ยังไม่ทันที่จะก้าวขาออกจากบ้านตัวเอง คุณแม่ก็จัดการบิดหูผมเสียเกือบหลุดออกมา

     

                “เปล่าแล้วนี้อะไร หลักฐานคามือแกแบบนี้ยังจะกล้าปฏิเสธอีก ไอ้ลูกคนนี้หนิ! ฉันถามแกจริงๆ เอาไปให้สาวที่ไหนได้ทุกวี่ทุกวัน ปกติไม่ชอบกินนมรสนี้หนิ”

     

                “เรื่องของผมหน่า ถ้าแม่ไม่มีอะไรแล้วผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ”  กล่าวสวัสดีคุณแม่ก่อนจะรีบเผ่นออกจากบ้าน ขื่นอยู่ต่ออีกสักวินาทีเดียวได้โดนล้วงความลับแน่ ...

     

                ใช่แล้วครับ... ความลับที่ว่านั้นก็คือผมแอบชอบรุ่นพี่แทฮยอน  ชอบมา4ปีแล้วด้วย..

                ผมต้องรีบไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อจะได้แอบขอกุญแจสำรองลอคเกอร์รุ่นพี่แทฮยอนจากคุณลุงยามหน้าโรงเรียน ภารกิจทุกเช้าของผมคือการแอบเอานมรสสตอเบอรี่ไปไว้ในลอคเกอร์รุ่นพี่นั้นแหละ ... อยากบอกว่าเรื่องเล็กๆของซง มินโฮก็ทำให้ฟินไปได้ทั้งวันนะครับ ก็แอบได้ยินมาบ้างว่ารุ่นพี่ดื่มมันหมดทุกครั้งเลย อันทีจริงแล้วแค่ไม่โยนทิ้งก็ดีใจจะแย่แล้ว...

     

                “อะนี้ พ่อหนุ่ม... นี้แอบทำลับๆล่อๆแบบนี้ระวังเจ้าตัวเขาจะจับได้นะ”

     

                “ขอบคุณมากครับลุง เสร็จแล้วผมจะรีบมาคืนนะครับ”  ผมรีบรับกุญแจลอคเกอร์จากคุณลุงยามมากำไว้ในมือทันที ประหนึ่งมันคือสมบัติล้ำค่า มืออีกข้างถือกล่องนมสตอเบอรี่สีชมพูไว้แน่น ... เอาหละ  ..เริ่มภารกิจได้!

     

              ถือว่าเป็นโชคดีตลอด 4 ปี ที่ผมแอบทำลับๆล่อๆแบบนี้โดยไม่โดนจับได้สักครั้งเดียว แม้กระทั่งเพื่อนสนิทของผม อีซึงฮุน มันก็ไม่ล่วงรู้ความลับเรื่องนี้ของผม

                แต่ดีแล้วแหละที่มันไม่รู้หนะ .. เรื่องอะไรที่ซึงฮุนรู้ โลกรู้..

     

                ผมกลัวว่าสักวันถ้ารุ่นพี่แทฮยอนรู้เรื่องนี้เข้า เจ้าตัวจะรังเกียจผมเปล่าๆนี้สิ

     

              มองซ้ายมองขวาเช็คแล้วว่าไม่มีใครผ่านมาทางนี้ก็จัดการหยิบกุญแจขึ้นมาเตรียมไขลอคเกอร์เป้าหมายทันที แต่ทว่า..

     

                “เฮ้! นายจะทำอะไรลอคเกอร์ผมหนะ”  จากที่กำลังจะไขกุญแจอยู่นั้นถึงกับสะดุ้งจนเผลอทำกุญแจดอกสำคัญตกลงกับพื้น มืออีกข้างที่ถือกล่องนมอยู่รีบไขว้หลังซ่อนทันทีเมื่อพบว่าผู้ชายตรงหน้าคือ รุ่นพี่แทฮยอน !!

     

              “ระ รุ่นพี่!

     

                “รู้จักผมหรอ? .. เห... นี้นายอยู่ม.5เองหนิ”  ตาเรียวๆของรุ่นพี่แทฮยอนหรี่เป็นเส้นตรงมองอกเสื้อของผมที่ปักวงกลม2ดวงเด่นหล่าอยู่  พลันนึกขึ้นได้ว่าที่อีกข้างมีชื่อของตัวเองอยู่จึงรีบแปะหมับเข้าที่อกข้างซ้ายทันที

     

                “อะไรกัน ผมไม่ได้อยากรู้ชื่อนายเสียหน่อย.. นี้มาทำอะไรลับๆล่อๆหน้าล็อคเกอร์ผมมิทราบ” ใบหน้าหวานจากที่ดูสดใสเริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดแสดงอาการไม่พอใจนิดๆ ถึงจะดูเหวี่ยงๆในสายตาคนอื่น แต่สำหรับผมแล้ว.. มันดูน่ารักเป็นบ้า 

     

                ให้ตายดิ... มือข้างที่กำอกเสื้อไว้แน่นสัมผัสได้ถึงแรงเต้นของหัวใจที่แทบจะหลุดออกมาจากอก

     

                ต้องทำอะไรสักอย่าง .. ไม่งั้นถูกจับได้แน่ๆ ไหนจะหลักฐานคามือที่อยู่ด้านหลังนี้อีก

     

                “คือ...”

     

                “นายคงไม่ได้แอบมาขโมยของผมใช่ไหม?  ในลอคเกอร์นั้นมีของสำคัญของผมนะ!

     

              “คือ รุ่นพี่ครับ”

     

                “ถ้านมสตอเบอรี่นั้นหายไป ผมโทษว่านายแอบขโมยกินแน่ ซงมินโฮ J

     

     

    .

    .

     

    .

     

     

     

     

    TAEHYUN’s past

     

     

              ทำไมวันนี้ยังไม่มานะ....

     

                “แทฮยอน มีคนฝากนี้มาให้หนะ”  จุนฮเว หนึ่งในเพื่อนสนิทในกลุ่มของผมยื่นกล่องชอคโกแลตรูปหัวใจสีชมพูให้ ผมเงยหน้ามองนิดหนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาอีกครั้ง

     

                ... ไม่ใช่นมสตอเบอรี่ที่รอหนิหน่า

     

                “เอาไปกินเถอะ ฉันให้”

     

                “จริงดิ?  บ๊อบบี้ ไอ้คิ้วตกมันบอกว่ามันให้พวกเรากินเลยวะ” จุนฮเวหันไปตะโกนบอกบ๊อบบี้หรือคิมจินวอนที่นั่งเล่น PSP อยู่ข้างๆกับฮันบิน

     

                “ก็แน่แหละ แกก็รู้ว่าแทฮยอนมันไม่รับของจากใคร” ฮันบินที่นั่งมองเพื่อนสองคนที่ลุมทึงกล่องชอคโกแลตอยู่พลางนึกขึ้นได้ นัมแทฮยอนขวัญใจสาวๆทั้งโรงเรียนหนะ...หยิ่งใจตาย

     

                นอกจากจะไม่รับของจากคนอื่นแล้ว  ยังไม่คุยกับคนแปลกหน้าอีกด้วย นี้ถือว่ายังดีที่รู้จักคบค้าสมาคมกับเพื่อนในกลุ่มบ้าง ไม่งั้นไอ้หมอนี้ไม่มีคนคบแน่...ไม่สิ จัดเป็นประเภทไม่คบใครมากว่า

     

                “อ้าว..แล้วเคสนมสตอเบอรี่ปริศนา4ปีนั้นหละ”

     

                “เออนั้นดิ จะว่าไปวันนี้ไม่เห็นแกกินหนิหว่า”

     

                อย่าว่าแต่เพื่อนๆเลย แทฮยอนก็รอดูอยู่ว่าทำไมยังไม่มา... ตอนเช้าไปเปิดลอคเกอร์ดูก็ไม่มี... นี้จะ3วันแล้วที่เปิดลอคเกอร์มาแล้วเจอแต่ความว่างเปล่าแบบนี้

     

                ย้อนไปถึงเมื่อ4ปีที่แล้ว จำได้ว่าเปิดเทอมมาใหม่ก็เจอเจ้ากล่องนมสีชมพูวางอยู่ในลอคเกอร์ แปะโพสอิสสีเชียวแล้วมีตัวอักษรสั้นๆว่า ให้ เท่านั้น

               

                จากตัวอักษรที่แปะหน้ากล่องนมทุกวันเดาไม่ได้หรอกว่าลายมือนั้นเป็นของผู้หญิงหรือของผู้ชาย เพราะดูเหมือนคนเชียนจะบรรจงเขียนมันเป็นพิเศษ

     

                นัม แทฮยอนไม่เคยรับของจากคนแปลกหน้า..ก็จริง

               

    แต่สำหรับคนนี้เรียก...

    ไม่รู้ว่าเจ้าของกล่องนมไปศึกษาประวัติเขามาหรือเปล่าว่าเขาชอบกินนมรสไหน ยี่ห้ออะไร ถึงได้เลือกมาเสียถูกใจแบบนี้  ช่วงแรกๆก็คิดว่าเป็นฝีมือ แทฮยอนนี่เลิฟลี่อิอิ (ชื่อแฟนคลับ) ที่แอบเอามาใส่ไว้ แต่เพราะจากการที่แทฮยอนมักเป็นพวกปฎิเสธของขวัญจากคนอื่น จึงไม่ค่อยมีใครกล้าให้ซ้ำๆ ถี่ๆแบบนี้

     

    4ปีแล้ว ที่ทุกเช้าเปิดลอคเกอร์มาเจอเจ้ากล่องนมนี้วางไว้ ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ .. การดื่มนมสตอเบอร์รี่จากคนแปลกหน้าที่ไม่รู้ว่าใครในทุกเช้ากลายเป็นหนึ่งในชีวิตประจำวันของนัม แทฮยอนไปเสียแล้ว

     

    ... แต่นี้ไม่เห็นมา 3 วันแล้วนี้สิ

     

    หรือว่าเจ้าเด็กดำหัวเกรียนๆที่เจอวันนั้น ..... ! 

    .

    .

    .

     

    นี้หมอนั้นกล้าแอบขโมยกินของๆผมงั้นหรอ !!!!

     

     

     

     

     

    สวัสดีค่า อิ_อิ  พี่นัม กับน้องซงเป็นไงบ้างทุกคน >_< ฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจหลายๆคนด้วยเด้ออออออออ *บายยยย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×