ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic All anime novel] ตัวผมคือนักท่องเที่ยว

    ลำดับตอนที่ #41 : ตอนที่41 ผลกระทบ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.23K
      205
      27 ม.ค. 64

    ความเดิมจากตอนที่แล้ว

    “หักอก?”ซิกพูดกับริน

    “...”รินที่ได้ฟังคำตอบจากเพื่อนตนถึงกับไปไม่เป็น

    “ชั่งเรื่องนั้นเถอะ เราจะต้องไปทำงานกันอีกนะ”ซิกพูด

    “นายนี่น่าาา~”รินส่ายหัวกับความซื่อบื้อของเพื่อนตน

    ทั้งสองพูดคุยกันไปและทำการเดินทางไปหอพักของตน เดิมทีซิกและรินอาศัยอยู่ที่โบสถ์กับซิสเตอร์พอโตขึ้นทั้งสองจึงจำเป็นจะต้องหาเงินเลยได้ออกมาจากโบสถ์และทำมาหาเลี้ยงตัวเอง

    ภายในห้องพัก

    “รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เราจะไปทำงานกันแล้ว”ซิกตะโกนบอกริน

    “รู้แล้วน่าา..”รินที่พึงออกจากห้องนํ้ามา 

    ร่างกายของอีกฝ่ายที่เปียกด้วยนํ้าผิวสีขาวนวลชวนให้หลงไหลผสมกับดวงตาสีเขียวมรกตของเธอ รินที่พึงออกจากในสภาพเปียกปอนได้เดินเข้ามาหาซิกด้วยสภาพเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวในการปกปิดร่างกายจากชายหนุ่มตรงหน้า 

    “เป็นยังไงบ้าง...”รินพูดพร้อมเอนตัวมาข้างหน้าเผยให้ร่องจากอกของตัวเธอถึงจะไม่ได้ใหญ่โตจนเว้อวัง แต่ด้วยสภาพในตอนนี้ก็มากพอจะล่อลวงชายหลายคนให้ตกอยู่ในภวังค์  

    “อืมมม...หนึบ ดึ่ง”ซิกเอื้อมมือของตนเข้าไปจับหน้าอกที่เด๋งสู้มือของริน “ก็ใหญ่ขึ้นนิ?”

    “ว้ายยย!!”รินตกใจกับกริยาของซิกที่ทำการบีบหน้าอกตัวเอง จึงทำการชกใส่หน้าซิกจนอีกฝ่ายปลิวไปฝังในกำแพง

    “โอ้ยยย!”ซิกพยายามออกจากกำแพงและมองไปที่อีกฝ่าย 

    รินที่เผลอใช้มือที่กำลังจับผ้าเช็ดตัวทำการชกไปที่ซิกนั้นตอนนี้ ผ้าที่ปกปิดร่างกายและจุดสงวนของเธอไว้หลุดร่วงลงมาตามแรงโน้มถ่วงทำให้ตอนนี้ ร่างกายรินเปลื่อยเปล่าอย่างสมบูรณ์ต่อหน้าเด็กหนุ่มหรือก็คือเพื่อนสนิทเธอ

    “กรี๊ดดดดด!!!”

    “นี่เธอเป็นอะไรเนี่ย ชกผมเองกรี๊ดเองแถมยังเปลืองผ้าต่อหน้าผมอีก”ซิกพูดพร้อมมองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่มีสิ่งใดรอดพ้นสายตาชายหนุ่มแม้กระทั่งจุดสงวนของเธอ

    “ตาบ้าไปตายซะ!!!”รินที่ต้องนี้หน้าแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศพุ่งไปชกซิกที่พึงออกจากกำแพงอีกรอบ เช่นเดิมซิกคราวนี้ก็ยังคงถูกฝังในกำแพง

    รินรีบเก็บผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งไปยังหัวแต่งตัวในทันที ด้วยความเขินอายถึงขีดสุด ซิกเมื่อออกจากกำแพงได้จึงตะโกนไป

    “รีบแต่งตัวได้แล้ว”ซิกตะโกน

    “รู้แล้วน่าาา!!!”รินตะโกนตอบกลับมา

    เมื่อรินแต่งตัวเสร็จก็ทำการออกมาจากห้อง ในชุดของพนักงาน “ใช้ได้เลยนิ”ซิกชมริน

    “อย่างนายไม่ต้องมาพูดเลย”รินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แสดงว่าตนกำลังงอน อีกฝ่ายอย่างชัดเจน

    “ไม่เอาน่า ผมไปทำตรงไหนให้เธอโกรธเนี่ย”ซิกถามอีกฝ่าย

    “ทุกตรง!”รินกล่าวผมสะบัดหน้าหนี

    “น่าาาอย่าโกรธเลย...”ซิกพูด

    “นายจะยอมทำทุกอย่างใช่ไหม?”รินที่หันหน้าหนีใช้สายตาแอบมองอีกฝ่ายด้วยปลายสายตา

    “จะให้ผมทำอะไร?”ซิกเอียงคอสงสัย

    “ทำไหมนายถึงไม่รู้สึกอะไรเลย ตั้งแต่อยู่ที่โบสถ์แล้ว ไม่ว่าจะทั้งผู้หญิงหรือผู้ชายนายก็จะไม่สนใจอะไรเลย?”รินถามคำถามที่ตนสงสัยมานาน การที่ซิกมีกริยาท่าทางแบบนี้ 

    ในฐานะเพื่อนเธอไม่จำเป็นจะต้องกังวลอะไรอีกฝ่าย แต่ในฐานะคนชอบอีกฝ่ายซื่อเบื่อจนหน้าหมั่นไส้ผสมกับท่าทางไม่สนโลกอะไรเลย

    “เรื่องนี้อย่างงั้นหรอ?”ซิกยืนยันคำถาม รินพยักหน้ายืนยัน “เห้อ...”ซิกถอนหายใจ

    “เดิมทีผมเองก็รู้สึกเละ”ซิกตอบ

    “เดิมทีแปลว่าตอนนี้นายไม่รู้สึก?”รินสงสัย ซิกส่ายหัว

    “ไม่ตอนนี้ผมก็รู้สึก แต่อารมณ์มันเฉยชามากขึ้น ตั้งแต่ตอนได้รับ ‘เนโครแมนเซอร์’ มาทำให้ร่างกายคุ้นชินกับความตายประสาทสัมผัสด้านอารมณ์จึงอ่อนลง”ซิกเล่า

    “...”

    “และผมยิ่งร้ายแรง เมื่อพลังถูกยกระดับสัมผัสความตายยิ่งกล้าแกร่งผสมกับพลังเหนือมนุษย์ที่ทำให้ ผมมีมุมมองต่อโลกที่เปลี่ยนไป เรื่องนี้ทำให้ความตายเป็นสิ่งที่คุ้นชิน”ซิกเล่า 

    “และอารมณ์ของมนุษย์นั้นสัมผัสก็แปรปรวน ไม่มีใครสว่างไปทั้งหมดคนเรามีสองด้าน สว่างกับมืด ตามข้างตนด้านมืดสัมผัสใกล้เคียงความตาย”ซิกยังคงกล่าวต่อ

    “นั้นจึงเป็นเหตุให้บางครั้ง ผมก็มีท่าทีตอบสนองแบบเฉยชาและดูเหมือนผลนี้จะออกมาโดยเฉพาะความรักดูเหมือนจะมีผลมากเป็นพิเศษ แม้อีกฝ่ายจะแสดงกริยาท่าทางรุนแรงต่อผม แต่ผมกับเฉยชา ในมุมมองผมีผู้หญิงที่ดีต่อผมคล้ายกับเป็นน้องสาวไม่ก็พี่สาวมากกว่า”ซิกเล่า

    “พี่สาวและน้องสาวงั้นหรอ.....”รินพึมพำดวงตาแสดงท่าทีผิดหวังอย่างชัดเจน

    “สำหรับผมแล้ว คงมีเพียงแค่คนที่ไร้ความรู้สึกเท่านั้นที่ผมหลงไหล แต่ผมไม่อยากให้ใครเสียอารมณ์ไปหรอกนะ...”ซิกยิ้มในประโยคสุดท้าย

    “มันไม่มีหนทางอื่นเลยหรอ...”รินซึม

    “แท้จริงแล้วก็มีแบบตัวตนที่เกิดจากธรรมชาติหรือพลังงานบริสุทธิ์นะ ดึงดร่าม่าได้ไงเนี่ยไปกันเราต้องไปทำงานนะ”ซิก

    “โอเค”รินกลับมาเป็นท่าทางปกติอีกครั้ง

    “เข้าใจที่ผมพูดไหม?”ซิกถาม

    “...?”รินสงสัย ทางเข้าประตูปรากฎหญิงสาวสองคนไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ยูกิและอลิตที่ได้แอบตามมาทั้งสองอยู่ในภาวะซึมเศร้า เมื่อได้ฟังความจริง

    “พี่ชาย...”อลิตซึม

    “ซิก...”ยูกิซึมเช่นกัน

    “ผมไปละ เสียเวลาอธิบายมามากพอแล้ว”ซิกกล่าวพร้อมเดินออกไปทิ้งสามสาวไว้ข้างหลัง

    “เอาละได้เวลาไปทำงาน”ซิก 


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     


     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×