คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [0] น้ำหยดแรก
[0] น้ำหยดแรก
ย้อนอดีต 10 ปีก่อน
วันประวัติศาสตร์การเปิดตัวของ CrossWorld Online เกม MMORPG ชื่อดังที่สุดแห่งยุค
เสียงกริ่งดังเป็นจังหวะสั่นสะท้านไปทั่วทั้งโรงเรียน เสียงเจี๊ยวจ๊าวของเด็กๆที่กำลังดีอกดีใจกับการเลิกเรียนวันนี้เป็นวันแรกของวันหยุดยาวคริสมาสต์ แต่มีเด็กชายคนนึง ณ ห้องเรียนประถม 4 หน้าตาดูไม่สะทกสะท้านเห็นได้ชัดว่ากำลังเหม่อลอยคิดอะไรบางอย่างอยู่ หัวคิดมือหยิบหนังสือเรียนเข้ากระเป๋าชิ้นแล้วเล่มแล้วเล่มเล่าจนหมดเรียบร้อยแต่เขาก็ยังคงเหม่อลอยอยู่
“ ไซน์ ! พวกกูจะไป OG อะไปด้วยกันเลยป่าว ? ” เสียงเรียกเจ้าตัวทำเด็กชายสะดุ้งหลุดจากวังวนความคิดและหันกลับไปมอง คนที่เรียกเขาเดินมาพร้อมกับเด็กชายอีก 2-3 คน
“เมธา” เพื่อนรักของเขานั้นเอง ส่วนไซน์ นั้นคือชื่อเล่นเด็กชายผู้เบื่อหน่ายในชีวิตคนนี้นั้นเอง OG ที่ว่านั้นคือชื่อร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ของพ่อของเขา อันเป็นทั้งร้านและบ้านของไซน์ไปในตัว
“ เอาซิ ” ไซน์ตอบกลับสั้นๆพร้อมคว้ากระเป๋าจากที่นั่งแล้วเดินตามเพื่อนๆของเขาไป
. . . ทางไปโรงเรียนกับบ้านเขาไม่ห่างกันมากนักทำให้มีเด็กนักเรียนโรงเรียนของเขามาเล่นเน็ตที่ร้านเขาบ่อยๆ บ้างก็คุ้นหน้า บ้างก็รุ่นพี่ใกล้จบ มอห้า มอหก พ่อบอกว่าพวกนี้บางวันก็มาโผล่ตอนกลางวันแสกๆยังไม่ทันเลิกเรียน ง่ายๆคือโดดเรียน
“ ตื่นเต้นวะอยากเล่น Crossworld ชิบเป๋งเลย ”
“ เออๆ จะเล่นคลาสไรกัน ”
“ น่าจะเล่นไฟท์เตอร์นะ แต่รอดูก่อนว่าคลาสไรดี ”
เกมที่พวกเขากำลังพูดถึงคือ Crossworld Online เกมที่โคตรกำลังเป็นกระแสในตอนนี้แน่นอนว่าคนที่คลุกคลีกับวงการเกมอย่างไซน์นั้นรู้เป็นอย่างดี เกม MMORPG ฟามเวล ลงดัน ตีบอส PVP ระบบเหมือน MMO ทุนนิยมทุกอย่าง แต่ที่ชูโรงคือ เครื่องเล่น GEARRIFT ที่โคตรเฟี้ยวเหมือนหมวกกันน็อค สุดเท่ ที่ทำให้จิตสำนึกของเราเข้าไปอยุ่ในเกมและเปรียบเสมือเขาไปสิงตัวละครที่กำลังเล่น
ซึ่งตอนนี้เครื่องขาดตลาดหนัก จากราคาที่ปานกลางพอๆกับคอมทำพวกร้านเกมแบบเดียวกับพ่อเขาไล่กว้านซื้อมาเข้าร้าน เพราะเด็กธรรมดาๆสมัยนี้ที่เป็นเป้าหมายหลักของเกมนั้นไม่มีเงินทุนพอซื้อส่วนตัวแน่นอน ร้านของพ่อเขาโชคดีหน่อยที่ทีมงานให้สิทธิ์ซื้อปลีกจากบริษัทราว 10 กว่าเครื่อง
“ เล่น GEARRIFT เก็บเท่าไหรอะไซน์ ”
“ ถ้าจำไม่ผิด เก็บเงินชั่วโมงละ 30 ”
“ เชี่ย 30 เลยหรอวะ แพงแต่ก็อยากลองเครื่องต้องเก็บตังค์เพิ่มแล้วกู ”
“ ถ้าคนน้อยเดี๋ยวขอพ่อลดให้ก็ได้นะสำหรับพวกมึงอะ ”
อภิสิทธิ์ลูกเจ้าของร้านมันดีแบบนี้นี่เอง เมธา ที่คิดได้แทบจะลงไปกราบเท้าเพื่อนรัก 30 บาทสำหรับพวกเขานั้นเกินครึ่งค่าขนมของพวกเขาไปหลายโยชน์ ราคานั้นแพงเสียกว่าอาหารมื้อนึงอีก
“ เออแต่มึงจะเล่นปะไซน์ ? ”
เรื่องแปลกแต่จริง ศรชัย มิลินทจินดา ป.4 ห้อง 10 ลูกชายเจ้าของร้านเน็ต “(แทบ)ไม่เคยเล่นเกม” มาก่อนในชีวิตจากสารพัดเหตุผล หรือความคิดของเขาเอง ทั้งการอ่านหนังสือเตรียมสอบเข้า ม.1 โรงเรียนชื่อดังทำให้ไม่ค่อยมีเวลาเล่นเกมไหนตัวเองจะมีมุมมองแปลกๆต่อเกม ไหนจะหาประโยชน์ไม่ได้ เสียเวลาเปล่า แถมไม่เห็นสนุกในมุมมองของไซน์เองแถมทุกเกมมันง่ายมากและถึงยากก็เพราะจากดวงและความจำเจ
เพราะงั้นทั้งชีวิตเขาเลยแทบไม่ได้เล่นเกมเลย อาจจะมีลองนิดลองหน่อยจากคำเชิญชวนของเพื่อนๆตั้งแต่ ป.1 แต่สำหรับเขามันง่ายไปหมดซะทุกเกม ไซน์เลยไม่ได้แตะเกมของจริงนับแต่นั้นมาจากความอคติส่วนตัวและความเบื่อหน่าย Crosswold Online ก็คงจะคล้ายๆกันแค่กราฟฟิกดีกว่า เขาตัดสินใจแบบนั้นไปโดยไม่ได้คิดอะไร
ไซน์ส่ายหัวให้กับเพื่อนของเขาเบาๆเป็นการสื่อว่าไม่เอาด้วย แต่ละคนดูจะผิดหวังเล้กน้อย จากคำปฏิเสธอีกคราของเด็กเรียนคนนี้ แต่ก็เข้าใจได้กับนิสัยของเขาที่ดูจะไม่ลงรอยกับเกมเท่าไหร มาคบกับพวกเด็กติดเกมแบบเขาก็ถือว่าบุญโขแล้ว
ร้าน OG ตั้งอยู่ข้างถนนใหญ่เป็นตึกแถวสามชั้นบ้านข้างๆเปิดร้านน้ำและร้านอาหารตามสั่งประกบแนวซ้ายขวา ถือเป็นพันธมิตรทางธุรกิจที่ไม่เลว แม้ในร้านจะมีขายบะหมี่กึ่งสำเร็จถ้วย แต่อะไรเล่าจะดีไปกว่าเล่นเกมเสร็จหัวร้อนๆแล้วมี โกโก้ กับ กะเพราหมูสับไข่ดาว โซ้ยปาก ราคาก็ถือว่าไม่แรงเท่าไหรแต่อิ่มแน่นอน
“ กี่ชั่วโมงดี เด็กๆ ? ”
เสียงคุ้นหูดังขึ้นดังเคย เสียงของพี่ชายพนักงานร้าน OG พี่แทน ผู้ที่ทำงานกับร้านมาตั้งแต่เรียนมอปลาย จนตอนนี้เรียนจบปี 3 แล้วก็เปลี่ยนสายทำเป็นงานประจำไปเสียเลย นานจนนับไซน์เป็นพี่น้องแท้ๆเลยทีเดียว
“ 2 ชั่วโมงครับพี่แทน 4 คน ”
เหล่าเด็ก ประถมปลาย รวมเงินกันก่อนจะยื่นให้พนักงานร้านหนุ่ม เก็บเข้าแคชเชียร์ไป ก่อนพวกเขาจะกะเตงเข้าประจำที่โต๊ะคอม ทิ้งไซน์ยืนคุยกับพี่แทนสองคน เขาทักทายพี่ไซน์ตามภาษาพี่น้องก่อนจะถามหาพ่อแม่ บรรยกาศในร้านถือว่าคึกคักพอตัวจากการที่มีข่าวหลุดไปว่าร้านนี้มี GEARRIFT นับสิบเครื่องพร้อมให้บริการ
“ ไซน์ พ่อแกอยู่หลังร้านนะ กำลังซ่อมพัดลมอยู่ ส่วนเจ๊กันอยู่ข้างบน ”
หน้าพี่เหมือนหลับมาเต็มอิ่มหน้าดูอิ่มเอมสุดๆราวกับรู้ว่าวันนี้น่าจะได้โหมข้ามคืนแน่ๆเลย ไซน์ที่ไม่ธุระอะไรกับพ่อและพี่สิน ก็ขึ้นบันไดมาหาผู้เป็นแม่แทน
หญิงสาวผมสีดำมัดผมเป็นจุก สูงราวๆ 170 เกินมาตรฐานหญิงไทยไปพอควร ตาคม หน้าตาเหมาะแก่การเป็นางแบบสุดๆ หากจับนางไปแต่งหน้าทำผม ทาลิปสติก ด้านอายุนั้นคาดเดาได้ยาก แต่ไม่ต้องไม่คิดเยอะเธอคนนี้คือแม่ของเด็กชายนั้นเอง กันยา หรือฉายาเจ๊กัน จากการที่รับหน้าที่ไล่ด่าพวกเด็กเกรียนไร้มารยา ที่ชอบแหกปากรบกวนชาวบ้านละแวกใกล้เคียง เธอมีดีกรีเป็นเทควันโด้สายดำ ระดับประเทศเลยทีเดียว
“ โอ๊ะ ? ยินดีต้อนรับกลับบ้านจะเจ้าตัวน้อย "
เธอได้ยินเสียงก้าวขาของไซน์ลางๆ เลยวางเครื่องครัว หันไปอุ้มผู้เป็นลูกขึ้นมากอด ตัวของไซน์ที่สูงเพียง 140 ณ ป.5 เปรียบเสมือเด็กน้อยในกำมือของหญิงสาว 170 ก็ไม่ผิดนัก ถ้าให้เดาแรงกำลังของเธอให้ยกพ่อที่บางอย่างกับตะเกียบหรือพี่แทนที่ไม่ค่อยออกกำลังกาย ปาปลิวได้ไม่ยากนัก
" วันนี้มีการบ้านหรือเปล่าจ๊ะ ? "
" ไม่มีครับเขาปล่อยหยุดยาวแต่เดียวผมอ่านล่วงหน้าเอาเอง "
กันยาวางเจ้าเด็กแก่แดดลงก่อนจะถามสารทุกข์สุขดิบ เช่น เรื่องการบ้าน แน่นอนเด็กคนนี้แก่เกินวัย เก่งไปหมดซะทุกเรื่อง กันยาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเขาเท่าไหร ไซน์ไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างเท่าไหร เรื่องการแข่งขันเป็นสิ่งเดียวทีเป็นจุดที่เขาสนใจ โฟกัสหลักๆช่วงนี้ก็คือการเรียน การเรียนรู้ด้านต่างๆตอนนี้สำหรับไซน์มันยังไม่สิ้นสุด กันยาเองก็ไม่รู้ว่าเด้กคนนี้จะอิ่มตัวตอนไหนหรือเมื่อไหร เธอเองก็ไม่รู้จะทำอะไรและก็ไม่ได้ทำอะไรแต่แรกอยู่แล้วทุกเรื่องเขาเรียนรู้ด้วยตัวเองทั้งหมด เป้าหมายของเขาตอนนี้มันสูงเกินกว่าที่เด็กประถมจะมีแน่นอน
“ ไม่ลง ไปเล่นกับเพื่อนๆหรอ ? จริงสิอย่าลืมแวะไปห้องนั่งเล่นนะ "
“ ไม่ละครับ . . . อย่างพ่อคงให้เครื่องเกมละมั้ง . . . ?”
“ โธ่ลูกนี่วันคริสมาสต์นะลงไปผ่อนคลายบ้างก็ได้ ”
คงเป็นภาพประหลาดน่าดู แม่ไล่ลูกชายลงไปเล่นกับเพื่อน น่าจะไม่ได้เห็นแน่นอนในบ้านอื่นๆ ไซน์ ส่ายหัวไหว้แม่แล้วเดินเข้าห้องตนเองไปแบบห้วนๆ คนเป็นแม่ได้แต่กังวลใจเรื่องการเข้าสังคมของเจ้าเด็กปีกเกลียวนีี่ต่อไป . . . . ว่าไปนั้นเธอยังไม่ได้พูดตอนไหนเลยว่ามีของขวัญวางไว้ในห้อง พ่อเป็นคนให้ และ เป็นเครื่องเกม เขารู้หมดทุกอย่าง ราวกับอยู่ที่บ้านเมื่อตอนเที่ยงยังไงอย่างงั้น ร้ายกาจจริงๆเด็กคนนี้
ไซน์เข้ามายังห้องนั่งเล่นตามสั่ง ดังที่คาดมีกล่องของขวัญวางห่อไว้ เขาเซ็งๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่เลวสำหรับการมีอะไรให้ตื่นเต้นบ้าง เด็กชายแกะห่อของขวัญออกมันคือกล่อง GEARRIFT ด้านในเป็นเครื่องเกมรูปทรงคล้ายหมวก เขาเก็บกล่องยกไปเก็บที่ห้องตัวเอง ไม่คิดที่จะเปิดมันออกแม้แต่น้อย ตอนนี้เป้าหมายของเขานั้นยิ่งใหญ่กว่า ไม่มีเวลามาใช้กับอะไรแบบนี้หรอก . . .
สวัสดีครับ อ่านจบเป็นอย่างไรบ้างดูหลอนๆหรือเปล่า ? การเขียนตอนแรกปูเรื่องสำหรับผมมันยากมากๆเลยไม่ได้เขียนนิยายนานมากแล้วด้วย แต่ช่วงนี้ผมได้มาอ่านนิยายเกมเยอะจนปลุกความเสี้ยนเยอะไปหน่อยกระมัง 55+
ตัวเอกแลดูจะอัจฉริยะตอนเขียนบรรยายคาร์นึกว่าอายาโนะโคจิ แต่รอดูเขาโดนตบคาเกมได้เลยมีพรี่ๆเทพมากมายกำลังรอรับน้องอยู่ 55+ สำหรับตอนนี้นับเป็น ภาคย้อนอดีตซึ่งยังไม่จบครับ จะมาอีกครัั้งหลังจากเขียนไปได้ซักพักนะครับ ใช้คั่นตอนไรงี้
สำหรับรับสมัครตัวละครยังรับเรื่อยๆนะครับส่งซ้ำได้เด้อ
ความคิดเห็น