คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ▶Chapter 0: จุดเริ่มต้น◀ REWRITE
เรื่องราวทุกเรื่องนั้นมีตอนจบ แต่ในชีวิตจริง ในทุกๆ ตอนจบคือการเริ่มต้นครั้งใหม่
▶Chapter 0: จุดเริ่มต้น◀
เช้าวันใหม่ที่สดใส แสงอรุณยามเช้าสาดแสง แผ่ไออุ่นให้เหล่าสิ่งมีชีวิตน้อยใหญ่อย่างทั่วถึง ในป่าลึกกว้างใหญ่ต้นไม้หลากหลายพันธุ์ต่างงอกงามแผ่กิ่งก้านสาขาเป็นร่มเงาให้สิ่งมีชีวิต เป็นป่าที่อุดมสมบูรณ์อย่างเห็นได้ชัด ในป่าลึกแห่งนี้ยังมีบ้านหลังเล็กที่ตั้งอยู่
"อ๋า! แย่แล้ว" เสียงหวานใสของใครสักคนเอ่ยอย่างตกใจ ก่อนที่จะวิ่งไปที่หลังบ้านอย่างว่องไว
เด็กสาวเรือนผมสีน้ำตาลทอง ดวงหน้าหวานได้รูป ดวงตาสีอำพันเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อเห็นต้นไม้ต้นหนึ่งเหี่ยวเฉาลง เธอมาช้าไป
"แย่แล้ว ขอโทษนะคะคุณต้นไม้ฉันคงใส่ปุ๋ยให้คุณเยอะเกินไป ทั้งยังลืมรดน้ำให้คุณอีก" ดวงหน้าหวานฉายแววหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่มือเล็กๆจะวนรอบต้นไม้ต้นเล็ก ฉับพลันต้นไม้ต้นนั้นจะกลับมาเขียวขจีอีกครั้ง
"ต่อไปนี้ฉันจะไม่มักง่ายอีกแล้วค่ะ!" มือของสองข้างประกบเข้าหากันก่อนที่จะเอ่ยคำขอโทษอย่างลนลาน ใครมาเห็นเข้าคงคิดว่าเธอบ้าเป็นแน่ ธรรมชาติที่อยู่รอบๆตัวเธอล้วนแล้วสำคัญเป็นอย่างมาก เพราะชีวิตตั้งแต่เด็กจนโตเธอนั้น อยู่กับสิ่งเหล่านี้มาตลอดจนเกิดความผูกพัน เพราะธรรมชาติเหล่านี้คือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเด็กสาว ให้เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
"อ๊ะ!!" ร่างเล็กสะดุ้งเหมือนนึกถึงอะไรได้ อาบิเกลรีบวิ่งปรี่มาที่ทะเลก่อนที่เธอจะกระโดดลงไป
เสียงของน้ำทะเลกระเพื่อมดังเป็นระลอก ร่างของอาบิเกลค่อยๆแหวกว่ายลงไปในมหาสมุทร ธรรมชาติใต้ผืนน้ำสีครามช่างสะกดสายตาให้ชวนมอง เหล่าฝูงปลานานับชนิดต่างแหวกว่ายมาอยู่รอบตัวเธอ
อาบิเกลว่ายน้ำแข่งกับฝูงปลาอย่างสนุกสนานก่อนที่เธอจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังล่วงล้ำอาณาเขตผืนน้ำเข้ามา
ไม่ผิดแน่ ความรู้สึกนี่มัน!
เจ้าทะเล!!!
มันกำลังมุ่งตรงมายังเธอ มันแปลกมากปกติจะไม่มีเจ้าทะเลมาแถวนี้เลยสักตัว แต่ตอนนี้มันกำลังอ้าปากที่ใหญ่โตพร้อมจะเขมือบทุกสิ่งที่ขวางหน้า!!
เหล่าฝูงปลาต่างแตกกระเจิงแหวกว่ายเอาตัวรอดรวมถึงอาบิเกลด้วยเช่นกัน นัยน์ตาสีอำพันกวาดมองเจ้าทะเลด้วยแววตาตื่นตระหนก เธอไม่เคยเห็นมาก่อนเลยเจ้าทะเลที่มีโครงสร้างร่างกายที่แปลกขนาดนี้!
เหล่าโมเลกุลของเซลล์ที่เรียงตัวกันอย่างไร้ระบบนั่นมันอะไร? ความสงสัยก่อตัวขึ้นมา แต่ทว่าฝูงปลาฝูงหนึ่งกลับหนีไม่ทันและถูกเจ้าปากขนาดยักษ์กลืนลงท้องไปเสียแล้ว ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมรอบตัวมันเละไม่เป็นท่า ปะการังสีสวยถูกทำลายจนย่อยยับ
ไม่ได้การแล้ว หากเธอไม่ขับไล่เจ้าทะเลตนนี้ออกไประบบนิเวศของที่นี่จะพังลง!
อาบิเกลขยับมือวนเป็นวงกลมสามสี่รอบก่อนที่น้ำทะเลรอบตัวเจ้าทะเลจะบิดเป็นเกลียวแหลมพุ่งโจมตีใส่กลางลำตัวของมัน
"กร๊าซ!!!!!!" เจ้าทะเลหวีดร้องเสียงแหลมพลางดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด อาบิเกลที่ไม่ทันระวังตัวก็โดนปลายครีบที่เหมือนไม้พายขนาดใหญ่ของมันเหวี่ยงเข้าใส่ เธอโดนเข้าอย่างจังจนกระเด็นไปชนกับหินบริเวณนั้น
ปึก!!
ศีรษะของเธอกระแทกเข้ากับโขดหินอย่างแรง เลือดสีแดงข้นเริ่มไหลออกมาปะปนกับผืนน้ำจนฟุ้งกระจายไปทั่วพร้อมกับสติของอาบิเกลเลือนลางเต็มที แต่เด็กสาวกลับแข็งใจควบคุมให้ผืนน้ำรอบตัวเจ้าทะเลบิดเป็นหอกแหลมทิ่มแทงเข้าตัวร่างของเจ้าทะเล
เธอใช้แรงเฮือกสุดท้ายสร้างเกลียวคลื่นขนาดยักษ์กระแทกเข้ากลางลำตัวของมันเต็มแรงจนกระเด็นลอยโผล่พ้นผิวน้ำไปไกลจนลับตาเธอ
'ไม่ไหวแล้ว...'
นัยน์ตาสีอำพันค่อยๆปิดลงตัวเธอคงมาได้แค่นี้สินะ...
หนูกำลังจะไปหาแล้วนะคะ...คุณแม่
........
...
.
▶End◀
ความคิดเห็น