คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรียกเราว่า Cover
1.เรียกเราว่า Cover
เช้าวันนี้อากาศสดใส ไร้เมฆหมอก ช่างเป็นวันที่ดีเหมาะแก่การเริ่มต้นจริง ๆ จะว่าไปวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของการรับสมัครเข้าชมรมแล้วนี่นา ดองไว้ตั้งแต่เปิดเทอม เปรี้ยวจนกินได้ละมั้ง (ไม่ใช่เค็มหรอกหรอ??) แล้วมันจะเหลือที่ให้ฉันหรอ ขอให้เหลือไว้ซักนิดด้วยเถอะน้า ก็เปิดมา 19 วันยังไม่รู้จะอยู่ไหนเลย
ห้อง ม.4/2 ยังคงเปิดกว้างอยู่ครูยังไม่มาแน่นอน ดีละ มีเวลานอนอีกแปป เพราะพี่ของฉันหนะนะ มีคติที่ว่า ไปเช้าไว้ก่อนแฟนสอนไว้ ละก็มาใช้กับฉันซะงั้นแหละ
“ได้ชมรมยัง วันสุดท้ายแล้วนา” แป้งเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันมา 19 วัน แถมแป้งยังคิดจะให้ฉันไปอยู่ชมรมเดียวกันอีกแหนะ ไม่เอาหรอกฉันเต้นไม่เป็น บอกไปกี่รอบละ
“ยัง อยู่ไหนดี”
“ชมรม Cover ไง บอกตั้งแต่เปิดเทอมแล้วอะ”
ใช่บอกตั้งแต่เปิดเทอมแต่ฉันไม่อยากอยู่อย่างแรง ขอเหอะไม่เอาเด็ดขาด
“แต่เข้ายากนะฟ้า นี่ 19 วัน ยังหาคนสุดท้ายยังไม่ได้เลย ขนาดเค้าคิดว่าน่าจะเต็มตั้งแต่วันแรก แต่พี่แจน (ประธาน) เลือกคนซะแบบว่า วันสุดท้ายยังไม่ครบ 13 เค้าว่าหน้าแกให้นะ ไม่ลองหน่อยหรอ” คิ้มอยู่ชมรมนั้นตั้งแต่ ม.2 เด็กเก่า ๆ ส่วนฉันมันเด็กใหม่นี่นา
“ไม่”
“เลือกยากจริงวุ้ย”
พูดพร้อมกันเลยแฮะ
ก็ชมรมแกมันเรื่องมากนี่หว่า ทำไมต้องดูหน้าตาที่เหมือนดาราเกาหลีด้วยเล่า ดาราเกาหลีมันก็คนเหมือนกันนะ จริง ๆ หน้าไหน ๆ เต้นเก่งก็น่าจะเข้าได้ไม่ใช่หรอ พวกแกรมันเรื่องมาก เฮ้ย!!!!!! (อุ๊ย!! เล่นบ้าไรเนี่ย ตกใจ คนแต่งหัวใจวายละใครจะแต่งต่อค่ะ:โรริน)
แป้งกับคิ้ม เป็นทอมทั้งคู่ 2 คนนั้นนะไปไหนสาวกรี๊ดตลอดเลย มันหล่อซะชายชิดซ้ายอะนะ อีกอย่าง 2 คนนี้ก็เด็กเก่าสนิทกันสุด ๆ เห็นฉันไม่มีเพื่อนเลยสงสารมั้ง ดึงฉันมานั่งด้วยเนี่ย ดีจริง ๆ เลย สหาย
“เอ่อ! ฟ้าครับ ผม คือ ...” เรียกฉันแฮะ เสียงเด็กผู้ชายด้วย ได้เวลาหม้อเด็กละค่ะ
“มีอะไรหรอค่ะ เรื่องการบ้านนี้ยะ...” ว้า~ เพื่อนร่วมชั้นนี่หว่า อดหม้อเลยง่ะ
เริ่มรับรู้ถึงรังสีอำมหิตจาก 2 ร่างที่นั่งขนาบข้าง 2 คนนี้เกรียดผู้ชายเข้าเส้นเลือดดำ เรื่องเหตุผลนั้นฉันไม่รู้หรอกนะ รู้แค่ว่าเจอผู้ชายที่ไหนแขม่นมันหมดเลย รังสีมีนแรงจริง ๆ ถึงกับทำเอาคนเมื่อกี้ขาสั่นผับ ๆ วิ่งหนีไปเลย ไม่เบาเลยนะเพื่อนใหม่
“ครูมาเรียก” แป้งพูดขึ้น
“แน่นอน” คิ้มตอบสั้น ๆ สายตาก็ยังคงจับจ่องอยู่ที่หนังสือการ์ตูนซักอย่าง ดูเหมือนจะเป็นการ์ตูน Y เย้ย ดูรสนิยมมันเด้ ไม่ดีอย่างแรงนะค่ะท่านผู้อ่าน มันไม่ดีต่อสุขภาพและสายตาอย่างสูง ไม่ควรอ่าน ๆ (- -* พอเลย ยุ่งไรกะคนอ่านเล่า: โรริน)
แล้วฉันหรอนั่งนิ่งเงียบ จำให้ทำอะไรหละ เปิดมา 19 วัน ฉันเห็นแต่พวกทอมเอาแต่นอนเล่น นอนเล่น อยู่สายวิทย์ได้ไงเนี่ย พวกแกนี้พระเจ้าประธานความเก่งมาให้รึไง โอ้ว! งั้นขอบ้างได้มั้ยค่ะ จริง ๆ ก็เก่งอยู่ละอะนะ ไม่ได้อวด
“ครูมาแล้วเว้ย”
คิ้มเอื้อมมือไปปลุกแป้ง แต่แล้วก็...
“เออ! เอาไว้ก่อน” จนได้ เหมือนเดิม ละจะให้ปลุกทำไมหละค่ะ ปลุกละก็นอนต่อเนี่ย โถ่เว้ย!!!
แล้วแป้งก็หลับไปจนถึงพักเที่ยง นี่ถ้าไม่นั่งหลัง ๆ ท่าจะโดนครูใช้สายตาจิกไปละ ดีจริงที่นั่งหลัง พวกนี้มีแผ่นการแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วแน่ ๆ เลย
“เข้าชมรมอะไรดีอะ”
“ก็บอกว่า Cover Cover เต้นไม่เป็นรึไง อย่าบอกนะ มันฮาหวะ”
“ไอ่แป้ง ว่าเค้าหรอ ก็คนเต้นไม่เป็นจริง ๆ นี่หว่า”
“จริงอะ เหวย ของแปลก งั้นเที่ยงนี้ก็ไปหาชมรมเองละกัน เค้ากะแป้งไม่ว่างต้องไปเข้าชมรม วันนี้ท่าจะมีคนมาสมัครตรึมบึมโบ๊ะแน่นอน แน่นอน”
ไม่รู้ทำไมคนถึงอยากเข้าชมรมนี้กันจริง ทั้ง ๆ ที่มันก็มีแต่เต้นกับเต้น แสดงว่าพวกบ้าดาราเกาหลีเยอะแน่ ๆ เลยโรงเรียนนี้ ไม่อยากจะเชื่อเลย
ฉันเดินไปกินข้าวกับพวกนั้น แต่ว่านะเหมือนพวกนั้นจะไม่ได้กินข้าวอะไรเลย กินแต่ขนมปังกับนม 1 ขวด เงินเหลืออาทิตย์เป็นร้อย ๆ จะเอาไปทำอะไร ถามก็ไม่ยอมบอก แล้วมันจะอิ่มได้ไงหละนั้น ขอให้อิ่มด้วยเถอะ จะได้ไม่ต้องมาขอฉันกินในบางโอกาส
อื้มแต่กินข้าวไม่อิ่มนี่ระวังนะ เพราะมันจะทำให้เราวูบเอาได้ง่าย ๆ เลยแหละ เพราะฉะนั้นก็กินข้าวให้อิ่ม ๆ และครบทุกมื้อนะค่ะ
ในขณะที่ฉันกินข้าวอยู่นั้นเอง สายตาที่สาดส่องไปทั่วของฉันก็ไปเจอะกับเด็กกลุ่มหนึ่งที่เล่นหมากรุกกันอยู่อย่างเมามัน น่าลองจริงจัง แต่เอ๋ชมรมนั้นอยู่ไหนหว่า
“เฮ้ย! ไอ่ชมรมหมากรุกเงี่ย มันอยู่ที่ไหน”
“หมากกระดาน ไม่เคยเห็นหว่ะ แต่ชมรมนี้มีนะ ลองไปดูเองละกัน เค้ากะคิ้มไปก่อนนะฟ้า เลยเวลานัดแล้วต้องไปคัดเด็กใหม่”
“เปลี่ยนใจยังทันนะ ฟ้าใส ฮะฮะ”
พูดจบ 2 คนนั้นก็เดินไปเลย ปล่อยให้ฉันตามหาชมรมคนเดียวจะเจอมั้ยเนี่ย ถามพวกนู้น หา? หายไปแล้ว อะไรฟะ ไม่อยากได้สมาชิกใหม่กันรึไงค่ะ ทำไงดี เดินก็ได้หว่ะ
“หลีกทางให้ทีได้มั้ยครับคุณผู้หญิง”
เสียงชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ๆ แฝงไปด้วยความหยิ่งนิด ๆ มันไม่คุ้นเท่าไรเลยแฮะ ก็จะคุ้มได้ไงเพิ่งมาเรียนได้ 19 วันเอง และพอฉันหันหน้าไป ฉันก็ไปเจอะกับหนุ่มสุดแสนจะหล่อ หล่อแบบสาว ๆ มองตาม ไม่ได้เวอร์จริง ๆ นะ ขาวสุด ๆ เรียกว่า เผือก ได้เลย
“พูดกับฉันหรอ”
“ก็ใช่อะเด้ หลีกทางเดี๋ยวนี้เลยไป” เฮ้ย ใช้งานหว่ะ ไม่ได้ไม่หลีกเว้ย
คำพูดนายมันทำให้นายหมดราสีไปเลยนะ หึหึหึ ต้องเจอดีกันหน่อย
“เดินอ้อม ๆ ไม่เป็นรึไง นี้ถ้าประจันหน้ากับเสานายคงจะ ขอให้เสาหลีกทางให้ซินะ”
“ผมว่าเสาคงหลีกให้โดยไม่ต้องบอกหรอก แต่ว่าไม่เคยโง่เดินไปประจันหน้ากับเสา เธอเคยเดินชนเสารึไง”
เคย เฮ้ย! ไม่ใช่ประเด็น หาว่าฉันโง่ เดี๋ยวเหอะ ๆ
“นายนี่มัน”
“เบส ยังไม่ได้ซื้อข้าวอีกหรอว่ะ ยืนหลีหญิงอยู่ได้ นี่เธอ ๆ อุ้ย! น่ารักจังเลย” เพื่อนของเบสพูดขึ้น เขาตัวสูงประมาณ 178 มั้ง พอ ๆ กับไอ่บ้าที่ชื่อเบสนั้นเลย ฉันว่านายขาวนะแต่พอมายืนกับตานั้นละนายดูหม่น ๆ ไปนิด
หลีหญิงหรอ นายนี่หนะหรอหลีหญิง ไม่มีทาง
“ยัยนี้ไม่หลีกทางให้ หน้าใส ๆ น้ำใจเชือดคอ ใจดำ”
เบสพูดเสียงเย็น ๆ มาใส่ฉัน พลางยืนหน้าเข้ามาใกล้หน้าฉัน ประชดรึไงย่ะ ฉันเนี่ยใจดีที่สุดแล้วนะ ถ้านายเจอเพื่อนทอมของฉันนายคงตายไปละ
“ดำดีสีไม่ตก ขาวสกปรกคบไม่ได้”
“นี่เธอจะบอกว่า คนดีคือคนดำ ดินดำคือดินดี หรอ เหมาะกับเธอดีนะ ไอ่ดำ”
มันหาว่าฉันดำ ทั้ง ๆ ที่ฉันขาวผุดผ่องที่สุดแล้วนะ แค่ไอ่นี้มันขาวกว่านิดเดียวเอง
“พอ ๆ เอาเป็นว่า เธอชื่ออะไรนะ” เพื่อนของนายนั้นถามฉัน
“ฟ้า”
“ฟ้าหม่น อะดิ ใช่มั้ย”
“เบส อย่าไปแกล้งเค้า ไม่เห็นดำตรงไหนเลย ต้องฟ้าใส ๆ”
ถูกต้อง คำพูดมันทำให้นายดูดีขึ้นมาถนัดตาเลยนะ จริง ๆ นายก็หน้าตาดีอยู่แล้วอะ
“ไปได้แล้ว ผมชื่อ แทน จำไว้ตลอดกาลเลยนะคับ” ถ้าไม่ลืมมันก็จำแหละค่ะ
ในที่สุดฉันก็รอดมาจาก ไอ่บ้านั้นจนได้ ก่อนไปยังไม่ลืมแกล้งฉันก่อนไปนะ ขัดขาจนฉันเกือบ ๆ จะล้ม เราต้องได้เห็นดีกันแน่ ๆ เจ้านี้มันชื่ออะไรนะ อืมมม (เบส เบส เบส จำไม่เคยได้) อ้อใช่เบส ขอบคุณนะ โรฯ จำไม่ได้จะถามอีก 555+
แล้วชมรม สงสัยฉันคงต้องไล่มาตั้งแต่ตึกม.ต้นเลยซินะ เฮ้อ! เอาก็เอาหว่ะ
“พี่สาว พี่ชื่ออะไรครับ”
“พี่หรอ ชื่อ ฟ้า ทำไมหรอค่ะ”
“เฮ้ย! พี่คนนี้ชื่อฟ้า เว้ย มา ๆ ถ่าย ๆ”
อะไรของน้องค่ะ พี่เป็นดาราไปแล้วหรอ จำไม่ได้เลยนะว่าเคยไปแสดงละครตอนไหน
“ผมอยู่ชมรมนักหนังสือคับ เอาไว้เจอกันใหม่นะคับ”
ชมรม? อ้องี้นี้เอง พวกน้องนี้ต้องรู้แน่ ๆ เลย ว่าแล้วก็ถามเลยค่ะ
“น้อง ๆ ชมรมหมากกระดานอยู่ไหนหรอ”
“ตึก ม.ปลาย ชั้น 2 คับพี่”
พอน้องเค้าพูดจบก็วิ่งไปเลย น้องพูดเหมือนชั้น 2 มีห้องเดียวอะนะ ก็พอฉันมาถึงชั้น 2 แล้ว เหมือนห้องมันจะเยอะกว่า 10 ห้อง ชมรมทั้งนั้นเลยมั้งเนี่ยถ้าเดาไม่ผิด ฉันเดินมาได้ซักพักก็เจอกับชมรมหนึ่ง ที่ประตูทางเข้าเป็นสีครีมแบบเลื่อนซึ่งได้เปิดอยู่ภายในมีเสียงเพลงดังคึกคลื่น ถ้าเข้าไปถามคงจะได้มั้ง
ฉันเดินเข้าไปข้างในห้อง ภายในดูใหญ่มากรอบ ๆ ห้องทั้ง 4 ด้านเป็นกระจกเงา ฉันเห็นมีคนอยู่ประมาณ 10 กว่าคนได้ บางคนก็นอน บางคนก็นั่งฟังเพลงอยู่ แล้วบางคนก็เต้น ๆ ๆ แต่ว่าที่สะดุดตาก็คือ ทำไมคนในห้องนี้ถึงได้น่ารักกันทุกคนเลยนะ
ห้องสาวนะเนี่ย แต่แล้วจู่ ๆ
“นี่ ๆ ขอดูหน้าหน่อย ... อืม ... โอเค อยู่ชมรมพวกเรานะ เอาเป็นว่า ครบแล้ว 13 คน เธอชื่ออะไร”
“ฟ้า ชลธาร ประสงค์ทรัพย์” งงไม่หาย เรื่องอะไร ฉันจะอยู่ชมรมหมากกระดานนะ (ละจะบอกชื่อทำไมย่ะ:โรฯ)
“เธอยังไม่มีชมรมใช่มั้ย อะแน่ ๆ เลย งั้นอยู่ชมรมนี้แหละไม่ต้องหามาก”
ดูดิ ทำท่าทางอย่างกับว่าหาคนไม่ได้แล้วเลยอะ
“ดี ๆ หน้าให้นะแจน เอาไปเลย” เด็กหญิงอีกคนพูดขึ้นมาจากไหนไม่รู้ แต่เฮ้ย! ฉันไม่อยู่ชมรมนี้นะ
แจน? ชื่อคุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหน คิ้มรึปล่าว แน่ ๆ เลย
คนที่ชื่อแจน เหมือนจะเขียนอะไรซักอย่างลงบนกระดาษยับ ๆ แล้ววิ่งออกจากห้องไปอย่างเบิกบานใจ ซวยละซิ รางไม่ดีเลย
ฉันยังคงยืนอยู่ตรงนั้น เพราะผู้หญิงที่เมื่อกี้นั่ง ๆ นอน ๆ ได้ลุกขึ้นมารุมฉันเต็มไปหมด
“เฮ้ย! ฟ้า ฟ้าจริง ๆ ด้วย ไหนว่าไม่เอาไง ไหงมาอยู่ได้อะ”
“เพื่อนแป้งหรอ น่ารักใช่ได้เลย”
“พี่ฟ้า หนะซิ จุนนะค่ะ จุน 304 นะ”
ว้าก! เด็กอะไรน่ารักเป็นบ้า แต่ฉันไม่ได้อยากเข้าชมรมนี้นะ ลาออกในนาทีที่ 3 ได้มั้ย
“ไหน ว้าว! พี่ฟ้านี้ทรายนะ ส่วนนี้ ปิ่น แล้วนั้น แพท น้องแนน จำได้ใช่มะ โอ๊ย! ตื่นเต้นอะ เพื่อนพี่แป้งน่ารักสุด teen เลย ชอบ ๆ ขอเป็นพี่สาวเลยดีมะ”
ชมหรือด่าค่ะน้อง สุดteen เหอ ๆ
แล้วชมรมนี้ก็คึกคักขึ้นมาในทันใด และไม่นานแจนก็เข้ามาหน้าระรื่น ให้ตายเถอะ ฉันต้องอยู่ชมรมนี้จริง ๆ หรอเนี่ย ไม่นะ
“ยินดีต้อนรับนะ ฉัน แจน ประธานชมรม ม.5/1 คนครบซะที เรียกพวกเราว่าโคปเวอร์นะ ละเย็นนี้รีบกลับมั้ย”
พี่แจนอะดิ ดูเป็นคนสุภาพมาก ๆ เลย เทียบกับน้อง ๆ เมื่อกี้อะนะ
“ก็ว่างนะ ถ้าพี่ยังไม่มารับ”
“อืม ๆ งั้นเย็นนี้ที่นี้ แป้ง!คิ้ม! ฝากฟ้าด้วย อ่าวเลิกชมรมได้ ตั้งใจเรียนนะทุกคน ไม่งั้นเดี๋ยวชมรมโดนยุบ”
ตะโกนชื่อคิ้มกับแป้งซะดังเลย แล้วเกรดไม่ดีนี้ถึงกับยุบชมรมเลยหรอ โรงเรียนเด็ดขาด ว่าแต่จะรอดมั้ยหละเนี่ย ชมรม Cover เต้นก็ไม่เป็นแต่กลับได้อยู่ชมรมเต้น ส่งหนูกลับสวรรค์เถอะค่ะ อยากตาย ไม่อยากเจออะไร ก็ได้เจอ งั้นวันหลังฉันไม่อยากเจอคนหล่อ ๆ มั่งดีกว่าจะได้เจอบ่อย ๆ หึหึหึ
คิ้มเดินมากับแป้งแบบเป็นสเตปเต้นแนวมันส์กับมั่ว หู 2 ข้างของคิ้มใส่หูฟังอยู่ แล้วสายนั้นก็โยงไปถึงเครื่อง Mp4 ของคิ้มนั้นเอง ส่วนแป้งก็เดินมาสีหน้าอึ้ง ๆ เล็กน้อย เหมือนจะคิดอะไรอยู่ แต่ก็เหมือนไม่ได้คิดอะไร เอ๊ะยังไง ถ้าฉันเดาถูก เธอคงคิดเหมือนฉันใช่มั้ย B2 (กล้วยหอมจอมซนนั้นเอง)
“ไหนวะ...”
“พอเลย หยุด ก็เค้าจะมาถามว่าชมรมหมากอยู่ไหน (กลายเป็นชมรมเคี้ยวหมากไปละหรอ) แต่ประธานเธอเอาเค้าเข้าเฉยเลย เซงจิตโลกนี้แกล้งฟ้า ไม่เอาแล้ว ลาออก ลาออก”
“ใครบอกว่าจะลาออก”
เฮ้ย! พูดมาตั้งเยอะ ได้ยินแค่คำว่าลาออก ไอ่คิ้ม
“ห้ามนะเว้ย เข้าแล้วเข้าเลยห้ามออก”
แป้งตะโกนเสียงดังแต่ดีนะที่ในห้องไม่มีคนแล้ว
“ก็เต้นไม่เป็นอยู่ไปก็เท่านั้น ออกไปเลยดีกว่า”
แป้งแสดงสีหน้าออกมาทันทีหลังจากที่ฉันพูดจบ แล้วก็เดินนำหน้าฉันไป ทำให้ฉันต้องวิ่งตามแป้งไปอีกที
“แป้งทำไม หรอ”
“ฟ้า ก็ถ้าฟ้าคิดอยู่แบบนี้ อะไร ๆ ก็ไม่ได้ ๆ เมื่อไหรมันจะสำเร็จหละ ทำไมไม่คิดว่าไหน ๆ ก็อยู่แล้ว เอาให้เต็มที่ไปเลยดีกว่างี้หละ ไม่นึกว่าเพื่อนฟ้าจะเป็นคนแบบนี้เลย เพื่อนแป้งผิดหวัง ไม่คิดเลยว่าฟ้าจะถอดใจง่ายขนาดนี้ ทำไมน้า”
แป้งพูดขึ้นในขณะที่ตนก็ยังเดินไปยังห้องเรียน ม.4/2 เพิ่งรู้ว่าแป้งจะเป็นคนมีเหตุผลมากขนาดนี้ ฉันคงต้องดูแป้งใหม่ละแหละ
พวกเรามาจนถึงห้อง ครูก็ยังไม่มาเช่นเคย ทำให้เราเหลือเวลาคุยกันต่ออีกหน่อย
“ฟ้า ในที่สุดก็มาอยู่กับพวกเรา ยินดี ยินดี”
“จ้า จ้า แต่เค้าเต้นไม่เป็นนะคิ้ม ทำไงดี”
“มันต้องเป็นดิ พูดแบบนี้เข้าไว้ ขอแค่เชื่อมั่นก็เป็นแล้วแหละ เนอะ แต่ถ้าฟ้ายังกังวลอยู่นะ เดี๋ยวเค้ากับแป้งจะช่วยด้วยอีกแรงละกัน”
คิ้มยิ้มอย่างร่าเริง ก่อนจะหันกลับไปดู Mp4 อีกครั้ง หน้าจอเหมือนจะมีภาพคนเต้น ๆ อยู่ประมาณ 10 กว่าคน หล่อนะนั้นว้าว
“ชอบอะดิ เดี๋ยวชี้ให้ดู เค้าเป็นคนนี้นะ ส่วนฟ้าก็คนนี้ คนที่แร็พคนที่ 2 อะ แล้วแป้งก็คนนี้หล่อ ๆ เนี่ย”
เออ หล่อจริง ๆ ด้วย ไม่แปลกว่าทำไมใคร ๆ ก็ชอบกัน แล้วอีกอย่างทุกคนก็เต้นเก่ง ๆ ทั้งนั้น เป็นไงเป็นกัน ต้องทำได้ ได้โคปเป็นคนหล่อทั้งที ต้องทำให้ได้ซิน่า แป้งกับคิ้มก็กะจะช่วยเต็มที่อืม ๆ
แล้วครูก็เข้ามา และสอนแบบไวไฟ ก็ช้าไปตั้ง 20 นาที เพื่อน ๆ ก็นั่งเรียนไป กึ่งหลับกึ่งตื่น บางคนถึงกับละเมออกมาเป็นสูตรฟิสิกส์ จนกระทั้งหัวหน้าบอกทำความเคารพนั้นแหละ ไม่ว่าวิชาไหนมันก็หลับได้หลับดีโดยเฉพาะไอ่ 2 คนที่นั่งข้าง ๆ ฉันเนี่ย เห็นหลับไปตั้งแต่ครูพูดสวัสดีละ
. “ไปชมรมกัน”
“ฟ้ารู้เรื่องเกี่ยวกับชมรมเรายัง” คิ้มพูดขึ้นมาขณะที่เดินไปยังห้องชมรมด้วยกัน “ชมรมเรานะ แข่งที่ไหนเราก็ที่ 1 แล้วก็ไม่เคยรับใครเพิ่มเลยตั้งแต่เมื่อ.....”
“2 ปีที่แล้ว”
“ใช่ ๆ แล้วพอพี่ ม.6 ออกไปเมื่อปีก่อน 2 คน ก็เลยเปิดรับเพิ่ม 2 คน”
เปิดรับตอนฉันเข้ามาพอดีเลย อะไรมันจะประจอบเหมาะขนาดนี้
ฉันเดินคิดอะไรเพลิน ๆ จนมาถึงห้องชมรม ทุกคนในชมรมดูเป็นกันเองมาก ๆ พอฉันก้าวเข้าไปในชมรม เสียงร้องทักของทุกคนก็ดังขึ้นทันที มันทำให้ดูเป็นกันเองมาก ๆ และอีกอย่างนะ พอประมาณ 4 โมงกว่า ๆ ทุกคนมากกันครบแล้ว ซักพักก็มีคนมายืนออกันเต็มหน้าประตูเลย แถมยังเอาแต่ชี้คนนู้นคนนี้แล้วก็ซุบซิบ ๆ ดู ๆ ไปก็หนุกดีนะชมรมนี้หนะ
“มีเรื่องจะบอกเรื่องการเต้นที่จะประกวดกันนะ คืองานจะมีเดือนตุลาซึ่งเราก็มีเวลาซ้อมอีกเยอะเหมือนกันแหละ แล้วก็เรื่องชุดคงต้องตัดใหม่อีก เวลา 4 เดือน คงพอไหวมั้ง ละต่อไปนี้เราจะเปิดเพลงที่จะใช้ให้ดูนะค่ะ”
พี่แจนเปิดเพลงให้ดูแล้วมันก็คือเพลงที่ คิ้ม ดูนั้นแหละ เอาเถอะ ถึงจะเต้นยากแต่ก็ต้องทำให้ได้ เพื่อนบอกมาอย่างงี้อะ
“เฮ้ย! ว่าไงชมรมโคป ไม่คิดจะเปิดตัวเด็กใหม่หน่อยหรอครับ”
เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้นที่หน้าประตูทางเข้าทำเอา สาว ๆ ที่มายืนล้อมอยู่ถอยห่างออกไป
“จำเป็นด้วยหรอ ชมรมคอส ก็ไม่เห็นจะเปิดตัวเลยนี่”
“ก็ชมรมคอสไม่รับคนเพิ่ม เอาไง เปิดหน่อยซิ ซักนิด ๆ เห็นว่ารับใหม่ 2 คนไม่ใช่หรอ”
หานั้นมัน แทน นี่นา คนที่ดูสุภาพ ๆ เมื่อตอนกลางวัน แล้วข้างหลังนั้นคงจะเป็นคนในชมรมคอสที่ว่าแน่ ๆ เลย ว้าว มีแต่คนหล่อ ๆ นะ
“ถ้าเห็นละอย่าคิดจะยุ่งกับเด็กของชมรมเป็นอันขาด”
“คงไม่หรอก เพราะตามความน่าจะเป็นแล้วก็คงจะเป็นพวกทอม ๆ เหมือนที่ผ่านมาซินะ”
“หน่อยว่าไงนะ แล้วพวกนายหละ แต่งหญิงเดินไป เดินมา ไม่ใช่ตุ้ดรึไงฮะ” แป้งตะโกนออกมา พูดได้แสบสันมาก ๆ เลย แป้ง
“กล้าพูดแฮะ แต่พวกเราพอดีว่าหน้าตาดีนะ แต่งอะไรก็ดูดีไปหมด กับพวกตุ้ดหนะหรอ รวมไว้คงไม่ได้หรอกนะ”
แทนปากจัดเหมือนกันแฮะ พูดปากจัดเหมือนตุ้ดเลยง่ะ
แจนทำท่าทางครุ่นคิดอยู่ซักพักก่อนจะ พูดขึ้นว่า
“ถ้าอยากเห็นนักก็ได้ แพท มานี่ ๆ”
แจนเรียกแพทให้ไปหา แล้วฉันหละ แต่ก่อนที่ฉันจะถ่วงถามก็มีคน ๆ หนึ่งมายืนขวางหน้าฉันไว้ พี่บิงนี่นา
“เดี๋ยวฟ้า อย่าเพิ่งไป การเปิดตัวเด็กใหม่หนะ มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ คนในชมรมก็เหมือนกับตัวเบี้ยในหมากรุกนั้นแหละ ต้องเดินให้ถูกที่ไม่งั้นมันก็จะโดนจับไปกินง่าย ๆ การจะเผยไต๋ก็จะถูกรู้เอาได้ไง ดังนั้นฟ้าหน่ะถ้าไม่จำเป็นเราก็ไม่อยากจะให้พวกนั้นมันเห็นหรอกนะ ก็ฟ้าออกจะน่ารักนี่นา ให้พวกนั้นมันเอาไปได้ยังไง”
พูดเรื่องอะไร ทำเอางง มันไปเกี่ยวอะไรกับหมากรุกด้วยหละ กะอีแค่เรื่องชมรมเนี่ยนะ ละเอาไป ฉันเนี่ยนะ ถ้าเรื่องเต้นไม่มีแป้งกับคิ้มก็ไม่เอาหรอกนะ
“ละอีกคนหละ คนนี้ไม่เอาหรอก งั้น ๆ”
“พี่แจน นั้นเป็นคำด่ารึปล่าว” แพทกระซิบถามพี่แจนเบา ๆ ก็ถ้ามันเป็นคำด่า กฏของชมรมคือ ซัดมันไปเลยไง
“ไม่ ๆ กฏมันละเว้นกับชมรมนี้นะแพท ก็ได้ ฟ้าอยู่ไหน”
“หืม! ฟ้าหรอ อ้อเธอ หวัดดีเจอกันอีกละนะ ไหงมาอยู่ชมรมนี้หละ ไม่อยากมาอยู่ชมรมคอสเราหรอ”
แทนพูดพลางเดินเข้ามาในห้องชมรมของพวกเรา เอ๋ข้างหลังนายนั้นมันคุ้น ๆ นะ
“เฮ้ย! ดูแต่ตามืออย่าต้อง เอามือออกไปซะ ไม่งั้นเดี๋ยวได้โดนกำปั้น และบาทา” แป้งพูดขึ้น พลางโชว์กำปั้นให้นายนั้นดูด้วย
“มันคงจะไม่เสียไปมากกว่านี้แล้วหละ ถ้าเสียมากกว่านี้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ” คนที่อยู่ข้างหลังแทนพูดขึ้น นั้นมันไอ่ปากเสียขี้เก็กนี่นา
พอนายนี้พูดขึ้นทำเอาสาว ๆ ข้างหลังถึงกับกรี๊ด! อะไรกัน แค่นี้ก็กรี๊ดหรอของแปลกรึไง หรือว่าจิ้งจกตกใส่หัว
“เจอนายอีกละหรอ โอ้ย! ทำไมถึงเจอแต่ของเน่าบูดนะ” ฉันพูดขึ้นบ้างยอมมันทำไมหละค่ะ
พอฉันพูดปุ๊ปสาว ๆ หน้าประตูก็จิกตาใส่ฉันปุ๊ป แฟนคลับตานี้หรอกหรอ ละมายืนหน้าชมรมฉันทำไมหละ
“หรอ ผมก็ไม่คิดว่าจะได้เจอของเสียอย่างเธอหรอก ไอ่แทนสงสัยปีนี้ชมรมเราชนะขาดแล้วว่ะ ชมรมนี้มีของเสียเพิ่มมาด้วย”
“ของเสียซ้อมได้ แต่ของเน่าคงต้องทิ้งเลยแหละ เฮ้ย บอกเพื่อนนายนะว่าเอาปากไปทิ้งละเปลี่ยนใหม่ซะ มันเน่าซะจนซ้อมไม่ได้เลยแหละ”
แทนที่เมื่อกี้พูดกะพี่แจนฉอด ๆ ๆ เงียบลงไปทันใด ตั้งแต่ที่ฉันกับเบสทะเลาะกัน เอาเซ่จะพูดอะไรอีกหละ แค่เห็นหน้าครั้งแรกก็ไม่ประทับใจละ ครั้งที่ 2 มันจะเหลือความประทับใจอีกหรอ ถึงจะหล่อแต่ปากงี้ไม่ดีอะ และคำพูดของฉันก็ทำเอาแทนพยักหน้าหงึก ๆ แล้วเดินออกไปเลย แต่ไอ่ขี้เก็กก็ยังไม่ลดละ เดินเข้ามาหาฉันแล้วพูดขึ้นกับฉันเบา ๆ ว่า
“ได้เห็นดีกันแน่ ๆ ฟ้าหม่น” แล้วก็วิ่งออกไปเลย
แค้นใจนักที่ไม่ได้ด่ามันกลับไปว่า ไอ่เบสเน่า ให้ตายเถอะ นี่มันกี่โมงละเนี่ย หวาย 4 โมงครึ่ง พี่มาแล้วเนี่ยกลับก่อนดีกว่า
“ไปก่อนนะพี่แจน ทุก ๆ คน พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”
“จร้า”
เจอกันแน่ ๆ ไอ่เจ้าขี้เก็ก ฉันไม่ปล่อยให้นายอยู่เป็นสุขหรอกน่า
ความคิดเห็น