คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : EXO { ,, audition ,, BREAKING HEART
“แนะนำตัวหน่อยค่ะ :} ยูเลย์กี้ >,.< คนดีคนเดิมของทรายไง 55555#
“บอกอะไรกับทรายหน่อยมั้ย :} ใบสมัครของทรายยากมากจริงๆนะ TT ยูพยายามปั่นเร็วที่สุดแล้ว , จำได้ว่าลบเขียนใหม่เกือบห้ารอบด้วย ! หน้าเลย์เข้ากับบทนี้ตรงไหน? =A=; ทุกวันนี้ยูก็ยังสงสัยอยู่ 55555. ชอบไม่ชอบบอกเค้าได้นะที่รัก * ยังไงเค้าก็ฝากใบสมัครเพี้ยนๆ(?)ของเค้าไว้ด้วยนะตัวเอง <3 จูบ.
“จับจองพล็อตไหนเอ่ย :} พล๊อตห้า . มาจากไหนไม่รู้(?) แต่จู่ๆเค้าก็เกิดตกหลุมรักในความเศร้าของพล๊อตนี้ขึ้นมาซะงั้นเลย :) ฮี่ๆๆๆ
“แนะนำพระเอกของคุณ :}
# ชื่อ : จางยี่ซิง - Jang Yixing * , ( เลย์ )
# อายุ : 21 !
# นิสัย : ชายหนุ่มหน้าตาใสซื่อแสนดี และเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ไม่ว่าใครก็อยากอยู่ใกล้ , ใจดี พูดจาน่ารัก แถมยังเป็นสุดยอดสุภาพบุรุษแห่งยุค . . ปฏิเสธใครไม่เป็น ;( จะว่าใจอ่อนก็คงไม่ผิดนักล่ะมั้ง ? ให้เกียรติผู้หญิง แต่ถึงอย่างนั้นก็ดันเผลอทำเรื่องที่ไม่ควรลงไปซะแล้ว ! ความจริงก็เป็นคนง่ายๆสบายๆ ไม่เรื่องมากอะไร ออกจะไม่ค่อยใช้ชีวิตโลดโผนตามแบบฉบับวัยรุ่นผู้ชายเสียด้วยซ้ำ * เก็บความลับเก่ง แต่ดันโกหกไม่เก่ง =A=; เพราะอย่างนั้นเลยมักเลือกที่จะใช้ความเงียบและรอยยิ้มเข้าสู้เสมอ . . ใจอ่อนมากถึงมากที่สุด ! ทำร้ายใครไม่ลง บอกให้ใครตัดใจก็ไม่ได้ , เพราะงั้นสิ่งที่เผลอทำลงไปนั้นมันไม่ใช่เพราะว่าเขาเจ้าชู้ แน่นอน # ขี้กังวล แถมยังคอยเป็นห่วงเป็นใยคนรอบข้างตลอด และก็เพราะนิสัยแบบนี้นี่แหละ * ถึงทำให้เรื่องทุกอย่างมันยุ่งเหยิงอยู่เสมอ . . แทนที่จะพูดจาเด็ดขาด ตามที่ตัวเองต้องการหรือรู้สึก , กลับทำได้แค่เพียง 'ปิดบัง' และ 'ให้ความหวัง' กับคนที่รอเท่านั้นเอง :'(
“รูปภาพแจ่มๆ :} LAY (EXO-M)
“แนะนำนางเอกของคุณ :}
# ชื่อ : รยูฮเยจู - Ryu Hyejoo *
# อายุ : 21 !
# นิสัย : สาวสวยที่เกิดมาเพื่อทำตามความต้องการของตัวเอง ! ชีวิตนี้ทั้งชีวิตไม่เคยยอมปล่อยให้สิ่งที่ต้องการหลุดมือไปซักครั้ง . . เกลียดและกลัวการพ่ายแพ้ไม่ว่าจะเรื่องอะไร * เลยทำให้ดูเหมือนจะเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองสูงพอสมควรเลยล่ะ , พูดจาตรงไปตรงมา ชัดเจนต่อความรู้สึกมากนะ :) มองภายนอกคงไม่มีใครรู้หรอกว่าเธอ 'ขี้เหงา' แค่อยากจะมีใครซักคนที่คอยอยู่ข้างกันแม้ในวันที่เลวร้ายที่สุดของชีวิตก็เท่านั้น # เป็นผู้หญิงเปิดเผย และเต็มไปด้วยความพยายามที่สูงเกินคนปกติ , ไม่เคยย่อท้อให้กับอะไรง่ายๆ อึดเป็นที่หนึ่งเลยจ๊ะขอบอก ;p ใครต่อใครอาจจะว่าเธอแรงอย่างนั้น ร้ายอย่างนี้ . . แต่เพื่อนที่สนิทกันจะรู้เลยว่าฮเยจู 'ไม่เคยทำร้ายใครลับหลัง' ไม่พอใจอะไรก็พูดกันตรงๆ เวลาทำผิดก็ยอมรับผิดและรู้จักขอโทษ :'( แต่นั่น? มันเป็นตอนก่อนที่เธอจะได้เจอกับเขานะ . .
“รูปภาพแจ่มๆ :} GOO HARA (KARA)
“ตอบคำถามต่อไปนี้ตามพล็อตที่เลือกนะคะ
##### คุณรู้ดีอยู่แล้วว่าแฟนที่คุณคบอยู่ในตอนนี้มีผู้หญิงอีกคน ซึ่งบังเอิญว่าคุณดันเป็นคนที่มาทีหลังแต่คุณรักเขามาก บอกเล่าหนึ่งเหตุการณ์ที่คุณพบเจอสองคนนั้นและเจ็บจนเกือบจะถึงที่สุดแล้ว
" โอปป้า, เย็นวันนี้ไปกินข้าวบ้านฉันเอามั๊ย? เดี๋ยวฮเยจูคนนี้จะแสดงฝีมือเต็มที่เลยนะ " ฉันถามผู้ชายตัวสูงตรงหน้าด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม พลางยกมือเรียวขึ้นไปกุมมือหนาแสนอบอุ่นของเขาเอาไว้ด้วยหัวใจที่เต้นรัว ระยะเวลาเกือบปีที่ผ่านมามันไม่ได้ทำให้อาการตื่นเต้นของฉันลดน้อยลงไปเลยซักนิด ตรงกันข้ามยิ่งเวลาผ่านไปดูเหมือนฮเยจูคนนี้จะยิ่งตื่นเต้นและหวั่นไหวไปกับทุกสัมผัสที่ได้รับจากเขา 'จางยี่ซิง' ผู้ชายคนเดียวที่ฉันรักสุดหัวใจ . .
" ฮเยจูอาจะแสดงฝีมือเองเลยหรอครับเนี่ย :) งั้นแบบนี้โอปป้าจะปฏิเสธลงได้ยังไงกันน๊า? " น้ำเสียงที่นุ่มละมุนของเขาทำให้ฉันรู้สึกตัวเบาคล้ายกับกำลังล่องลอยอยู่ในความฝัน ดวงตาสีน้ำตาลที่แสนอ่อนโยนคู่นั้นมักจะคอยมองฉันด้วยความเอาใจใส่และเป็นห่วงเป็นใยอยู่เสมอ ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่ฉันตกหลุมรักทุกอย่างที่เป็นเขา ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงได้เขินอายราวกับว่าตัวเองเป็นสาวน้อยวัยมัธยมที่เพิ่งมีความรักครั้งแรกแบบนี้
" ก็ไม่ต้องปฏิเสธสิคะ โอปป้าคงไม่ใจร้ายปล่อยให้ฉันกินข้าวคนเดียวได้ลงคอหรอกใช่ม๊า? "
" ฮ่าๆๆ ร้ายจริงนะฮเยจูอา โอเคครับ :) เย็นนี้เดี๋ยวโอปป้ามารับที่หน้าคณะนะคนดี " พูดจบเขาก็จูบเบาๆที่กลางหน้าผากของฉันอย่างที่เคยทำเสมอเวลาที่เราต้องแยกกัน ความอุ่นที่เกือบจะร้อนจากริมฝีปากของยี่ซิงแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าเรียวของฉันอย่างไม่สามารถจะห้ามปรามได้ แม้จะไม่ได้กำลังส่องกระจกอยู่แต่ฉันก็นึกภาพตัวเองกำลังยืนหน้าแดงจัดแข่งกับลูกมะเชือเทศได้อย่างชัดเจนเลยทีเดียวล่ะ
" แล้วเจอกันนะครับ " พูดจบเขาก็โบกมือลาพร้อมกับส่งยิ้มหวานโชว์ลักยิ้มที่แก้มขวาให้กับฉันเบาๆ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปทางตึกเรียนที่ห่างออกไปพอสมควร ในขณะที่ฉันทำได้เพียงแค่ยืนยิ้มกว้างราวกับคนบ้าแบบไม่มีสาเหตุ เพิ่งจะรู้ว่าคนมีความรักมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง #
- 4.07 PM -
ฉันยกไอโฟนสีขาวในเคสวินเทจสีครีมอ่อนขึ้นมาดูเวลาเป็นรอบที่สิบของวัน นี่มันก็เลยเวลานัดไปเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ทำไมเขายังมาไม่ถึงอีกล่ะ? ปกติยี่ซิงไม่ใช่ผู้ชายที่จะมาสายผิดเวลานัด ส่วนใหญ่เขาจะมาถึงก่อนเวลา 5-10 นาทีด้วยซ้ำ แล้วทำไมวันนี้เขาถึงหายไปนะ? หรือว่าจะเกิดอุบัติเหตุ . .
" รยูฮเยจู! " เสียงทุ้มที่ไม่คุ้นหูตะโกนเรียกชื่อฉันดังลั่น ผู้ชายเจ้าของเส้นผมสีน้ำตาลเข้มตัดกับผิวที่ขาวจัดยิ่งกว่าหลอดนีออน(?) วิ่งโบกมือให้ฉันมาแต่ไกล
" ยี่ซิง . . แฮ่ก . . ฝากมาบอกให้เธอไปรอ . . ขะ . . เขาที่บ้านเลยน่ะ พอดีที่คณะมีประชุมนิดหน่อย . . กว่าจะเลิกก็คงอีกนาน โอย . . วิ่งมาตั้งไกลเหนื่อยชะมัด!! " พูดจบชายหนุ่มผิวขาวจั๊วะก็ทรุดตัวลงนั่งบนม้าหินอ่อนข้างๆฉันทันที แม้จะไม่เคยรู้จักกัน แต่ใบหน้าที่น่ารักคุ้นตาของเขาทำให้ฉันนึกอะไรออกในที่สุด
" ซูโฮ? นายคือซูโฮใช่มั๊ย? " เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมายิ้มสว่างไสวให้ฉันแทนคำตอบรับ เขาคือซูโฮอา . . เพื่อนสนิทที่ยี่ซิงชอบพูดถึงบ่อยๆนี่เอง จำได้ว่าฉันเคยเจอเขาแค่สองสามครั้งเอง , จะบอกว่าคลาดกันตลอดก็ไม่ผิดหรอก ซูโฮเป็นเดือนคณะ ก็เลยต้องเข้าร่วมในกิจกรรมนู่นนี่จนแทบไม่มีเวลาว่างซักเท่าไหร่ ฉันก็เลยไม่ค่อยแปลกใจที่หาตัวเขาย้ากยากน่ะ
" ขอบคุณที่อุตส่าห์วิ่งมาบอกค่ะ อ่ะนี่ . . ขนมชิ้นนี้ถือว่าฉันให้แทนคำขอบคุณนะ " ซูโฮรับขนมมัฟฟินหอมฉุยที่ฉันเพิ่งซื้อมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนไปพร้อมกับรอยยิ้มกว้างที่เป็นเอกลักษณ์ของเขา ใบหน้าหล่อเหลาติดจะน่ารักไปในตัวจ้องตาฉันคล้ายกับมีอะไรจะพูด แต่เขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังทำท่าจะเดินจากไปแทนซะอย่างนั้น
" ถอยออกมาก่อนจะต้องเจ็บเถอะนะฮเยจู " ประโยคที่เบาจนแทบจะหายไปกับสายลมของซูโฮทำให้ฉันนิ่งงันไป ความจริงที่ฉันปิดผนึกเอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจกำลังจะปะทุออกมาอีกครั้ง ความจริง . . ที่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลย
- 6.22 PM -
ฉันกำลังหิ้วถุงชอปปิ้งที่บรรจุผักผลไม้ไปจนถึงเนื้อสัตว์ที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของอาหารมื้อพิเศษนี้อย่างมุ่งมั่น สองขาก้าวผ่านร้านค้าที่ติดกระจกใสมากมายอยู่ริมถนน แม้น้ำหนักของสิ่งที่ถืออยู่จะหนักขนาดไหน แต่เพื่อเค้กช็อคโกแลตของโปรดของเขา ฉันทนได้อยู่แล้วล่ะ :)
" คิกๆ โอปป้าอย่าแกล้งฉันสิคะ " เสียงหวานของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นมาไม่ไกลนัก ใบหน้าหวานสวยของร่างบางในชุดเดรสสีชมพูอ่อนดูราวกับเทพธิดาจากสรวงสวรรค์ ดวงตากลมโตแวววาวดูใสซื่อน่าปกป้อง เํิธอถือถ้วยพาเฟ่ต์เล็กๆไว้ในมือซ้าย ส่วมมือขวาก็ถือช้อนคันเล็กสีแดงสด ตักครีมบนพาเฟ่ต์เข้าปากไปพร้อมรอยยิ้ม และเมื่อเบือนสายตาไปมองด้านข้างฉันก็ตกใจจนแทบจะสิ้นสติ ใบหน้าหล่อเหลาอ่อนโยนที่แสนคุ้นตาของยี่ซิงปรากฏขึ้นในสายตาของฉันอย่างชัดเจน
" ใช่ที่ไหนล่ะ โอปป้าแค่จะเช็ดครีมที่เลอะปากให้เธอเท่านั้นเองยัยตัวเล็กนี่ " พูดจบเขาก็ยกมือหนาที่แสนอบอุ่นขึ้นแตะที่ริมฝีปากบางของเธอเบาๆ ดวงตาสีน้ำตาลที่ฉันรักนักหนาจับจ้องใบหน้าเล็กของหญิงสาวคนนั้นด้วยสายตารักใคร่ทะนุถนอมแบบที่ฉันไม่เคยได้รับ น้ำเสียงที่เขาใช้เรียกเธอเต็มไปด้วยความสนิทสนมเอ็นดู มือคู่นั้นเตะต้องเธออย่างเบาบางราวกับว่าไม่ต้องการทำให้ตัวเธอบุบสลายไป
" ขอบคุณนะคะ "
" เพื่อแฟนที่น่ารัก โอปป้ายินดีอยู่แล้วครับ :) " ต่อให้ฉันจะเตรียมใจมานานแค่ไหน ก็ไม่สามารถทนมองความรักที่พวกเขาสองคนมีให้กันได้ แม้ฉันจะรู้เสมอว่าเขาไม่ได้มีเพียงแค่ฉัน แต่เพราะฉันรักเขา รักมาก . . จนไม่อาจจะตัดใจจากเขาไปได้ เพราะหัวใจของฉันได้มอบให้กับเขาไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ดังนั้นฉันจึงทำเป็นไม่รับรู้ ไม่สนใจ เมื่อเขาไม่พูดฉันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเสีย , หากการทำเหมือนคนโง่คนตาบอดจะช่วยให้ฉันได้อยู่เคียงข้างเขาต่อไป ฉันก็ยินดีทำ !
" ว้าย!!!! " ร่างเล็กของหญิงสาวคนนั้นถูกผู้ชายท่าทางเร่งรีบคนนึงชนจนล้มลงไป ยี่ซิงดูท่าทางตกใจมาก เขารีบเข้าไปประคองเธอที่ทรุดนั่งอยู่บนพื้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใยถึงที่สุด ใบหน้าเรียวที่มักจะเต็มไปด้วยรอยยิ้ม กลับดุดันแข็งกร้าวยามเมื่อเขาพบว่าข้อเท้าของเธอพลิกไป
" มินอา . . เจ็บมากมั๊ยครับ? " เสียงนุ่มกระซิบเบาๆที่ข้างหูเธอ ฉันยืนมองทั้งสองคนด้วยความรู้สึกหลากหลายจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ น้ำตาหยดใสทิ้งตัวลงมาตามข้างแก้มด้วยความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นตรงหัวใจ ความเจ็บปวดที่ไม่ยอมลดลงเลยซักนิดเดียว
" โอ๊ย . . โอปป้าคะ ฉันเจ็บมากเลย " มินอาทำหน้าราวกับว่าเธอกำลังจะร้องไห้ ส่วนยี่ซิงที่เห็นท่าไม่ดีจึงเลื่อนมือไปจับที่ข้อเท้าเล็กบอบบางของเธอด้วยความทะนุถนอม สองมือเรียวของเขาสัมผัสเท้าของเธออย่างอบอุ่นอ่อนโยน แม้ฉันจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้น แต่ฉันก็รับรู้ถึงความรักที่เขามีให้เธอได้อย่างชัดเจน
" มินอาอยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวโอปป้าจะอุ้มเธอเอง " เขาพูดก่อนจะยืนขึ้นด้วยความเร่งรีบ สองมือแกร่งอ้อมลงมาช้อนตัวมินอาขึ้นไปไว้ในอ้อมกอด ดวงตาสีน้ำตาลของยี่ซิงสบตากับผู้หญิงคนนั้นเนิ่นนาน ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายหลบสายตาไปในที่สุด
" โอป . . โอปป้าวางฉันลงเถอะค่ะ แบบนี้มันน่าอายจะตายไป " เธอพูดพลางก้มหน้างุดๆ ลงมาแนบอกอุ่นของเขา ยี่ซิงหัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดู ก่อนจะประทับจูบที่ริมฝีปากเล็กน่ารักของมินอาเบาๆ วินาทีนั้นฉันรู้สึกราวกับว่าตัวเองจะล้มลงไปทั้งน้ำตา ข้าวของที่ถือมาตั้งไกลหล่นกระจายอยู่บนพื้นคอนกรีตสีเทาหม่น สีเดียวกับหัวใจที่กำลังจะแตกสลายของฉัน . . ทำไม? ทำไมฉันถึงต้องมารู้มาเห็นเรื่องพวกนี้ ทำไมพระเจ้าไม่ให้โอกาสฉันได้รักเขาเช่นเดียวกับที่มินอาได้รักบ้างเลย ทำไมเขาถึงไม่เคยประคอง ไม่เคยอุ้ม ไม่เคยจูบฉันด้วยความรักอย่างที่เธอคนนั้นได้รับ ทำไม ทำไม ทำไม !
" น่าอายที่ไหนกันครับ ตอนม.ปลายโอปป้าก็เคยอุ้มมินอาแบบนี้บ่อยๆนี่ :) " ม.ปลาย? เป็นไปไม่ได้ . . คำพูดที่เพิ่งหลุดออกมาจากปากของเขาคล้ายกับค้อนที่กระหน่ำทุบลงมาบนหัวใจของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ถ้าพวกเขาคบกันมาตั้งแต่ม.ปลาย แล้วฉันล่ะ? ฉันคนนี้เป็นตัวอะไร ถ้าเธอคือคนที่เขารัก ถ้าเธอคือคนที่เขาเป็นห่วงเป็นใย ฉันคนนี้จะยังเหลือที่ยืนอะไรอยู่ในหัวใจของเขาอีกงั้นหรือ? ฉันคือคนที่มาทีหลัง ฉันคือคนที่เข้ามาแทรกกลางระหว่างความรักของพวกเขา ฉันเป็นผู้หญิงชั่วช้าที่แทงข้างหลังมินอาอย่างเลือดเย็น ทั้งที่เธอไม่เคยทำอะไรผิด . . แต่ฉันกลับเข้ามาทำให้ความรักที่เขามีต่อเธอแปดเปื้อนและมัวหมองลง รยูฮเยจูเธอควรจะหายไปซะ !!!
" มินอา . . ฉันขะ . . ฉันขอโทษนะ " เสียงเบาๆที่ผ่านริมฝีปากฉันไปคงไม่มีวันไปถึงมินอาได้ และต่อให้ฉันขอโทษเธออีกกี่ครั้งมันก็คงไม่มีวันพอกับความผิดที่ฉันได้ทำลงไป ยี่ซิงอา . . ฉันรักนาย รักมากซะจนไม่มีวันเลิกรักได้ ตลอดกาล . . .
ฉันหันหลังกลับมาจากภาพตรงหน้า ก่อนจะเดินออกไปเงียบๆ พร้อมกับเศษหัวใจที่แหลกสลายไม่มีชิ้นดี #
“สั้นๆ อยากบ่นอะไรส่งท้ายใบสมัครมั้ยคะ? :} รักทรายที่สุดในโลกเลย >///< ขอบคุณที่รอเค้านะตัวเอง !
ขอบคุณที่มาร่วมสนุกกัน ขอบคุณมากค่ะ J
THE★FARRY
ความคิดเห็น