ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [EXO] ϟ MY TURN TO CRY 。( KRISLAY ) ft.TAO

    ลำดับตอนที่ #1 : 00 - INTRO ϟ

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 314
      3
      21 ธ.ค. 56






    INTRO

     

     

     

     

    우리 사랑했잖아 제발 울리지마

    อย่างน้อยเราเคยรักกัน , ได้โปรดอย่าทำให้ฉันร้องไห้

    오직 내겐 하나뿐야o

    สำหรับฉันแล้วต้องเป็นนายเท่านั้น . .

    눈을 감아도 보여 귀를 막아도 들려

    เมื่อฉันหลับตาลง ฉันก็มองเห็นเพียงนาย * เมื่อฉันปิดหูไว้ ก็ได้ยินแต่เสียงของนาย

    제발 떠나가지마

    " ไ ด้ โ ป ร ด อ ย่ า จ า ก ฉั น ไ ป เ ล ย "

     

     

     

     

                “ฉันขอร้องล่ะ นายอย่าไปเลย .. ได้โปรดเถอะอี้ฟาน อย่าทิ้งฉันไป” เสียงอ้อนวอนดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากปากเล็กของร่างบางที่ยืนกางแขนขวางทางคนตัวสูงกว่าอย่างเต็มกำลัง ใบหน้าเรียวขาวที่เคยหล่อเหลา และเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันน่ารักสดใส บัดนี้กลับเจิ่งนองได้ด้วยหยาดน้ำตาเม็ดใส ที่พรั่งพรูลงมาจากดวงตาสีอัลมอนด์คู่งามอย่างไม่ขาดสาย

     

                เขาไม่อาจปล่อยให้คนตรงหน้าเดินจากไป ไม่อาจปล่อยให้ทั้งหัวใจหลุดลอยออกไปโดยไร้สาเหตุเช่นนี้ได้จริงๆ

               

    “ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอ? ทำไมนายถึงจะไป ทำไมนายถึงไม่รักษาสัญญาล่ะ ... ทำไม?” ปลายเสียงแผ่วเบาลงอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อคนตัวเล็กจำต้องกัดฟันกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้หลุดรอดออกมา

     

                เขาจะยอมแพ้ตอนนี้ไม่ได้ จะแสดงความอ่อนแอออกมาไม่ได้เด็ดขาด !

     

                “หลบไป!” ไม่เพียงไม่ตอบคำถาม แต่ชายหนุ่มร่างสูงในเสื้อโค้ตหนังสีดำสนิทกลับใช้มือหนาผลักไหล่ของคนตรงหน้าอย่างแรงอีกด้วย ใบหน้าหล่อเหลาประดุจงานศิลป์ชั้นเยี่ยมจากฝีมือของเทพเจ้าไม่ปรากฎความรู้สึกใด จะมีเพียงก็แต่แววตารำคาญใจที่ฉายชัดขึ้นมาก็เท่านั้น

     

                “น่ารำคาญซะจริง ฉันว่าฉันพูดกับนายรู้เรื่องแล้วนะอี้ชิง หลบ!” อู๋อี้ฟานตวาดใส่จางอี้ชิงอย่างไม่ไว้หน้ากันอีกต่อไป เขาใช้สองมือจับคนตัวเล็กเหวี่ยงออกไปจนกระแทกเข้ากับผนัง และแม้จะเจ็บจนแทบจะลุกไม่ไหว แต่อี้ชิงกลับกัดฟันยันตัวเองขึ้นมาเกาะแขนคนจะไปไว้แน่น

     

                “ไม่! ฉันไม่ให้นายไป ไม่มีทาง นายรักฉันไม่ใช่หรออี้ฟาน ... เรารักกัน และจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ฮึก ... ได้โปรด.. ได้โปรดเถอะนะ ฉะ... ฉัน .... ฉันอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่มีนาย” พูดไปก็สะอื้นไป เขาไม่รู้จะทำอย่างไร จะใช้วิธีไหนแล้วในตอนนี้ ทำได้เพียงก็แค่กอดคนที่รักแน่นอยู่แบบนี้ ได้แต่อ้อนวอนขอร้องไม่ให้เขาไป


     

                เพราะอะไรคนที่เคยบอกรัก . . . ถึงต้องการจะจากไป

              เพราะอะไรคนที่เคยทะนุถนอมกันอย่างดี . . . กลับผลักไสกันอย่างรุนแรงแบบนี้

              เพราะอะไรคนที่มอบคำสัญญา . . . กลับทำลายมันลงด้วยตนเอง

              และเพราะอะไร . . . คนที่เคยเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ดวงใหญ่ ถึงเย็นชากับเขาได้มากมายปานนี้


               

    ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ แม้จะรู้ดีว่าหลายเดือนมานี้อู๋อี้ฟาน ไม่ใช่อี้ฟานคนเดิมของเขาอีกต่อไป แต่อี้ชิงก็ไม่อาจทำใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ในตอนนี้ได้

     

                เขาไม่อาจทนเห็นเจ้าของอ้อมกอดคุ้นชินเดินจากไป ไม่อาจทนให้หัวใจของตนถูกกระชากออกไปแบบนี้ แต่ถึงอย่างนั้น . . .

     

                “ฉันเบื่อที่จะต้องพูดซ้ำพูดซากกับนายแล้วนะ หัดเปิดตาแล้วก็ยอมรับความจริงได้แล้ว!! แล้วก็รู้ไว้ซะด้วยนะว่าฉันเบื่อนายมาก ฉันไม่ได้รักนายเหมือนเดิมอีกแล้ว นายก็เป็นแค่ของเก่าที่ฉันไม่ต้องการ ฉันทนอยู่กับนายอีกแม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่ได้ เพราะอะไรรู้มั๊ย? เพราะนายมันจืดชืด น่าเบื่อ  จนฉันเห็นแล้วก็พาลหงุดหงิดรำคาญลูกตาทุกครั้ง!!! ดังนั้นถ้ายังไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้ก็ปล่อยมือจากฉันซะจางอี้ชิง! อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำเป็นครั้งที่สองนะ ปล่อย!!!!” อี้ฟานตวาดเสียงดังขึ้นกว่าเก่า เขาใส่ทุกอารมณ์ไม่ยั้งลงไปในคำพูดที่หลุดออกมาจากปากเมื่อครู่ ใครจะว่ามันแรงไปหรืออะไรก็ช่าง เขาก็แค่พูดความจริง ความจริงที่ว่า . .



     

                เขาเบื่อคนตรงหน้าจนสุดจะทน !


               

                ร่างสูงออกแรงสะบัดร่างบางที่เกาะแขนตนแน่นอย่างเกรี้ยวกราด มันน่าโมโหนักไอ้เจ้าคนดื้อด้านนี่ พูดอะไรไปก็ไม่คิดจะฟัง นี่ขนาดเขาย้ำแล้วย้ำอีกว่าทั้งรำคาญทั้งเบื่อหน้าเจ้าตัวขนาดไหน แต่คนถูกด่าก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอมแพ้เลยสักนิด มีก็เพียงแต่น้ำตาที่ไหลบ่าลงมาไม่หยุดนั่น ที่พอจะทำให้อี้ฟานสะใจได้บ้าง ว่าอย่างน้อยๆ คนฟังก็ได้ยินทุกคำพูดของเขาชัดเต็มสองรูหูแล้ว

     

                “ปล่อยฉันเถอะอี้ชิง ... เพราะว่าฉัน .. ” ปลายเสียงของอี้ฟานเว้นว่างอย่างต้องการจะเรียกความสนใจ พลางโน้มตัวเองลงไปใกล้ๆ ใบหูเล็กของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ และมันก็ได้ผล เมื่ออี้ชิงฝืนตัวเองให้หยุดสะอื้น เพียงเพื่อจะรอฟังคำพูดต่อมาของอู๋อี้ฟานอย่างตั้งใจ

     

                “เพราะว่าฉัน...”



     

     

     

                “เพราะว่าฉันเกลียดนายเหลือเกิน

     

     

     

     

     

     

    ... ราวกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน ...

    จางอี้ชิงทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะฉุดรั้งคนตรงหน้าเอาไว้ได้อีกต่อไป

    ไม่มีแม้แต่แรงจะร้องไห้ เหมือนวินาทีนั้นเขาไม่ทำแม้แต่จะหายใจ


     

    ในขณะที่ตัวต้นเหตุกลับยืนยิ้มหน้าระรื่น ทำหน้าถูกอกถูกใจเสียเต็มประดาที่ขจัดตัวน่ารำคาญออกไปจากชีวิตของตนได้สักที อู๋อี้ฟานยกมือเรียวขึ้นมาจัดแขนเสื้อที่มีรอยยับให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะคว้าสัมภาระขึ้นมา แล้วเดินไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

     

    และช่วงเวลาก่อนที่ประตูจะปิดลงนั้น ใบหน้าหล่อเหลาก็หันกลับมา ส่งยิ้มชั่วร้ายให้คนตัวเล็กที่นั่งนิ่งไม่รู้สึกตัวอยู่บนพื้นเป็นครั้งสุดท้าย หมายจะทำให้ผู้ชายน่าสงสารคนนั้นแหลกสลายคามือ ด้วยการทิ้งประโยคที่จะฝังแน่นอยู่ในห้วงแห่งความทรงจำเอาไว้อย่างโหดร้าย ก่อนจะดึงประตูปิดตามหลังตนอย่างรุนแรง

     


     

     

     

     

     

    ลาก่อน อย่าได้พบได้เจอกันอีกจะดีที่สุดนะ จางอี้ชิง!

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    และในวันคริสต์มาสอันหนาวเหน็บนั้น . . .

    อู๋อี้ฟาน ก็ได้ทิ้งเศษซากหัวใจที่แหลกสลายของ จางอี้ชิง

    เอาไว้ ณ ที่ตรงนั้นเอง !

     



























     

    __________________________________________________________________________________________ 

    T^T โถ่! อี้ชิงของเค้า . . น่าสงสารเป็นที่สุด ,ทำไมพี่คริสใจร้าย ทำกับน้องอี้แบบนี้ !!!!!
    แง่มๆ =//= เหมือนอารมณ์จะค้าง 55555555
    สวัสดีค่ะทุกคน ! ยินที่ต้อนรับเข้าสู่ฟิค
    คริสเลย์ที่ปวดร้าวหัวใจม๊ากมาก(?)แห่งนี้นะคะ ;)
    ไรท์เตอร์ชื่อ
    ' ยู ' ค่าาา #  ส่วนจะอายุเท่าไหร่นั้น ขอแนะนำให้ปล่อยมันไปกับสายลมจะดีกว่า เอิ้ววววว !
    (คือเหมือนทุกคนคงจะงง -___-; ทำไมอิคนแต่งมันทอล์กได้ขัดกับอารมณ์เรื่องซะเหลือเกิน?)
    555555555555555555555555555555


    กลับเข้าสู่เนื้อเรื่องของเราดีกว่าค่ะ /*ก่อนที่เชื้อบ้าจะแพร่ใส่นักอ่านที่น่ารักของเค้าไปซะก่อน*/ >..<
    ฟิคเรื่องนี้เกิดขึ้นจากความรู้สึกอัดอั้นตันใจของยูเองค่ะ คืออยากเห็น
    พี่คริสถูกทำร้ายบ้าง เพราะปกติเห็นแต่ ...
    พี่คริสคอยแต่จะรังแกคนอื่น (โดยเฉพาะน้องอี้) แต่ทว่าหาอ่านจากที่ไหนไม่ค่อยจะได้,
    เลยขุดตัวเองออกมาแต่งเองซะเลย ฮี่ๆๆๆ (= w = / ดังนั้นเรื่องนี้เราจะมา
    ช่วยกันรังแกพี่คริสด้วยกันนะคะ !
    ผิดพลาด ติดขัด หรือชอบ ไม่ชอบอย่างไร, ติ-ชมกันได้เสมอนะคะ <3
    รักรีดเดอร์ทุกคนมากมาย * ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้นะค๊าาาาาาาาา #

     






    /- 19 DECEMBER 2013
    THANK YOU THEME BY :) Shalunla

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×