ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    •• The Fairy Last Tale ,, Fic SJ ••

    ลำดับตอนที่ #4 : •• Chapter 02 // Flashing... (( แสงสว่างที่วาบขึ้นมาในชั่วพริบตา... )) ••

    • อัปเดตล่าสุด 7 ส.ค. 51



    // Flashing... //
     
         ณ กรุงเทพ เมืองฟ้าอมรสุดหรูหรา ไฮโซและเต็มไปด้วยมลพิษที่มีมากที่สุดในเมืองไทย แสงแดดเริ่มทวีความร้อนออกมาแผดเผาสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกกันว่า “ มนุษย์ ” อย่างไม่ปราณีซักนิด ผู้คนเดินสวนกันไปมา เสียงแม่ค้าตะโกนขายของกันดังลั่น ส่วนฉัน... “ เทคแคร์ ” ผู้หญิงหน้าตาดีที่ถูกพี่ชายตัวแสบทิ้งเอาไว้กลางตลาดสดไงคะ!? ชิ่ส์ !! ไอ้พี่บ้า ไอ้พี่เลิฟเฮงซวย โว้ย ย ย ยย ย ยย !! คนสวยกริ้วค่ะ !! เมื่อกี้ก็เพิ่งโดนผู้ชายหน้าโหด ๆ ชนจนหน้าสวย ๆ เกือบจะทิ่มลงไปในครกส้มตำอยู่แล้ว เฮอะ !! ดีนะที่ยั้งไว้ทัน กรี๊ ดดด ดด ด ดดด !! คิดแล้วก็ยังเจ็บใจไม่หาย ก็อีตาพี่เลิฟยู พี่ชายของแคร์น่ะสิคะ... ตอนแรกก็เดินมาด้วยกันดี ๆ ว่าจะหาอะไรกินก่อนเข้ามหาลัยซะหน่อย แต่พอมีสาวสวยเดินผ่านปุ๊บ !! มันก็จรลีหนีน้องไปชะนี้แลฯ ฮือ ๆๆ ๆ T^T
     
       “ แคร์ !!! ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่ห๊า !? ” เสียงแหลมปรี๊ดอันแสนคุ้นเคยดังขึ้นด้านหลัง แล้วพอฉันหันไปดูก็พบกับ... ผู้หญิงตัวสูงบาง เจ้าของผมสีน้ำตาลดัดเป็นลอนอ่อน ๆ ในเครื่องแบบนักศึกษาพร้อมด้วยแว่นตากันแดดสีชาอันใหญ่ กำลังเดินเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว
     
       “ โวยวาย !! ! ไหงแกมาอยู่นี่ได้ล่ะ !? ไม่มีเรียนรอบเช้ารึไงเนี่ย !? ” นี่คือ... โวยวาย เพื่อนซี้ที่ไปไหนกัน ตั้งแต่สวรรค์ยันสวนสัตว์ดุสิตของแคร์เองค่ะ ^^ ยัยนี่เรียนคณะนิติศาสตร์เห็นบ่นว่าเรียนก็หนัก สอบก็เยอะอยู่ทุกวัน แต่ทำไมวันนี้โผล่มาตลาดสดได้ก็ไม่รู้
     
       “ แกไม่ต้องมาพูดมากเลยนะไอ้แคร์ ใครกันที่บอกว่าจะไปกินข้าวกลางวันด้วยกันน่ะห๊า !? นี่ถ้าฉันไม่โทรถามพี่เลิฟจนรู้ว่าแกมาปรากฏตัวอยู่แถวนี้ ป่านนี้คงนั่งเย้ยฟ้า ท้าลม ท้าแดด รอจนหน้าเหี่ยวหน้ายานอยู่ที่หน้ามหาลัยแล้วล่ะย่ะ !!!! เชอะ !!! ” ด่าจบเพื่อนสาวสุดสวยของฉันก็สะบัดหน้าหนีไปอีกทางทันที เออแฮะ !! วันนี้สัญญากับยัยนี่ไว้ว่าจะไปกินข้าวที่ร้านอาหารที่มาเปิดใหม่แถว ๆ ท่าพระจันทร์ด้วยกันนี่นา !~ กรี๊ด !!!! ลืมซะสนิทเลย ทำไมคนสวยถึงขี้ลืมเนี่ย? ว้า ~ แย่จัง !!
     
       “ ฉันขอโทษน๊า !! ~ โวยวาย... โอ๋ๆ ๆๆ ๆๆ ๆ อย่างอนเลยนะคะคนสวย ดีกันเถอะนะคนน่ารัก ^_________________^ ” ว่าแล้วก็แหกปากยิ้มโชว์ฟันขาวไร้หินปูนใส่ยัยโวยวายซักทีนึง หึหึ !!
     
       “ ไม่ ! !!! จนกว่าแกจะสัญญาว่าจะเลี้ยงข้าวฉัน ” อ๊าย ย ยย !! เงินจะกินยังไม่มีเลยค่ะเพื่อนขา... เมื่อวานพี่เลิฟก็มายืมไปสามพัน T^T แล้วนี่แกจะมาขูดรีดเอาอะไรกับฉันอีกย่ะเนี่ย !!
     
       “ ไอ้ได้น่ะ... มันก็ได้อยู่หรอก แต่คงต้องเป็นวันอื่นอ่า ~ เพราะวันนี้ฉันไม่มีเงินเลยซักนิดนึงนะแก T^T ”
     
       “ กรี๊ด ๆ >O< นี่แกกล้าขัดใจฉันเรอะ !? บ้านแกก็ออกจะรวยมาทำเป็นไม่มีเงิน เชอะ!! ฉันยังงอนแกอยู่หรอกนะเนี่ย ” โวยวายเชิดหน้าขึ้นแล้วเดินดุ่ม ๆ ไปอย่างไม่สนใจคนสวยคนนี้เลยซักนิด โฮก กกก !! ยัยเพื่อนใจร้าย !!! T^T ทำไมทำกับแคร์น้อย ๆ แบบนี้ !!! ~
     
       “ โวยวาย !! ! แกรอฉันด้วยน๊า !!! ฉันขอโทษจริง ๆ สัญญาว่าจะไม่ทำตัวอย่างนี้อีกแล้ว!! ฉันจะไม่ลืมนัดแกอีกแล้วจริง จริ๊งง งง งง ง ง !!! ”
     
       “ ชิ่ส์ !! งั้นพรุ่งนี้แกต้องเลี้ยงข้าวฉันให้ครบ 3 มื้อเลย โอเค๊ !? ”
     
       “ กรี๊ ดดด ดด !! ~ ได้เลยจ้า !! โวยวายใจดีที่สุดในโลกเล๊ย!~ ฉันรักแกจัง มาจุ๊บทีดิ ^3^ จุ๊บ ๆๆ ๆๆ ๆ ๆๆ ”
     
       “ อี๋ !! ยัยบ้าเดี๋ยวคนเค้าก็นึกว่าฉันกับแกเป็นเลสกันหรอก แหวะ !! แค่คิดก็จะอ้วกเอาของเก่าออกมาหมดแล้ว ” แค่พูดยังไม่พอ ไอ้โวยวายตัวแสบยังทำหน้าเหยเกอย่างกับเพิ่งโดนฉุดออกมาแบบไม่เกรงใจใคร
     
       “ ยัยบ้า !! ทำท่าอะไรน่าเกลียด พอเลย ๆ นี่ตกลงจะไปกินข้าวด้วยกันรึเปล่าเนี่ย !?~ หรือแกจะอยู่หาอะไรกินที่ตลาดเลย ”
     
       “ ไม่เอาอ่ะ ฉันว่าเข้าไปกินที่มหาลัยกันเหอะ !! นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแล้วด้วยนี่ !! ”
     
       “ งั้นก็ได้... เอาไว้ค่อยไปกินวันพรุ่งนี้แล้วกันเน๊อะ !? เฮ้ย !! ! ไอ้โวยวายทำไมตัวแกมีแสงออกมาด้วยว่ะ !? ” ฉันชี้ไปที่โวยวายอย่างตกใจ ก็ตัวมันมีแสงสีขาวแสบตาเปล่งออกมาด้วยนิ่คะ เจ้าตัวเองก็ยกมือขึ้นมาป้องที่ตาเหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองใส่แว่นกันแดดอยู่แท้ ๆ
     
       “ แกก็เหมือนกันแหละไอ้แคร์ !! ดูดิ่... แสงจากตัวแกมันทำฉันแสบตา ว้าย ย ย ย ย !!! ” สิ้นเสียงร้องของโวยวาย ตัวของมันก็หายวับไปกับตาก่อนที่ฉันสูญสิ้นการรับรู้ไปทั้งหมด
     
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
       // รายงานข่าวด่วนจาก TFLT ค่ะ... ขณะนี้ได้เกิดเหตุการณ์ การหายตัวไปอย่างน่าประหลาดของหญิงสาวจำนวน 8 คน ซึ่งผู้เห็นเหตุการณ์ได้กล่าวตรงกันว่า ก่อนที่คนเหล่านั้นจะหายตัวไปได้เกิดแสงสีขาวแสบตาออกมาทั่วบริเวณที่พวกเขายืน ก่อนจะหายวับไปอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งตัวของผู้สูญหายทุกคนด้วย ขณะนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังออกค้นหากันอย่างสุดความสามารถ ทั้งนี้ก็เพราะบุคคลที่หายตัวไปล้วนแต่เป็นบุตรสาวของคนสำคัญระดับแนวหน้าของเมืองไทยกันทุกราย จึงเกิดประเด็นที่ว่าจะเป็นการลักพาตัวเพื่อเรียกค่าไถ่ ซึ่งทางเจ้าหน้าที่คงจะเร่งดำเนินการขั้นสูงกันในทันที!! และนี่คือหน้าตาของผู้สูญหายทั้ง 8 คนค่ะ... //
     
       “ แม่ ๆๆๆ มาดูข่าวนี่ดิ่ !! ทำไมไอ้คนที่หายตัวไปนี่หน้าเหมือนยัยบิสกิตจังเลยอ่ะ !? ” ชายหนุ่มผิวขาวสะอาดเรียกแม่ให้มาดูรูปที่ปรากฏขึ้นในจอทีวีอย่างตื่นตกใจ
     
       “ เหลวไหลน่ะกาแฟ... ป่านนี้น้องก็ต้องเรียนอยู่ที่มหาลัยน่ะสิ จะมีใครเค้าเอาแต่โดดเรียนเหมือนแกล่ะ อ๊ะ!!!... ” เสียงอุทานอย่างตกใจของผู้เป็นแม่ขณะที่มองเห็นภาพลูกสาวของตัวเองว่าเป็นหนึ่งในรายชื่อของผู้สูญหาย ฉับพลันร่างกายก็เหมือนกับจะหมดแรงขึ้นมาดื้อ ๆ ทำให้กาแฟต้องวิ่งมารับแม่ที่หมดสติไปอย่างตื่นตระหนกเช่นกัน
     
       “ แม่ !!! บิสกิต !! โอ๊ย !! ~นี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย !!! !! ”
     
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
       “ ท่านครับ... ท่านจะจัดการยังไงที่น้องน้ำฟ้าลูกสาวของท่านเป็น 1 ใน 8 บุคคลผู้สูญหายในขณะนี้ครับ !? ” เสียงผู้สื่อข่าวคนหนึ่งยกเครื่องบันทึกเสียงขึ้นมาสัมภาษณ์ชายวัยกลางคน ในชุดสูทสีดำดูภูมิฐานและน่าเกรงขามในขณะเดียวกัน
     
       “ ท่านคะ... แล้วทางตำรวจได้บอกอะไรเพิ่มเติมให้เป็นเบาะแสสืบหาตัวคนร้ายได้รึเปล่าคะ !? แล้วท่านคิดว่ามันจะเกี่ยวข้องกับการแข่งขันทางธุรกิจที่กำลังเป็นไปอย่างดุเดือดในขณะนี้หรือไม่คะ !? ” นักข่าวสาวอีกคนยื่นไมค์ขนาดเล็กเข้ามาทางด้านซ้าย ในขณะที่ผู้ถูกถามยังคงยืนนิ่งอย่างไม่พูดอะไร
     
       “ เรื่องนี้ผมคงยังให้สัมภาษณ์อะไรไม่ได้ ส่วนเรื่องเบาะแสเพิ่มเติมผมแนะนำว่าควรจะไปสอบถามเอาจากตำรวจจะดีกว่านะครับ แต่ผมข้อยืนยันไว้เลยว่า... ใครที่เอาตัวน้ำฟ้าไป ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดแน่นอนครับ!! ” ฉับพลันน้ำเสียงในตอนท้ายของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นเสียงที่แข็งกร้าวในทันที ในขณะที่ดวงตาของเขากลับฉายแววเจ็บปวดอย่างที่สุด
     
       “ ท่านประธานคะ... ทางตำรวจติดต่อมาแล้วเชิญทางนี้ค่ะ ” หญิงสาวซึ่งเป็นเลขาส่วนตัวของท่านประธานก้มหน้าลงเพื่อซ่อนดวงตาที่สั่นไหวไว้ เพราะน้ำฟ้าคือเด็กที่เธอรักเหมือนน้องสาวแท้ ๆ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจหายกับเหตุการณ์ครั้งนี้เช่นเดียวกัน
     
       “ ผมขอตัวก่อนนะครับ... คุณเมษานำทางไปได้เลย ” ว่าแล้วเขาก็เดินออกไปพร้อม ๆ กับเลขาทันที
     
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
       “ คุณคะ... ยัยขิงหายตัวไป!! หายตัวไปทั้งๆที่กำลังยืนอยู่หน้าฉันแท้ๆ ฮือ ๆๆ ” หญิงวัยกลางคนร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ในขณะที่สามีของเธอก้าวขาเข้ามาในบ้าน
     
       “ ผมรู้ !! ตอนนี้ผมก็สั่งการให้ทหารหลายกองกระจายกำลังกันออกค้นหาแล้ว คุณใจเย็นๆสิ !! ผมรู้ว่ายัยขิงเข้มแข็งพอจะเอาตัวรอดได้แน่ๆ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็ต้องเชื่อในตัวลูกนะ ” พ่อของขิงซึ่งเป็นถึงนายพลโอบกอดภรรยาอย่างเสียใจเช่นเดียวกัน แต่แววตาของเขาเปล่งประกายแห่งความหวังออกมารุนแรงเหลือเกิน
     
       “ แต่ฉันเป็นห่วงลูกนี่คะ !? คุณก็รู้ว่าลูกเราเป็นผู้หญิง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา...ฮึก เรา... เราจะช่วยลูกได้ยังไง ฮือ ๆๆ ”
     
       “ ใจเย็นๆก่อนสิคุณ ลูกเก่งแค่ไหนเราก็รู้ ถ้าเป็นยัยพริกหายตัวไปสิค่อยน่ากลัวว่าจะเอาตัวไม่รอดน่ะ !! ” เมื่อเสียงทุ้มของผู้เป็นพ่อเอ่ยถึงตัวเองขึ้นมา ‘พริก’ น้องสาวเพียงคนเดียวของขิงจึงชักสีหน้าอย่างไม่พอใจ
     
       “ ใครๆ ก็ห่วงแต่พี่ขิง ถ้าพริกหายไปบ้าง คุณแม่จะร้องไห้เป็นห่วงพริกแบบนี้บ้างรึเปล่าคะ !? คุณพ่อเองก็เหมือนกัน พริกไม่เก่ง ไม่ฉลาด ไม่น่ารักแบบพี่ขิงแล้วจะทำไมคะ !? พริกเอาตัวไม่รอดตรงไหนกัน !? ” ใบหน้าขาวของพริกเริ่มเกิดสีแดงเพราะอารมณ์โกรธ ก่อนที่มือเรียวจะเอื้อมไปคว้ากระเป๋า แล้วเดินตรงไปที่ประตูบ้านทันที
     
      “ ยัยพริก !!! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ แค่พี่ขิงหายตัวไปยังทำให้พ่อแม่เสียใจไม่พออีกหรอ ห๊ะ!? แกยังจะทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจเพิ่มขึ้นอีกรึไง! !!! ” เสียงตวาดจากผู้เป็นพ่อ ยิ่งทำให้พริกเร่งฝีเท้าเดินออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งเพียงรอยยิ้มเย็นชา และคำพูดที่ทำให้พ่อกับแม่ของเธอตกใจแทบสิ้นสติ
     
       “ พี่ขิงน่ะ... ปล่อยให้หายไปเลยนั่นแหละ หรือถ้าจะยิ่งดีก็รีบๆตายไปซะ !! ”
     
    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
     
     
    Do you want me , like I want you?

    Or am I standing still , beneath the darkened sky?

    Or am I standing still , with the scenery flting by?

    Or am I standing still , out of the cormer of my eye?

    Was that you passing me by? '

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

      Part 2 มาแล้วค้าบ  บ บ บ !!

    หลังจากยูแหกตาปั่นอย่างเร่งด่วน ด่วน และด่วน !! ^^

    และแล้วมันก็เสร็จ โฮะ ๆๆ ๆ ออกกันเกือบครบเลยเน๊อะ !?

    เหลือนางเอกไม่กี่คนที่ยังมิได้ออก T^T นั่นเพราะว่า...

    ยูจะให้ออกมาก่อนในตอนหน้าไงคะ ^_^ หุหุ !!

    อดใจรอนิดนึงน๊า !! 

    ยูรักทุกคนเสมอค๊าบ !!* จุ๊บ ๆๆ ๆ ๆๆๆ ๆ ^3^

    (( ติ - ชม ตามใจชอบเลยจ้า !!~ )) 

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

    t em 
    Standing Still - Jewel
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×