•• The Fairy Last Tale ,, Fic SJ ••

ลำดับตอนที่ #3 : •• Chapter 01 // Once upon a time... (( กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... )) ••

// Once upon a time... //

 

     ณ สถานที่อันใกล้โพ้นสุดสายตา ปรากฏภาพหมู่เมฆสีดำที่ลอยห้อมล้อม ราวกับจะปิดบังปราสาทสีเทาขุ่นให้พ้นจากสายตาของผู้คน สายลมเย็นพัดกระหน่ำจนรู้สึกได้ถึงความหนาวเหน็บที่ไม่มีทีท่าว่าจะบรรเทาลง เสียงกิ่งไม้เสียดสีกันจนหักร่วงหล่นลงไปบนพื้นดินยิ่งทำให้หญิงสาวร่างเล็ก ผู้มีดวงตาสีฮาเซลถอนหายใจออกมาอย่างรุนแรง

 

   “ เป็นอะไรไปอีกล่ะ !?~ แอเรียล ” เสียงทุ้มของชายร่างท้วมเจ้าของปราสาทเอ่ยถามอย่างสงสัย

 

   “ เปล่าหรอกค่ะ...ข้าเพียงแค่สงสัยว่า เหตุใดเราจึงต้องหลบซ่อนตัวจากผู้คนมาอยู่ไกลถึงสุดขอบฟ้าเช่นนี้ ” แอเรียลพูดพลางเหลือบสายตามองผู้เป็นอาจารย์ ที่ยืนยิ้มอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ก่อนจะเบือนดวงตาคู่สวยออกไปจับจ้องท้องฟ้า ที่บัดนี้กลับกลายเป็นพรมสีดำที่เต็มไปด้วยประกายแสงระยิบ ระยับจากดวงดาว

 

   “ พูดเป็นเล่นไป เจ้าจำไม่ได้หรือไงกัน !? ผู้ใดที่ประสงค์จะฝึกวิชา เพื่อจะเป็นนักเวทย์ที่ยิ่งใหญ่จำเป็นต้องอยู่ในสถานที่อันสงบเท่านั้น !! ” ตาสีเทาของผู้เป็นอาจารย์มองมาทางแอเรียลที่ยังคงถอนหายใจอยู่เหมือนเดิม

 

   “ หากเป็นเช่นนั้น !? ท่านอาจารย์ได้โปรดตอบข้าซักคำถามจะได้มั๊ยคะ !? ”

 

   “ เกรงว่าเจ้าคงจะไม่ถามข้าแค่คำถามเดียวน่ะสิ !! ” ผู้เป็นอาจารย์แหย่อย่างเอ็นดู

 

   “ ข้าสงสัยว่าเพราะเหตุใดผู้คนมากมายถึงโหยหา ‘ ความรัก ’ กันนักหนาคะ !? ”

 

   “ หืม !? นั่นก็เพราะความรัก เป็น 1 ในไม่กี่อย่างที่มีประสิทธิภาพพอที่จะ ทำให้ชีวิตของผู้ที่ครอบครองมันเปลี่ยนแปลงไปได้อย่างมากมายเลยทีเดียว ”

 

   “ ยังไงคะ !? ”

 

   “ นักปราญช์ผู้เป็นเพื่อนสนิทของข้ากล่าวไว้ว่า... ดำแปรผันเป็นขาว มืดกลับกลายเป็นสว่าง แม้จะหนาวเย็นเพียงใด แต่ความรักกลับทำให้อุ่นใจได้เสมอ ” พูดจบ ร่างท้วมก็เคลื่อนที่ไปใกล้กับขอบหน้าต่างบานใหญ่บนหอคอย

 

   “ ข้าไม่เข้าใจ !? ท่านอาจารย์ได้โปรดอธิบายด้วยเถอะนะคะ ” เสียงหวานของแอเรียลเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสน

 

   ... เธอรู้ว่าความรักเป็นสิ่งที่ผู้คนต้องการ ...

 

   ... เธอรู้ว่าความรักมันดีแสนดี ...

 

   ... แต่ ...

 

   ... เธอกลับไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด !? ความรักถึงสามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่างได้ ...

 

แม้แต่ ‘ จิตใจ ’ ของมนุษย์ที่ซับซ้อนเกินจะเข้าใจ

 

      ผู้คนในเมืองบอกกับเธอว่า ‘ ความรัก ทำให้พวกเขากล้าที่จะเปลี่ยนตัวเอง กล้าที่จะมีชีวิตอยู่ และกล้าที่จะมีความสุข ’

 

// เป็นไปได้งั้นหรอ !? ความรักที่ว่ามันวิเศษขนาดนั้นเลยรึไง !? //

 

      ราวกับผู้เป็นอาจารย์จะล่วงรู้ความคิด รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จึงผุดขึ้นมาบนริมฝีปากอันแห้งกร้านของเขา ในขณะที่แอเรียลเองยังคงเหม่อมองไปยังที่ไหนซักแห่งอย่างไม่รู้สึกตัว

 

   “ ข้าจะแสดงให้เจ้าดู !!!! ” เสียงทุ้มของพ่อมดชราเอ่ยขึ้น จนเด็กสาวร่างเล็กสะดุ้งอย่างแรง ก่อนที่ดวงตาสีฮาเซลจะจับจ้องไปที่อาจารย์อย่างงงงวย

 

   “ ท่านจะทำอะไรคะ !? ”

 

   “ ก็จะทำให้เจ้ารู้จักคำว่า ความรัก ยังไงล่ะ หึหึหึ ” แอเรียลมีสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักเมื่อได้ฟังเสียงหัวเราะที่แฝงไปด้วยความลับของอาจารย์ ก็ที่ผ่านมาเวลาเขาหัวเราะแบบนี้ทีไร... มันจะต้องเกิดเรื่องวุ่นวายไปทั่วบ้านทั่วเมืองทุกทีซิน่า !!

 

   “ แต่... ”

 

   “ ไม่มีแต่... จากนี้ไปเป็นเวลา 5 เดือน เจ้าต้องคอยติดตามดูผู้หญิงพวกนี้เอาไว้ !! แล้วพวกนางจะนำความรักมาให้เจ้าเอง หึหึหึ ” ว้าบ !!~ ฉับพลันแสงสว่างที่ทำให้ต้องหลับตาก็กระจายไปรวดเร็วจนครอบคลุมทั้งปราสาท ก่อนที่มันจะหายไปอย่างรวดเร็วพร้อม ๆ กับตัวของหญิงสาวผู้มีดวงตาสีฮาเซล คงเหลือเพียงเสียงหัวเราะกึกก้องของพ่อมดเอาไว้เท่านั้น !!!

.

.

.

.

.

.

.
 ตอนที่ 1 ค่ะ ^^ ยูเอามาลงให้แล้วเน๊อะ !? เอาไว้อ่านพลาง ๆ 

ระหว่างรอนางเอกให้ครบทุก ๆ คน !! หุหุหุ

ตอนแรกก็มีแอเรียลออกมาซะแล้ว !~ [ ท่านน้องจุ๊ ] พอใจมั๊ยเอ่ย !?

งั้นยูคงต้องขอตัวไปปั่นตอนต่อไปก่อนแล้วล่ะค่ะ !! ยังไงก็ติ-ชมกันได้เลยน๊า !!~

** Hazel ฮาเซล = สีเหลืองปนน้ำตาล (( เป็นสีที่สวยมาก ๆ เลยล่ะค่ะ ^^ )) **





t em