คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #187 : ลำดับตอนที่ 187
“กรี๊ดดดดดดด!” เสียงกรีดร้องดังไปทั่วทั้งสนามหญ้าสีเขียวสดใส ก่อนที่นายทหารนับสิบจะพากันควบม้าเข้ามาหาร่างบางที่ทำท่าจะตกจากหลังอาชาสีขาวปลอดอยู่ร่อมร่อ มือเล็กของคนที่เพิ่งร่วงจากหลังม้ากำสายบังเหียนไว้แน่นจนฝ่ามือขาวมีเลือดไหลซึมออกมา หญิงสาวพยายามจะเหวี่ยงตัวกลับขึ้นไปอยู่บนหลังม้าหนุ่มจอมพยศอีกครั้งอย่างที่มารดาเคยสั่งสอน หากแต่เจ้าอาชาตัวฉกาจกลับดิ้นพล่านจนนางไม่สามารถจะหาหลักยึดเพื่อเหวี่ยงตัวกลับขึ้นไปได้เลยสักนิด
ริมฝีปากสีกุหลาบเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความระอาใจกับความไม่เอาไหนของตน นางเป็นลูกสาวของราชินีแห่งทรอนที่เชี่ยวชาญกลยุทธ์การรบทุกแขนง ไฉนเลยแม้แต่ม้าทรงไร้พิษสงก็ยังควบคุมไม่ได้ คิดดังนั้นร่างบางก็ยิ่งออกแรงกำสายหนังมากขึ้น คราวนี้เป็นตายร้ายดียังไงนางก็ต้องกลับขึ้นไปอยู่บนหลังของเจ้าม้าหนุ่มตัวนี้ให้จงได้ !
“แคลร์!!! เกาะเอาไว้ก่อนนะ” เสียงตะโกนเรียกชื่อนางดังมาจากอีกฟากของสนามหญ้า ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งห้อตะบึงอาชาศึกสีดำสนิทเข้ามาหาหญิงสาวอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูคล้ายร่างบางราวกับเป็นพิมพ์เดียวกันฉายแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขาสะบัดสายบังเหียนกระตุ้นให้ม้าทรงของตนเร่งฝีเท้าขึ้นอีก
“อดทนไว้น้องหญิง!” เสียงทุ้มยังคงตะโกนให้กำลังใจร่างบางที่กัดฟันต่อสู้กับความเจ็บปวดบนฝ่ามืออย่างน่าชื่นชม นางพยายามดึงสายบังเหียนที่กุมอยู่ให้แรงขึ้น ด้วยหวังว่าเจ้าอาชาคึกคะนองตัวนี้จะยอมชะลอฝีเท้าลงบ้าง ใบหน้าหวานสวยซีดเผือดเพราะความหวาดกลัวเริ่มเกาะกุมหัวใจดวงน้อยของตน แม้นางจะเคยตกจากหลังม้ามาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่คราวนี้ร่างบางกลับรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างน่าประหลาด ดวงตาสีน้ำทะเลสดใสจับจ้องพื้นดินเบื้องหน้าที่เริ่มแปรสภาพเป็นเนินหินขรุขระอย่างตื่นตระหนก หากนางไม่รีบปล่อยมือจากบังเหียนเสียตอนนี้ อาจต้องเจ็บตัวมากกว่าเดิมก็เป็นได้
คิดดังนั้นเจ้าของใบหน้างามจึงปล่อยมือเล็กออกจากสายหนังที่ยึดไว้กับม้าหนุ่มโดยไร้ความลังเลใดๆ ส่งผลให้แผ่นหลังเนียนไร้เกราะกำบังหล่นลงมากระแทกกับพื้นหญ้าสีเขียวสดดังปั้ก คนตัวเล็กกลิ้งไปตามเนินดินน้อยใหญ่บนพื้นหญ้าเพราะแรงเหวี่ยงจากหลังอาชาดีดตัวนางให้ห่างออกไปเรื่อยๆ เส้นผมสีชมพูที่ถูกรวบไว้เปรอะเปื้อนเศษหญ้าและเศษดินจนหม่นหมอง ดวงตากลมโตปิดสนิทด้วยความเหนื่อยอ่อน ก่อนที่สติสัมปะชัญญะทั้งหมดของราชธิดาแห่งทรอนจะดับสิ้นไปในที่สุด
“ทหาร! ตามหมอหลวงมาเดี๋ยวนี้” เสียงเข้มของรัชทายาทลำดับที่หนึ่งแห่งทรอนตะโกนลั่น ในอ้อมแขนแกร่งคือร่างบางของน้องสาวสุดที่รักที่บัดนี้สลบไสลไม่ได้สติ ร่างสูงก้มลงมองใบหน้าหวานของน้องสาวแท้ๆ ด้วยความเป็นห่วง หากนางเป็นอะไรไปเขาคงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้ คนเป็นพี่ชายกระชับอ้อมแขนอุ่นขึ้นมาใกล้ตัว ประคองหญิงสาวในอ้อมกอดด้วยความทะนุถนอม สองขาก็วิ่งตรงไปยังห้องนอนของร่างบางอย่างเร่งรีบ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวล แม้จะคุ้นเคยกับอาการบาดเจ็บที่คนตัวเล็กมักได้รับมาตลอดสิบแปดปี แต่วันนี้มันไม่เหมือนกัน แม้จะไม่รู้แน่ชัดว่าจะมีสิ่งใดเกิดขึ้น แต่องค์รัชทายาทหนุ่มก็หาได้นิ่งนอนใจไม่ เขาตะโกนสั่งให้ทหารหลายสิบนายกระจายกำลังกันออกไปลาดตระเวนทั่วทุกพื้นที่ของพระราชวังแห่งทรอน เพื่อน้องสาวเพียงคนเดียวต่อให้ต้องถูกครหาว่าทำอะไรไร้การไต่ตรองก็ช่าง
“ไคลน์ น้องเป็นอะไรลูก?” เสียงนุ่มของชายหนุ่มวัยกลางคน เอ่ยถามลูกชายที่ค่อยๆ วางลูกสาวคนเล็กของตนลงบนเตียงสีขาวสะอาดอย่างเบามือ ใบหน้าเรียวยังคงดูหล่อเหลาแม้เจ้าตัวจะมีอายุย่างเข้าปีที่ห้าสิบกว่าแล้วก็ตาม ดวงตาสีน้ำทะเลเช่นเดียวกับร่างบางที่กำลังหมดสติเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความกังวล ด้วยว่าตนรักธิดาคนเล็กมากไม่แพ้ลูกชายคนโตเลยสักนิด
“น้องหญิงตกจากหลังม้าครับท่านพ่อ” ร่างสูงกัดฟันพูด คิดแล้วยังแค้นใจตัวเองไม่หาย หากเข้าไปถึงตัวน้องสาวเร็วกว่านี้อีกสักเพียงนิด คนตรงหน้าคงไม่ต้องบาดเจ็บขนาดนี้หรอก
“หมอหลวงมารึยังน่ะหา?!!” เสียงเข้มตวาดซ้ำ ก่อนจะสั่งให้เหล่านางกำนัลไปจัดเตรียมเครื่องมือในการปฐมพยาบาลองค์หญิงแห่งทรอนมาให้เร็วที่สุด
“ท่านแม่ล่ะครับ?”
“ยังไม่เลิกประชุมน่ะลูก” ราชาผู้อ่อนโยนแห่งทรอนตอบเบาๆ ด้วยรู้ดีว่าภาระงานของภรรยาที่เป็นผู้สืบทอดบัลลังก์อย่างถูกต้องตามสายเลือดมีมากจนไม่อาจปลีกตัวออกมาได้แม้ใจอยาก หากแต่คนตัวสูงกลับไม่รู้สึกเช่นนั้น เขารู้ดีว่ามารดาของตนระอาใจกับความไม่เอาไหนของน้องสาวเป็นที่สุด แต่ถึงกระนั้นยามที่ธิดาของตนกำลังเจ็บช้ำถึงเพียงนี้ ผู้เป็นแม่จะไม่มาคอยจับมือให้กำลังใจเชียวหรือ?
“ท่านแม่ทำไม่ถูก การบ้านการเมืองเหล่านั้นจะสำคัญกว่าลูกในไส้เลยงั้นหรือ” ปลายเสียงตวัดห้วนด้วยความขุ่นมัวในจิตใจ เขารู้ดีว่าน้องหญิงได้พยายามอย่างที่สุดในทุกๆ เรื่อง ถึงจะไม่เคยประสบความสำเร็จแต่นางก็ไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครได้เห็นเลยสักครั้ง เช่นนี้ท่านแม่ยังไม่เห็นความดีของน้องหญิงอีกหรือยังไงกันนะ
“สตรีผู้มีสายเลือดแห่งทรอนจักไม่มีวันยอมล้มลงง่ายๆ” เสียงหวานแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังดังมาจากริมฝีปากสีกุหลาบของราชินีองค์ปัจจุบันแห่งทรอน นางก้าวเข้ามาในห้องนอนของธิดาคนเล็กด้วยท่วงท่าสง่างามสมกับตำแหน่ง ใบหน้าสวยสะคราญยังคงความงดงามไม่เสื่อมคลาย ดูคล้ายกับวันเวลาจะไม่สามารถลบเลือนความสวยของนางได้เลยสักเพียงนิด ดวงตาสีทองส่องประกายแวววาว ราวกับอ่านทุกอย่างได้เฉียบขาดแม้กระทั่งจิตใจของคนอื่น ไม่เสียทีที่ได้สมญานาม ‘ราชินีมังกร’ มาครอบครองเลย
“น้องหญิงของเจ้าเองก็เช่นกัน นางเป็นลูกสาวของแม่ เป็นเจ้าหญิงแห่งทรอนที่ไม่เคยก้มหัวให้กับผู้ใด เช่นนี้เจ้ายังมิเชื่อในตัวนางอีกงั้นหรือ?”
ความคิดเห็น