กิ๊กกั๊กรักหมดใจ...นายเด็กเรียน

ลำดับตอนที่ #5 : ---05--- ได้สิ...ฉันจะแข่งกับนาย

“ก๊อก ๆ ๆ” เสียงเคาะประตูดังแต่เช้าเลย นี่มันวันเสาร์นะเนี่ย ฉันก็เลยต้องตะกายลงจากเตียงไปเปิดประตู

“อ้าวพี่ มาปลุกหนุทำไมแต่เช้าเนี่ย” ที่แท้พี่สาวของฉันเองเธอชื่อ คุริซาว่า เคียวโกะ พี่เคียวโกะแก่กว่าฉันตั้ง 7 ปีแหนะ ก็ราวๆ 21 ได้แล้ว แต่ทำเหมือนเป็นแม่ของฉันเลยบ่นนู้น บ่นนี่

“ขอโทษนะจ๊ะ คือพี่จะไปข้างนอกน่ะ ดูแลบ้านดีๆนะ กับข้าวอยู่ข้างล่างแล้วนะ”

“ไปไหนละคะ ไปบริษัทหรอนี่มันวันเสาร์นะคะ”

“เปล่าจ๊ะ จะไปกับเซจิน่ะจ๊ะ”

“อ๋อ...ไปกับพี่เขยหนูนี่เอง”

“บ้าน่ายูกะ เซจิยังไม่เป็นพี่เขยเธอหร๊อกน่า...O///O”

“แหมพี่...ไม่เห็นต้องหน้าแดงเลยหนิ”

“เปล่าน๊า...ดูแลบ้านดีๆละยูกะ พี่ไปแล้ว”

“ค๊าาาา...” ไหนๆก็ตื่นแล้วไปอาบน้ำกินข้าวเลยดีกว่า

---------เวลาผ่านไป---------

“กินข้าวแล้วจะไปไหนเนี่ยฉัน เบื่ออยู่บ้านจังเลย” ฉันบ่นขณะเดินออกมาหน้าบ้าน

“อ๋อ...ไปโรงเรียนดีกว่า เอารายงานไปนั่งทำ คงจะเสร็จ จะได้มีสมาธิ” เมื่อฉันนึกออก ก็วิ่งไปบนห้องเอาอุปกรณ์ยัดลงกระเป๋า วิ่งด้วยความเร็วสูงลงมา 


 

---------โรงเรียน---------

“เงียบดีจัง ลมเย็นด้วย ไปหาที่นั่งทำรายงานดีกว่า”

“เอ๋....” ฉันเห็นคนบางคนคุ้นๆนั่งอยู่ที่ม้านั่งหน้าอาคารเรียน อ๋อ...นายไม่มีปาก เข้าไปทักดีกว่า

“สวัสดี...ซาโตรุ มานั่งทำอะไรคนเดียวหรอ” ซาโตรุเงยหน้ามองฉันแล้วแว็บนึงก็ก้มลงกลับไป

“อ้าว...นี่นายฉันทักดีๆนะ ว่าแต่นายทำอารายอะไรอยู่ละ”  ฉันนั่งลงโดยอัตโนมัติ ซาโตรุกำลังนั่งทำรายงานเหมือนกัน

“ใครให้เธอมานั่งตรงนี้เนี่ย” ซาโตรุเอ่ยขึ้น

“เย้...นายพูดแล้วๆ นายก้อพูดได้หนิ ”

“ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม”

“แล้วทำไมนายไม่พูดละ”

“ฉันขี้เกียจ ไม่อยากสนทนาเรื่องไร้สาระพวกนั้น เอาเวลามาอ่านหนังสือให้เป็นประโยชน์ซะดีกว่า”

“นายนี่รักการเรียนจริงๆ แล้วนายมาที่นี้ทุกวันเสาร์เลยหรอ”

“ก็วันนี้พี่ชายฉันไปเที่ยวกับแฟนหนะ เบื่อๆฉันไม่อยากอยู่บ้านก็มาที่นี้แหละ”

“เหมือนฉันเลยพี่สาวฉันก็เหมือนกัน เฮ้อ...ทิ้งน้องหน้าตาน่ารักไว้คนเดียวน่าสงสาร”

“แต่ถ้าฉันเป็นพี่สาวเธอคงทิ้งมานานแล้ว”

“เดี๋ยวโดนนะนายไม่มีปาก”

“อะไรละ ยายหลงตัวเอง”

“เชอะ....”

“เชอะอะไรละ...อย่างน้อยฉันก็ทำอะไรด้วยเหตุผล”

“ย่ะ...ฉันรู้ แล้วนายทำไมถึงเคร่งการเรียนนักละ”

“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของฉัน เธอจะไปไหนก็ไป”

“ยุ่งแค่เนี้ยโกรธหรือไง”

“ใช่...”

“ดูคนเรา ช่างเถอะ ฉันไปละ”

“เดี๋ยว...”

“ทำไมอีกละ...นี่ฉันจะไปหาที่ทำรายงานแล้ว”

“ต่อไปนี้เรามาแข่งเรื่องคะแนนกันมะ ”

“แข่งกับนายหรอ จริงงะ ได้สิ แล้วทำไมนายอยากแข่งกับฉันละ”

“เธออยากทำคะแนนคณิตฯเท่าฉันทำไมละ”

“อ๋อ...อย่าให้แพ้ฉันละกัน”

“ได้อยู่แล้ว...ตกลงนะ เริ่มพรุ่งนี้”

“Ok แน่นอน ได้เลยคอยดูละกัน”