กิ๊กกั๊กรักหมดใจ...นายเด็กเรียน

ลำดับตอนที่ #4 : ---04--- ห๊า!!! เป็นไปได้ไง

“หนิ...มิเนโกะ วันนี้จะได้รู้ผลสอบวิชาคณิตศาสตร์แล้วใช่มะ” ฉันถามมิเนโกะระหว่างเดินไปร.ร.

“ใช่จะ...ยูกะเธอถามฉันรอบที่ร้อยได้แล้วมั้ง”

“ฮะๆๆๆ ไม่มีอะไรหร๊อก”

“สวัสดีครับ ยูกะ วันนี้มาร.ร.เช้านะครับ” นายชินยะมาอีกแล้ว มาถึงร.ร.ด็ซวยแต่เช้าเลยฉัน

“ฉันก็มาอย่างนี้ทุกวันแหละจ๊ะชินยะ”

“เอ่อ…ยูกะจะขึ้นห้องเลยหรือเปล่าครับ”

“ฉันว่าจะเดินเล่นแถวนี้ก่อนนะจ๊ะ”

“ให้ผมเดินเป็นเพื่อนไหมละครับ”

“ไม่เป็นไรๆ ฉันเดินกับมิเนโกะดีกว่า”

“ครับ งั้นสวัสดีครับ” ชินยะก็เลยเดินเข้าอาคารเรียนไป

“หมอเนี่ยมาตื้ออีกแล้วงะ น่าเบื่อจัง”

“ช่างเค้าเหอะน่ายูกะ ฮะๆๆๆ”

---------คาบการเรียนคณิตศาสตร์---------

“เอาละ...ครูจะบอกคะแนนมากสุดของห้องก่อนนะ” เมื่ออ.คานายะ พูดอย่างนั้นเพราะทำให้เพื่อนในห้องทุกคนก้อหน้ากับโต๊ะ เพราะรู้ว่าต้องเป็นนายซาโตรุอยู่แล้ว

“วันนี้แปลกนะ...มีผู้ทำคะแนนเต็มได้ตั้งสองคนแหละจ๊ะ” เมื่ออาจารย์พูดอย่างนั้นทำให้ทุกคนเงยหน้ามองอาจารย์ด้วยความประหลาดใจ ส่วนฉันยิ้มร่าอยู่ในใจแล้ว

“สองคนหรือครับอาจารย์” ชินยะถามเสียงดัง

“ใช่จ๊ะ คนแรกเธอน่าจะรู้นะ...เอ้า นาคาชิตะ ซาโตรุ มารับข้อสอบ” นายไม่มีปากนั่นเดินมาอย่างเงียบเชียบจริงๆ

“คนที่สอง...” ฉันยิ้มปากฉีกถึงหูแล้ว

“คือ...คุริซาว่า ยูกะ” อ๊ายๆๆ ชื่อฉันๆ ดีใจๆ แต่ต้องเก็บอาการไว้ก่อน

“สองคนนี้ได้คะแนนเต็มเท่ากันจ๊ะ”

หลังจากนั้นดูเหมือนห้องจะเซ็งแซ่ไปด้วยเสียงเพื่อนๆเช่น  ห๊า!!!!!!!!!!ยูกะหรอ เป็นไปได้ไง  เป็นไปไม่ได้  ไม่อยากจะเชื่อ  อารายกันเนี่ย  ไม่จริงใช่ไหม  ยูกะของผมเก่งที่สุด(สงสัยชินยะชัวร์) 

“ดูเหมือนทั้งห้องจะไม่เชื่อว่าฉันได้คะแนนเต็ม” ฉันพูดกับมิเนโกะ

“อย่างน้อยฉันก็เชื่อนะ”

“ขอบคุณที่ยังเชื่อฉัน”

“เอ๋...แต่ว่ามีอีกคนที่เชื่อเธอ”

“ชินยะไง”

“เฮ้อ...ช่างนายนั่นเหอะ”

หลังจากคาบนั้นก็ได้มีการสอบวัดความรู้วิทยาศาสตร์ในคาบต่อมา คอยดูคะแนนของฉันละกันฮะๆๆๆ