ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Files 5:Compilation Process
ท่ามกลางความสับสนแห่งกระแสเมืองกรุง การจราจร ปัญหาสภาพแวดล้อม ปัญหาสังคม ฝนตก อาการปวดหัว เสียงอึกทึก ข่าวร้ายของภารกิจ สำหรับชัยวัฒน์แล้ว มันคงไม่น่าจะมีอะไรที่แย่ไปกว่านี้ได้อีกแล้ว แต่จนแล้วจนรอด วันเสาร์อันน่าจะเป็นวันที่สงบสุขของเขากลับต้องเป็นหมัน เมื่อเรื่องราวประหลาดอย่างเหลือเชื่อบังเกิดขึ้นอีกหนหนึ่ง ผู้ว่าจ้างที่เขาต้องการตามหาตัว กลับโทรตรงเข้ามาที่โทรศัพท์ของเขา นี่มันอะไรกัน ไม่มีใครคนอื่นรู้เบอร์ตรงนี่หว่า ชัยวัฒน์นึก แม้คนกลางจะสามารถส่ง sms ติดต่อเขาได้ แต่นั่นก็เป็นเบอร์ที่เขาทำขึ้นเพื่อรับข้อความแล้วตั้ง security เอาไว้ให้ส่งข้อความกลับมาหาเขาที่เบอร์หลักนี้ มันไม่น่าไว้ใจ ประกอบกับภารกิจที่เกือบจะเรียกว่าใกล้ล้มเหลว ความไม่ไว้วางใจของชัยวัฒน์ที่มีต่อผู้ว่าจ้างยิ่งพุ่งสูงขึ้นเป็นเงาตามตัว ต้องบอกปัด วางสาย แล้วเปลี่ยนเบอร์ ช้าไม่ได้แล้ว ในตอนที่ชัยวัฒน์กำลังตระหนกอยู่นั้นเอง …….
“คุณเงียบไปนะ จะไม่คุยกันหน่อยเหรอ [1]Binary[0]” เสียงของผู้ว่าจ้างส่งผ่านมาตามสาย ชัยวัฒน์ตัดสินใจในชั่วเสี้ยวเวลา เขารีบกดวางสายทันที แต่กลับไร้ผล สายโทรศัพท์ยังคงเชื่อมต่อโดยไม่หลุด
“ ไม่มีประโยชน์หรอก ชั้นหน่วงการวางสายไว้ ชั้นยังไม่อยากให้คุณวางสายตอนนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน และมันสำคัญมากๆ ด้วย” เธอกล่าว ชัยวัฒน์เริ่มเหงื่อซึมตามฝ่ามือ ขบฟันแน่น นี่มันวิกฤติอย่างสุดๆ สำหรับเขาจริงๆ ถ้ารายหนึ่งทำได้ ที่เหลือก็ทำได้ ถ้าเขาไม่รีบทำอะไรลงไป ชีวิตเขาพังแน่ๆ
“ ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร คุณเป็นใครกัน ผมไม่รู้จักคุณ !” ชัยวัฒน์โกหกหน้าตายออกไป เห็นชัดว่าเขากำลังจนตรอกจริงๆ เสียงปลายทางเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“ ฮ่ะๆๆ คุณนี่ตลกจริงๆ ด้วย [1]Binary[0] ถึงขนาดนี้ยอมรับความจริงเถอะ ว่าชั้นมาถูกทางแล้วก็ถูกคนด้วย เอาเป็นว่า ชั้นขอยืนยัน ชั้นไม่มีเจตนาร้ายกับคุณ ......... แต่ถ้าคุณยังยืนกรานว่าจะวางสาย ชั้นจะตัดการติดต่อ แล้วคุณกับชั้นจะไม่เจอกันอีกเลย “ เสียงปลายทางทุ้มต่ำ แสดงถึงการเอาจริงในคำพูดที่ค่อนข้างแน่นอน ชัยวัฒน์เหงื่อตก นิ่งเงียบไปสักพัก ถ้ายืนยันวางสาย เรื่องราวต่างๆ จะไม่เกิดขึ้นกับเขา ใช่ จะไม่มีทางเกิดเรื่องอะไร เขาจะดำรงชีวิตแบบนี้ต่อไป ทุกอย่าง ทุกเหตุการณ์ ทุกความผิดพลาด จะไม่มีวันเกิดขึ้น ไม่มีทางย้อนกลับมาหาเขา ใช่ ทางนี้ดีที่สุด ชัยวัฒน์นึก แต่ในจังหวะนั้นเอง ความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างกลับพุ่งพล่านขึ้นมาในใจ ผู้ว่าจ้างคนนี้แปลกมากๆ เธอรู้วิธีที่จะเข้าหาเค้าได้ยังไง ที่สำคัญ เป็นผู้หญิง ? ชัยวัฒน์ถือหูโทรศัพท์ค้างไว้อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเริ่มเอ่ยคำพูด
“ คุณมีเรื่องอะไรสำคัญ คุณผู้ว่าจ้าง “ ชัยวัฒน์กล่าวน้ำเสียงต่ำ พยายามสงวนท่าทีตัวเองไว้
“ เกี่ยวกับภารกิจที่เราจ้างคุณทำ [1]Binary[0] “ ผู้ว่าจ้างกล่าว ระยำ ทวงงาน ผู้ว่าจ้างทุกคนก็ทำแบบนี้ทุกครั้งเลย เขาถึงไม่ชอบการติดต่อโดยตรง ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว ชัยวัฒน์นึกอย่างซังกะตายก่อนจะตอบกลับไป
“บอกตรงๆ ผมไม่ไว้ใจคุณ ถ้าไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับภารกิจ ผมคงไม่ยอมคุยกับคุณตอนนี้หรอก ภารกิจไม่สำเร็จ จะเอายังไง เอาเงินคืนเหรอ ผมลดราคาให้ 20% ละกัน ผมได้มา 4 จาก 5 ไฟล์ ถ้าอยากได้ผมจะจัดส่งไปให้ แต่เป็นผมที่จะกำหนดช่องส่งของเอง” ชัยวัฒน์กล่าวด้วยอาการหัวเสีย บ้าบอคอแตกที่สุด ผู้ว่าจ้างที่เจาะเข้ามาถึงโทรศัพท์ส่วนตัว บ้ากันไปใหญ่แล้ว ถ้าเขารอดไปได้ เขาคงต้องเปลี่ยนโทรศัพท์ เปลี่อยวิธีรับงานใหม่แล้ว เขานึกในใจ ในตอนนั้นเองที่ความเงียบเริ่มปกคลุม บทสนทนาหยุดชะงัก มีแต่เสียงฝนตกดังอย่างต่อเนื่อง และแล้วเสียงตามสายก็เริ่มต้นอีกครั้ง
“ 4 งั้นเหรอ.......... อาจจะเป็นอย่างที่ชั้นคิดไว้ก็ได้ เอาล่ะ [1]Binary[0] ชั้นไม่ขอให้คุณลดราคา หรือรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น สบายใจได้ “ เธอกล่าว เออแน่สิ กูไม่รู้สึกผิดอะไรด้วยหรอก เพียงแค่รู้สึกเสียหน้าและไม่อยากจะโดนสาวตัวไปเข้าตะรางก็แค่นั้น
“ ผมไม่สนเรื่องอื่น ที่ผมต้องการจะรู้ในตอนนี้ คือไฟล์ทั้งห้ามันสำคัญยังไง ส่วนอีกเรื่องคือ หาทางกันตัวผมออกจากความยุ่งยากทั้งหมด ผมยังไม่อยากจะโดนไอ้กระทรวงบัดซบนั่นลากผมไปเข้าตะราง!!!” ชัยวัฒน์ตะคอกเสียงกร้าว แต่แล้วผู้ว่าจ้างกลับให้คำตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำที่แสดงถึงความแน่วแน่ที่มากกว่า
“ ........... ดูท่าคุณหัวเสียเอามากๆ นะ [1]Binary[0] จะเพราะว่าเรื่องที่เกี่ยวกับการเอาไฟล์มาไม่ครบ หรือว่า..............เพราะ BadZecTar โดนจับไปล่ะ “ ผู้ว่าจ้างกล่าวเสียงเย็น ในตอนนี้อากาศข้างนอกร้อนชื้นอบอ้าวเนื่องจากฝนที่ตกลงมา แต่ชัยวัฒน์กลับรู้สึกเย็นเยียบไปทั้งร่าง ระยำแล้ว เขานึก มันรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ถูกเผงเลย เออ เพราะเรื่องของ BadZecTar นี่ล่ะที่กำลังกวนใจเขาอยู่ แต่นี่ถึงขนาดผู้ว่าจ้างก็รู้ ไม่ได้การ ไม่ได้การ ไม่ได้การแล้ว นี่มันเสี่ยงเกินกว่าจะรับอะไรได้ทั้งนั้น เขาพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงต่ำๆ ระวังตัวเต็มที่ เขาไม่ชอบการพูดคุยโทรศัพท์แบบนี้เลย มันป้องกันอะไรยาก และเขาก็ไม่ใช่คนคุยเก่งซะด้วย
“ ผมไม่รู้ว่าคุณรู้ได้ยังไง แต่ผมอยากจะบอกว่า อย่ามายุ่งเรื่องนี้ของผม BadZecTar ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผมทั้งนั้น และผมไม่รับรู้รับทราบถึงเรื่องราวใดๆ ที่เกิดขึ้นด้วย “ ชัยวัฒน์กล่าว แต่ท่าทีของผุ้ว่าจ้างเปลี่ยนไป
“ ดูท่าคุณจะร้อนตัวเอามากๆ นะ [1]Binary[0] ........... แค่ผลของการกระทำของคุณก็ยังรับไม่ได้แล้ว ชั้นจะไว้ใจได้ยังไงว่าคุณจะซื่อตรงต่องานของคุณน่ะ ?” เธอกล่าว ให้ตายสิ ชั้นรับผิดชอบงานชั้นเสมอ แต่ชั้นไม่รับผิดชอบอะไรที่มาเกี่ยวข้องกับชั้นแล้วมีโอกาสลากชั้นไปตะรางเท่านั้นล่ะว้อยยย เขานึก มันน่าเบื่อเหลือเกิน กับการที่ต้องมายุ่งกับ ‘คน’ เป็นๆ แบบนี้ ไม่เอาน่ะ เราคุมอยู่สิ มนุษย์เราจะมีอะไรแค่ไหนกัน มันก็เหมือนๆกันทั้งนั้น ชัยวัฒน์นึก
“ ไม่ให้ผมห่วงไม่ได้หรอกนะ .............. คำสารภาพของ BadZecTar อาจจะมีผลต่อสถานภาพของผม รวมถึงในกรณีเลวร้ายที่สุด..........ถ้ามันซัดทอดมาถึงผม นั่นก็หมายถึง ผมอาจจะซัดทอดต่อไปอีกก็ได้ ใครจะรู้” ชัยวัฒน์กล่าว และบทสนทนาก็เงียบลงอีกครั้งหนึ่ง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ เสียงสายฝนข้างนอกค่อยๆ ซาลงไป ตามมาด้วยเสียงของผู้ว่าจ้างสาวผ่านเข้ามาตามสายโทรศัพท์
“ ดูเหมือนคุณจะเพลย์เซฟเอามากๆ นะ [1]Binary[0] เอาเถอะ คงห้ามคุณไม่ได้หรอก มันเป็นงานของคุณ ชีวิตของคุณนี่นะ ชั้นเข้าใจ เอาล่ะ ทีนี้มาฟังกันให้ชัดๆ ชั้นเองก็มีจุดประสงค์ที่ต้องโทรมาในครั้งนี้เหมือนกัน เกี่ยวกับไฟล์ที่คุณได้มา “ ผู้ว่าจ้างกล่าว
“ ว่าไป “
“ คุณคงจะรับทราบเรื่องราวที่ isp ยักษ์ใหญ่ทั้ง 5 จะรวมตัวกันแล้วสินะ รวมถึงนโยบายคอมพิวเตอร์สำหรับครอบครัวของกระทรวงเทคโนโลยี ที่มีการร่วมมือกันของ isp ทั้ง 5 นี้” ผุ้ว่าจ้างถาม เออ รู้แน่ รู้อยู่แล้ว ก็กูทำงานที่นั่นทุกวี่ทุกวัน ไม่รู้ก็แปลกแล้ว
“ ผมทราบ “
“ มันมีเบื้องลึกที่คุณเองอาจจะไม่ทราบ เป้าหมายของการรวมบริษัท “ เสียงผู้ว่าจ้างสาวตอบ ตอนนี้ชัยวัฒน์นึกขำอยู่ในใจ มันอาจจะเป็นอย่างที่เขาคาดเดาไว้ บ้า ประสาทไปแล้ว แค่นึกยังเป็นไปไม่ได้เลย ชัยวัฒน์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม
“ ฮ่ะๆๆๆ คุณกำลังจะบอกว่า การรวมบริษัทนี่ เพื่อการครอบครองโลกอินเตอร์เนทอย่างนั้นเหรอ เพื่อการผูกขาด เพื่ออำนาจ เป็นแผนการของรัฐบาลที่วางไว้อย่างนั้นสิ ขอโทษเถอะนะ ตอนแรกผมนึกว่าผมทำงานให้กับกลุ่มผุ้เสียผลประโยชน์จากการรวมบริษัทยักษ์ใหญ่ หรือไม่ก็นักข่าว แต่ไหงกลับเป็นว่าผมรับทำงานให้กลุ่มบ้าคลั่งทฤษฏีสมคบคิดไปได้เนี่ย เสียสติไปแล้วเหรอยังไงกัน “ ชัยวัฒน์ถาม รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ผ่อนคลายลงไปมาก และรู้สึกงี่เง่าตัวเองมากๆ ด้วยที่ไปจริงจังกับเรื่องพรรค์นี้ แต่แล้วเสียงตอบรับของผู้ว่าจ้างกลับเย็นชาจนน่ากลัว
“ ชั้นรู้ว่ามันเชื่อยาก คุณเดาที่ชั้นจะพูดได้ถูก เอาล่ะ ชั้นจะแสดงหลักฐานอะไรบางอย่างให้คุณเห็น..........สิ่งที่จะใช้ยืนยันคำพูดของชั้น สิ่งที่พวกนั้นทำขึ้นมา เปิดคอมพิวเตอร์สิ “ เธอกล่าว ในตอนนี้ชัยวัฒน์รู้สึกสบายใจพอตัว มันไม่มีอะไรมากไปกว่าเกมงี่เง่าของพวกบ้าทฤษฏีสมคบคิดหรอก รัฐบาลชักใยอยู่เบื้องหลัง ทุกอย่างเป็นไปตามกำหนด หึ ทำไมพึ่งจะมารู้ตัวกัน ทุกลมหายใจเข้าออกของคนในสังคมสวะๆ พรรค์นี้ ก็ถูกกำหนดจากทุกอย่าง ทุกย่างก้าว ทุกลมหายใจอยู่แล้ว แค่พอมาค้นพบความจริงแค่นี้ก็ดิ้นพล่านเป็นเจ้าเข้า ชัยวัฒน์กดเปิดสวิทช์คอมพิวเตอร์อย่างซังกะตาย ตอนนี้หน้าจอ console ปรากฏขึ้นมาให้เห็นตามปกติ เขาไม่ได้เชื่อมต่อเข้าอินเตอร์เนท ใครหน้าไหนจะทำอะไรเค้าได้
“ เอาล่ะ ผมเปิดคอมพิวเตอร์แล้ว แล้วยังไงต่อล่ะ ? ระบบ security ของผมก็พร้อม อินเตอร์เนทก็ไม่ได้ต่อ “ ชัยวัฒน์กล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก แต่ผู้ว่าจ้างกลับหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ แน่ใจเหรอว่าไม่ได้ต่อน่ะ หันกลับไปดูอีกทีดีกว่ามั้ง?” เธอกล่าว ทันใดนั้นทุกอย่างก็ผิดปกติไป เครื่องคอมพิวเตอร์ของชัยวัฒน์ต่ออินเตอร์เนทในทันทีที่คำพูดของผุ้ว่าจ้างหยุดลง ต่อเชื่อมโดยที่เขาไมได้ทำอะไรมัน ชัยวัฒน์ตกใจกับมันมาก เกิดเหี้ยไรขึ้นมาวะ !! เขานึก มันผิดปกติ เขาพยายามจะยกเลิกการติดต่อ แต่ทำไม่ได้ คอมพิวเตอร์ของเขาเดินเครื่องอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั่งหน้าจอเป็นสีดำ มีตัวอักษรขึ้นมาทีละตัว
นายชัยวัฒน์ รุจิดำรงธรรม
อายุ :: 29 ปี
อาชีพ :: chief programmer และ technical adviser บริษัท netrotac corperation จำกัด มหาชน
ที่อยู่ปัจจุบัน :: ………………..
มาถึงตอนนี้ หน้าจอชะงักค้างในบรรทัดของที่อยู่ปัจจุบัน ชัยวัฒน์ถึงกับหน้าซีด เหงื่อผุดตามฝ่ามือ ประวัติของเขาโผล่ขึ้นมา ประวัติที่เขาปิดบังเอาไว้ถูกเปิดเผย สัญญาณอันตรายถึงขีดสุด เป็นเรื่องราวที่เขาไม่เคยคิดและคาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้นมาได้ ในตอนนี้เสียงโทรศัพท์จากปลายทางยังคงดังอยู่ ชัยวัฒน์ค่อยๆ ยกขึ้นมาแนบหู พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่ไม่อาจปิดกั้นความกลัวในใจไว้ได้
“ คุณไปเอามันมาจากไหนกัน?” เขาถามอย่างหวาดๆ
“ ระบบที่พัฒนาขึ้นโดยบริษัททั้งห้า ระบบการผูกขาดค้นหาข้อมูลโดยสมบูรณ์แบบ นี่เป็นเพียง ‘ ส่วนเดียว’ ที่ชั้นมีอยู่ มันไม่สมบูรณ์ ชั้นยังมองภาพรวมอะไรไม่ได้ ชั้นถึงต้องการไฟล์ทั้งห้ายังไงล่ะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ นั่นคืองานของผมสินะ ไฟล์ทั้งห้า ผมได้มาสี่ แล้วยังไง ผมจะไว้ใจได้ยังไงว่าถ้าผมให้คุณไปแล้ว คุณจะไม่เอาไปใช้ซะเอง หรือจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณไม่ใช่คนของบริษัทซะเองน่ะ” ชัยวัฒน์ถามด้วยความหวาดระแวง แค่ส่วนเดียวเท่านั้น ยังทำได้ถึงขนาดนี้ เรื่องราวมันน่ากลัวเกินกว่าที่เขาจะคาดคิดไว้ซะแล้ว แต่ยังเร็วเกินไปที่จะปักใจเชื่อ ไม่ ยังไว้ใจไม่ได้ ชัยวัฒน์บอกกับตัวเอง คนๆ นี้เป็นใคร ที่มายังไง เราก็ยังไม่รู้ ตอนนั้นเองที่เสียงของผู้ว่าจ้างดังแทรกขึ้นมาในโสตประสาทของชัยวัฒน์
“ ชั้นรู้ว่าคุณยังไม่อาจไว้ใจได้ เรื่องราวเหล่านี้มันละเอียดอ่อนและซับซ้อนมากๆ แต่ขอให้คุณรู้ไว้ ว่าทุกสิ่งที่ชั้นพูด ที่ชั้นทำ ที่คุณเห็น เป็นความจริง........ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ เพื่อผู้มีอำนาจ แน่นอนชั้นไม่มีทางยอม คุณรู้ได้แน่ๆ เพราะมันก็เป็นเหตุผลเดียวกันกับคุณ” เธอกล่าว เหตุผลเดียวกัน ? ยังไงล่ะ ใครจะมาเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็นได้ จะมาเข้าใจในตัวตนของเขาได้ เหตุผลนั้นย่อมไม่มีทางเป็นไปได้
“ จะเหตุผลอะไรก็ช่าง ผมยังยืนยันว่าผมไม่อาจปักใจเชื่อได้ลง “ ชัยวัฒน์กล่าว ผู้ว่าจ้างถอนหายใจหนึ่งทีก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ ชั้นไม่ห้าม แต่ยังยืนยันความคิดของชั้นเช่นเดิม ติดตามข่าววันนี้ กระดานข่าวต่างๆ ในอินเตอร์เนท การแถลงการณ์เรื่องคำรับสารภาพของ BadZecTar จะถูกแพร่ภาพออกอากาศ คุณระวังตัวไว้ให้ดีละกัน” ผู้ว่าจ้างสาวกล่าวทิ้งท้าย ก่อนที่สัญญาณโทรศัพท์จะถูกตัดขาดหายไป ทิ้งให้ชัยวัฒน์อยู่กับเสียงสัญญาณขาดห้วง และความกังวลใจที่พุ่งพล่านขึ้นมาในห้วงสำนึกอย่างมากมาย ชัยวัฒน์ขบฟันแน่นกรอด แกะโทรศัพท์มือถืออย่างบ้าคลั่ง เหวี่ยงมันเข้ากับกำแพงห้องจนมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หายใจหอบ ตาเบิกกว้าง ตอนนี้ฝนเริ่มหยุดตกแล้ว เราทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน เขาคิด ทำลายโทรศัพท์แล้วได้อะไรขึ้นมา มันยิ่งเป็นการตอกย้ำถึงความอ่อนแอในใจของเรา ไม่ เราจะมีมันไม่ได้ สถานการณ์แบบนี้ เงียบๆ ไว้ซะ มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใช่ เงียบไว้ ชัยวัฒน์นั่งทบทวนคำพูดตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เดินไปที่ตู้เย็นเปิดเอาน้ำดื่มออกมาหนึ่งขวด เปิดกินอย่างหิวกระหาย เหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอาคอเขาแห้งเป็นผง ถึงจะสงบใจ แต่สิ่งที่ปรากฏชัดอยู่ตรงหน้าก็เป็นความจริง เขาไมได้หลับ ไม่ได้ฝัน แต่แค่โลกไซเบอร์จะเอาอะไรกับมันมาก หยุดนิ่งสักพัก เขาปฏิเสธอะไรอยู่ ? ทำไมเขาถึงได้เริ่มรู้สึกกลัวสิ่งที่เขาคุ้นเคยที่สุดมากมายถึงขนาดนี้ โลกไซเบอร์ โลกที่เขาคุ้นเคย ที่ๆ เขาเคยมีอำนาจ มีความสามารถ มีอิสระภาพในการกระทำอะไรก็ได้ ตอนนี้มันกำลังจะถูกพรากไปจากเขา ในตอนนี้ชัยวัฒน์เดินไปที่ระเบียงห้องของตัวเอง พยายามจะรับไอชื้นจากอากาศหลังฝนตก เวลาบนนาฬิกาแขวนผนังบอกเวลาได้สิบเอ็ดนาฬิกาแล้ว แต่สำหรับเขา มันราวกับจะผ่านมาทั้งชีวิต เขาประหลาดใจตัวเองอยู่บ้าง สังคมในปัจจุบัน การแข่งขัน การแก่งแย่งชิงดี การถูกตีกรอบโดยผู้มีอำนาจ และกลุ่มอิทธิพล มันก็เป็นสิ่งที่เขาเองจำยอมอยู่ในปัจจุบันอยู่แล้ว ถ้ามันเกิดกับโลกไซเบอร์ล่ะ มันจะต่างอะไรกันมั้ย สายตาของชัยวัฒน์ล่องลอยออกไปไกล มุมห้องของเขาถือว่าไม่เลวซะทีเดียว พอจะมองออกไปด้านนอกถนนใหญ่ได้บ้าง แม้เพียงจะเล็กน้อยก็ตามที เขาถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย เขาไม่อยากให้มันเกิดกับโลกไซเบอร์ แม้จะยอมรับกับตัวเองว่ามันอาจจะไม่แตกต่างอะไรกันกับสังคมที่เป็นอยู่ในปัจจุบันก็ตามที แต่ความรู้สึกภายในมันร่ำร้องออกมา เขาไม่มีทางยอม เขาโดนเหยียบย่ำในสังคมบัดซบนี่มานานพอแล้ว เขาไม่ยอมโดนปฏิบัติอย่างที่เคยในที่ๆ เป็นดั่งที่พักพิงแหล่งสุดท้ายของเขาแน่ๆ แต่ในตอนนี้ เขาเหนื่อยเหลือเกิน แม้ว่าตอนนี้เขาอยากจะเริ่มลงมือตรวจสอบไฟล์ทั้งสี่อีกครั้งหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าร่างกายกับจิตใจของเขามันจะไม่พร้อมเอาซะเลย เขาทิ้งตัวลงกับเตียง ตาเบิกค้างมองเพดานห้องอย่างเลื่อนลอย อีกเรื่องที่เขาออกจะแปลกใจตัวเองพอสมควร ทำไมเขาถึงไม่วางสายจากผุ้ว่าจ้างในตอนแรกไปซะ ถ้าเขาวางไป คงไม่ต้องมารับรู้ถึงเรื่องราวทั้งหมด มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้ แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาอยากรู้ความจริงของเหตุการณ์ ลางสังหรณ์พิเศษเกี่ยวกับอันตราย หรือแม้กระทั่ง................
“ หึ ผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ “ ชัยวัฒน์พึมพำอย่างไร้สติ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มีการสนทนากับหญิงสาวอย่าง ‘จริงๆ จังๆ ‘ สักที มันค่อนข้างจะให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาดอยู่บ้าง รู้สึกตื่นเต้นอย่างงั้นเหรอ ครั้งสุดท้ายที่เขาคุยกับหญิงสาว ใครกันนะ นานมาแล้ว แต่ไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าจดจำเท่าไหร่นักหรอก
“ช่างมัน” เขาคิด สลัดความฟุ้งซ่านออกไป ในตอนนี้เขาเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน สติสัมปะชัญญะไม่อยู่กับตัวแล้ว ความคิดค่อยๆ ล่องลอยออกไป ค่อยๆ หลับตาลง จนหลับไป............ แต่แล้ว
“ปึงๆ “ เสียงประตูก็ดังขึ้น ชัยวัฒน์แทบจะหันไปตามเสียงนั้นโดยทันที ห้วงความคิดแรกที่ออกมาจากมโนสำนึก หรือว่าพวกนั้นตามมาถึงนี่แล้ว!? ไม่น่าเป็นไปได้ เร็วเกินไป เขาค่อยๆ เดินตรงไปที่ประตูห้อง มองลอดผ่านรู เป็นเถ้าแก่โกว? มาทำอะไรตอนนี้เนี่ย
“ ครับ เถ้าแก่? มีอะไรเหรอ?” เขาถามออกไป
“ อ่า อาชัยวัฒน์ คือว่าอั๊วะได้คอมพิวเตอร์ที่รัฐบาลส่งมาเลี้ยวอ่า อยากให้ลื้อมาช่วยติกต้างให้หน่อยน่ะน้า เด๋วอั๊วะเลี้ยงข้าวมื้อนึงล้ากาน “ เถ้าแก่โกวตอบอย่างอารมณ์ดี ให้ตายสิ ไม่อยากออกไปตอนนี้เลย แต่ก็ เอาเถอะ พักหัวรับลมหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง อีกอย่าง........ เขาไม่อยากต่ออินเตอร์เนทช่วงนี้เลย
“ ครับผม เดี๋ยวผมออกไป “ ชัยวัฒน์ตอบ พร้อมกับเดินไปที่คอมพิวเตอร์ เซทระบบ security ตั้งให้พร้อมไว้ เสยผมให้เข้าที่ ซดน้ำในขวดจนหมด หยิบกุญแจห้องเดินเปิดประตู เถ้าแก่โกวยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ อ่า รบกวนอาชัยวัฒน์ด้วยน้า “
“ ไม่เป็นไรครับ “ เขาตอบเนือยๆ พร้อมกับเดินตามเถ้าแก่โกวที่เดินนำหน้าไปก่อนแล้ว อินเตอร์เนทกับเถ้าแก่ร้านโชว์ห่วยเหรอ ออกจะแปลกๆ อยู่ในความคิดของชัยวัฒน์ เขาเริ่มรู้สึกเซ็งในอารมณ์ขึ้นมาล่วงหน้า ผู้สูงอายุ อินเตอร์เนท คอมพิวเตอร์ นี่เขาจะต้องไปเกี่ยวข้องกับความยุ่งยากสถานไหนอีกล่ะเนี่ย นึกพาลเซ็งในอารมณ์ เอาเถอะ มันคงไม่ยุ่งยากนักหรอก ชัยวัฒน์บ่นอุบในใจพร้อมกับเดินตามเถ้าแก่โกวลงชั้นล่าง............
“คุณเงียบไปนะ จะไม่คุยกันหน่อยเหรอ [1]Binary[0]” เสียงของผู้ว่าจ้างส่งผ่านมาตามสาย ชัยวัฒน์ตัดสินใจในชั่วเสี้ยวเวลา เขารีบกดวางสายทันที แต่กลับไร้ผล สายโทรศัพท์ยังคงเชื่อมต่อโดยไม่หลุด
“ ไม่มีประโยชน์หรอก ชั้นหน่วงการวางสายไว้ ชั้นยังไม่อยากให้คุณวางสายตอนนี้ เรามีเรื่องต้องคุยกัน และมันสำคัญมากๆ ด้วย” เธอกล่าว ชัยวัฒน์เริ่มเหงื่อซึมตามฝ่ามือ ขบฟันแน่น นี่มันวิกฤติอย่างสุดๆ สำหรับเขาจริงๆ ถ้ารายหนึ่งทำได้ ที่เหลือก็ทำได้ ถ้าเขาไม่รีบทำอะไรลงไป ชีวิตเขาพังแน่ๆ
“ ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร คุณเป็นใครกัน ผมไม่รู้จักคุณ !” ชัยวัฒน์โกหกหน้าตายออกไป เห็นชัดว่าเขากำลังจนตรอกจริงๆ เสียงปลายทางเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“ ฮ่ะๆๆ คุณนี่ตลกจริงๆ ด้วย [1]Binary[0] ถึงขนาดนี้ยอมรับความจริงเถอะ ว่าชั้นมาถูกทางแล้วก็ถูกคนด้วย เอาเป็นว่า ชั้นขอยืนยัน ชั้นไม่มีเจตนาร้ายกับคุณ ......... แต่ถ้าคุณยังยืนกรานว่าจะวางสาย ชั้นจะตัดการติดต่อ แล้วคุณกับชั้นจะไม่เจอกันอีกเลย “ เสียงปลายทางทุ้มต่ำ แสดงถึงการเอาจริงในคำพูดที่ค่อนข้างแน่นอน ชัยวัฒน์เหงื่อตก นิ่งเงียบไปสักพัก ถ้ายืนยันวางสาย เรื่องราวต่างๆ จะไม่เกิดขึ้นกับเขา ใช่ จะไม่มีทางเกิดเรื่องอะไร เขาจะดำรงชีวิตแบบนี้ต่อไป ทุกอย่าง ทุกเหตุการณ์ ทุกความผิดพลาด จะไม่มีวันเกิดขึ้น ไม่มีทางย้อนกลับมาหาเขา ใช่ ทางนี้ดีที่สุด ชัยวัฒน์นึก แต่ในจังหวะนั้นเอง ความรู้สึกแปลกๆ บางอย่างกลับพุ่งพล่านขึ้นมาในใจ ผู้ว่าจ้างคนนี้แปลกมากๆ เธอรู้วิธีที่จะเข้าหาเค้าได้ยังไง ที่สำคัญ เป็นผู้หญิง ? ชัยวัฒน์ถือหูโทรศัพท์ค้างไว้อยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเริ่มเอ่ยคำพูด
“ คุณมีเรื่องอะไรสำคัญ คุณผู้ว่าจ้าง “ ชัยวัฒน์กล่าวน้ำเสียงต่ำ พยายามสงวนท่าทีตัวเองไว้
“ เกี่ยวกับภารกิจที่เราจ้างคุณทำ [1]Binary[0] “ ผู้ว่าจ้างกล่าว ระยำ ทวงงาน ผู้ว่าจ้างทุกคนก็ทำแบบนี้ทุกครั้งเลย เขาถึงไม่ชอบการติดต่อโดยตรง ยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้ว ชัยวัฒน์นึกอย่างซังกะตายก่อนจะตอบกลับไป
“บอกตรงๆ ผมไม่ไว้ใจคุณ ถ้าไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับภารกิจ ผมคงไม่ยอมคุยกับคุณตอนนี้หรอก ภารกิจไม่สำเร็จ จะเอายังไง เอาเงินคืนเหรอ ผมลดราคาให้ 20% ละกัน ผมได้มา 4 จาก 5 ไฟล์ ถ้าอยากได้ผมจะจัดส่งไปให้ แต่เป็นผมที่จะกำหนดช่องส่งของเอง” ชัยวัฒน์กล่าวด้วยอาการหัวเสีย บ้าบอคอแตกที่สุด ผู้ว่าจ้างที่เจาะเข้ามาถึงโทรศัพท์ส่วนตัว บ้ากันไปใหญ่แล้ว ถ้าเขารอดไปได้ เขาคงต้องเปลี่ยนโทรศัพท์ เปลี่อยวิธีรับงานใหม่แล้ว เขานึกในใจ ในตอนนั้นเองที่ความเงียบเริ่มปกคลุม บทสนทนาหยุดชะงัก มีแต่เสียงฝนตกดังอย่างต่อเนื่อง และแล้วเสียงตามสายก็เริ่มต้นอีกครั้ง
“ 4 งั้นเหรอ.......... อาจจะเป็นอย่างที่ชั้นคิดไว้ก็ได้ เอาล่ะ [1]Binary[0] ชั้นไม่ขอให้คุณลดราคา หรือรู้สึกผิดอะไรทั้งนั้น สบายใจได้ “ เธอกล่าว เออแน่สิ กูไม่รู้สึกผิดอะไรด้วยหรอก เพียงแค่รู้สึกเสียหน้าและไม่อยากจะโดนสาวตัวไปเข้าตะรางก็แค่นั้น
“ ผมไม่สนเรื่องอื่น ที่ผมต้องการจะรู้ในตอนนี้ คือไฟล์ทั้งห้ามันสำคัญยังไง ส่วนอีกเรื่องคือ หาทางกันตัวผมออกจากความยุ่งยากทั้งหมด ผมยังไม่อยากจะโดนไอ้กระทรวงบัดซบนั่นลากผมไปเข้าตะราง!!!” ชัยวัฒน์ตะคอกเสียงกร้าว แต่แล้วผู้ว่าจ้างกลับให้คำตอบด้วยเสียงทุ้มต่ำที่แสดงถึงความแน่วแน่ที่มากกว่า
“ ........... ดูท่าคุณหัวเสียเอามากๆ นะ [1]Binary[0] จะเพราะว่าเรื่องที่เกี่ยวกับการเอาไฟล์มาไม่ครบ หรือว่า..............เพราะ BadZecTar โดนจับไปล่ะ “ ผู้ว่าจ้างกล่าวเสียงเย็น ในตอนนี้อากาศข้างนอกร้อนชื้นอบอ้าวเนื่องจากฝนที่ตกลงมา แต่ชัยวัฒน์กลับรู้สึกเย็นเยียบไปทั้งร่าง ระยำแล้ว เขานึก มันรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ถูกเผงเลย เออ เพราะเรื่องของ BadZecTar นี่ล่ะที่กำลังกวนใจเขาอยู่ แต่นี่ถึงขนาดผู้ว่าจ้างก็รู้ ไม่ได้การ ไม่ได้การ ไม่ได้การแล้ว นี่มันเสี่ยงเกินกว่าจะรับอะไรได้ทั้งนั้น เขาพูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงต่ำๆ ระวังตัวเต็มที่ เขาไม่ชอบการพูดคุยโทรศัพท์แบบนี้เลย มันป้องกันอะไรยาก และเขาก็ไม่ใช่คนคุยเก่งซะด้วย
“ ผมไม่รู้ว่าคุณรู้ได้ยังไง แต่ผมอยากจะบอกว่า อย่ามายุ่งเรื่องนี้ของผม BadZecTar ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับผมทั้งนั้น และผมไม่รับรู้รับทราบถึงเรื่องราวใดๆ ที่เกิดขึ้นด้วย “ ชัยวัฒน์กล่าว แต่ท่าทีของผุ้ว่าจ้างเปลี่ยนไป
“ ดูท่าคุณจะร้อนตัวเอามากๆ นะ [1]Binary[0] ........... แค่ผลของการกระทำของคุณก็ยังรับไม่ได้แล้ว ชั้นจะไว้ใจได้ยังไงว่าคุณจะซื่อตรงต่องานของคุณน่ะ ?” เธอกล่าว ให้ตายสิ ชั้นรับผิดชอบงานชั้นเสมอ แต่ชั้นไม่รับผิดชอบอะไรที่มาเกี่ยวข้องกับชั้นแล้วมีโอกาสลากชั้นไปตะรางเท่านั้นล่ะว้อยยย เขานึก มันน่าเบื่อเหลือเกิน กับการที่ต้องมายุ่งกับ ‘คน’ เป็นๆ แบบนี้ ไม่เอาน่ะ เราคุมอยู่สิ มนุษย์เราจะมีอะไรแค่ไหนกัน มันก็เหมือนๆกันทั้งนั้น ชัยวัฒน์นึก
“ ไม่ให้ผมห่วงไม่ได้หรอกนะ .............. คำสารภาพของ BadZecTar อาจจะมีผลต่อสถานภาพของผม รวมถึงในกรณีเลวร้ายที่สุด..........ถ้ามันซัดทอดมาถึงผม นั่นก็หมายถึง ผมอาจจะซัดทอดต่อไปอีกก็ได้ ใครจะรู้” ชัยวัฒน์กล่าว และบทสนทนาก็เงียบลงอีกครั้งหนึ่ง ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ เสียงสายฝนข้างนอกค่อยๆ ซาลงไป ตามมาด้วยเสียงของผู้ว่าจ้างสาวผ่านเข้ามาตามสายโทรศัพท์
“ ดูเหมือนคุณจะเพลย์เซฟเอามากๆ นะ [1]Binary[0] เอาเถอะ คงห้ามคุณไม่ได้หรอก มันเป็นงานของคุณ ชีวิตของคุณนี่นะ ชั้นเข้าใจ เอาล่ะ ทีนี้มาฟังกันให้ชัดๆ ชั้นเองก็มีจุดประสงค์ที่ต้องโทรมาในครั้งนี้เหมือนกัน เกี่ยวกับไฟล์ที่คุณได้มา “ ผู้ว่าจ้างกล่าว
“ ว่าไป “
“ คุณคงจะรับทราบเรื่องราวที่ isp ยักษ์ใหญ่ทั้ง 5 จะรวมตัวกันแล้วสินะ รวมถึงนโยบายคอมพิวเตอร์สำหรับครอบครัวของกระทรวงเทคโนโลยี ที่มีการร่วมมือกันของ isp ทั้ง 5 นี้” ผุ้ว่าจ้างถาม เออ รู้แน่ รู้อยู่แล้ว ก็กูทำงานที่นั่นทุกวี่ทุกวัน ไม่รู้ก็แปลกแล้ว
“ ผมทราบ “
“ มันมีเบื้องลึกที่คุณเองอาจจะไม่ทราบ เป้าหมายของการรวมบริษัท “ เสียงผู้ว่าจ้างสาวตอบ ตอนนี้ชัยวัฒน์นึกขำอยู่ในใจ มันอาจจะเป็นอย่างที่เขาคาดเดาไว้ บ้า ประสาทไปแล้ว แค่นึกยังเป็นไปไม่ได้เลย ชัยวัฒน์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม
“ ฮ่ะๆๆๆ คุณกำลังจะบอกว่า การรวมบริษัทนี่ เพื่อการครอบครองโลกอินเตอร์เนทอย่างนั้นเหรอ เพื่อการผูกขาด เพื่ออำนาจ เป็นแผนการของรัฐบาลที่วางไว้อย่างนั้นสิ ขอโทษเถอะนะ ตอนแรกผมนึกว่าผมทำงานให้กับกลุ่มผุ้เสียผลประโยชน์จากการรวมบริษัทยักษ์ใหญ่ หรือไม่ก็นักข่าว แต่ไหงกลับเป็นว่าผมรับทำงานให้กลุ่มบ้าคลั่งทฤษฏีสมคบคิดไปได้เนี่ย เสียสติไปแล้วเหรอยังไงกัน “ ชัยวัฒน์ถาม รู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ผ่อนคลายลงไปมาก และรู้สึกงี่เง่าตัวเองมากๆ ด้วยที่ไปจริงจังกับเรื่องพรรค์นี้ แต่แล้วเสียงตอบรับของผู้ว่าจ้างกลับเย็นชาจนน่ากลัว
“ ชั้นรู้ว่ามันเชื่อยาก คุณเดาที่ชั้นจะพูดได้ถูก เอาล่ะ ชั้นจะแสดงหลักฐานอะไรบางอย่างให้คุณเห็น..........สิ่งที่จะใช้ยืนยันคำพูดของชั้น สิ่งที่พวกนั้นทำขึ้นมา เปิดคอมพิวเตอร์สิ “ เธอกล่าว ในตอนนี้ชัยวัฒน์รู้สึกสบายใจพอตัว มันไม่มีอะไรมากไปกว่าเกมงี่เง่าของพวกบ้าทฤษฏีสมคบคิดหรอก รัฐบาลชักใยอยู่เบื้องหลัง ทุกอย่างเป็นไปตามกำหนด หึ ทำไมพึ่งจะมารู้ตัวกัน ทุกลมหายใจเข้าออกของคนในสังคมสวะๆ พรรค์นี้ ก็ถูกกำหนดจากทุกอย่าง ทุกย่างก้าว ทุกลมหายใจอยู่แล้ว แค่พอมาค้นพบความจริงแค่นี้ก็ดิ้นพล่านเป็นเจ้าเข้า ชัยวัฒน์กดเปิดสวิทช์คอมพิวเตอร์อย่างซังกะตาย ตอนนี้หน้าจอ console ปรากฏขึ้นมาให้เห็นตามปกติ เขาไม่ได้เชื่อมต่อเข้าอินเตอร์เนท ใครหน้าไหนจะทำอะไรเค้าได้
“ เอาล่ะ ผมเปิดคอมพิวเตอร์แล้ว แล้วยังไงต่อล่ะ ? ระบบ security ของผมก็พร้อม อินเตอร์เนทก็ไม่ได้ต่อ “ ชัยวัฒน์กล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก แต่ผู้ว่าจ้างกลับหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ แน่ใจเหรอว่าไม่ได้ต่อน่ะ หันกลับไปดูอีกทีดีกว่ามั้ง?” เธอกล่าว ทันใดนั้นทุกอย่างก็ผิดปกติไป เครื่องคอมพิวเตอร์ของชัยวัฒน์ต่ออินเตอร์เนทในทันทีที่คำพูดของผุ้ว่าจ้างหยุดลง ต่อเชื่อมโดยที่เขาไมได้ทำอะไรมัน ชัยวัฒน์ตกใจกับมันมาก เกิดเหี้ยไรขึ้นมาวะ !! เขานึก มันผิดปกติ เขาพยายามจะยกเลิกการติดต่อ แต่ทำไม่ได้ คอมพิวเตอร์ของเขาเดินเครื่องอย่างบ้าคลั่ง จนกระทั่งหน้าจอเป็นสีดำ มีตัวอักษรขึ้นมาทีละตัว
นายชัยวัฒน์ รุจิดำรงธรรม
อายุ :: 29 ปี
อาชีพ :: chief programmer และ technical adviser บริษัท netrotac corperation จำกัด มหาชน
ที่อยู่ปัจจุบัน :: ………………..
มาถึงตอนนี้ หน้าจอชะงักค้างในบรรทัดของที่อยู่ปัจจุบัน ชัยวัฒน์ถึงกับหน้าซีด เหงื่อผุดตามฝ่ามือ ประวัติของเขาโผล่ขึ้นมา ประวัติที่เขาปิดบังเอาไว้ถูกเปิดเผย สัญญาณอันตรายถึงขีดสุด เป็นเรื่องราวที่เขาไม่เคยคิดและคาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้นมาได้ ในตอนนี้เสียงโทรศัพท์จากปลายทางยังคงดังอยู่ ชัยวัฒน์ค่อยๆ ยกขึ้นมาแนบหู พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่ไม่อาจปิดกั้นความกลัวในใจไว้ได้
“ คุณไปเอามันมาจากไหนกัน?” เขาถามอย่างหวาดๆ
“ ระบบที่พัฒนาขึ้นโดยบริษัททั้งห้า ระบบการผูกขาดค้นหาข้อมูลโดยสมบูรณ์แบบ นี่เป็นเพียง ‘ ส่วนเดียว’ ที่ชั้นมีอยู่ มันไม่สมบูรณ์ ชั้นยังมองภาพรวมอะไรไม่ได้ ชั้นถึงต้องการไฟล์ทั้งห้ายังไงล่ะ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ นั่นคืองานของผมสินะ ไฟล์ทั้งห้า ผมได้มาสี่ แล้วยังไง ผมจะไว้ใจได้ยังไงว่าถ้าผมให้คุณไปแล้ว คุณจะไม่เอาไปใช้ซะเอง หรือจะแน่ใจได้ยังไงว่าคุณไม่ใช่คนของบริษัทซะเองน่ะ” ชัยวัฒน์ถามด้วยความหวาดระแวง แค่ส่วนเดียวเท่านั้น ยังทำได้ถึงขนาดนี้ เรื่องราวมันน่ากลัวเกินกว่าที่เขาจะคาดคิดไว้ซะแล้ว แต่ยังเร็วเกินไปที่จะปักใจเชื่อ ไม่ ยังไว้ใจไม่ได้ ชัยวัฒน์บอกกับตัวเอง คนๆ นี้เป็นใคร ที่มายังไง เราก็ยังไม่รู้ ตอนนั้นเองที่เสียงของผู้ว่าจ้างดังแทรกขึ้นมาในโสตประสาทของชัยวัฒน์
“ ชั้นรู้ว่าคุณยังไม่อาจไว้ใจได้ เรื่องราวเหล่านี้มันละเอียดอ่อนและซับซ้อนมากๆ แต่ขอให้คุณรู้ไว้ ว่าทุกสิ่งที่ชั้นพูด ที่ชั้นทำ ที่คุณเห็น เป็นความจริง........ความจริงที่ถูกซ่อนไว้ เพื่อผู้มีอำนาจ แน่นอนชั้นไม่มีทางยอม คุณรู้ได้แน่ๆ เพราะมันก็เป็นเหตุผลเดียวกันกับคุณ” เธอกล่าว เหตุผลเดียวกัน ? ยังไงล่ะ ใครจะมาเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็นได้ จะมาเข้าใจในตัวตนของเขาได้ เหตุผลนั้นย่อมไม่มีทางเป็นไปได้
“ จะเหตุผลอะไรก็ช่าง ผมยังยืนยันว่าผมไม่อาจปักใจเชื่อได้ลง “ ชัยวัฒน์กล่าว ผู้ว่าจ้างถอนหายใจหนึ่งทีก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ ชั้นไม่ห้าม แต่ยังยืนยันความคิดของชั้นเช่นเดิม ติดตามข่าววันนี้ กระดานข่าวต่างๆ ในอินเตอร์เนท การแถลงการณ์เรื่องคำรับสารภาพของ BadZecTar จะถูกแพร่ภาพออกอากาศ คุณระวังตัวไว้ให้ดีละกัน” ผู้ว่าจ้างสาวกล่าวทิ้งท้าย ก่อนที่สัญญาณโทรศัพท์จะถูกตัดขาดหายไป ทิ้งให้ชัยวัฒน์อยู่กับเสียงสัญญาณขาดห้วง และความกังวลใจที่พุ่งพล่านขึ้นมาในห้วงสำนึกอย่างมากมาย ชัยวัฒน์ขบฟันแน่นกรอด แกะโทรศัพท์มือถืออย่างบ้าคลั่ง เหวี่ยงมันเข้ากับกำแพงห้องจนมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หายใจหอบ ตาเบิกกว้าง ตอนนี้ฝนเริ่มหยุดตกแล้ว เราทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรกัน เขาคิด ทำลายโทรศัพท์แล้วได้อะไรขึ้นมา มันยิ่งเป็นการตอกย้ำถึงความอ่อนแอในใจของเรา ไม่ เราจะมีมันไม่ได้ สถานการณ์แบบนี้ เงียบๆ ไว้ซะ มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใช่ เงียบไว้ ชัยวัฒน์นั่งทบทวนคำพูดตัวเองซ้ำไปซ้ำมา เดินไปที่ตู้เย็นเปิดเอาน้ำดื่มออกมาหนึ่งขวด เปิดกินอย่างหิวกระหาย เหตุการณ์เมื่อครู่ทำเอาคอเขาแห้งเป็นผง ถึงจะสงบใจ แต่สิ่งที่ปรากฏชัดอยู่ตรงหน้าก็เป็นความจริง เขาไมได้หลับ ไม่ได้ฝัน แต่แค่โลกไซเบอร์จะเอาอะไรกับมันมาก หยุดนิ่งสักพัก เขาปฏิเสธอะไรอยู่ ? ทำไมเขาถึงได้เริ่มรู้สึกกลัวสิ่งที่เขาคุ้นเคยที่สุดมากมายถึงขนาดนี้ โลกไซเบอร์ โลกที่เขาคุ้นเคย ที่ๆ เขาเคยมีอำนาจ มีความสามารถ มีอิสระภาพในการกระทำอะไรก็ได้ ตอนนี้มันกำลังจะถูกพรากไปจากเขา ในตอนนี้ชัยวัฒน์เดินไปที่ระเบียงห้องของตัวเอง พยายามจะรับไอชื้นจากอากาศหลังฝนตก เวลาบนนาฬิกาแขวนผนังบอกเวลาได้สิบเอ็ดนาฬิกาแล้ว แต่สำหรับเขา มันราวกับจะผ่านมาทั้งชีวิต เขาประหลาดใจตัวเองอยู่บ้าง สังคมในปัจจุบัน การแข่งขัน การแก่งแย่งชิงดี การถูกตีกรอบโดยผู้มีอำนาจ และกลุ่มอิทธิพล มันก็เป็นสิ่งที่เขาเองจำยอมอยู่ในปัจจุบันอยู่แล้ว ถ้ามันเกิดกับโลกไซเบอร์ล่ะ มันจะต่างอะไรกันมั้ย สายตาของชัยวัฒน์ล่องลอยออกไปไกล มุมห้องของเขาถือว่าไม่เลวซะทีเดียว พอจะมองออกไปด้านนอกถนนใหญ่ได้บ้าง แม้เพียงจะเล็กน้อยก็ตามที เขาถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย เขาไม่อยากให้มันเกิดกับโลกไซเบอร์ แม้จะยอมรับกับตัวเองว่ามันอาจจะไม่แตกต่างอะไรกันกับสังคมที่เป็นอยู่ในปัจจุบันก็ตามที แต่ความรู้สึกภายในมันร่ำร้องออกมา เขาไม่มีทางยอม เขาโดนเหยียบย่ำในสังคมบัดซบนี่มานานพอแล้ว เขาไม่ยอมโดนปฏิบัติอย่างที่เคยในที่ๆ เป็นดั่งที่พักพิงแหล่งสุดท้ายของเขาแน่ๆ แต่ในตอนนี้ เขาเหนื่อยเหลือเกิน แม้ว่าตอนนี้เขาอยากจะเริ่มลงมือตรวจสอบไฟล์ทั้งสี่อีกครั้งหนึ่ง แต่ดูเหมือนว่าร่างกายกับจิตใจของเขามันจะไม่พร้อมเอาซะเลย เขาทิ้งตัวลงกับเตียง ตาเบิกค้างมองเพดานห้องอย่างเลื่อนลอย อีกเรื่องที่เขาออกจะแปลกใจตัวเองพอสมควร ทำไมเขาถึงไม่วางสายจากผุ้ว่าจ้างในตอนแรกไปซะ ถ้าเขาวางไป คงไม่ต้องมารับรู้ถึงเรื่องราวทั้งหมด มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้ แต่บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาอยากรู้ความจริงของเหตุการณ์ ลางสังหรณ์พิเศษเกี่ยวกับอันตราย หรือแม้กระทั่ง................
“ หึ ผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ “ ชัยวัฒน์พึมพำอย่างไร้สติ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้มีการสนทนากับหญิงสาวอย่าง ‘จริงๆ จังๆ ‘ สักที มันค่อนข้างจะให้ความรู้สึกที่แปลกประหลาดอยู่บ้าง รู้สึกตื่นเต้นอย่างงั้นเหรอ ครั้งสุดท้ายที่เขาคุยกับหญิงสาว ใครกันนะ นานมาแล้ว แต่ไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าจดจำเท่าไหร่นักหรอก
“ช่างมัน” เขาคิด สลัดความฟุ้งซ่านออกไป ในตอนนี้เขาเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน สติสัมปะชัญญะไม่อยู่กับตัวแล้ว ความคิดค่อยๆ ล่องลอยออกไป ค่อยๆ หลับตาลง จนหลับไป............ แต่แล้ว
“ปึงๆ “ เสียงประตูก็ดังขึ้น ชัยวัฒน์แทบจะหันไปตามเสียงนั้นโดยทันที ห้วงความคิดแรกที่ออกมาจากมโนสำนึก หรือว่าพวกนั้นตามมาถึงนี่แล้ว!? ไม่น่าเป็นไปได้ เร็วเกินไป เขาค่อยๆ เดินตรงไปที่ประตูห้อง มองลอดผ่านรู เป็นเถ้าแก่โกว? มาทำอะไรตอนนี้เนี่ย
“ ครับ เถ้าแก่? มีอะไรเหรอ?” เขาถามออกไป
“ อ่า อาชัยวัฒน์ คือว่าอั๊วะได้คอมพิวเตอร์ที่รัฐบาลส่งมาเลี้ยวอ่า อยากให้ลื้อมาช่วยติกต้างให้หน่อยน่ะน้า เด๋วอั๊วะเลี้ยงข้าวมื้อนึงล้ากาน “ เถ้าแก่โกวตอบอย่างอารมณ์ดี ให้ตายสิ ไม่อยากออกไปตอนนี้เลย แต่ก็ เอาเถอะ พักหัวรับลมหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง อีกอย่าง........ เขาไม่อยากต่ออินเตอร์เนทช่วงนี้เลย
“ ครับผม เดี๋ยวผมออกไป “ ชัยวัฒน์ตอบ พร้อมกับเดินไปที่คอมพิวเตอร์ เซทระบบ security ตั้งให้พร้อมไว้ เสยผมให้เข้าที่ ซดน้ำในขวดจนหมด หยิบกุญแจห้องเดินเปิดประตู เถ้าแก่โกวยืนรออยู่ก่อนแล้ว
“ อ่า รบกวนอาชัยวัฒน์ด้วยน้า “
“ ไม่เป็นไรครับ “ เขาตอบเนือยๆ พร้อมกับเดินตามเถ้าแก่โกวที่เดินนำหน้าไปก่อนแล้ว อินเตอร์เนทกับเถ้าแก่ร้านโชว์ห่วยเหรอ ออกจะแปลกๆ อยู่ในความคิดของชัยวัฒน์ เขาเริ่มรู้สึกเซ็งในอารมณ์ขึ้นมาล่วงหน้า ผู้สูงอายุ อินเตอร์เนท คอมพิวเตอร์ นี่เขาจะต้องไปเกี่ยวข้องกับความยุ่งยากสถานไหนอีกล่ะเนี่ย นึกพาลเซ็งในอารมณ์ เอาเถอะ มันคงไม่ยุ่งยากนักหรอก ชัยวัฒน์บ่นอุบในใจพร้อมกับเดินตามเถ้าแก่โกวลงชั้นล่าง............
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น