เสียงสะท้อนจากสายลมแห่งฤดูร้อน

ลำดับตอนที่ #1 : เสียงหัวเราะ (๒๐%)

In three words I can sum up everything I've learned about life: it goes on.

           - Robert Frost – (1874-1963)

“เจตน์!! กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ นี่แกจะทำตัวเหลวไหลไปถึงเมื่อไหร่กัน”

ใบหน้าของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความเอือมระอา ...บ่นได้ก็บ่นไป เขาเคยใส่ใจซะที่ไหนกันล่ะ ในเมื่อเสียงบ่นที่ฟังมาตลอดทั้งชีวิตได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันของเขาไปเสียแล้ว ทันทีที่ฝ่าเท้าเหยียบเข้ากับส้นรองเท้าผ้าใบ เจ้าของชื่อ ”เจตน์” กระแทกประตูดังปังเช่นทุกครั้ง คล้ายเป็นการตอบรับว่าเขาได้ยินทุกสิ่งที่ชายวัยกลางคนพูด

            “ไงวะเจตน์ ได้มาเท่าไหร่ล่ะมึง”

            เสียงห้าวดังขึ้นพร้อมสัมผัสที่กระแทกเข้าที่หัวจังๆ

            “แปดพัน มึงล่ะ?” เด็กหนุ่มโต้กลับอย่างไม่ใส่ใจเท่าไรนัก เพราะความสนใจทั้งหมดตอนนี้แผ่งไปที่แบงค์สีเทาจำนวนหนึ่งในมือที่เขากำลังนับอยู่หลั่ดๆ

            “โห รวยจังนะมึง รวยขนาดนี้ยังจะมาขูดตังค์กับเด็กม.ต้นกินอีก” เสียงเอ่ยแซวดังมากจากไม่ไกล ทำให้เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองทันที

            “พ่อมึงนี่สุดสุดเลยว่ะ กูล่ะไม่อยากจะเชื่อ” ไม่พูดเปล่า เมื่อแขนของคนข้างๆตรงเข้ามาล็อคคอพร้อมขยี้ผมอย่างสนิทสนม

            “ตกลงวันนี้ไปไหนกันดีวะ วันศุกร์ทั้งที เต็มที่หน่อยดีกว่า”

            “ไป Sassy ป่ะล่ะ สาวๆอึ๋มๆเยอะนะเว้ย” ชื่อสถานบริการยามค่ำคืนอันเลื่องลือในหมู่วัยรุ่นแห่งหนึ่งถูกยกขึ้นมาเป็นตัวเลือก

            “พอเลยมึงน่ะ อึ๋มบ้านเตี่ยมึงดิ คราวที่แล้วพาพวกกูไปบาร์เกย์ แม่งเสียวตูดชิบหาย” หนึ่งในหมู่เพื่อนค้านทันควัน

            “อย่าเรื่องมากน่า ที่เดิมแหละ ดีแล้ว”

            “ไอ้ห่า ที่เดิมแม่งก็เปิดแต่เพลงเดิมๆ กูฟังจนเอียนแล้ว มึงไม่เบื่อมั่งรึยังไงวะ”

            “ลองของใหม่มั่งก็ดีนะเว้ย” อีกหนึ่งเสียงสนับสนุน

“เฮ้ย..”

ไม่ทันได้ปะทะฝีปากกันต่อ คนที่นิ่งฟังอยู่นานก็ขัดจังหวะเข้าเสียพอดี

“งานนี้กูขอบายนะเว่ย”

แต่แล้วเสียงตะโกนดังไล่หลัง เมื่อร่างสูงทำท่าจะปลีกตัวออกไปจากกลุ่ม

“เป็นอะไรของมึงวะ ไอ้เจตน์?” ถึงแม้อาจจะดูเป็นคำถามดูกังวลกับสภาพสารทุกข์สุขดิบ แต่ก็เป็นที่รู้กันดีว่าคนถามไม่ได้หมายความอย่างที่พูดออกไปแม้แต่น้อย เจ้าตัวคงรู้สึกผิดหวังอยู่ลึกๆคืนนี้ตัวหารค่าเหล้าขาใหญ่ดันไม่มาร่วมวงด้วยกัน

“สงสัยกูจะเมาค้างว่ะ มึนๆยังไงไม่รู้” เด็กหนุ่มตอบกลับเซ็งๆ นวดขมับทั้งสองด้วยนิ้วมือไปพลาง

“พวกมึงอยู่จีบสาวกันเองได้ใช่มั๊ย ถ้าไม่มีกูน่ะ” อดไม่ได้ที่จะแขวะเพื่อนเล่น

“เฮ้ย เฮ้ย ทำเป็นพูดดี มึงน่ะหาของตัวเองให้ได้ก่อนเถอะ”