[#MINHOON #WINNER] :: DAY & NIGHT ::

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO :: DAY & NIGHT ::

[#MINHOON #WINNER] :: DAY & NIGHT ::

Intro :: DAY & NIGHT ::

หากพูดถึงคำว่า 'กลางคืน'

ใครหลายคนคงคิดถึงความเงียบสงัด ความมืดมิดจนทำให้สายตาพร่ามัวเมื่อต้องแสงอีกครั้ง ความเงียบเหงาที่สามารถกระตุกให้เส้นขนพร้อมใจกันลุกเกรียว ความอันตรายอยู่รอบตัวในระยะสามร้อยหกสิบองศา และความโดดเดี่ยวเดียวดายจนสร้างความหวาดระแวงให้ก่อตัวขึ้นภายในหัวใจ

แต่สำหรับผม มันกลับไม่ใช่อะไรแบบนั้น

ผมกลับมองว่ากลางคืนคือ 'ชีวิต' ของผม เป็นช่วงเวลาของการกอบโกยเงินทอง ราวกับนกตัวหนึ่งครับที่สามารถโบยบินท่ามกลางอากาศ ผืนฟ้าสีดำไร้แสงดาวแต่ประดับด้วยแสงไฟยามกลางคืนอ้าแขนออกโอบกอดตัวผม เงินทองมากมายพร้อมเดินเข้าบัญชีของผมเมื่อผมกางปีกเตรียมขยับบิน

ผมไม่เคยสัมผัสความอบอุ่นของดวงตะวัน เพราะผมมีเพื่อนซี้เป็นจันทรา

แสงไฟจากหลอดฟลูออเรสเซนต์คงสว่างที่สุดแล้วแล้วในความคิดของผม

เสียงดังสุดจากการรับรู้ผ่านหูคงไม่พ้นเสียงดนตรีหนักๆ เสียงกรีดร้องฮัมไปตามบทเพลง รวมถึงเสียงของขวดแก้ว รวมถึงแก้วเครื่องดื่มมึนเมาหลากสีกระทบกันจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว

ประสาทของผมแทบจะเสียเข้าไปทุกวันเมื่อจมูกโด่งๆ ของผมสูดดมกลิ่นนิโคตินเผาไหม้ลอยเป็นไอควันคลุ้งก่อนหายไปกับอากาศของเหล่าผู้ใช้ชีวิตกลางคืนเฉกเช่นเดียวกันกับผม รวมถึงมวนบุหรี่ซึ่งผมเองนั้นก็สูบอัดเข้าปอดของตัวเองเป็นประจำด้วย

หลายคนนิยามกลางคืนว่าอันตราย แต่สำหรับผม ... 'เขา' คนนั้นกลับอันตรายยิ่งกว่า

เป็นความอันตรายเกินควบคุม เหนือการคาดการณ์ และยากจะหยุดยั้ง

เขาผู้เข้ามาเปลี่ยนชีวิตสีเทาของผมให้สว่างเปรียบดังช่วงเวลาของกลางวัน เป็นความอบอุ่นที่หาไม่ได้จากที่ไหน

แม้แต่ดวงตะวันเรืองรองก็หยิบยื่นให้ผมไม่ได้ ...

หากพูดถึงคำว่า 'กลางวัน'

คงมีแต่ความสว่างอบอุ่นของแสงแรกรุ่งอรุณสีเหลืองทองในวันใหม่ ความสดใสของผืนแพสีฟ้าแต่งแต้มด้วยปุยเมฆขาวนุ่มละมุน เหล่าดอกไม้เบิกบานพร้อมใจกันโอ้อวดความสวยงามในตัวเองดึงดูดให้เหล่าแมลงต่างๆ เข้ามาผสมเกสรของตนตามวัฏจักรและระบบนิเวศ

เสียงเครื่องรถยนต์ตามท้องถนน เสียงของผู้คนพูดคุยกัน เสียงสุนัขเห่าเมื่อเจ้าของพาออกมาเดินเล่นตามสวนสาธารณะ เสียงฝีเท้าของผู้ใช้ชีวิตยามเช้าและกลับบ้านพักผ่อนในตอนเย็นคงเป็นเสียงที่หูผมคุ้นชินจนไม่เอะใจอะไรแล้วเมื่อก้าวขาออกจากบ้าน

แม้ทุกอย่างจะดูเหมือนเรียบง่ายแต่ในความเป็นเมืองใหญ่กลับห่อหุ้มอันตรายเอาไว้ ใช่แล้วครับ เหล่าโจรผู้ร้ายหรือแม้แต่อุบัติเหตุก็ไม่เคยปราณีหรือเลือกช่วงเวลา มันสามารถเกิดขึ้นได้เสมอแม้เป็นช่วงเวลากลางวัน

ผมก็เป็นอีกคนหนึ่งครับที่ใช้ชีวิตตามวงโคจรของโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นศูนย์กลางของจักรวาล อาทิตย์ขึ้นผมก็ตื่น อาทิตย์ลาลับขอบฟ้าผมก็หลับ ไม่เคยสัมผัสความโดดเดี่ยวของช่วงเวลากลางคืน ไม่เคยรับรู้เลยว่ามันน่ากลัวขนาดไหน

และไม่เคยรู้เลยว่ากลางคืนนั้นก็น่าสัมผัสดีเหมือนกัน ...

จนมาพบกับ 'เขา' คนนั้น

คนที่ทำให้ผมกล้าก้าวออกจากบ้านเพื่อลิ้มรสความสนุกในเวลากลางคืน คนที่ทำให้ผมไม่เกรงต่อความมืดที่ผมกลัวมาตลอด เพราะผมมั่นใจว่าอ้อมกอดของเขาจะทำให้ผมปลอดภัยจากอันตรายทุกสิ่งอย่างรอบข้าง

เป็นผู้หยิบยื่นประสบการณ์ บทเรียนใหม่ๆ และความรักให้ผมอย่างแท้จริง ...