(END) fic ChanBaek * good morning ภรรยาจำเป็น*

ลำดับตอนที่ #4 : fic ChanBaek *good morning ภรรยาจำเป็น* 4

   แสงแดดตอนเช้าส่องผ่านหน้าต่างมากระทบใบหน้าอันหล่อเหลา ตาคมขยับช้าๆ ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา มือหนาเอื้อมมือจะกระชับกอดคนด้านข้างแต่...ข้างกายเขาไม่มีคนตัวเล็กที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนกอด ก็เล่นทำเขาระบมจากฝีมือของคนตัวเล็กไปแทบทั้งตัว

ชานยอลลุกขึ้นจัดการตัวเองก่อนจะลงไปด้านล่างเพื่อตามหาภรรยาจำเป็นของเขา

"คุณแม่ครับ แบคฮยอนไปไหนหรอครับ"

"ตื่นไปที่ไร่ตั้งแต่เช้ามืดแล้วจ่ะชานยอล คงเห็นว่าเช้าเกินไปหนะ เจ้าตัวบอกเองว่าชานยอลไม่ชอบตื่นตั้งแต่เช้ามืดเลยไม่ปลุกมั้งจ้ะ"

สิ้นเสียงหวานของแม่ยาย[จำเป็น] ร่างสูงก็เดินออกไปที่ไร่องุ่น พยายามมองหาคนตัวเล็กที่เขาอยากจะเจอในทุกๆวัน คนที่ทำให้เขายิ้มได้อย่างมีความสุข

ร่างสูงเดินตามหาคนตัวเล็ก เที่ยวถามคนงานจนในที่สุด ก็ได้เจอกับคนที่ตามหามาตั้งนานเสียที

"นี่เจ้าองุ่น โตไวๆนะรู้ไหม"

"ย๊าๆๆ เจ้าหนอนน้อยออกมาจากพวงองุ่นเถอะนะ~*0*"

"เจ้าองุ่นนน พวกแกต้องรสชาติอร่อยๆนะ ต้องอารมณ์ดี พวกนายจะได้อร่อยมากๆ5555 ฉันจะร้องเพลงให้ฟังนะ~"

คนตัวเล็กกำลังยิ้มสดใสให้กับพวงองุ่นสีม่วง พูดคุยกับมันราวกับมันมีชีวิต ราวกับเป็นเพื่อนกับองุ่นเหล่านั้นมานานแสนนาน แสงแดดอ่อนๆ ทำให้แบคฮยอนดูเป็นประกายเหลือเกิน สายตาของชานยอลมองไปที่แบคฮยอนจ้องมองอย่างนั้น เหมือนกลัวว่าวันนึง คนตัวเล็กจะหายไปจากเขา

เมื่อหลุดจากภวังค์ ชานยอลค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆ มือแกร่งสวมกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง แรงสะดุ้งทำให้รู้ว่าคนในอ้อมกอดคงตกใจไม่น้อย

"ชานยอล!?นายมาทำอะระ...."

"อย่าไปไหนอีกนะ อย่าไปไหนโดยที่ไม่บอกฉันนะ ได้ไหม?"

"นายเป็นอะไรรึป่าวชานยอล?"

"ป่าว แค่ตกใจตอนที่ตื่นมาแล้วไม่เจอนาย"

ร่างสูงกระชับอ้อมกอดมากขึ้น แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้มีท่าทีขัดขืนอะไรไม่มีคำพูดใดๆหลุดจากปากของทั้งสองคน

ร่างสูงจะรู้ไหมว่า คนในอ้อมกอดนั้น หัวใจเต้นแรงแค่ไหน ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ แต่เมื่อนึกถึงสัญญาที่ตกลงกันไว้ จึงได้พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดแกร่ง

<อย่าทำให้ฉันหลงรักนาย อย่าทำให้ฉันหวั่นไหวได้ไหม ปาร์คชานยอล...>

หลังจากที่คนตัวสูงยอมปล่อยเขาออกจากอ้อมกอด แบคฮยอนก็เปลี่ยนเรื่องทันที คนตัวเล็กเดินนำร่างสูง เพื่อพาไปดูส่วนต่างๆของไร่ จนถึงเวลาที่ควรจะกลับได้แล้ว จึงพากันเดินกลับไปยังบ้านที่แสนอบอุ่น.

"แม่~~~อยากกินพายองุ่นจังเลย~"

"อายชานยอลบ้างไม๊เนี่ย อ้อนเป็นเด็กไปได้"

"ผมเริ่มชินแล้วหละครับคุณแม่" 

"ย๊าา ไอ้หูกาง ฉันไม่ใช่เด็กนะ!"

สิ้นเสียงแย้งของแบคฮยอน เสียงหัวเราะของสามี(ปลอมๆ) กับแม่ที่รักก็ดังประสานกันโดยไม่ดูใบหน้าที่เหมือนเด็กถูกขัดใจของคนตัวเล็กเลย

.....เขาว่ากันว่า เวลาแห่งความสุขมักจะสั้นเสมอ...

ตกเย็นทั้งสองก็ลาคุณพ่อคุณแม่ แบคฮยอนไม่ลืม บอกลาแฟน(ต้า) ก่อนที่ทั้งสองจะกลับมาที่โซลอีกครั้ง

"นี่ชานยอล ทำไม นายถึง...เอ่อ..ไม่อยากแต่งงานกันซูจีอะไรนั่น?"

"ขี้โกง...."

"หื้อ???"

"ครอบครัวยัยนั่นก็แค่พวกขี้โกง เคยรักใครจริงๆซะที่ไหนหละ หึ..."

(คนพวกนั้นหนะ..มันก็แค่คนหักหลังหลอกลวง พวกหน้าเงิน!!!)

ความเงียบเค้ามาแทนที่ตั้งแต่เดินทางมา จนถึงคอนโดของร่างสูง สุดท้ายแบตฮยอนก็เลือกที่จะทำลายความเฃียบเหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ชานยอลลล เค้าหิวอ่าาาา" ส่งสายตาอ้อนสุดขีด

"เป็นอะไรของนาย?" ดูเหมือนอารมณ์ยังขุ่นๆ

"ก็เค้าหิวอ่าชานยอลลล รามยอนสักถ้วยก็ยังดีน้า"

"อื้อๆ ก็ได้ รอเค้าแปปน้าาตัวเล็ก~" รือบางทีมึฃก็เปลี่ยนไวไปนะชานยอนืจากขุ่นๆมาใสกิ๊กง่ายๆ เพราะลูกอ้อนของภรรยาจำเป็นซะงั้น

ชานยอลวิ่งหายไปในครัวพักใหญ่ เสียงก๊องแก๊งเป็นตัวบอกได้ว่า คนตัวสูงคงไม่ค่อยได้ทำอาหารเองบ่อยๆ ไม่นานรามยอนก็ถูกยกมาวางตรงหน้าคนตัวเล็ก

"มาแล้วว~" ส่งรอยยิ้มพิมใจ^______^

"น่ากินอ่าาา"

"ฉันหรอ^0^"

"พึ่งรู้ตัวรึไงว่านายหนะน่ากิน^..^" 

คนพูดหนะพูดเล่นแต่คนฟังหนะคิดจริง..!!!

"งั้นก่อนกินรามยอน กินฉันก่อนแล้วกัน^^"

ชานยอลลึกขึ้นยืนก่อนโน้มหน้าข้ามโต๊ะกับข้าวมา สองมือเชยคางคนตัวเล็กให้มิงหน้าตนเอง สายตามั้งคู่ประสานกันอย่างไม่มีท่าทีจะลดละ

ใบหน้าของคนตัวสูงค่อยๆขยับเข้ามาเรื่อยๆ จนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน ลิ้นร้อนของคนตัวสูงค่อยๆสอดเข้าไปในโพรงปากของคนตัวเล็ก เพื่อกอบโกยความหอมหวานของคนตรงหน้า แบคฮยอนตวัดลิ้นตอบอย่างไม่ประสีประสาเพราะไม่ค่อยจูบใคร พูดว่าไม่เคยเลยดีกว่าแม้แต่แฟนที่คนมาเป็นปีๆ..เดินนานที่ทั้งคู่ปล่อยให้ร่างกายทำถามหัวใจ จนคนตัวเล็กเริ่มหมดอากาศจึงร้ิงในลำคอเพื่อหยุดการจุมพิตที่แสนยาวนานนี่เสียที

"อื้ออออ~"

"อิ่มไหมหละตัวเล็ก^0^"

"ฉันบอกว่านายน่ากินไม่ใช่จะกินโถ่!!"

พูดจบก็ก้มหน้าก้มตากินรามยอนที่คนตรงหน้าทำมาให้ กลบเกลื่อนความคิดตัวเองด้วยการย้ำเตือนว่า ที่รู้สึกร้อนหน้าแบบนี้เพราะไอร้อนจากรามยอน ทั้งที่ความจริงแล้ว.....คนตัวเล็กกำลังเขินคนที่ขโมยจูบเขาไปมากกว่า...

.............................................,,....

คิดถึงจุงเบยยน หายไปนานมากกกกกกก คิดว่าจะไม่แต่งต่อ55555 คือมันเป็นจุดเปลี่ยนชิวิตพอดีไง¥^¥555555