คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : fic ChanBaek * good morning ภรรยาจำเป็น* 1
แบคฮยอนนั่งกุมขมับ งุนงงกับสิ่งทีเกิดขึ้นในขณะที่ร่างสูงกำลังอาบน้ำอย่างสบายใจเฉิบ คนตัวเล็กได้แต่ครุ่นคิดมือก็ขยี้ผมตัวเองแบบไม่เข้าใจโลกสักเท่าไหร่ ก็ใครจะไปคิดใช่ไหมหละว่าต้องมาเป็นภรรยา..พูดง่ายๆว่าเมียของ นายปาร์คชานยอลอะไรนั่น! โอ๊ยย!หัวจะระเบิดตายอยู่แล้ว~¥^¥ ไม่น่าดราม่าเมาหัวราน้ำเลยไม่งั้นคงไม่เป็นแบบนี้~~~!!!!
"ย๊า~ ถ้าผมนายหลุดออกมาเป็นกระจุกๆ คนอื่นเค้าจะมองศรีภรรยาของปาร์คชานยอลว่ายังไงห้ะ-0-"
"ช่างนายสิ! นี่มันหัวฉัน- -*"
แบคฮยอนหยุดการทึ่งหัวตัวเองแล้วหันมาค้อนใส่ร่างสูงที่มีผ้าขนหนูพันแค่ท่อนล่าง0____0
"ไอ้โรคจิตเอ้ย!!! ไปแต่งตัวให้ดีก่อนสิวะ บ้า!ไอ้ผีทะเล~~!!"
คนตัวเล็กตะโกนด่าออกไป มือนึงก็ปิดหน้าปิดตาอีกมือก็ฟาดแรงๆไปที่แขนของชานยอลจนเป็นรอยมือ ใบหน้าขาวๆของแบคฮยอนเริ่มแดงระเรื่อ นั่นทำให้คนตัวสูงอย่างปาร์คชานยอลพอใจกับผลงานตัวเอง แต่ยังไงก็เถอะ ขอแกล้งอีกหน่อยละกัน โทษฐานน่ารักเกินไป.
ชานยอลรวบมือทั้งสองข้างของคนตัวเล็ก พลิกตัวมากอดจากด้านหลัง มืออีกข้างก็โลมเล้าหยอกล้อต้นคอขาวของคนตัวเล็ก ชานยอลได้ยินเสียงหัวใจของคนในอ้อมกอดอย่างชัดเจน แต่ไม่ใช่แค่เสียงหัวใจของคนตัวเล็กคนเดียวสักหน่อย หัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่แพ้คนที่อยู่ในอ้อมกอดเลย วูบนึงที่ชานยอลลืมตัวว่าต้องการแค่จะแกล้งคนตัวเล็กเท่านั้น ริมฝีปากของชานยอลก็ทาบไปที่ต้นคอขาวของคนตัวเล็กเพียงแผ่วเบา แบคฮยอนที่ก่อนหน้านี้ดิ้นไม่หยุดก็หยุดชะงักทันทีไม่รู้ว่าตกใจหรืออะไรกันแน่.
"นี่ชานยอล.....นายจะเล่าทุกอย่างให้ฉันฟังได้รึยังว่ามันยังไงกันแน่"
เสียงสั่นๆของคนตัวเล็กทำให้ชานยอลหยุดชะงัก ก่อนจะ ปล่อยแบคฮยอนออกจากอ้อมกอดและเดินไปแต่งตัวไม่นานชานยอลก็เดินมานั่งข้างๆ เสื้อยืดสีฟ้าอ่อนกับกางเกงเดฟสีขาว ทรงผมที่ถูกเชตเป็นอย่างดีทำให้ชานยอลดูดีมากขึ้นกว่า..ตอนตื่นนอนอะนะ แบคฮยอนที่อยู่ในชุดค่อนข้างวาบหวิว เพราะสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวยาวถึงต้นขาของชานยอลไว้กับลิงน้อยของเขาเท่านั้น ตาก็มองไปที่ร่างสูงตาไม่กระพริบก่อนที่จะถูกเรียกให้ออกจากภวังค์.
"ตัวเล็กๆๆตัวเล็กก!!"
"เอ้อได้ยินแล้วน่า จะพูดอะไรก็พูดสิ-3-"
"เหม่อๆแบบนี้ หลงความหล่อผมใช่ไหมครับคุณภรรยา~"
ชานยอลเอื้อมมือไปหยิกแก้มแบคฮยอนเบาๆ น่าแปลกนะทำไมแบคฮยอนถึงยอมให้ชานยอนเล่นแก้มเขาอยู่แบบนั้น เขาไม่เคยยอมให้คนแปลกหน้าทำอะไรแบบนี้เลยนะ แต่นี่ดันกลับกัน หัวใจของแบคฮยอนกลับเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก แบคฮยอนหันหน้าหนีทันทีเพราะเขารู้เลยว่าเขากำลังหน้าแดง ความร้อนบนใบหน้า ทำให้แบคฮยอนรู้สึกไม่เข้าใจตัวเองเลยสักนิดว่าตัวเขาเป็นอะไรกันแน่
"บะ...บอกมาสักทีเถอะน่าเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่"
"ว่าแต่คุณเถอะชื่ออะไรตัวเล็ก??"
"นี่!เลิกเรียกว่าตัวเล็กได้แล้ว=_= ฉันบยอน แบคฮยอน เรียกสิแบคฮยอนน"
"เรียกแบคฮยอนไม่ถนัดเรียกที่รักได้รึป่าว^.^"
พูดจบก็ส่งยิ้มทะเล้นให้ตัวเล็ก บ้าจริง! รู้ไหมทำแบบนี่ หัวใจของแบคฮยอนจะอ่อนไหวเอาง่ายๆเลยนะไอ้หูกาง
"ที่รักบ้านนายสิตอบคำถามฉันมาได้แล้วชานยอล!"
"ก็พ่อแม่จะจับหมั้น ไม่ชอบ แล้วไปเจอนายในผับ กำลังเมาแล้วนั่งด่าใครก็ไม่รู้ทั้งๆที่อยู่คนเดียวหรือด่าอากาศ รู้แค่รู้สึกถูกชะตา เลยเดินไปบอกว่า มาเป็นภรรยาปลอมๆให้หน่อยได้ไหม แล้วนายก็ตอบตกลง แล้วบอกว่าขอไปนอนบ้านสามี ฉันเลยพานายมา กะว่าจะทำสัญญาจ้างวันนี้"
โอ้โห แบคฮยอนที่นั่งเงียบตั้งใจฟังหันมามองหน้าชานยอลคือเรื่องนี้ก็พอเข้าใจนะ แต่ที่อยากรู้มันไม่ใช่แค่นั้น!
ไอ่สภาพที่ตื่นมาก็เหลือแต่ตัวนั่นคืออารายยยย~?
"แล้ว...เอ่อ....เสื้อผ้า..."
"ฉันไม่ได้ทำอะไรนายหรอก นายดันอ้วกใส่ตัวเองและตัวฉันหนะสิ สรุปเละทั้งคู่เลยจัดการถอดหมดซะ ตอนนี้แม่บ้านคงซักเสร็จแล้วหละ แต่ถ้าบอกอีกเรื่องนึงอย่าโวยวายโอเคนะ???"
"เรื่องอะไร???"
"ฉันเป็นคนถอดเสื้อผ้านาย...มันไม่มีทางเลือกจริงๆ จะให้แม่บ้านเปลี่ยนให้ก็นะ...นายเป็นภรรยาถ้าไม่ทำเองแผนก็แตกตั้งแต่ยังไม่เริ่ม."
"เหอะ..เหอะๆฮรือออ~~ นายก็เห็นหมดสิ แฟนฉันคบมาเป็นปียังไม่เคยเห็นแม้แต่ขาอ่อนฉันเลยนะ นายมัน!!"
"เห็นตัวเล็กอย่าร้องดิ ขอโทษๆ คือฉันไม่มีทางเลือกจริงๆนะ ขอโทษอย่าร้องไห้ได้ไหมมม ขอร้องงง"
"ฮรือออฮึกๆฮรือออ หมดหมดกันฮรืออออ."
จนแล้วจนเล่าแบคฮยอนก็ไม่มีท่าทีที่จะหยุดการไว้อาลัยให้ตัวเองสักที จนชานยอลเริ่มทนไม่ไหว ไม่ใช่ว่าเขาจะตะคอกคนตัวเล็กตรงหน้าหลอกนะ น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากตาของคนตัวสูง ไม่รู้ว่าทำไมนะ เวลาเขาเห็นคนที่สำคัญกับเขาร้องไห้ มักเป็นแบบนี้ทุกทีเลย แต่แบคฮยอนพึ่งรู้จักนะ ทำไมเขาถึงได้เสียน้ำตาง่ายๆแบบนี้
แบคฮยอนพอเห็นแบบนั้นก็หยุดคร่ำครวญทันที น้ำตาของคนตรงหน้าทำให้เขาหยุดโวยวาย
แบคฮยอนนึกในใจว่าทำไมชานยอลต้องร้องไห้ คนที่คร่ำครวญต้องเป็นเขาสิ เขาต่างหากที่เสียหาย มือเล็กๆค่อยๆเอื้อมไปปาดน้ำตาให้ร่างสูงเบาๆ
"นายร้องไห้ทำไมชานยอล..."
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเป็นอะไร แต่เวลาเห็นคนร้องไห้ก็เป็นแบบนี้ทุกทีแต่...."
"แต่ฉันไม่ได้เป็นแบบนี้กับทุกคนหลอกนะแบคฮยอน...ฉันเป็นกับคนที่สำคัญกับฉันมากๆเท่านั้นแหละ นายว่ามันแปลกไหมทั้งๆที่เราพึ่งเจอกัน..."
หัวใจของแบคฮยอนกระตุกวูบ ก่อนที่จะเริ่มเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ กับคำพูดของคนตรงหน้า แบคฮยอนเอามือทาบที่อกก่อนจะหันหน้าไปอีกทาง ความรู้สึกที่เหมือนโลกใบนี้เหมือนจะมีแค่สีชมพู ใจนึงก็นึกขอบคุณโชคชะตาแต่แล้ว แบคฮยอนก็นึกขึ้นได้ว่าที่ชานยอลร้องไห้ คงเป็นเพราะเขาต้องช่วยชานยอลให้รอดพ้นจากการจับหมั้นมากกว่า เพราะแบบนั้นเขาถึงสำคัญ อยู่น้ำตาก็เริ่มไหลรินขึ้นอีกครั้ง แบคฮยอนไม่เข้าใจหัวใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บขนาดนี้ แต่เขาต้องยอมรับหละนะ แบคฮยอนไม่ชอบผิดสัญญาไม่ชอบผิด
คำพูด ถึงแม้ว่าเขาจะพูดออกไปทั้งที่มีสติหรือไม่มีสติก็ตาม....
"เพราะฉันต้องช่วยนายอยู่ไง เพราะงั้นฉันถึงยังสำคัญ...."
พูดจบแบคฮยอนก็ลุกไป ขอชุดที่ป้าแม่บ้าน ก่อนจะมาอาบน้ำแต่งตัว แล้วกลับมาตกลงเรื่องสัญญากับชานยอลอีกครั้ง ในขณะที่ชานยอลกำลังครุ่นคิดเรื่องสัญญาแบคฺยอนก็เสนอข้อคิดของจังเองขึ้นมา
"งั้นเอางี้นะ ถ้าพ่อแม่นายยกเลิกการหมั้นแล้ว ถือว่าเราหมดสัญญาโอเคไหม ส่วนค่าจ้างก็แล้วแต่นายละกัน ฉันยังไงก็ได้."
"แบบนั้นก็ได้ งั้น เซ็นสัญญาตรงนี้. แล้วหลังจากนี้ย้ายไปอยู่ที่คอนโดกับฉัน บ้านนี่นานๆทีจะเขามาหนะ ไกลกับบริษัท อยู่คอนโดสะดวกกว่า เอ้อ แล้วก็ลาออกจากงาน มาทำที่บริษัทฉันนะ โอเคตกลง"
เอ่อคือไม่คิดจะถามกันบ้างเลยใช่ไหมเนี่ย แต่ก็นะ มาถึงขั้นนี้แล้ว ค่าตอบแทนคงไม่น้อย ยังไงสักวันก็ต้องจากกันอยู่ดี แค่รักษาหัวใจตัวเองไว้ให้ดีก็พอ แบคฮยอนพึมพำในใจ ก่อนจะยกปากกาจรด แล้วเขียนลายเซ็นลงไป นี่ถือเป็นการเริ่มต้นเลยก็ว่าได้ หลังจากนี้เขาก็แค่ทำตามสัญญาและรักษาหัวใจไว้ใหด้ดีก็พอ
"จำไว้นะแบคฮยอน นี่เป็นแค่สัญญา ทั้งนายและฉันจะไม่มีใครตกหลุมรักใคร.."
"อือ"
ถึงแม้ต่างคนต่างไม่มั่นใจกันสักเท่าไหร่ ว่าจะไม่หลงรักซึ่งกันและกันในสักวัน แค่ในเมื่อรู้กันอยู่แล้วว่าสักวันจะต้องจบ ทั้งคู่ก็จะพยายามไม่ให้หลงรักอีกฝ่ายให้ได้มากที่สุด...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษน้าที่มาอัพช้าาา ไรเตอร์มือใหม่แท้ๆT.T ไม่ค่อยว่างเลยอ่ะ
ฝากติดตามหน่อยน้าาา
จะพยายามฝึกให้เขียนได้ดีๆ ชมได้วิจารณ์ได้เยย #ร้องไห้หนักมาก
*ไรเตอร์จางอิงชี่
ความคิดเห็น