คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : [ToYoo](LxJ): Through your heart
[ToYoo](LxJ): Through your heart
Warning: 100% Imagine, 0% reality
“อเวลาให้ันหน่อยนะ”
“นานเท่าไหร่ผม็ะรอ”
เพราะอบไปแบบนั้น อนนี้เวุนฮเลยปวหัวสุๆเลย
็อยาพิิใยอแฮยอให้ไ้เร็วๆ เลย้อหาสารพัวิธีมาีบ
เรื่อาร์แบ เิมพลัที่เยไ้ผลนี่ลืมไปไ้เลย
เยเนียนอ้อนอ้วยสีหน้าลูหมาแล้วแ่ยอแฮยอลับทำหน้าเอือม แถมท้าย้วยำพูที่ว่า
“หัสิบแ้ม เวุนฮ”
ปิะแนนอุนฮ็ไม่ไ้มาอะไรอยู่แล้ว โนหัสิบแ้มนี่น้ำาในเลยรับ
นใร้าย!
พอีบ้วยเล่ห์ไม่ไ้็้อเอา้วยล
เยอ่านเอในทวิเอร์ เ้าว่าันว่าให้ลอิ่อไปสามรั้แล้วหยุ ถ้าอีฝ่ายอบเี๋ยวเ้า็ะิ่อมาเอ
ุนฮเลยลอทำมั่ โทรไปุยสามวันิ่อันแล้วเียบไป หน้า็ไม่ยอมเอ
ผลปราว่ายูยอแหายไปาีวิเวุนฮเป็นอาทิย์เลยรับ ไม่มี้อวามที่พูถึ ไม่มีสัสายที่โทรลับมา ไม่มีแม้ะถามหา้วย้ำ
พอมานลับไป็ไ้แ่ำทัทายที่ว่า
“อ้าว มา้อมแล้วเหรอ”
ีวิเวุนฮรันทมารับท่านผู้ม
---Through your
heart ---
เมื่อวิธีวอแวไม่ไ้ผล วิธีหายหน้า็ไม่ไ้ผล
วิธีประประัน็้อมารับ
่วนั้นุนฮออ้อนไปทั่ว
พี่ๆแนเอร์มั่
ออบฮยอมั่ แฮยอนฮยอมั่ แม้แ่ฮิมานฮยอ ุนฮยับาหน้าไปอให้โน่าเลย
พอเห็นนใส่บีนนี่เินอยู่ไลๆ ุนฮรีบวิ่ไปอเลย
“อันยอรับ วันนี้อาาศีัเนอะ”
ทำเสียอเลาะอ้อนเ็มที่แบบที่ใรเห็น็้อเอ็นู ไม่ิเลยว่าะไ้ยินเสียแหบุัึ้น้าหู
“ปล่อยันะ เวุนฮ”
“่า อโทษรับ ยุฮยอ”
ถึะพลาไปนนึแุ่นฮยัไม่ละวามั้ใเิม
เาอนเือบทั้บริษัทแล้วมั้ ทั้อ่อหน้า ทั้อลับหลั แ่ยอแฮยอ็เอาแ่ยิ้ม
รู้ัวอีที็อนที่ัวเอทำหน้าบูเมื่อพี่ายสุที่รัอยู่ในอ้อมออใรหลายๆน
ออบฮยอมั่ แฮยอนฮยอมั่
พีสุ็อน้อมโ้รุ่ับออบฮยอยันเ้า ลับมาอนหโมว่า
ออบฮยอเ้าห้อนอนไปแล้ว ุนฮเลยไปามหายอแฮยอบ้า รู้หรอว่าทีม้อมเ้ายัไม่ื่น แ่อยามาูหน้าอนหลับให้ระุ่มระวยหัวใลับไปนอนหลับฝันีะหน่อย
แ่ลับเอสุที่รันอนอยู่บนเียฮิมานฮยอ แถมยัโนอเป็นหมอน้า
ั่วีวิเวุนฮยัไม่เยไ้อย่านี้เลยนะ
ิใพี่ทำ้วยอะไรัน
ทรุัวลบนพื้น้วยวามหมอาลัยายอยา
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแ่ไหนึไ้ยินเสีย ยอแฮยอหาวแล้วลาเียเินมาหา
หยุอยู่หลัุนฮแล้วว่า
“มานั่ึมำอะไรที่มุมห้อฮึุนฮ ื่นมาเอแบบนี้มันน่าลัวนะ”
โอ้ใหนอใ ทำไนถึะลืมเา…
---Through
your heart ---
เมื่อพยายาม้วยัวเอไม่สำเร็ เวุนฮ็้อหาัว่วย
นแรที่เาไปปรึษาือพี่ายที่สนิทที่สุ
มุนออบ
ออบฮยอแปลในิหน่อยับวามสัมพันธ์อเาับยอแฮยอ แ่็ถ่ายทอประสบาร์อนีบสาวมาให้
ทว่า พอถามถึลเม็พิิใยอแฮยอ ออบฮยอ็ยิ้มว้าแล้วว่า
“ัน็ไม่รู้หรอ ปิไม่ไ้ทำอะไรยอแฮยอ็เ้ามาอเอ”
รับ สั้นๆแ่วามอิาอเวุนฮท่วมัวเลยรับ
น่อมาทีุ่นฮเ้าไปถามือแฮยอนฮยอ
เพราะว่ารู้อยู่แล้ว ุนฮเลยไม่้อเล่าอะไรมา พอเปิปาถาม แฮยอนฮยอ็หัวเราะให่แล้วว่า
“ยอแน่ะ เ้าถึยา็ริ แ่ถ้าแทำให้มันไว้ใ ไม่ว่าอะไรมัน็เล่าให้แฟัหมแหละ”
“แล้วผม้อทำยัไให้ยอแฮยอยอมเปิใอะ”
“มัน้อใ้เวลา ใ้วามสนิทสนมสร้ามันึ้นมาว่ะ”
“ถ้าผมอยาไ้เร็วๆล่ะ”
“วะ ไอ้เ็ใร้อน เรื่อนี้มัน้อรอสถานเียวเว่ย”
หน้าบูสนิทอุนฮทำให้แฮยอนฮยอหัวเราะยัับะาย ่อนระ้าว่า
“ถ้านายอยารู้ริๆ็ไปถามอิมแบอมสิ”
แน่นอนว่าเวุนฮไม่ยอมไปถามแน่นอนรับ
เสียศัิ์ศรี!
“ยุฮยอ~”
ุนฮอาศัย่วที่ยุฮยออารม์ีเพราะเรียมอัลบั้มเสร็เ้าไปีสนิทเล่าปัหาหนัอให้ฟั
ยุฮยอฟัแล้วเลิิ้วอย่าประหลาใ
“ับยอแน่ะเหรอ”
“รับ”
“ปิเ้าเ็นั่น็เื่อฟัี ไม่นอลู่นอทาเท่าไหร่ ไม่น่าะพูยา”
ยาไม่ยา ุนฮ็ยัีบไม่ิรับ
ยุฮยอมอหน้าุนฮแล้วนิ่ิสัพัึว่า
“ันไม่่อยเ่เรื่อวามสัมพันธ์เท่าไหร่ แลอไปถามฮิมานูสิ”
เพราะำพูอยุฮยอ เวุนฮึบาหน้ามาหาฮิมานฮยออย่าไม่มีทาเลือ อทนฟัพี่รอหัวเราะเยาะอยู่รึ่ั่วโม พอเสียแหบแล้วไอออมา ฮิมานฮยอึหยุหัวเราะแล้วว่า
“ทำไมันถึ้อ่วยแ”
“็ยอแฮยอไว้ใพี่”
“ยอแไว้ใันแล้วเี่ยวับแยัไ”
“็ผมะีบยอแฮยอ ยุฮยอบอว่ามีพี่นเียวที่่วยผมไ้”
ใส่ไ่ำพูยุฮยอไปนิหน่อย ฮิมานฮยอไม่รู้หรอ
“ราวนี้ไอ้บัพูีนะเนี่ย”
ฮิมานฮยอพูพลาหัวเราะร่วน
“เห็นแ่ไอ้บั ันะสอนนายีบ็ไ้”
ปิุนฮไม่่อยเื่อฟัฮิมานฮยอเท่าไหร่หรอ
แ่วันนี้ะรับฟัทุำี้แนะเลยรับ
“อาวุธนิแรอเราืออไม้”
“ฮะ?”
“เออ อไม้ือเบสิที่สุ หาอไม้สวยๆ วามหมายีๆไปเอร์ไพร์”
ุนฮฟัแล้วิาม
“่ายๆ็ุหลาบ สวยและวามหมายี แถมใรๆ็รู้วามหมายอยู่แล้วไม่้อไปนั่หาำแปล”
“..”
“หรือะให้ลิลลี่สีาว็ไ้เหมาะับไอ้นุ่มนิ่มี”
ุนฮยัฟัแล้วิาม
“เี๋ยวันแนะนำร้านให้ ไม่แพหรอ”
“ฮยอ”
ุนฮเรียัแ่ฮิมานฮยอยัไม่เลิายไอเีย
“เลืออไม้แล้วให้เ้าัให้เลย บอเ้าว่าิมฮิมานแนะนำมาไ้ลสิบเปอร์เน์”
“ฮยอ”
ส่เสียเรียอีรั้ ราวนี้ฮิมานฮยอหยุแล้วมอหน้า
“มีอะไร”
“ยอแฮยอไม่อบอไม้”
“แรู้ไ้ไ”
“ยอแฮยอพูในวีแอปอนเราโปรโมอัลบั้มโรส”
“แอาะำผิ็ไ้”
“วเราไม่มีใรอบอไม้สัน”
“…”
“ฮิมานฮยออบอไม้รึเปล่าล่ะ”
“…”
แน่นอนว่าัวเลืออไม้เป็นอันไป
“อาวุธอย่าที่สอ ุ๊า”
“…”
“ยอแไม่มีทาไม่อบุ๊า ันเยเห็นมันั้อทัพุ๊าที่ไ้าเบบี้ในานแฟนไน์”
“ยอแฮยอ่อน้า..เอ่อ ทำัวแมน”
“ทำัวแมน็มีมุมมุ้มิ้ไ้”
ฮิมานฮยอบประโยเสียสู
“แูยุสิ แมนแ่ไหน ยัอทิเอร์ ี่เวสป้าวามเร็วสามสิบิโลเมร่อั่วโมเลย”
“…”
“ยัไยอแ็ไม่รัเียุ๊าแน่ๆ แลอใ้แผนนีู้่อนเถอะ”
---Through
your heart ---
เพราะำแนะนำอฮิมานฮยอ ุนฮเลยเินเ้าร้านุ๊า เินเลืออยู่สัพัึหยิบออมาัวนึ มออย่าพึพอใแล้วเอาไป่ายเิน
เพราะุนฮเป็นเมมเบอร์ที่สูที่สุในว เาเลยเลือุ๊าสัว์ที่เหมือนเามาที่สุ
ยีราฟ
แถมยััวให่ยัษ์นานอนอ่ายไ้เลย
หวัว่ายอแฮยอไ้ไปะนอนอแล้วิถึุนฮสันิ
---Through
your heart ---
ุนฮเอาุ๊าไปฝาไว้ที่พี่เมเน แอบระิบว่าให้บอยอแฮยอว่าแฟนบอยอยอแฮยอให้มา พี่เ้าะไ้รับเอาไว้
พอพี่เมเนเย์โอเ ุนฮ็ไป้อมะึอย่าสบายใ ลับบ้านไปนอนอนใล้เ้า แล้วรีบมาถึห้อ้อมให้เร็วว่าำหนเพื่อูผลลัพธ์
ผลัประูเ้าไป็เห็นยอแฮยอบหัวับหัวุ๊าแล้วเอาา่ายัวมันไว้
แ่เห็นุนฮ็โรฟินแล้วรับ
เหมือนไ้ยินเสียพลุในใและป้าย ยินี้วยนะ ที่ทิ้ัวลมา
“ัวเปื้อนเหื่อไปอมันเี๋ยวมัน็เหม็นพอี”
แฮยอนฮยอว่า
“เหม็น็ัิ อนนี้โรล้า นอนอแล้วสบายี”
วามรัอุนฮทำให้พี่สบายไ้ ุนฮ็บรรลุไปหนึ่ั้นแล้วรับ
“ว่าแ่ใรให้มาน่ะ”
ยัเป็นแฮยอนฮยอที่ัไร้
“เห็นว่าเป็นแฟนบอยอะ”
แฟนบอยอันับหนึ่้วยนะรับ อยาพูออไปแ่ไม่ล้าหรอ
“เออ อยาให้นายอแล้วรู้สึว่าไ้อมันล่ะมั้”
ฮิมานฮยอว่าพลาอมยิ้มแล้วแหล่ามาทีุ่นฮ
บาที็เบื่อนรู้ทันอะ พูเลย
“ว่าแ่นายเถอะ อแล้วิถึใรล่ะ”
ำถามอฮิมานฮยอทำให้ใุนฮเ้นรัวเหมือนีลอ ยิ่ยอแฮยอปรายามาทาเา หัวใ็ราวะระเ็นออาอ
“ิถึใรน่ะเหรอ?”
ยอแฮยอมีสีหน้ารุ่นิ
ุนฮ
ุนฮ
ุนฮ
ยอแฮยอ้อิถึุนฮ
พยายามส่ระแสิหวัให้พี่ายแสนรัไ้รับรู้ถึวามรู้สึที่ส่ผ่านไปผ่านุ๊าัวนั้น
ยอแฮยอรู้แล้วว่าุนฮอบยอแฮยอ
แล้วัวอุนฮ็สูเหมือนยีราฟ้วย
แน่นอนว่ายอแฮยอ้ออบว่า
ุน…
“อีวาูอนเบนิมไ”
“…”
“ไม่เยูันเหรอรันนิ่แมนอะ อีวาูอนเบนิมเป็นยีราฟทรยศ”
ยอแฮยอว่าพลายิ้มนแ้มย
เสียถอนหายใเฮือัมาาทั้แฮยอนฮยอและฮิมานฮยอ
“ทำไมอะ ันพูอะไรผิ”
“เห็นยีราฟ็้อิถึอีวาูอนเบนิมสิ”
“ริไหม”
“ุนฮ”
พี่ไม่เห็นหัวใที่ำลัหลั่น้ำาอผมสินะ ยอแฮยอ
---Through
your heart ---
“อาวุธิ้น่อไปอเราือ ้าว”
ฮิมานฮยอว่า
“วนไปเลี้ย้าวบ่อยๆ ินไปุยไปเี๋ยว็สนิทันไปเอ พอสนิท็มีแนวโน้มะหลุมรัไ้่ายึ้น”
“ั้นที่พี่วนออบฮยอออไปบ่อยๆ็หวัแบบนี้ไว้อะิ”
พอุนฮโพล่ออไป็เห็นฮิมานฮยอยิ่มรุ้มริ่ม
“เป็นแผนที่เนียนีใ่ไหมล่ะ”
นี่มันิมฮิมานสายเปย์ัๆ!!
่อนหน้านีุ้นฮไม่ไ้สนใเลยว่าพี่รอะพาออบฮยอไปเลี้ย้าวอะไรยัไ มาอนนี้แหละที่เพิ่รู้ว่ามีนเลี้ย้อยรอเลมอยู่
ว่าแ่ออบฮยอทีุ่นฮรู้ัไม่ใ่นโ่หรอนะ
านนี้มีนถูหลอินฟรีแน่นอน
“ันว่าอาหารฝรั่เศส็เป็นัวเลือที่ไม่เลวหรอนะ”
ฮิมานฮยอพยายาม่วยเสนอไอเีย
“แ่วเราอยู่้วยันไ้เพราะเนื้อนะ”
“เฮ้ยย เททั้ทีะพาไปินเนื้อย่าไ้ยัไ แทนที่ะไ้มีเวลาิบไวน์ุยัน ็้อเอาเวลาไปย่าเนื้อ หน้าร้อนผมเหม็นอี่าหา ไม่โรแมนิเอาะเลย”
“อาหารฝรั่เศสมันแพมานะพี่
ไหนะ่าไวน์อี”
ุนฮท้วออไป ไม่ใ่ว่าไม่อยาเทนะ แ่เา่ายนานั้นไม่ไหวหรอ
แม่รู้แม่่าายเลย
“ันแนะนำนาย็้อมีวิธี่วยนายอยู่แล้ว”
ฮิมานฮยอหัวเราะหึหึ ่อนะวัระาษมันสามใบออมา
“วอเอร์ินฟรีาร้านอาหารฝรั่เศสที่ันเป็นสมาิอยู่”
ุนฮรีบยื่นมือไปว้ามันมา
….แ่วื
พี่รอเอามันไป่อน้านหลัเรียบร้อย
ุนฮมอหน้าพี่าย้วยสีหน้าอ้ำ
“ไม่้อทำหน้าแบบนั้น ันให้แริๆน่า แ่มี้อแม้”
“…”
“ันะไป้วย”
“ว่าไนะ พี่ะไปทำไม นี่มันเทอผมับยอแฮยอนะ”
“็นี่มันวอเอร์อัน อีอย่าแไปรั้แรสั่อาหารถูเหรอ ันไป้วยน่ะีแล้วะไ้่วยูไอ้นุ่มนิ่มมัน้วย”
“…”
พี่รอแบ่วอเอร์มาสอใบแล้วยื่นใหุ้นฮ
“ไปวนมันะ วันพรุ่นี้ห้าโมเย็น แผนที่ร้านอยู่บนวอเอร์แล้ว”
---Through your
heart ---
เย็นนีุ้นฮั้ใื่นเร็วหน่อยแล้วรีบไปที่ห้อ้อมั้แ่บ่ายสอโม
แน่นอนว่าทีม้อมเ้ายั้อมอยู่ เปิประูเ้าไปึเห็นแฮยอนฮยอ ฮิมานฮยอ
และแน่นอน
ยอแฮยอ้วย
“แฮยอนฮยอไม่ไป้อมละรเวทีเหรอ”
“วันนี้เป็นิวนอื่นอะไม่้อไป”
“แล้วทำไมวันนี้แมา้อมเร็วอะ
ทุทีมาึื่น”
ราวนี้แฮยอนฮยอเป็นฝ่ายถามลับบ้า
“็...นิหน่อยน่า”
“อะไรือนิหน่อย”
“มันหิวนิหน่อยเลยื่นไว แ็เป็นบ่อยนี่”
ฮิมานฮยอว่าพลาส่สายาใหุ้นฮ
“แล้วอนนี้ัน็หิวแล้ว้วย แไปมินิมาร์ทเป็นเพื่อนันหน่อย”
แล้วฮิมานฮยอเินเ้าไปุแนแฮยอนฮยอ
อนแรแฮยอนฮยอทำหน้าแ่พอมอมาทีุ่นฮสลับับยอแฮยอที่นั่เล่นเมส์อยู่บนโฟา
หน้า็เปลี่ยนเป็นยิ้มริ่มล้อเลียน
“เออ ไป้วย็ไ้ ยอแอยาไ้อะไรไหม”
“ไม่เอา ไปเหอะ”
ยอแฮยออบ สายายั้ออยู่ับเมส์ในมือ
“ั้นไปละนะ เี๋ยวอีสิบนาทีลับมา”
แฮยอนฮยอะโนบอ่อนเินออไป
ทีนี้ในห้อ้อม็เหลือแุ่นฮับยอแฮยอ
ุนฮมอ้ายวาอย่าประหม่า ่อนะทำไม่รู้ไม่ี้เนียนไปนั่้ายอแฮยอ
“ยอแฮยอ”
เอ่ยเรียเสียสั่น ็มันื่นเ้นอะ
“มีอะไร”
นน่ารัส่เสียอบทว่ายัไม่ยอมละสายาาเมส์ในมือ
บาทีุนฮ็อิาเมส์นะ
ถ้ายอแฮยอใส่ใุนฮเหมือนเมส์็ีสิ
ิอย่าน้อยเนื้อ่ำใ ่อนะยื่นวอเอร์ในมือไป้าหน้า
“ฮิมานฮยอไ้วอเอร์ินฟรีร้านอาหารฝรั่เศสมา”
“อาฮะ”
ยอแฮยอ็ฟันะ แ่ยัยิศัรูไม่หยุเลยอะ
นี่น้อยในะ พูเลย
“ยอแฮยอสนใผมหน่อยสิ”
ว่าแล้ว็เย่าแนอ้อน ยอแฮยอเหล่มอมาอย่าไม่อบในิหน่อย
แ่็ยอมหยุเมส์ให้
“ฮิมานฮยอวนผมไว้แล้วบอให้วนพี่้วย
อโ๊ะไว้วันนี้อนห้าโมเย็น”
“แล้วทำไมะี้ฮิมานฮยอไม่บอเออะ”
“ไม่รู้สิ วอเอร์อยู่ที่ผม อยาให้ผมบอมั้”
ลื่นยิ่ว่าปลาไหล็เวุนฮแล้วรับ
“นะ พี่ไป้วยันนะ
ฮิมานฮยอบอร้านนี้อร่อยมาแล้ว็ไม่ไ้แวอเอร์่ายๆ้วย”
ยอแฮยอมอมาอย่าับผิ แุ่นฮไม่ลัวรับ รอยยิ้ม่วยไ้ทุสถานาร์
“ันไป็ไ้”
ยอแฮยอว่าแล้วหยิบวอเอร์ไปใบหนึ่
ุนฮแทบะลุึ้นเ้นเลยรับ
“ห้าโมใ่ไหม”
“รับ ห้าโม”
“ฮิมานฮยอบอว่าเี๋ยวะลับบ้าน นายะไปพร้อมันเลยรึเปล่า”
“ยุฮยอนัผมอัเสีย่อมอะ พี่ไป่อน็ไ้เี๋ยวผมามไป”
“โอเ เอันห้าโมเย็นหน้าร้าน”
ยอแฮยอว่าพลาส่ยิ้มหวานมาให้
เวุนฮแทบละลายออยู่รนั้นเลยรับ
---Through your
heart ---
อนที่ฮิมานฮยอมาถึร้าน็เือบห้าโมแล้ว พี่รอั้อมวิธีารสั่อาหารแล้ว็หัว้อที่ะพูบนโ๊ะอาหารับุนฮเรียบร้อย
ทีนี้็เหลือแ่ยอแฮยอมา
หัวใุนฮเ้นุบุบ้วยวามื่นเ้นนแทบระับไม่อยู่
ทว่าห้าโมแล้ว...ยอแฮยอ็ยัไม่มา
“ฮิมานฮยอโทรหายอแฮยอสิ”
“แ็โทรเอสิ เป็นนวนไม่ใ่เหรอ”
“ผมำลัีบเ้าอยู่นะ เี๋ยวยอแฮยอิว่าผมเ้าี้ เสียะแนนหม”
“ไอ้นี่...”
ฮิมานฮยอทำท่าเอือมุนฮนิหน่อยแ่็ยอมโทรไปหายอแฮยอให้
“....”
“มันไม่รับว่ะ ุนฮ”
ทำไมไม่ยอมรับอะยอแฮยอ นที่รอเสียในะ
“เฮ้ย นั่นเรฮอร์สนี่หว่า”
ุนฮหันไปามเสียอฮิมานฮยอทันที
ออี้สีำที่ำลัเลี้ยวเ้าอทำให้ใที่เหี่ยวแฟบ่อยฟูึ้นมา
“เรฮอร์สริๆ้วย”
“สสัยมันะให้แฮยอนมาส่”
ฮิมานฮยอว่าพลายับาไปมา
“เี๋ยวมันมา้อสั่สอนะหน่อยแล้ว ปล่อยให้พี่รอไ้ไ”
“อย่าทำยอแฮยอนะ”
ฮิมานฮยอเหล่ามามอนิหนึ่แล้วแ่นเสียหึ
“เออ แะไม่ไ้ ีทุอย่า หมั่นไส้ว่ะ”
ุนฮยัไหล่ให้ับำพูนั้น
็ีริอะ ใรเถียอให้เี้ย
“นั่นเินมาแล้ว”
ใรบานเินเ้ามาใล้ วันนีุ้นฮสายาสั้นเล็น้อยเลยมอไม่ั ฮิมานฮยอูะเห็นัว่าเพราะเ้าส่เสียทััลั่น
“อ้าว แฮยอน”
แฮยอน? แฮยอนฮยอ?
มาไ้ไอะ
“อโทษที่้า พอีเพิ่รู้ นี่็ห้าโมแล้วเราเ้าไปันเลยไหม”
แฮยอนว่าพลายิ้มนแ้มึ้นีหนวแมว
เ้าเือบเินไปถึประูแล้วถ้าฮิมานฮยอไม่รั้แนเอาไว้
“เี๋ยวแฮยอน แล้วยอแล่ะ”
“ยอแ?”
“ผมให้วอเอร์ยอแฮยอไป ทำไมเป็นพี่มาอะ ยอแฮยอล่ะ”
ุนฮถามอย่าระวนระวาย
นี่วาแผนมานานนะ ทำไมูท่าะล่มแบบนี้ล่ะ
แฮยอนทำหน้ามึน มอุนฮับฮิมานฮยอสลับันไปมาสัพัึอบ
“มันให้วอเอร์ันมาอีทีอะ เห็นว่าแบอมวนไปินเนื้อย่า”
แบอมฮยอวนไปินเนื้อย่า....
เนื้อย่า....
“ป่านนี้ ปิ้เนื้อนเบียร์ับ็อเเว่นเพลินไปแล้วมั้”
ำพูอแฮยอนฮยอราวับัมาาที่ไลแสนไล
มืออฮิมานฮยอบลมาที่ไหล่ปลอบใ
วามริุนฮ็ไม่ไ้เลียแบอมฮยอหรอนะ
แ่รู้สึว่ายอมไม่ไ้
็เลยอยาเอานะให้ไ้สัรั้
แ่ไม่ใ่รั้นี้.....
เวุนฮะร้อไห้แล้วรับ
---Through your
heart ---
ุนฮโเเ้ามาในหอบีเอพีอย่าัะาย อาหารวันนี้็ีอยู่หรอ
ฮิมานฮยอสั่ไวน์แพมาปลอบใุนฮ้วย
แ่อารม์ุนฮ็ยัไม่ีึ้นเลยอะ
เหมือนรู้สึแพ้ั้แ่เริ่มเลย
เสียโทรศัพท์ัึ้น พอยึ้นมาู็เห็นว่าแม่โทรมา
เลยบอแม่ว่าะ้าที่หอ เสื้อผ้ายัมีเหลืออยู่ที่นี่บ้าเลยไม่เป็นปัหา
แน่นอนว่า้อมวันนี้็โรับ
ไม่มีอารม์ทำอะไรเลย
“ุนฮ อาบน้ำ”
ฮิมานฮยอะโนเรีย ุนฮเลยเินเ้าห้อน้ำอย่าแนๆ
อาบน้ำสระผมเสร็แล้ว็ลาสัารมาที่ห้อนอน
แล้วล้มัวลบนเียอยอแฮยอ
สูลิ่นเ้าอเียเ้าไปเ็มปอ
ผิหวั
เสียใ
แ่็ยัอยาเออะ
ยมือปิหน้าัวเอแล้วถอนหายใยาว
ทำไมรัใรสันมันถึยาแบบนี้นะ
---Through
your heart ---
ุนฮหลับไปแล้วอนที่มีเสียุัที่หน้าประู
ยูยอแถอรอเท้าแล้วเินเ้ามาในห้อ
และพบพี่ายนรอนั่ออนั่รออยู่ที่โฟา
“เนื้อย่าอร่อยไหม”
ำถามทำให้ยอแเลิิ้วอย่าประหลาใ
“็อร่อยี ็อเเว่นเลี้ย้วย”
“แล้วรู้ไหมว่าวันนี้ไอ้มัเน่มันรอ”
“....”
“รู้ไหมว่ามันั้ใวน”
“...”
“ใร้ายไปไหม ยูยอแ”
“....”
“...”
“อโทษรับ”
“ไม่้ออโทษัน ไปอโทษไอ้เ็ยัษ์โน่น”
ยอแแทบไม่ล้ามอาฮิมานฮยออนที่เินเลี่ยไปอาบน้ำ
ริๆ็พอรู้แหละว่าุนฮพยายามสร้าโอาสมาลอ
บาที็แอบนึเห็นใมันอยู่บ้าเหมือนันที่ไม่ว่ายัไมันยัไม่ถอใ
แ่...็ไม่รู้สิ
ไม่เยเอแบบนี้มา่อนมันเลยทำอะไรไม่ถูไปะหม
“มันอยู่ในห้อนอน ไปปลอบมัน้วย”
พี่รอสำทับมาอนที่เาออาห้อน้ำ
ยอแถอนหายใยาว่อนะเปิประูเ้าไปในห้อนอน
ผมที่เพิ่สระเสร็ยัไม่แห้ ยอแเลยใ้ผ้านหนูยีมันเล็น้อยแล้วพาผ้าับหัวเีย
้มลมอูเ้าเ็ัวโที่หลับสนิทแล้ว้อถอนหายใอีรั้
รู้สึผิ…มาว่าที่ิแฮะ
่อยๆ้าวาึ้นไปนอนบนเียเียวัน
ท้าวแนมอเ็น้อยที่หลับสนิทไปแล้ว
่อนะยิ้ม
ไม่ว่าะโแ่ไหน เวลานอน็ยัูเป็นเ็อยู่ี
่อยๆเลื่อนัวลนอนเีย้า เอื้อมมือไปลูบหัวแล้วเอ่ยเบาๆ
“อโทษนะ เ็ี”
เ็รหน้ายัหลับสนิท ยอแึเลื่อนัวไปนอนใล้ๆแล้วหลับาล
ไม่ิว่ามือให่ะเอื้อมออมาว้าัวเาไปอเอาไว้
“ืม ยอแฮยอ”
เ้าัวโึมำแล้วมุัวเ้าหา ลมหายใสม่ำเสมอบ่บอว่าเ้าัวยัอยู่ในห้วนิทรา
หัวใที่เ้นราวับรัวลออยอแึ่อยสบล
แนาวเอื้อมออเี่ยวเอวออีฝ่ายเอาไว้
หลับาล แล้วระิบ
“ฝันีนะ ุนฮ”
ลมหายใอยอแผ่อนเ้าออสม่ำเสมอแล้วอนที่าใสอนที่อเาเอาไว้ลืมึ้นมา
ุนฮมอนในอ้อมออย่าพอใ
ถึแม้แผนวันนี้ะพลาแ่สุท้าย็ไ้นอนอนไ้
ถือว่าที่ลแรไปเห็นผลุ้มอยู่เหมือนันนะ
ยิ่พอระัอ้อมอแล้วยอแฮยอเลียใบหน้าับอ็ยิ่อบใ
อยาะอให้แน่นึ้นแ่ลัวะทำให้ื่นะ่อน
ุนฮเลยไ้แ่เ็บวามฟินเอาไว้ในอ
อย่าที่ทุนบอ ุนฮเป็นนวน
นแบบั้ใบ้า ไม่ั้ใบ้า
ยอมรับ็ไ้รับว่าเป็นพาน
แ่ืนนี้
เวุนฮเป็นพานฟินิส์ นะรับ
เท่ห์ไหมเล่า
[END]
[ToYoo](LxJ): Through your heart
ความคิดเห็น