คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : [RAIN](XxJ): I hate that sky
[RAIN](XxJ):
I hate that sky
Warning: 0% Reality 100% Imagine
ผมเลียท้อฟ้า
ผมเลียท้อฟ้าริๆนะ
โยเพาะอนฝนแบบนี้
สีเทามุมัว....
แ่มอ็เหมือนะทำให้หายใไม่ออ
ไม่ใ่สิ....
มันทำให้ผมหายใไม่ออเลยแหละ
“แ่ แ่ บ้าะมั”
ผมสบถเบาๆอย่าหัวเสีย
ยมือึ้น่ายหน้าผา ปิเปลือาล
บรรยาาศรอบัวเียบสบนสัมผัสไ้เพียลมหายใร้อนๆที่ผ่านเ้าอออัวเอ
ใ่รับ ผมไม่สบายล่ะ
เพราะท้อฟ้ามุมัวั้แ่เมื่อวาน
ผมเลยหุหิใส่ท้อฟ้า ท้อฟ้าเลยหุหิใส่ผมบ้า ทั้ฟ้าร้อ ฟ้าแลบ ฟ้าผ่า
าม้วยฝนห่าให่ที่ลมาลอทั้ืน
ื่นเ้ามาผมเลยไม่สบายแบบนี้ไรับ
เสียริ่บอเวลาเลิเรียนปลุผมึ้นานิทราอันแสนสุ แ่เปิาึ้นมา ใรบาน็อยู่ในสายาผมแล้ว
ร่าโปร่ในุนัเรียนที่ำลัหันหลัให้ผมนั่นำลั้มๆเยๆหาอะไรัอย่าในู้เ็บอ้าหน้า่า
ท่าทาที่บ่บอว่าไม่รู้สึัวเลยว่าผมื่นึ้นมาแล้วทำให้ผม้อส่เสียเรียออไปเบาๆ
“แฮยอนอา~”
เ้าอื่อหันมาทันทีรับ แฮอยนทำหน้าในิๆ่อนะถลาเ้ามา้าเีย
“ื่นแล้วเหรอ ยอแอา~”
“ี่โมแล้ว”
ผม่อยันัวึ้น แฮยอนรีบเ้ามา่วยพยุัวผม
่อนะลัวลนั่บนเ้าอี้้าเีย
“สี่โมเย็นแล้ว
นายหลับไปทั้วันเลยนะยอแอา~”
ผมมอไปรอบัวอย่าๆ วามทรำสุท้ายอผมือ
ผมเวียนหัวมาและล้มลไปในห้อเรียน เป็นแฮยอนละมั้ที่ลาผมมาส่ห้อพยาบาล
“นายเป็นยัไบ้า ยอแอา~”
สายาห่วใยอแฮยอนทำให้ผม้อยิ้มออมาบาๆ
“ีึ้นแล้วล่ะ อบในะ
แฮยอน”
แฮยอนยิ้มว้าอบผมนาหยี ท่าทาน่ารันั่นทำให้ผมอไม่ไ้ที่ะยิ้มว้าาม
“เี๋ยวันไปเ็บอที่ห้อให้นะ
นายนอน่อไปอีัพัเถอะ”
ู่ๆแฮยอน็ลุพรวพราึ้นมานผมใ
“เี๋ยว!”
“เอาน่า
นายเรียมัวลับเถอะ เี๋ยวันะไปบอ หมอนั่น ให้มารับนายเอ”
“เหอะ!!” ผมพ่นลมออาปาอย่าไม่สบอารม์นัเมื่อ
เพื่อนสนิท พูถึ หมอนั่น
แฮยอนยิ้มอ่อนโยนให้ผมทีนึ่อนที่ะเอื้อมมือนิ่มๆมายี้หัวผม
“ หมอนั่นรันายมานะ
ยอแอา~”
แฮยอนออไปัพัแล้ว
ผมไ้แ่พยุัวลุึ้นไปล้าหน้าล้าา ัุนัเรียนให้เรียบร้อยเรียมลับบ้าน
เสียเปิประูห้อพยาบาลัึ้นเล็น้อย
ผมวัสายามอนินึแล้วถอนหายใเฮือ
บอแล้วใ่ไหมว่า
ผมเลียท้อฟ้า
โยเพาะท้อฟ้าที่มุมัวเหมือนอย่าวันนี้
ผมเินามหมอนั่นลาึ ไร้ำสนทนาใๆ
นบาที ผมแอบิว่า่อว่าระหว่าเรามัน่าห่านน่าลัว
้านอนั่นฝนยัลเม็ปรอยๆ หมอนั่นาร่มสีาวออมา
แล้วยืนอยผมอยู่หน้าึเรียน
วาที่้อผมอย่าแน่วแน่โยไม่มีำพูใออาปา
่วเวลาวัใเิึ้นสั้นๆ ่อนที่ผมะยอมแพ้ สอัวเ้าไปใ้ร่มันเียวัน
“ยับเ้ามาหน่อย
เี๋ยวเปีย”
น้ำเสียิะุ
ทว่าอุ้มือให่ลับรั้ัวผมเ้ามาใ้ร่มอย่าอ่อนโยน
ผมแอบเยหน้ามอเสี้ยวหน้านั่นนิๆแล้วแอบพ่นลมออามูเบาๆ
ถึบอไว่าเลียท้อฟ้า
เ พราะบารั้แผ่นฟ้านั่น็าเาไม่ไ้ว่าอยู่ในอารม์ไหนันแน่
ู่ๆเส้นทาลับบ้านอเรา็เปลี่ยนไป หมอนั่นพาผมหลบเ้าายาร้านายยา้าทาแล้วหุบร่ม
“หยุทำไม” ผมถามเสียแ็
หมอนั่นถอนหายใเบาๆราวับระอาผมนั
่อนะหมุนร่าผมเ้าหา โน้มหน้าผาลมานหน้าผาอผม
ลมหายใร้อนอเราปะทะันท่ามลามวลอาาศเย็นื้น
วามใล้ินั่น
ทำให้ผมแทบลืมหายใ
“ ไ้ึ้นอีแล้ว”
น้ำเสียเหมือนะรำานั่นทำให้ผมนิ่วหน้า แู่เหมือนหมอนั่นะไม่ไ้สัเ
ร่าสูนั่นหมุนเ้าร้านายยาเียบๆ
ทิ้ผมให้อยู่้านอนเียวท่ามลาบรรยาาศที่เียบัน
“อ่ะ เอาไป”
ถุยาถุให่ยื่นมารหน้าผม
ใบหน้านิ่ยามยื่นถุนั่นให้ล้ายะเือ้วยรอยรำานผม้อลอบถอนหายใออมาเบาๆ
เพราะยัี้ไผมถึไ้เลียท้อฟ้าเอามาๆ
เพราะว่ามันเย็นานหนาวเหน็บ
เพราะว่ามันแปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ไ้
แ่
็สัมผัสไ้ว่าลึๆแล้ว็มีวามอบอุ่น่อนอยู่
เส้นทาลับบ้านอันแสนอึอัอผมสิ้นสุลที่สถานีรถไฟใ้ิน ปิแล้วเราะแยันรนี้เสมอ
บ้านอผมเินาสถานีไปไม่ไลนั ส่วนบ้านอหมอนั่น้อนั่รถไฟไปอีห้าสถานี
“ันไปล่ะ อบใที่มาส่”
ผมล่าวลาเสียแ็
“เี๋ยว” มือแ็แรนั้นเอื้อมมาว้าแนผมนผม้อหันลับไปมอ
“้านอนั่นฝนยัอยู่เลย”
“แ่ปรอยๆน่า”
ผมพยายามสะบัแนออแู่เหมือนมันะไม่ไ้ผลนั
“อย่าื้อสิ” หมอนั่นุผม
่อนที่ะยับร่าสูอัวเอเ้ามาใล้ บีบระยะห่าระหว่าเราให้แบเ้า
ะที่ผมไ้แ่ถอยห่านหลันับำแพอสถานี
สอมืออหมอนั่นร่อมอยู่ระหว่าัวผม
ส่วนร่มสีาวที่เยอยู่ในมือ บันี้ถูนำมาพาที่ไหล่ว้าแทน พื้นที่เล็ๆภายใ้ร่ม
บันี้ลายเป็นพื้นที่ส่วนัวอผมับหมอนั่นท่ามลาสถานีที่อแ
แล้วริมฝีปาสวย็ประทับลมาที่ริมฝีปาอผมเร็วๆรั้หนึ่
“ทำอะไรอนายน่ะ”
ผมู่ไปเบาๆ รู้สึถึวามร้อนที่แล่นึ้นสู่ใบหน้า
“เมื่อวานนี้อโทษนะ” สิ่ที่หลุาปานั่นทำให้ผมเบิาว้า
้อเม็ไปที่นรหน้า แ่หมอนั่นลับไม่ยอมสบาผม
“นายว่าอะไรนะ” ผมพยายามอย้ำเพื่อวามแน่ใ นที่นิ่เสมอและไม่เยยอมลให้ใร่อนนนั้น
ำลัอโทษผม
หมอนั่นไม่พูอะไร
แ่้นอะไรบาอย่ายุยิาในระเป๋าแล้วยื่นให้ผมแบบไม่ยอมสบา
ผมรับอนั่นมาและอึ้เป็นรอบที่สอ
มันือ็อโแลรูปหัวใที่ห่อ้วยระาษสีมพูหวานแหวว
ในล่อสีมพูรูปหัวใเ้าุัน ผู้วยโบว์สีแ มพูและาวแบบอลัาร
อโแลแบบที่ให้ายผม็ไม่ล้าเินเ้าไปในร้านเพื่อื้อมัน
“ินสิ อร่อยนะ” หมอนั่นบออ้อมแอ้ม
“พี่สาวันบอว่า
มันีที่สุเลยสำหรับ...เอ่อ...สถานาร์แบบนี้”
ท่าทาแบบนทำอะไรไม่ถูอนรหน้าทำให้ผมอไม่ไ้ที่ะลั้นยิ้ม
“ยอแอา~“ หมอนั่นเรียื่อผมแบบล้าๆลัวๆ
“
ันไปส่นายที่บ้านไ้ไหม”
สายาที่สบาผมนั้นบ่บอถึวามัวลแบบที่ผมไม่เยเห็นมา่อน
อนนี้ผมเหมือนำลัยืนสบาอี้านหนึ่อเาที่ไม่เยรู้ัมา่อน ้านที่อ่อนแอ ไม่มั่นใอเ็ที่ทำผิ
ำลัสำนึผิและอร้อให้อภัยในวามผิ
ผมวัแนไปโอบรอบออนรหน้าอย่าโยไม่้อิ
ร่าสูนั้นะัไปั่วะ
่อนที่อ้อมแนนั้นะโอบรอบัวผมเ่นัน
“รันายมานะ ยอแอา~”
เสียบอรัที่ั้าหูและัหวะหัวใที่รัวเร็วว่าปิอนพูทำให้ผมอยิ้มว้าไม่ไ้
ผมเหลือบสายาึ้นมอท้อฟ้า
ผ่านรอยแยออบร่มสีาวับไหล่ว้านั่น
ท้อฟ้า้านอยัมุมัวเล็น้อย แม้หยาฝนะาหายไปหมแล้ว
แม้ท้อฟ้าที่ผมเลียะยัมุมัวอยู่บ้าแ่ถึยัั้น
ผม็มีวามสุรับ
บอุั้แ่แรแล้วไ ว่าผมเลียท้อฟ้า
เลียที่มันมัะแปรปรวนเอาแน่เอานอนไม่ไ้
เลียที่มันเย็นาและเียบัน
เลีย
เลียที่มันทำให้ผมรัไ้มานานี้
รันอะเลียมันไม่ไ้เลยล่ะรับ
[END]
[RAIN](XxJ): I hate that sky
ความคิดเห็น