คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตัวแปร
หลัาที่แนวรบที่สอถอยเรียบร้อย็ถึเวลาที่หน่วยอผม้อถอยไปในสนามเพลาะที่สามแ่ผมไม่เลือที่ะถอยในะที่นอื่นำลัหนีันแล้ว ผมับปืนประำัวแน่นแล้วฟัเสียอพวมันที่ำลัวิ่เ้ามาในสนามเพลาะที่สอ หาปล่อยไว้แบบนี้ไม่ว่าะันแ่ไหน็ันไม่ไ้หรอ
‘ลุย!’
ถึเสี่ยแ่็้อลอ ผมวิ่ออไปเอพวศัรูแล้วเหนี่ยวไเ้าที่หัวอพวมัน ผมพยายามวิ่เ้าใส่พวมันแล้ว่าศัรูให้หม พอถูประบสอทา็ใ้ศพอมันเป็นที่ำบัแล้วยิสวนพวมันลับไป ผมใ้วามเร็วอเผ่าแมวในารเลื่อนที่และารอบสนอที่รวเร็ว ไม่นานผม็่าทหารอพวมันไปทั้หม 45 ัว
แ่ผมไม่มีเวลาเปลี่ยนระสุนเพราะั้นผมึหยิบปืนอศัรูมาใ้แทนทันที ผมพยายามยิพวมันที่ำลัโถมเ้ามาอย่าหนั มีระเบิ็ใ้ระเบิอพวมันปาไปแล้วพยายามยิเลียร์ไม่ให้พวมันผ่านเ้ามายัสนามเพลาะที่สอไ้ พวมันไม่ยอมเินึ้นไป้านบนอสนามเพลาะเนื่อามันเสี่ยโนยิเลยพยายามโถมเ้ามาในสนามเพลาะแทน
อีทั้แนวหลัอพวมัน็มีารถถับัไว้ทำให้รถถัอพวมันยิสนับสนุนใส่พวเราไม่ไ้ แ่พอวนัวริๆ เวลาระสุนหมผม็ัเวทมนร์เ้าที่หัวอพวมัน็ไ้เหมือนันแ่มัน้าว่าปืนนิหน่อย
้วยารระทำอผมนั้นสามารถทำให้พวศัรูันเ้าสนามเพลาะที่สอไม่เ้านผมหยิบปืนอพวมันแล้ววิ่ยัสนามเพลาะที่หนึ่ที่เ็มไป้วยอำลัอพวมัน เพียไม่นานผม็วิ่เลียร์ไ้แทบะทันทีเพราะปืนที่ใ้นั้นมีไม่ำั ในเมื่อระสุนหม็แ่หยิบปืนอพวมันที่ที่พื้นเอาไว้ใ้
ท้ายที่สุ้วยารวิ่ยิเลียร์พื้นที่อผมนั้นทำให้สนามเพลาะ้านหน้าเลียร์ พวศัรูที่ำลัะบุเ้ามา่าหวาลัวแล้วล่าถอยออไป หลัาสนามรามไ้บลมันไ้มีศพอศัรูมามายำนวนหลายพันอยู่ในสนามเพลาะ ผมพยายามวิ่ยิึ่มันทั้ใ้เวลาและใ้ลัไปเยอะมา เมื่อพวศัรูไ้ถอนำลัออไปทุน็่าีใ
แม้ว่าผมะทำเพื่อทุนแ่สิ่หนึ่ที่ผมรู้สึัใือารรบอพวเานั้นมันไม่ใ่มืออาีพ แม้ะมีารฝึสอนแ่ทุนนั้นรอแ่ำสั่เท่านั้น อีทั้ยัมีวามรู้สึลัวหรือเวลาถึเวลาอสรามริ็ทำอะไรไม่ถู
พวหน่วยปืนให่และหน่วย่อ้านรถถันั้นพยายามเ็มที่แล้วนเหลือแ่น แ่พวทหารรบนี่แทบะสู้พวมันไม่ไ้เลยแ่ผมทำไ้เพราะรูปแบบอพวมันไม่ไ้แ่าาอำลัอพวเราเลย แ่ำลัอพวมันเยอะว่า และเวลาโนเ้าประิ าร่อสู้ในระยะประิพวเราะเสียเปรียบมา
แ่้อี้อเียวที่พวเราแ่าาพวมันือ พวมันมีพละำลัที่แ็แร่แ่พวเรามีเวทมนร์และวามว่อไว นั่นเลยทำให้ผมสามารถเลียร์สนามเพลาะทั้หมไ้สบายๆ
้วยารระทำอผมนั้นทำให้ทหารที่เป็นผู้บัาารไ้เห็นถึวามสามารถที่แท้ริอผมเลยเรียให้ผมเ้าไปพบที่เ้นท์บัาารแทบะทันที
ผู้บัาารเอลฟ์ที่พาผมเ้ามานั่ราวับเป็นห้อสอบปาำ เหมือนเธอะไม่เื่อว่าผมนั้นสามารถ้านอำลัอพวมันทั้อไ้ หาเป็นเมเนื้อเรื่อผม็สามารถทำไ้สบายๆ เพราะพวัวีี้นั้นมันระอ เว้นแ่ไปเอรถถัหรือเรื่อบินอันนั้นไม่อสู้้วย
“ท่านรับ ผมสามารถยืนยันไ้ว่าเธอนนี้ำำสั่ารถอยไปสนามเพลาะที่สามแล้วบุฝ่าเ้าไปนเียวเพียลำพั แม้พวเราะไม่เห็นว่ามันเิอะไรึ้นในสนามเพลาะาเสียและารระทำอเธอเป็นอริรับท่าน”
“อ่า…เธอื่ออะไร?”
“เอล่า่ะ”
“ี ั้แ่นี้ไปเธอะถูย้ายเ้ามาในหน่วยโมีและารโ้ลับะเริ่มในวันพรุ่นี้ เรียมัวแล้วย้ายหัวนอนมาอยู่เ้นท์้านหลัั้นะพลทหาร”
“รับทราบ่ะ”
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น