คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 นักผจญภัย
วันนี้เป็นวันเิอผมที่ย่าเ้าอยู่อายุ 15 เป็นที่เรียบร้อย แน่นอนว่าเมื่ออายุรบ 15 ปี มัน็ะทำให้พลัเวทย์อผมื่นึ้นมาหรือารื่นอพลัสำหรับเผ่าิ้อ
พลัที่เพิ่มมา็ไม่ไ้มามายอะไรหรอ โยพลัมันะมีอยู่ใน 2 รูปแบบือสิลิัวและพลัเวทย์ สำหรับพี่สาวที่ไ้ทั้สออย่าเลยแ็แร่สุๆ ไปเลย ส่วนผมยัไม่รู้เลยว่าไ้อะไรเลยอยาะไปลอหน่อยว่าที่ไ้มามันเป็นอะไร
แ่วันนี้เป็นวันเิ แม่อผมเลยไปื้อเ้มาให้พร้อมทำอาหารที่ผมอบอย่าเ้าหู้ทอ อันที่ริมันเป็นอโปรอทั้บ้านนั่นแหละนะ
“เย้~ น้ออายุรบ 15 แล้ว เี๋ยวพรุ่นี้พี่ะพาไปสมัรเป็นนัผภัย ั้นวันนี้เรามาลอัน”
ารลอวันเิ็เป็นอะไรที่่ายมา แ่อวยพร ทานอาหารร่วมันแล้ว็บล มันเรียบ่าย แถมพวเรา็ไม่ใ่รอบรัวให่อะไรมา หลัาลอันเรียบร้อยแล้วแม่็ไ้พาผมไปฝึเวทมนร์เพื่อหาวามสามารถอผมว่ามีอะไรใหม่้วยเวทมนร์รวสอบ ระาษเวทมนร์ แล้วให้ผมทสอบูนผลปราว่า ผมมีสิลิัวประเภท ฟื้นฟูมานาั้นสู สิลนี้้อีอมันือสามารถใ้เวทย์ไ้อย่าไม่ำั แ่้อเสียือมันะ่าย่าพลัเวทย์เป็นารเพิ่ม่ามานาแทน ทำให้เวทย์มันเบาลแ่ร่ายเวทย์ไ้มาึ้น และวามแรอเวทย์ะเปลี่ยนไปามปริมาอมานา
หรือ็ือสายอผมเป็นสายมานาาที่แรๆ ็เป็นสายเวทมนร์ธรรมา ผมลอใ้เวทย์ู็พบว่ามานามันพุ่ลับมาเ็มหลอเร็วมา ที่ผมรู้ว่ามานาัวเอมีเท่าไหร่เพราะแม่เป็นนสอน พอลอใ้สิลแบบใ้มานาให้หมไม่นานมัน็ลับมาเ็ม แถมสิลที่ปล่อยออไปมัน็เบาว่าปินิหน่อย็ถือเป็นอันใ้ไ้อยู่มั้?
พอลออะไรหลายๆ อย่าไปแล้วผม็ไ้รู้ว่าเวทย์าที่แรอัวเอ็ลับมาเบาลไปหน่อย ถ้าะให้เป็นนัผภัยที่เ่าเหมือนพี่สาว็ะยา้วยสิลนี้ มันโแ่็มี้อเสียที่แอบทำให้ลำบาใอยู่เหมือนัน แ่ทำไไ้ในเมื่อัวเอไ้พลันี้มา็้อทำใ แ่พอเป็นเวทย์แบบนี้มันทำให้ผมสามารถใ้เวทย์เินมันทร์ เวทย์ลอย และเวทย์พื้นานไ้แบบไม่ำั แ่พวเวทย์แรๆ ที่้อเน้นวามแรเวทย์มัน็ะเบาล และเวทย์โมี็ะเบาลไปมา
หาเทียบันผมสามารถเ้าับสายที่้อ่ายมานาลอเวลาอย่าสายบาเรียมานา สายบัพ และสายแนวหลัประมาพวัพพอร์ ผมเลยเริ่มเรียนพวสายัพพอร์มาบ้าาที่ผมเรียนแ่พื้นานเท่านั้น โยแม่พยายามเน้นสายที่ผมอาะไ้ใ้เพราะแม่ผมเป็นนที่ฝึพี่สาวมาับมือเลย้อปรับเปลี่ยนารฝึให้ผมนิหน่อย
ลอเย็นวันนั้นผมอผม็ไ้ฝึผมอย่าหนัเพื่อให้พร้อมสำหรับวันพรุ่นี้ที่พี่สาวะพาไปีสไลม์ ผมว่าาร่าสไลม์มัน็ไม่ไ้ยาอะไรหรอถ้าพี่สาวไม่ไ้พาไปยัที่แปลๆ ปิแล้วผมไม่่อยออาบ้านหรอ ถ้าะออไป็เป็นอนออไปื้ออเป็นรั้ราวเพียแ่นั้น
‘เฮ้อ~ เหนื่อยั~’
ในืนวันนั้น ะที่ผมำลันอนอยู่ในห้อามปิ ผมยัไม่นอนเพราะำลัิทบทวนเรื่อเวทมนร์ที่แม่สอนแบบัเ็มในวันนี้ แม่ผมไม่ไ้เป็นนโหร้าย ออะเป็นนใี้วย้ำไป เวลาสอน็ะอ่อนโยนเป็นพิเศษ ทั้ให้ำมแล้วลอเสนอให้ผมทำอะไรใหม่ๆ เพื่อให้ารฝึเ้าับัวเอมาที่สุ
็อ! ็อ! ็อ!
ู่ๆ ็มีเสียเาะประูัึ้น ผมิว่าน่าะเป็นพี่สาว ถ้าเป็นแม่ไม่น่าะมาเาะประูเรียหรอ อนนี้ผม็เริ่ม่วแล้วแ่็้อฝืนร่าายเินออไปเปิประูเพื่อถามว่าพี่สาว้อารอะไร
“พี่อนอน้วยไ้ไหม?”
“ไม่ใ่ว่าพี่็นอนนเียวไ้นี่ะ?”
“โถ่~ เมื่อ่อนน้อยัอบมาเาะแล้วอ้อนนอนห้อพี่เลยนี่นา~”
เมื่อ่อนที่ผมไปนอนห้อที่สาวเพราะผมไม่อบนอนนเียวแ่นั้นแหละ ปิผมไม่ใ่นไม่ลัวารอยู่นเียวับลัวารอยู่ในวามมื แ่ที่ทำไปแบบนั้นเพราะทำไปเพื่อวามสบายใอัวเอ็แ่นั้นเอ
“เฮ้อ~ เ้ามา่อนสิ”
ผมเิพี่สาวเ้ามาในห้อ มันไม่ำเป็น้อมีพิธีอะไรแ่ผมนอนลไปบนเียแ่นั้น็พอแล้ว พี่สาว็ไ้ามมานอน้วย เียอพวเรา็เป็นเียนุ่มนิ่มนาให่ที่พอะนอนันไ้อย่าน้อย 2 น อารม์อนนี้มันเหมือนวันวานที่ผมเยนอนับพี่สาว่อนะถึวัย่อ้านที่ผมอยานอนนเียว
ไหนๆ ็นอน้วยันแล้วผมึยับเ้าไปิับพี่สาวแล้วับแนอพี่สาวมาอเป็นหมอน้า โลนี้ไม่มีหมอน้าเพราะั้นผมเลยอบเอาหมอนมาอเป็นหมอน้า ถ้านอนันพี่สาว็ะเอาแนมาเป็นหมอน้านั่นแหละ บาทีผม็ิว่าพี่สาวำลัิอะไรับผมอยู่หรือเปล่าแ่้วยเพราะเป็นพี่น้อันึไม่ไ้ิอะไรมา
“อย่ามามหัวันสิะ นอนไ้แล้ว ลิ่นมัน็แมพูอแม่นี่ะ”
“หวา~ โนับไ้ะแล้ว~ รารีสวัสิ์~”
“อือ~ รารีสวัสิ์”
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น