คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 นายน้อย
‘ที่นี่สินะ’
อนนี้ผมเินมาถึห้ออนายน้อยแล้ว ภายในห้อนั้นผมไ้ลิ่นสมุนไพราๆ ออมา ไม่รู้ว่าภายในห้อำลัทำอะไรหรือว่าำลัปรุยาอยู่ันแน่ ผมเปิประูเ้าไปพบับเ็หนุ่มผมสีำ ้วยนาวามสูแล้วน่าะอยู่่วประถม
ลิ่นที่ผมสสัยเหมือนมาาหม้อปรุยาที่ลาห้อ พอผมเห็นส่วนผสมอยาเลยเ้าใว่ามันือสูรผสมยาฮิลเพราะมัน้อใ้ริสัลสีเลืออันเป็นส่วนประอบระับสู ห้าทั่วไปที่ผมลืมื่อไปแล้วแ่มันพอเอามาทำผ้าพันแผลรวมถึผสมเป็นยาทาแผลไ้ และสุท้ายือารวบุมพลัเวทย์
ผมไม่อยาะวนเลยเินเ้าไปในห้อแล้วปิประูอย่าเบามือ อีฝ่ายยัไม่รู้ัวแถมำลัั้ใทำยาอย่าสุวามสามารถ ผมเลยนั่อยู่้านหน้าประูมอารระทำอเาั้แ่้นนบ ั้นอนปรุแล้วเปลี่ยนมาเป็นารบรรุว หลัาบรรุเรียบร้อยว่าเาะรู้ัวมาผมอยู่ในนี้เารีบัาบออมา่อใส่ผมแทบะทันที
“ทะ เธอเป็นใร”
“สาวใ้ที่สมัรเ้ามาให้่า~”
“ทะ ทำไมถึไม่เาะประูห้อ่อน แล้วเธอเ้ามาอนไหนัน!”
เหมือนะลืมไปะสนิท เวลาผมไปไหนมาไหนผมแทบะย่อเบาเลยราวับหัวโมย ที่้อย่อเบาเพราะผมไม่อยาทำัวเป็นที่สนใเวลาอยู่ในป่า อนเินมันอบมีเสียแถมพอเหยียบพลานี่เรื่อให่เลย อีทั้ภายในเมือเอผม็พยายามไม่เินให้มีเสีย อนโนสะรอยามผม็ะทำให้พวมันสับสนไ้ว่าหยุเินหรือหายไปอนไหนไม่รู้
“ว่าแ่ำลัทำยาอะไรอยู่เหรอะ?”
“ำลัทำยารัษาระับ 3 แล้วเธอมีธุระอะไรมิทราบ ออไปไ้แล้ว”
“นายท่านให้ิันมาเป็นเมส่วนัวอนายน้อย”
“ผมไม่้อารเมส่วนัวสัหน่อย ลับไปไ้แล้ว”
“่าๆ~”
ไหนๆ อีฝ่าย็อารม์เสียแล้ว ผมเลยเินออาห้ออเาไปแล้วเริ่มเินสำรวภายในฤหาสน์ เริ่มั้แ่ห้อ่าๆ ไปนถึั้นสอ ผมำเป็น้อรู้ว่าห้อไหนเป็นห้อไหน ที่นี่มีพ่อบ้านเพียแ่ 2 น เมสาว 3 น รวมผมเป็นนที่ 4 ที่นี่มีห้อมามายั้แ่ห้ออาบน้ำรวม ห้ออาบน้ำเี่ยว ลอนห้อรัวสุแสนะอลัาร สวนหลับ้านที่ราวับหลุมาารูปภาพ แ่ผมไม่อบบึนั่นเลยแฮะ
่วที่ำลัสำรว นายน้อยที่ผมไ้ไปหาแล้วไล่ออาห้อ เาันเินามผม้อยๆ ราวับลูหมาที่ำลัสสัยว่าผมำลัทำอะไร ผมทำเป็นไม่รู้สึัวแล้วเินเ้าไปใล้ๆ บึแห่นั้น ภายในบึผมเห็นปลาราฟ…แน่ในะว่านั่นปลาราฟนาเท่าลามำลัแหวว่ายอยู่ภายในบึ
ปิผมไม่ินปลานะ ้าเยอะแถมินยาินนาน ว่าะอิ่ม็น่าะเสียเวลาีวิไปมาเลยล่ะ ิแล้ว็อยาินเนื้อึ้นมาเลย เินที่มีนั้น็ไม่มีแ่ทว่าู่ๆ ผม็ถูผลัลไปในน้ำะอย่าั้น
‘อาเร๊ะ?’
วามรู้สึอผมนั้น้านาไปแล้ว นที่ผลั็ไม่ใ่ใรที่ไหน เ็นนั้นไ้ผลัผมน้ำไปแถมน้ำนี่มันใสนผมลืมาไ้ และที่สำัเลยือผมว่ายน้ำไม่เป็น พอมลไปแล้วผมว่ายไม่ึ้นหรอ บึนี้น่าะลึประมา 3 เมร เวลามัน็มีำัว่าัวเอนั้นะหมอาาศหายใ อนนี้ผมไม่ไหวแล้วนเผลอหายใออนอาาศมันออาร่าายไปแล้วเริ่มแทนที่้วยน้ำ
วามรู้สึอารมน้ำมันเป็นแบบนี้เอสินะ วามทรมานที่ผมไม่เยรู้สึมา่อน ร่าายที่เรี่ยวแรเริ่มหายไป่อยๆ ล้มลไปนอนที่้นอ่า ภาพที่ผมเห็นือภาพอเ็ัวน้อยใ้เวทย์แยน้ำออาัน เาระโลมาทั้ๆ ที่มันลึั้ 3 เมร เายผมอุ้มอย่าสบายๆ แล้วลอยัวึ้นไป้านบน…แ่ทว่าพอรู้สึัวอีทีผม็ำลัเห็นร่าอัวเอในอ้อมออนายน้อย
‘เี๋ยว่อนนะ’
อนนี้ผมไม่สามารถรับรู้อะไรไ้อีแล้ว ราวับว่าวิานั้นไ้หลุออาร่า นายน้อยที่รู้ัวว่าทำอะไรลไปรีบทำ CPR อย่าไว เาทำสลับไปมาทั้ปั้มหัวใและเป่าอาาศเ้าปอแบบปา่อปา นระทั่ภาพทุอย่ามันัลับไป าภาพที่มอเห็นแบบมุมมอบุลที่ 3 ็เปลี่ยนมาเป็นบุลที่ 1 หรือ POV
“แ่ๆๆ!!!”
อาารมน้ำมันเริ่มำเริบ ผมไ้ไอออมาไม่หยุ แถมยัอวออมาอี เาพยายามลูบหลัให้ผมรู้สึีึ้น ทันในั้นพ่ออเาและนอื่นๆ ็ไ้เ้ามายัที่เิเหุ
“ไม่เป็นอะไรใ่ไหม? ่อยยั่วยที่ยัปลอภัย แล้วมันเิอะไรึ้น”
“ือเออ…”
“พอีว่าั้นเผลอลื่นไปเอ่ะ ้ออโทษที่ทำให้เป็นห่ว่ะ แฮะๆ”
ยัไม่ทันที่นายน้อยะล่าวว่าเป็นวามผิอเา ผมไ้ิอบไป่อนเพื่อไม่ให้เาไ้รับโทษาพ่ออัวเอ หารู้บาทีโทษอาะรุนแรว่านี้็ไ้ เายัเ็อยู่็ริแ่็ยัมีวามรับผิอบอยู่ที่ยอม่วยผมทั้ๆ ที่ั้ใผลัผมให้มน้ำ ผมไม่เยบอใรเลยว่าผมว่ายน้ำไม่เป็น เพราะที่ที่ผมอยู่มันไม่แม่น้ำ ไม่มีบึ ผมเลยว่ายไม่เป็นเลย
หลัาผ่านประสบาร์วิาออาร่ามาไ้ ่อไปนี้ผมะไม่เ้าไปูบึอีแล้ว ถ้าไปแบบไม่มีใรรู้อี็น่าะเี้ย เ่มาาไหนผม็แพ้น้ำ ไม่ว่าโลนี้โล่อน็ไม่เยถูับมันเลยสันิ
“อนนี้เปลี่ยนุ่อนไหม เปียหมแล้วเี๋ยว็เป็นหวัหรอ”
“เ้าใแล้ว่ะ”
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น