คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 6 สานความสัมพันธ์
“แ่ัยนะ”
“““แ่ัยนะ”””
เมื่อบศึแร พวเราไ้ย้ายประูมิิภายในป่าย้ายเ้าเมือเพื่อ่าย่อารป้อันและารเินทา ีย์หลัอสรามือารเสริมทัพให้เร็วและ้อนำอำลัที่สามารถทะลวุอ่อนอพวมันไ้เ้าไปโมี
อนนี้อาวุธหลัอพวมันือปืนให่เวทมนร์ ปืนเวทมนร์ หอเวทมนร์ที่เปลี่ยนาปืนเป็นหอ อีทั้เมือแห่นั้นยัมีรารถไฟ ผมพยายามสั่ให้ทำลายไปแล้วเพราะมันไม่มีทาที่พวเราะไ้รอบรออแบบนั้นหรอ
ถึไ้มาพวมัน็ทำลายนลายเป็นาไปแล้ว ะเอามาสร้า็ยาเพราะพวเราไม่ไ้มีโรานให้ทำ แรานส่วนมา็ทำมือทั้หม ทั้เราะทั้อุปร์ทั้หม้อทำมือน้อใ้เวลานานในารเรียมอ ึ่อนนี้ทัพหลัะประำารอยู่ที่เมือแรอพวมนุษย์ ทัพย่อยะออไป้อนรับพวมันที่ำลัะบุมาในเร็วๆ นี้
แ่วันนี้เป็นวันลอัยนะที่พวเราพิิเมืออพวมันไ้ ้อยวามีวามอบให้ับลิลิธที่วาแผนารหลัาไ้รับ้อมูลาผมที่บุโมีไปทีแรแล้ว านเลี้ยที่เ็มไป้วยไวน์และพวอาหารมามาย เพราะพื้นที่นออาาเปีศาสามารถเพาะปลูไ้ามปิ แ่ในพื้นที่ปีศาอันเป็นสถานที่ที่เ็มไป้วยวามมืนั้นมันแทบะลายเป็นสถานที่้อสาปไปเลย
“้าอัว่อน อให้ทุนสนุับาน”
“ท่านอมมารออไปแล้ว ่วนี้ท่านอมมารเป็นอะไรหรือเปล่า?”
เมื่ออมมารเินออไปแล้ว ออร์ลอร์ไ้ล่าวถามทุน้วยท่าทีสสัย แม้ัวเอะไม่ลาแ่็เ้าใสถานาร์ไ้
“ูเหมือนท่านะมีท่าทีแปลไปนิหน่อยอนนำทัพ้วยัวเอ าประุมรั้่อนท่านล่าวไว้ว่าลัวารสูเสียที่เินวามำเป็นำทำให้อทัพอ่อนแอ ท่านเลยอยาปรับเปลี่ยนแผนารเินทัพใหม่ทั้หม รวมถึารัั้อำลัพิเศษึ้นมา”
แนวิอท่านอมมารนั้นเป็นแนวที่ิวิเราะห์ไ้ีมา หรือบาทีแผนาร็ฟัูเ้าท่าเลยแ่เมื่อไ้ยินวามัวลเี่ยวับอาวุธอมนุษย์ ท่านเลย้อิหัเป็นพิเศษ หลายปี่อนท่านอมมารอให้้าสร้าเราะที่ป้อันปืนไ้ แ่อนนี้เราะนั่นมัน็ีมาแล้วน้ออัพเรให้สามารถป้อันาบและอาวุธอื่นๆ ไ้้วย
“้าไ้พูุยับท่านอมมารเมื่อืน่อน แผนารอท่านอมมารือารพิิโลใบนี้ แ่ท่านมีวามัวลเี่ยวับพลัอำนาอพวมนุษย์ เทโนโลยีอพวมนุษย์ รวมถึวามหมายอารเป็นผู้นำอเผ่าปีศา อนนี้ท่านอมมารึอยา่อั้สภาอปีศาั้นสูที่มีอำนาในารัสินใทั้หม โยมิทั้หม้อผ่านวามเห็นออมมาร”
“เป็นำที่้าไม่เ้าใ แ่้าเารพารัสินใอท่านอมมาร”
ในำพูอเฟิสมันเป็นำที่้าไม่รู้ั็ริ ็เลยลออธิบายวามิอท่านอมมารผ่านสิ่ที่เฟิสล่าวออมา
สิ่ที่ท่านอมมารั้ารือาร่อั้แม่ทัพเพื่อลมิแผนารทั้หม หรือ็ือเป็นารประุมแยาพวเรา เมื่อไ้ผลลัพธ์อารประุม้อไปรายานให้ท่านอมมารทราบว่าเห็น้วยับแผนารหรือไม่ โยท่านอมมาระอยู่ในำแหน่ที่มีอำนาเ็าแ่ท่านอมมาระแบ่ารบริหารให้พวเราเพื่อแบ่เบาภาระที่อาะเิึ้นในภายภาหน้า ้วยารอธิบายอ้า มันทำให้ปีศาทั้หมเ้าใ
ั้แ่วันนั้นพวเรา็ไ้ั้ลุ่มึ้นมาใหม่หรือลุ่มแม่ทัพทั้หลายและบุลสำัภายในลุ่มอพวเรานั้เป็น สภาราัน หรือในนามอสภาที่มีอำนาเหมือนราาแ่็เป็นรออมมาร็ไ้ถือำเนิึ้น
“ฟาม่าลาระเวนวันนี้มีเออะไรบ้า?”
“ไม่มีอะไร่ะท่าน ส่วนมาะเป็นพวสัว์ประำถิ่น”
ในเย็นวันนั้นท่านอมมารไ้ออมาาานเลี้ยแล้วมานอนอยู่ในห้ออัวเอ ูท่าท่านะเหนื่อยาารรบ็เลยนอนอยู่แบบนี้มาหลายวันแล้ว
ูาท่าทีอท่านอมมารมีเรื่ออะไรให้ิมามาย ้าไ้อยู่ับท่านอมมารมานานนับสิบปี ้าไ้เห็นท่านอมมารไ้พันาัวเอแล้ว พยายามแล้วพยายามอี พยายามในส่วนที่นอื่นมอไม่เห็น พยายามทำทุอย่า้วยัวเอ
วามสามารถอท่านอมมารยัไปไ้ไลว่านี้แ่อนนี้ท่านอมมารมีวามรู้สึไม่อยาเป็นผู้นำเพราะมันเป็นเรื่อที่มีวามรับผิอบที่มานเินไปนท่านอมมารเริ่มรับไม่ไหว แรๆ ที่นน้อยๆ มัน็ไม่ไ้ยุ่ยานระทั่ถึอนนี้มันวระมีนเ้ามาแบ่เบาภาระให้แ่ท่าน
แม้ลิลิธะเป็นผู้บริหารที่เ่า เฟิสที่เป็นหน่วย่าวรอเื่อถือไ้ และ้าที่เป็นเหมือนเลาออมมารที่อยประสานานทุฝ่ายามำประส์อท่านอมมารไ้โยร
“ฟาม่า”
“่ะ ท่านอมมาร”
“้าอยาไปเ็อไม้ที่เแนอพวมนุษย์”
“…ะ!?”
TO BE CONTINUED
ความคิดเห็น