คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6
บวนรถไฟไ้มาถึสถานี ูนูิ โยมีาเยามะที่บาเ็บิมา้วย เาใ้เาอัวเอล่อแลนเอร์ให้ไปทาอื่นและใ้โอาสนี้หลบอยู่ในรถไฟ
เอริอร์และสมาิิล์นอื่น ๆไ้มาัรออยู่ที่หน้าสถานีและพูว่า “รถไฟบวนนี้เป็นอพวเรา ถ้าไม่อยาาย็ลมาะเ้าพวโ่!”
ผู้โยสารและเ้าหน้าที่ไ้ยินแบบนั้น็ลัวนัวสั่นและยอมลมาแ่โยี
าเยามะลาแนที่บาเ็บเินมาหาเอริอร์ านั้นส่ลุ่ยสีำ
บาแผลอาเยามะยัมีอาารแย่ลเรื่อย ๆ เพราะเาิำสาปอเโบล์ หอ้อสาปที่แผลไม่มีวันรัษาหายนว่าผู้ใ้หรือหอะถูทำลาย
“แทำไ้ีมาาเยามะ” เอริอร์บไหล่
“ุเอริอร์…ระวั้วย…มีอมเวทไล่ามมา…เ้านั่นเป็นัวอันราย พวมันเป็นอมเวทแห่แฟรี่เทล"” าเยามะพู้วยลมหายใที่อ่อนแอ
“หมายวามว่ายัไ? พวมันรู้ถึัวนอลุ่ยแล้ว?”
“น่าะรับ…ผม็ไม่ทราบรายละเอียเหมือนัน…”
ผัวะ! เอริอร์ัาเยามะนไปนอนอำพื้น้วยวามไม่พอใ เาำับาเยามะแล้วว่าอย่าให้นภายนอรู้แ่สุท้าย เรื่อนี้็หลุออไป
“ไม่ไ้เรื่อ! แ่่ามันเถอะ…เท่านี้แผนาร่อไป็เริ่มไ้”
“แ่อย่าแร พวเรา้อสั่สอนพวนั้นะ่อน!” เอริอร์ไม่สนใาเยามะ และเรียสมาิิล์ทุนึ้นวบนรถไฟ เป้าหมาย่อไป็ือสถานีโอิบานะ
เอริอร์ะใ้สถานี้ในารสั่สอนพวแฟรี่เทลให้หลาำ และไม่มายุ่ับิล์ไอเนวาล์อี
หลัาเอริอร์ออไปไ้ัพัให่ๆ แลนเอร์็มาถึสถานีูนิิ ึ่้านล่าเ็มไป้วยผู้โยสารและเ้าหน้าที่ ยืนุยับทหารอฟิโอเล่
แลนเอร์เินลมา้านล่าและมอราบเลือออาเยามะที่ไหลไปามทารถไฟ ึ่มีวามเป็นไปไ้ว่าอีฝ่ายไ้ึ้นบวนรถไฟไปสถานีถัไป
แลนเอร์เินไปูเส้นทาสถานีและพบว่า ป้ายหน้าือสถานีโอิบะ อยูไม่ไลาสถานีนี้่อนะิ่อับุโระว่า
[มาสเอร์พวนั้นำลัะไปที่สถานี โอิบานะ เี๋ยว้าะไปรีบไปัหน้าพวมันให้เร็วที่สุ]
'เ้าใแล้วแ่…อย่า่านและอย่าไปสร้าปัหาับพวสภา'
[ไว้ใไ้เลย] เมื่อรายานเรียบร้อย แลนเอร์เพิ่มวามเร็วและวิ่ามรารถไฟ
ใน้านอุโระ พวเาเินทา้วยยานพาหนะเวทมนร์ โยมีเอล่าเป็นผู้ับ ระหว่าทาเธอไ้ถามสถานาร์อแลนเอร์ลอเวลา
“แลนเอร์เป็นไบ้า?”
“อนนี้ำลัามพวนั้นไปที่สถานี โอิบานะ”
เอล่ารุ่นิั่วรู่
สถานีโอิบานะมีประารอยู่อย่าแน่นหนาและที่นั่นเป็นสถานีที่ให่สถานีหนึ่ และมีอุปร์ระายเสียิทั่วสถานี ผู้โยสารมาใ้บริารไม่าสาย
“แย่แล้ว! พวเรา้อรีบแล้ว!” เอล่าพู้วยน้ำเสียร้อนรนและเร่ววามเร็ว
นัสึ เรย์ ลูี่ แฮปปี้และุโระที่ระเ็นไป้านหลัเนื่อาารเพิ่มวามเร็วอย่าับพลันอเอล่า พวเา่อยๆลุึ้นมาเาะเบาะ
เรย์ึถาม้วยวามสสัย “เิอะไรึ้นเอล่า อะไรที่แย่?”
“พวนั้นิะใ้ลุ่ยลาละบายโยอาศัยเรื่อระายเสียในสถานีโอิบานะ เพื่อ่าน!”
ลุ่ยลาละบายมันะ่านราบใที่พวเาไ้ยินเสียาลุ่ย และสถานีโอิบานะ เป็นเรื่อระายเสียั้นเยี่ยม หนีไปไม่พ้นุระายเสียที่มีประารอยู่อย่าแน่นหนา
“เอ๊ะ!?” x4
“ับไว้แน่นๆ ันะเร่วามเร็วแล้ว!”
เมื่อไ้ยินแบบนั้นทุนเาะเบาะทันทีพร้อมับรถที่เพิ่มวามเร็วอย่า่อเนื่อ นพุ่ไป้าหน้าอย่ารวเร็ว ส่วนุโระไ้ิ่อแลนเอร์อย่าร้อนรน
‘แลนเอร์ อย่าให้พวนั้นไปถึสถานีไ้!’
ใน้านอแลนเอร์ เาวิ่ามบวนรถไฟโยอาศัยหินผาบริเวรนั้น หลัาไ้ยินเสียุโระที่ร้อนรน เาึเร่วามเร็วึ้นไปอีพร้อมับรวบรวมพลัเวทไว้ที่ปลายหอ
เห็นบวนรถไฟที่วิ่อยู่้านหน้า ะระยะพอประมาานั้นพูื่อหอ “เโบล์!” พร้อมับระโึ้นและว้าหอแห่วามายสุแร
ู้ม! หน้าบวนเิารระเบิพร้อมับหลุมนาให่และราที่า ทันในั้นรถไฟทั้บวน็ราและล้มลลาหลุมนาให่หลายเมร
แลนเอร์ระโลไปในหลุมพร้อมับหอสีแที่บินลับมา หลัานั้นสมาิิล์ไอเนวาล์เินออมาทีละน แ่ละนเ็มไป้วยบาแผล บารายอาสาหัส บารายอาถลอแล้วแ่อาาร
“เ้านั่น…” าเยามะี้แลนเอร์ที่เป็นนไล่ล่านเอ
ายผมสีาวที่เปิเผยร่าายส่วนบน ถือเียวให่สีเินอันให่เินออมาาบวนรถไฟ มอายในุแนบเนื้อสีฟ้าที่ถือหอู่าย “แเป็นอมเวทแห่แฟรี่เทลหรอ?”
“้าหรอ? เปล่า ้า็แ่เอร์แวนท์ที่มารับลุ่ยลาละบาย็เท่านั้นแหละ”
“เอาละ นไหนมีลุ่ย็ส่มันมาะ่อนที่ันะไปิมันมา” แลนเอร์วัมือ
สมาิิล์ไอเนวาล์ล้อมรอบแลนเอร์าทั่วทิศทา ทว่ารอยยิ้มอแลนเอร์ยัไม่ลเลย มันือวามื่นเ้นที่ะไ้ปะทะับอมเวท
“นไหนือ เอริอร์? แหรอ หรือว่าแ?” แลนเอร์ี้หน้าเรียัวนมาหยุที่ายผมาว
“โนล้อมนานี้แยัไม่ลัวอีหรอ อมเวทแห่แฟรี่เทล?” เอริอร์เยาะเย้ยและลอยึ้นไปบนอาาศพร้อมับลุ่ยลาละบายทที่แนบไว้้านหลั
เมื่อไ้ยินำว่าอมเวท แลนเอร์รู้สึหุหิ เาเยมีัวนนึที่เป็นลาสแสเอร์และไร้หอู่าย มันเป็นลาสที่เาไม่อยาะเป็นมาที่สุ และอนนี้ยัมีายผมาวรหน้าที่พูว่าแลนเอร์เป็นอมเวท
“้าไม่ใ่อมเวท ้าือแลนเอร์ อย่าำผิ” แลนเอร์วหอและอลพื้นนเสียั
“ะแลนเอร์หรืออมเวทมัน็ไม่สำัับหรอ เพราะว่านี่ือวันายอแ!” สิ้นเสียอเอริอร์สมาิิล์ทุนเปิาโมี
แลนเอร์ยมุมปาึ้นเล็น้อย่อนะู่โมู่่อสู้ บารายยิน้ำ ไฟ ลม แส เป็น้น แลนเอร์สามารถหลบไ้อย่า่ายายพร้อมับหอสีแที่ฟาฟันศัรู
“อะไรอมันเนี่ย? เร็วมา!”
“อย่ายอมแพ้! มันมีแ่นเียว!”
หอสีแปัเวทมนร์นมันสลายไป พร้อมับมหอทีทะลุทะลวทุอย่านมันเาะที่ร่าาย และเลือสีแที่ไหลออมาอย่า่อเนื่อ
่อมาแลนเอร์เริ่มแสสีหน้าผิหวั เาิว่าอมเวทที่นี่น่าะเหมือนพววีรนที่เ่า แ่อมเวทพวนี้มันือยะีๆ ไม่สามารถอบโ้เาไ้แม้แ่นเียว
“นี่พวแเป็นอมเวทริหรอ? อ่อนแอัวะ ทำให้้าสนุว่านี้หน่อยสิ!"
เสียอระเบิ เศษเนื้อ ท่ามลาเหล่าอมเวทที่ลอยอยู่บนอาาศ เอริอร์ที่เห็นท่าไม่ีึบินหนีออมา ทันในั้นมหอสีแ็เี่ยวแ้มพร้อมับเสียอแลนเอร์ “ิะทิ้ลูน้ออัวเอแล้วหนีไป สวะริๆวะ”
“าเยามะ!”
าเยามะพยัหน้าานั้นใ้เาู่โม
แลนเอร์หลบไ้แล้วแทหอไปที่ท้อ นอีฝ่ายเลือบปาพร้อมับพูว่า “แะไปปป้อมันทำไม? มันทิ้พวแไปแล้ว?”
“ุ…เอริอร์…ือทุอย่าอพวเรา…”
“แทำไปเพื่ออะไร? สนุับาร่านั้นหรอ?”
“ไม่ใ่…พวเรา….ะล้าแ้น…พวอมเวท…ที่ทิ้…พวเราไป”
“น่าเบื่อ”
แลนเอร์บิหอในมือนาเยามะสลบ านั้นระโไปหาเอริอร์ที่ำลัหนี ทว่า็มีลมพายุอันรุนแรวาเอาไว้ แลนเอร์ึลไปในหลุมอีรั้
“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย ลมพวนี้? ทำไมพวมันไม่หายไป” แลนเอร์พยายามโมีหลายรั้แ่มัน็ไม่หายไป
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวแไม่มีทาหนีออมาไ้หรอ ลมนี้นะมันะัพวแไปนวันาย” เอริอร์ทิ้ท้าย่อนะบินหายไป
แลนเอร์ถอนหายใอย่า่วยไม่ไ้และมออมเวทที่ลุึ้น้านหลั พวนี้ยัไม่ยอมแพ้ถึแม้ร่าายอัวเอะบาเ็บสาหัส
“เพราะสายสัมพันธ์หรอ…เ้านั่นไม่เรียว่าสายสัมพันธ์แล้วละ มันเรียว่าใ้แล้วทิ้!” เมื่อพูแบบนั้น แลนเอร์พุ่เ้าใส่อย่าไม่ลัเลพร้อมับลำแสสีแที่เลื่อนที่อย่ารวเร็ว
หลัาัารไ้ทุน แลนเอร์นั่พิหอและบ่นว่า “เฮ้อ…้อพึ่มาสเอร์อีแล้ว”
ความคิดเห็น